Hi allemaal,

Ik moet mijn verhaal even kwijt en wellicht dat wat reacties van mensen die er vanaf staan me op andere visies brengt.

Ik ben 27 en ben al 5 jaar samen met mijn vriend. Super lieve jongen, doet alles voor me. Hij kent me door en door en hij is ontzettend zorgzaam. We wonen samen met onze hond. Wij zijn bij elkaar gekomen door eerst een goede vriendschap. Ik had toen een relatie met een narcistische jongen, waar hij mij eigenlijk uit heeft gesleept. Ik was op dat moment heel onzeker, bang en wantrouwend. Ik vond mezelf niet mooi toen en was eigenlijk een gesloten boek. Mede ook door andere niet leuke gebeurtenissen in het verleden. We zijn best snel bij elkaar gekomen als koppel en samen gaan wonen en alles was leuk samen, ook de seks was toen zeker niet verkeerd. In december hebben wij besloten voor een kindje te willen gaan, maar dat is tot nu toe nog niet gelukt.

Nu gaat het de laatste maanden eigenlijk niet zo lekker tussen ons. Ze zeggen wel een dat als je stopt met de pil je libido stijgt, maar bij mij is het precies het tegenovergestelde. Ik heb nauwelijks meer zin in seks, en om eerlijk te zijn merk ik dat dat komt door mijn vriend. Ik denk namelijk wel aan seks met een ander. Ik merk dat ik niet meer warm of koud wordt van mijn vriend, en dat ik 9 van de 10 keer seks met hem heb omdat ik het anders sneu vind voor hem. Mijn vriend is oké tijdens de seks, maar het is echt binnen 2 min afgelopen. Ook vind ik zijn voorspel echt verschrikkelijk, en heb ik steeds minder zin om met hem te zoenen. Ik vind het echt beschamend dat ik het moet zeggen. En ja ik heb hem al gehint op hoe het anders moet en gezegd dat ik meer spanning wil. Heb ook gezegd dat we misschien wat tussen pozen tijdens de seks moeten doen zodat hij niet zo snel komt, maar hij kan zijn orgasme gewoon niet controleren ofzo..

Nu ben ik sinds een jaar hier op de plaatselijke hockeyclub ingeschreven. Ik merkte dat ik iets voor mezelf nodig had, omdat wij eigenlijk elke dag samen thuis waren en veel samen deden. Ook merkte ik dat ik soms zijn enorme aandacht naar mij wilde ontvluchten. Op de club is er een soort van wereld voor me open gegaan. Ik leerde gezellige mensen kennen, was bij de hockeyfeestjes. Iedereen kon daar goed met elkaar opschieten en ik voelde me echt even vrij. Het eerste jaar kwam ik meteen in een team waar ik kampioen mee ben geworden en hadden we, samen met een ander heren team een feest georganiseerd. Op dat feest raakte ik al vrij vroeg aan de praat met een jongen van 20. Het klikte enorm en aan het einde van de avond wilde hij me zoenen. Hoe graag ik op dat moment ook een soort van vrijgezelle meid van 18 wilde spelen en even lomp gezegd hem op zijn mond wilde pakken, heb ik het afgewezen en gezegd dat ik een vriend heb. Hij begreep het, ook al vond hij het jammer, want hij vond me een leuke meid.

Mijn vriend heb ik verteld van die jongen. We hadden elkaar toegevoegd op snapchat dus hij zou sowieso te zien krijgen dat ik met een jongen snapte. Niet dat hij me wilde zoenen, maar wel dat ik hem had leren kennen. Mijn vriend raakte meteen in grote paniek. Bang dat hij me kwijt raakte, want "zo waren wij ook bij elkaar gekomen". Hij was bang dat ik die jongen leuk zou vinden, en hij wilde niet dat ik bevriend werd met een jongen die hij niet kende. Ik schrok compleet van zijn reactie. Waarom mocht ik geen jongen leren kennen? Dat mijn vriend zo over deze jongen deed was voor mij een reden dat ik nog afstandelijker begon te doen naar mijn vriend. Van af en toe snappen met die jongen ging het op gegeven moment naar elke dag. Ik vertelde hem als ik ruzie had met mijn vriend, hij steunde me en begreep me. We hebben elkaar 2 maanden niet gezien omdat het seizoen afgelopen was, maar we waren (vriendschappelijk nog in mijn ogen) erg naar elkaar toe getrokken. Met mijn vriend had ik bijna wekelijks wel ruzie om deze jongen. Dan stuurde hij een keer een hartjes ogen smiley na een snap van mij, en ging mijn vriend weer tekeer.

Sinds een paar weken is het seizoen weer begonnen en heb ik die jongen ook weer gezien. Ik zal het verhaal even inkorten: we zijn elkaar iets meer dan vriendschappelijk leuk gaan vinden. Ik merk zelfs dat ik verliefd op hem ben. Hij zegt het ook op mij te zijn maar we weten beiden niet zo goed hoe en wat. Hij studeert net in een andere stad en ik werk fulltime (en woon tenslotte nog met mijn vriend nu). We hebben een keer heel openlijk samen gesproken over of het überhaupt tussen ons wel zou werken, Maarja dat weet je toch niet. Onze gesprekken snachts zijn soms iets uit de hand gelopen qua intimiteit. Het komt er in ieder geval op neer dat we naar elkaar verlangen en eindelijk ook opgewonden worden van elkaar. We hebben niet gezoend, dat houd ik elke keer tegen als ik hem zie. Maar de spanning tussen ons wordt zo hoog dat ik me afvraag hoe lang we het nog kunnen tegenhouden. Een keer na de training op vrijdag hebben we met een groep nog wat gedronken. Daarna liepen we samen naar mijn auto en hebben we nog even geknuffeld. Dat voelde zo goed, maar we moesten ons zo inhouden om niet meer te doen dan dat.

Nu ben ik compleet in de war en ik weet eindelijk niet wat ik nu voel of wil. Ik weet wel, dat ik mijn vriend compleet aan het belazeren ben, en dat ik waarschijnlijk wel een aantal negatieve reacties hierop ga krijgen. Ja ik weet het. Ik schaam mezelf kapot.

Aan de ene kant wil ik mijn vriend niet kwijt. We hebben samen een leven opgebouwd, vriendenkringen. Die ga ik kwijtraken als ik voor mezelf kies en we uit elkaar gaan. Dan nog alle meubels die we samen gekocht hebben, de hond etc etc. Ga ik dat allemaal opgeven voor een misschien wel korte fling?

En dan die jongen. We vinden elkaar geweldig en aan onze spannende intieme gesprekken snachts. heb ik het gevoel dat die jongen precies is wat ik op seksueel gebied zoek. En ik vind seks heel belangrijk. Zou ik nog een leven lang met mijn vriend zulke onbevredigende seks kunnen hebben? Maar deze jongen is 20 en studeert. Heeft een druk leven en misschien passen we wel helemaal niet bij elkaar en in elkaars leven. Daarnaast, ik wil kinderen en dat doe ik niet met een jongen van 20... Met mijn vriend wil ik graag kinderen, maar die seks.... ik weet niet of ik dat nog wel wil..

Laat de reacties van hoe slecht ik bezig ben maar komen. Ik weet het maar al te goed.