Hé maar is dit gewoon een misselijke 🙃 grap of heeft deze persoon echt vaak buikgriep en wil diegene een soort van overleggen of het verstandig is te komen? Dat laatste zou ik wel snappen, zeker als je hebt aangegeven niet tegen spugen te kunnen. Dan wil je ook niet aangestoken worden.

In dat eerste geval is het natuurlijk ronduit belachelijk.

Ik ben de leidinggevende in dit verhaal en de medewerker zit in een traject mbt performance. Past geheel binnen het plaatje, ik voel me er ook niet persoonlijk door geraakt gelukkig.

Ik snap niet dat volwassenen zulk kleuter gedrag kunnen vertonen.

Nou, wat flauw inderdaad!

Ik herken je ergernis trouwens wel. Altijd als mensen praten over buikgriep, misselijk zijn, overgeven, de hele tijd naar de wc moeten etc, dan word ik daar zelf ook een beetje misselijk van. Blijkbaar heeft niet iedereen dat, want sommige collega's beginnen gewoon tijdens de lunch over dat soort dingen 🤷🏼‍♀️

O ja, en mensen die foto's rondsturen van hun baby/peuter die knoeit met eten, dat vind ik ook zo vies! Ik weet dat kinderen dat nu eenmaal doen, maar ik hoef er liever geen beeldmateriaal van op willekeurige momenten.

Heb je hem er al op aangesproken? Zeker als je zijn leidinggevende bent en in een dergelijk traject zit, zou ik dat wel doen. Klinkt een beetje alsof hij ontslagen wil worden. Heet ie Fred?

Ik zit momenteel in een zwaar medisch traject waar ik het emotioneel erg moeilijk mee heb. Ik had al het vermoeden dat dit zich ook uitte in mijn werk. Al is werk ook afdeling. Besproken met collega's mijn leidinggevende en ik ben in overleg ook nu bezig bij bedrijfsmaatschappelijk werk. Maar van mijn collega's hoorde ik nog niets terug qua feedback of klachten. Ik heb zelf echt niet de illusie dat dan alles goed gaat, maar zolang ik niets hoorde ging ik ervan uit dat het in elk geval werkbaar was.
Nu heb ik binnenkort een functioneringsgesprek en daarvoor moet ik feedback vragen aan collega's..gedaan, daar bleken dus wel degelijk punten uit te komen. Nouja, dat had ik verwacht, was ik niet verbaasd over en zijn ook punten waar ik mee aan de slag zal moeten.
Wat ik nu wél heel vervelend vind: maandagochtend had ik een afspraak in het ZH en daarna zou ik gaan werken. Die ochtend zijn mijn collega's kennelijk dus in gesprek gegaan met mijn leidinggevende en als gevolg daarvan had ik in de middag dus onverwacht een gesprek met mijn leidinggevende. Het blijkt dus dat mijn collega's dus echt behoorlijk tegen dingen aanlopen met mij maar de één (A) het moeilijk vindt om dit bespreekbaar te maken en de ander (B) aangeeft er niet zoveel last van te hebben (maar blijkbaar wel last genoeg dat het hogerop neergelegd moet worden?). Er is nog een derde collega met wie ik gisteren gewerkt heb en die hierbuiten staat, sie de dingen wel herkent amar eigenlijk de enige is die het wel bespreekbaar maakt.

Waar ik maandag vooral erg geschrokken en verdrietig was, merk ik nu dat dat alles plaats maakt voor boosheid. Mijn functioneringsgesprek moet nog plaatsvinden en ik heb nog niet eens wat kunnen laten zien en nu ineens wordt dit gedaan. Mijn collega's hebben in mijn ogen heel wat stappen overgeslagen in de communicatie met elkaar en mij als team. Mijn leidinggevende beaamt dat ook, maar heeft ondertussen wel aangegeven dat ik voor datum X verandering zal moeten laten zien omdat er anders een monitoringstraject opgestart zal worden. Binnenkort gaan we als team in gesprek met elkaar maar ik vind dit lastig. Ik ben zoekend naar de juiste insteek om dingen bespreekbaar te maken maar merk dat ik nu vol verwijten zit.

Wat vervelend voor je dat je in een medisch traject zit en dat dit zo zijn weerslag heeft. Wat wel begrijpelijk lijkt overigens.
Ik hink een beetje op 2 gedachten mbt jouw collega’s. Ik snap jouw gevoel wel, het had prettiger geweest als jouw collega’s het tegen jou gezegd hadden. Ook in kader van functioneringsgesprek.
Maar is een leidinggevende ook niet juist voor dergelijke dingen? Dat collega’s ontevreden (om wat voor reden dan ook) over elkaar zijn, ze zich tot iemand kunnen wenden om niet zelf een oplossing te hoeven zoeken. Ik ben zelf ook meer van de directe communicatie dus ik had dit ook vervelend gevonden, maar veel mensen vinden het juist lastig iemand aan te spreken. Daar is dan de leidinggevende voor.

