Toen er hier voor het eerst gespeeld werd, had ik ook echt geen idee van wat ik ervan moest verwachten. Gelukkig was het toen mooi weer en hebben ze buiten gespeeld op de trampoline, op de skelter omgekrost etc.
Nu zijn ze 8 en gaat het natuurlijk heel gemoedelijk.
Afgelopen vrijdag hadden ze studiedag. Beide dochters hebben ieder bij hun vriendje/vriendinnetje gespeeld.
1 is zelfs voor het eerst bij haar vriendinnetje blijven eten 😊
Nu vraagt ze steeds, en wanneer mogen we een logeerpartijtje 😊
Ander ging met haar vriendje mee te kijken bij boxen.

JMD, dat vind ik echt best lang voor een eerste speelafspraakje. En dan ook nog zo goed gegaan, leuk toch!

Mijn zoon was altijd na ongeveer een uurtje klaar met het samen spelen. Dan ging hij verder zijn eigen gang en moest ik regelmatig het andere kind vermaken. Ik heb dus bij zoon al gauw tegen de ouders gezegd dat het maximaal anderhalf uur kon, omdat mijn zoon langer niet leuk vond. En ook als hij ergens anders speelde, dat ik hem gewoon kwam halen als het spelen niet meer ging.

Ik vind het juist heel leuk om te horen dat een ouder de moeite heeft genomen om de kinderen mee te nemen naar het speeltuintje (om de hoek). Ik zit zelf nog vast aan middagdutjes van de jongste zoon, dus kan niet altijd speeltuintjes bezoeken als er speelkameraadjes zijn.

Mijn jongste dochter van 4 speelt vooral met kinderen die ze nog van het kinderdagverblijf kent en die niet bij haar in de klas zitten. Meestal is het dan boven spelen, buiten op de trampoline en schommel, en beneden binnen spelen.

Dank jullie! Ja het was ook lang. Woensdagmiddag natuurlijk dus half 1 uit hier, en moeder van de jongen die was thuis aan het werk en haar man moest half 3 naar de tandarts dus ze vroeg al beschaamd of het dan tot 3/half 4 kon. En misschien zelfs tot 4 ivm uitloop. Ze kwam hem inderdaad 4 uur ophalen. Maar die 3,5 uur ging prima en gisteren ging ik helpen met een activiteit op school, toen zag dat jongetje me en zei: het was zo leuk gisteren bij jullie met het water enz. Nou dan is het goed toch! Maak ik me weer druk om niks, maar goed dat is een beetje de fase waarin ik zelf zit dus niet vreemd.

Ik up dit topic even.

Moet mij iets van het hart.
S. heeft sinds dit schooljaar 1 beste vriendinnetje. Ze spelen zo'n 2á3x p.w samen. Blijven bij elkaar eten etc.
Nu beginnen mij dingen op te vallen waar ik absoluut niet blij van wordt, meer verdrietig.
Paar weken terug was er na schooltijd ruzie op het schoolplein tussen S. en haar vriendinnetje en nog een klasgenootje.
Het vriendinnetje wilde met S. spelen, maar S. wilde dat niet, ze wilde graag met iemand anders spelen. Zelfs de leerkracht stond erbij. Het ging er best vals aantoe als ik de verhalen mag geloven.
S. mocht niet van haar met het andere meisje spelen.
Uiteindelijk heeft S. met het andere meisje gespeeld. Helaas ging het de volgende dag door. S. haar vriendinnetje zou tegen het andere meisje hebben gezegd: S. speelde met jou, terwijl ze jou een trut vind 😳
S. zei dat dat niet waar was.
(Was er zelf niet bij, omdat ik beide dagen aan het werk was en ze niet uit school kon halen.)
Dit hoorde ik afgelopen dinsdag tijdens het rapportgesprek.

Ook S. haar school resultaten staan stil met soms een sprong. Wat blijkt, ze is veel met haar vriendinnetje bezig. Tegen de leerkracht gezegd dat ik eis dat ze in groep 5 niet tot nauwelijks meer samen in groepjes werken. Leerkracht zal dit aan de nieuwe leerkracht melden. Zelf wil ik dit ook nog bespreken.