En wat jou betreft, in dat teamgesprek kan je goed aangeven wat je hier eigenlijk ook zegt. Dat jullie elkaar moeten aanspreken binnen het team, en dat jij ook openstaat voor feedback.

Biechtje, ik zit ook in een langdurig medisch traject en dat had ook zijn impact mentaal en op mijn werk. Ik ben toen ziek gemeld. Want 100% functioneren kan gewoon niet. Ik zou een gesprek aanvragen met de bedrijfsarts. Want als ik het zo lees, willen ze al verbetering zien, maar ben je zelf in een ander stadium van het hele traject.

Wat vervelend, biechtje. Zo’n medisch traject heeft logischerwijs impact op je. Ik kan me voorstellen dat collega’s het lastig vinden om het bespreekbaar te maken met jou, omdat ze je misschien ook wel willen ‘sparen’, maar dit werkt duidelijk ook niet.

Kun je iets meer vertellen over de feedback die je krijgt? Is dat ook te koppelen aan je medisch traject?

Als het je lukt, kun je proberen om de gesprekken aan te gaan vanuit nieuwsgierigheid wat de impact is op de mensen om je heen. Probeer niet te reageren, maar echt te luisteren om te begrijpen wat ze zeggen. Als je denkt dat je dat niet kunt verbeteren door de situatie waar je nu in zit, zou ik een arbeidsomstandighedengesprek met de bedrijfsarts inplannen om te overleggen. Ik vind het op basis van je stuk wat lastig inschatten of deze feedback er altijd al was. Je zegt ook dat je nog niks hebt kunnen laten zien. Ben je pas kort in dienst?

Ik kan later pas uitgebreider reageren maar wil nh wel op twee dingen ingaan:
June, nee, ik werk inmiddels 16 jaar binnen dit bedrijf en 8 jaar binnen dit team. De punten die ik gekregen heb (verkeerde prioriteiten stellen, passiever zijn) zijn punten die vaker naar voren gekomen zijn in een verder verleden toen er iets anders moeilijks speelde, prive. In die zin dus niet onbekend en ik was er al mee bezig maar hun feedback gaf me wel het gevoel echt de schouders eronder te willen zetten. Daar heb ik voor mijn gevoel nauwelijks de kans voor gekregen.

Luisa, jouw reactie vind ik fijn, beide kanten belicht en dat probeer ik zelf ook te doen. Het vervelende in het verhaal is ook nog eens dat we eens in de zes weken normaliter teambespreking hebben mét leidinggevende erbij, waar de samenwerking ook besproken zou moeten worden, als ergens tegenaan gelopen wordt. De gesprekken hebben we wel amar over samenwerking is nooit gesproken, want zoals één van m'n collega's zegt: dat voelt huichelachtig omdat leidinggevende erbij zit en we dingen als team ook prima zelf kunnen oplossen. Nouja, dat blijkt nu dat we dat blijkbaar niet kunnen.

Ik denk dat het verstandig is om de bedrijfsarts in te schakelen ook voor je eigen welzijn. Die zijn hier ook voor en kunnen gericht advies geven. Dat het soms even wat minder gaat is zo en heel vervelend maar het heeft een duidelijke reden en je doet dit niet expres. Wel heel naar de manier waarop dit nu gaat.

Ik ben al bezig met bedrijfsmaatschappelijk werk. Vergelijkbaar met de bedrijfsarts maar dan voor maatschappelijk werk. Zou een bedrijfsarts dan echt meerwaarde hebben, en gaat er dan niet teveel langs elkaar heen lopen?

Maatschappelijk werk kijkt naar je sociale situatie. Maar bedrijfsarts naar je medische situatie. Aangezien je in een medisch traject zit, lijkt dat mij zeker een meerwaarde. Neem aan dat zij ook met elkaar korte lijnen hebben.

Vervelend voor je biechtje! Naast het met het team bespreken zou ik inderdaad ook de bedrijfsarts inschakelen. Daarvoor hoef je niet ziek gemeld te zijn, kan ook proactief op eigen initiatief.

Wat ik zelf misschien als leidinggevende zou voorstellen, een drie-gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werker en jou. Dit vind ik zelf altijd erg prettig om een onderscheid te maken tussen gedrag/resultaten/etc door (medische) situatie en coachbaar functioneren.

Nog even een toevoeging: natuurlijk vraag ik niet direct naar de oorzaak, mag ook niet. Dus het gaat dan echt over of er bijvoorbeeld een energetische beperking is.