Afgelopen donderdag heeft S. met haar vriendinnetje hier gespeeld. J. had ook een vriendinnetje hier te spelen. Van te voren heel duidelijk met de 4 meiden afgesproken dat ze zich niet met elkaar gingen bemoeien. Dat ging tot zover goed.
Op een gegeven moment gingen J. en haar vriendinnetje met de poppen spelen. Hier was het vriendinnetje van S. niet van gediend.
Ze zei ineens uit het niets: als jullie met de poppen willen spelen, hadden jullie maar eerder een speel afspraak moeten maken! Mijn mond viel letterlijk open van verbazing! Pardon! Jij speelt hier heel vaak, nu heeft J. een vriendinnetje mee en ga jij hier de regels bepalen?! Dat dacht ik dus niet!
Nou dat is toch zo? Die grote mond tolereer ik van niemand dus ook niet van jou! Ze ging daarna naar S. haar kamer.
Vervolgens werd J. haar vriendinnetje opgehaald en S. haar vriendinnetje werd ook opgehaald.
Haar vader en ik waren even aan het praten, over wat er zich was voorgevallen. J. kwam naar ons toegelopen en zei dat ze werd buitengesloten door het vriendinnetje van S. De vader sprak het vriendinnetje erop aan.

Nu heb ik een gesprek met S. gehad en wordt er verdrietig van. S. geeft aan dat haar vriendinnetje alles voor haar bepaald. Ze mag niet zomaar met een ander spelen, ze mag niet bepalen wat ze gaat en wil doen, dat doet het vriendinnetje voor haar. S. heeft wel tegen haar gezegd dat ze zelf mag weten met wie en waar ze speelt dat zij daar zelf baas in is. Haar vriendinnetje ziet dit anders.
Het valt mij ook op dat S. weinig door anderen wordt gevraagd om te spelen ook feestjes wordt ze amper (meer) voor gevraagd, terwijl ze in groep 3 bij alle feestjes was.
Het doet mij pijn dat ze zo geclaimd word door haar vriendinnetje.

Wil van de week een gesprek hebben met S. het vriendinnetje van S. en haar ouders.
Want dit is de S. die ik niet ken.

Saji wat heftig. Ik denk dat ik dit gesprek zonder de kinderen eerst aan zou willen gaan. Wie weet speelt er veel meer dan jij nu weet.

Dank je, dat ga ik doen.
Ze wordt er zelf ook verdrietig van.

Ik zou ook even met de ouders van dit meisje afspreken.
We hebben dit eind groep 2/ tot half groep 3 met T ook gehad.
Eigenlijk wel hetzelfde verhaal.
Ik heb met de moeder gesproken. Zij gaf inderdaad aan dat haar zoon alleen met T wil spelen. We hebben uiteindelijk met de leerkracht afgesproken dat ze uit elkaar gehaald worden en dat het spelen met andere kinderen gemotiveerd wordt. Daarnaast is T gedurende dit schooljaar echt mondiger geworden.
Ze spelen nog wel samen. Maar T zegt nu gewoon nee als hij iets niet wil. Ook spreekt hij nu met anderen af ☺️

Ik zou me er als ouder helemaal niet zoveel in mengen en zeker op dit moment nog geen gesprekken aangaan met ouders en kinderen.

Ik wil mijn kind in eerste instantie leren om zelf dingen op te lossen en ik zou dus in eerste instantie met mijn eigen kind praten, duidelijk aangeven dat mijn kind zijn/haar grenzen mag aangeven, niet over zich heen hoeft te laten lopen en wat handvatten geven wat er bijvoorbeeld gezegd kan worden als vriendinnetje zo claimt.

Kinderen moeten ook zelf leren omgaan met dit soort situaties en natuurlijk moet je ze ook beschermen, maar meteen een gesprek met iedereen aangaan komt op mij veel te zwaar over.

En verder komt de zomervakantie er aan, zes weken is heel lang voor kinderen en er kan een hoop gebeurden qua ontwikkeling maar ook qua onderlinge relaties. Dus ik zou spelen met dit vriendinnetje een beetje afhouden of minimaliseren tijdens de vakantie en dan na de zomer aankijken hoe het op school weer gaat.

Eens met hierboven. Ik zou het even laten rusten. Vooral omdat ze hopelijk na de vakantie niet meer bij dat meisje in het groepje komt.
Mooiste zou zijn wanneer S komende tijd zelf assertief genoeg wordt om haar wat meer links te laten liggen.

Met ouders bespreken klinkt allemaal wat...gecompliceerd ofzo.

Wel vervelend zeg, en sneu voor S.

Ik heb gister de moeder wel een bericht gestuurd met de vraag of zij deze week wilde afspreken.
Meteen erna bericht met de vraag of ik haar wilde bellen want ze had al wel van haar man gehoord wat er hier was voorgevallen.
Heel goed gesprek aan de telefoon gehad.
Ze merkte thuis ook dat er dingen speelde met haar dochter. Het gedrag wat ze bij S. laat zien, doet ze ook bij haar broertje.
Gezegd dat ik de vriendschap tussen haar dochter en mijn dochter niet in de weg wil staan, maar dat het beter is dat ze deze week en in de vakantie hun speelafspraken minimaliseren naar 1x p.w tot niet spelen. Haar moeder juichte dit gelukkig alleen maar toe.

S. geeft haar grenzen wel aan, maar het meisje walst er helaas overheen. Waardoor mijn dochter onzeker wordt en gedrag vertoont die ik van haar niet gewend ben. Driftbuien, erg brutaal en weinig nabijheid zoeken.

Nadat we het gesprek hadden afgerond zag ik aan S. een ontspanning komen. Zocht veel nabijheid door veel te knuffelen en vrolijkheid.
Dat is de dochter die ik gemist heb.

Heel goed dat je het gesprek aangegaan bent. Als mijn dochter zich zo gedroeg dan zou ik dat ook willen weten. Zo zie je maar, ze doet dit thuis ook bij haar broertje en nu die moeder jouw signaal heeft gekregen, gaat ze er deze vakantie hopelijk mee aan de slag of zoekt ze er hulp voor.

Zou jij echt hulp zoeken als je dochter bazig is en haar vriendinnetje claimt?

Vriendinnetje heeft wellicht zelf weinig of geen andere kindjes om mee te spelen. En als ze dan paar keer per week met dochter to speelt en ook samen eten, is het denk ik ook een beetje standaard geworden. Zie ik bij mijn dochter en vriendin ook. Als die vriendin eens een dag niet kan spelen is dochter ook erg verdrietig. Niet dat dit het gedrag van vriendin goed maakt. Ik denk dat het juist voor die vriendin goed is om zelf ook met andere kindjes te spelen. Dat jullie nu wat minder afspreken snap ik, als dochter daar oké mee is.

Luisa ik denk dat het logisch is dat er maar weinig kinderen met het vriendinnetje willen spelen. Ze klinkt hartstikke gemeen naar andere kinderen toe. Ik zou daar als ouder wel serieuze gesprekken met mijn kind over voeren. En niet zo zeer professionele hulp zoeken, maar wel even googlen hoe je zoiets aan kan pakken. Ik zou het erg prettig vinden als een andere ouder de moeite neemt om me hier van op de hoogte te stellen. Als je het niet weet, kun je er ook niks aan doen.

Ik zou haar niet gelijk in een gesticht stoppen maar het zou me zeker aan het denken zetten als ze zich ook al zo tegenover haar broertje gedraagt en ik dit nu hoor van haar vriendinnetje. Ik heb het dus niet over af en toe eens een jaloerse bui die alle kinderen weleens hebben he? Ik zou dan dus zeker wel met haar in gesprek gaan, op internet kijken wat voor tips ik kan vinden en als het niet veranderd inderdaad verdere hulp gaan zoeken want dit lijkt mij iets dat dat meisje zelf ook in de weg gaat zitten. Het is voor haar net zo min leuk dat ze nu een vriendinnetje heeft waar ze niet meer mee mag spelen vanwege haar eigen gedrag. Ze is ook nog een kind en heeft duidelijk sturing nodig. Als ik niet weet hoe ik die moet geven of ik heb het geprobeerd en het lukt mij niet, dan zoek ik daar dus inderdaad hulp bij.

Mijn dochter wil juist graag met anderen spelen, maar er wordt voor haar bepaald met wie ze wel en niet mpet spelen. Dat belemmerd mijn dochter. Ze zegt ook wel tegen haar vriendinnetje ik wil nu niet met jou spelen, want speel al vaak met jou, wanneer ze dan met een ander speelt, zegt haar vriendinnetje vervolgens tegen de ander, ze speelt met jou, maar ze vind jou eigenlijk helemaal niet leuk. Dat is wat ik, maar ook de ouders van het vriendinnetje teruggekoppeld kregen van de leerkracht.
Dat wil je niet als ouder horen. Maar ook kinderen niet.

In de vakantie gaan wij met S. bezig zodat ze meer voor haar zelf gaat opkomen. Ze kan het wel, maar mag meer.

Even een up voor dit topic.
Hoeveel kinderen nemen jullie mee naar huis? Hier wordt vaak afgesproken met meerdere kinderen, maar ik vind dat toch wel veel. Ze zijn 4, 5 of 6 en vragen nog veel aandacht van mij. Dus ik heb nu tegen mijn dochter gezegd dat ze 1 kindje per keer mag meenemen. Alleen is er ook een tweeling, en die gaan nooit apart van elkaar weg. Hoe zouden jullie dat doen?

Sowieso maximaal 1 kind wanneer ze allebei hier spelen. Als de één weg is zou de ander er meerdere mee kunnen nemen, maar vind dat alsnog niet heel fijn. Valt er alsnog eentje tussen.

Voorheen deed ik het soms wel omdat de jongste niemand had (nog geen 4), dan had ik er in totaal 4 en dat ging vaak wel ok omdat er dan één kind meer richting jongste trok.

Ik had er vrijdag inclusief mijn eigen kinderen 7. Ik vind het altijd wel gezellig zo'n huis vol. Maar als je je handen er vol aan hebt dan kun je daar natuurlijk gewoon afspraken over maken. Ik zou voor een tweeling wel een uitzondering maken.

Ik ben daar niet zo moeilijk in, zolang ik ze qua vervoer maar mee kan krijgen.
Wel moeten ze van te voren een plan hebben wanneer ze met meerdere tegelijk afspreekt zodat we thuis geen issues hebben met dat de één dit wil en de ander dat, waardoor ze vervolgens niks doen, omdat ze er niet uit komen.

Soms kunnen meerdere kinderen het afspreken ook makkelijker maken.
En een tweeling af en toe apart zou misschien wel goed zijn voor hun? Maar dat is natuurlijk aan de ouders.

Altijd maar 1 kind tegelijk. Ze vraagt ook niet om meer eigenlijk. Meer is ook niet handig omdat ik meestal nog aan het werk ben als ik haar uit school haal. Voor een tweeling zou ik dan mss wel een uitzondering maken maar ik zou toch eerst proberen of ze ook zouden kunnen afwisselen. Zeker als je je handen er vol aan hebt gewoon je eigen grenzen aanhouden.

Tot nu toe maar één tegelijk, maar twee zou ik ook niet zo'n probleem vinden als dat zo uitkomt.

Echt afspreken vanaf school is max. 1 kind per kind mee naar huis. Kan er in de praktijk op neer komen dat er nu alsnog 3 kinderen meekomen natuurlijk, maar een na jongste heeft nog niet afgesproken, dus nu zijn het er hooguit 2 mee.
Wat wel dan nog voorkomt is dat de buurjongens of andere kinderen uit de buurt ook nog meespelen, maar dat is dan in principe wel altijd buiten en dan vermaken ze zichzelf heel goed. Af en toe verzorg ik dan een kannetje ranja en een koekje/snoepje en verder zie of hoor ik ze dan niet.

Ik vind max 2 haha
Dan heb ik voor allemaal een zitverhoger in de auto mocht dat nodig zijn. En het is echt druk genoeg.