Ik vind dat geen gek idee eigenlijk, Pompoen. Dit advies hoorde ik de fysio laatst ook geven aan iemand die niet per se met krukken meer hoefde te lopen, maar echt nog niet in een bewegende tram mocht staan.

Ja, ik vind het wel een goed idee.
Maar als iemand aan mij vraagt of ze op mijn plaats mag zitten zou ik dit echt niet weigeren.
Tenzij ik dat zelf niet zou kunnen uiteraard. Maar ik kan mij dus niet voorstellen dat iemand keihard nee zegt.

Nou ik heb inmiddels ook een paar goede ervaringen, dus het wordt makkelijker, maar het blijft wel lastig. Toch een drempel elke keer. Nukkige pubers die oogcontact vermijden en doen alsof ze je niet horen zijn echt hopeloos (en ook vaak degene die op die plekken zitten of oudere mensen en dan vind ik het zelf lastig om te vragen). Maar dus ook al een paar keer hele lieve mensen gehad die gelijk op springen en zelfs 2x dat er extra mensen gingen staan en de stoelen vrij lieten. Dat vond ik helemaal mooi.

Die tip van een uitschuifbare wandelstok kreeg ik toevallig van de week ook van iemand in de bus haha. Denk dat ik daar maar eens naar ga kijken. Had ergens de hoop dat ik binnenkort weer zou kunnen fietsen naar werk, maar de laatste weken gaat het weer slechter en het gaat alleen maar harder waaien, dus dat zal hem voorlopig niet worden. En de bussen rijden al minder dus die zijn altijd vol. Dus wellicht is zoiets wel een goeie investering.

Mijn conditie gaat steeds beter, maar ik vond fietsen met die wind gisteren ook echt niet te doen, dus kan me voorstellen dat het jou zeker niet lukt. Wat frustrerend voor je dat het weer slechter gaat.

Ja ik heb het dus begin augustus opnieuw gehad en eind aug/begin september echt een mega keelontsteking waar ik 3 weken last van heb gehad. Dus ik ben daar nu net weer beetje doorheen. Hopelijk trekt het weer bij. Way rot dat jij ook nog steeds flink last hebt.

Heb nu iig wel 2 weken vakantie! Dus kan lekker bijkomen!

Soms vind ik dat ook zo frustrerend. Vroeger waren vakantie en weekend er om leuke dingen te doen en nu om bij te komen. Ik hoop dat het je helpt en dat je ook wat kleine leuke dingen kunt doen.

Ik mag overigens niet klagen. Ik heb een paar weken geleden een enorme dip gehad in de last die ik van prikkels had. Ik kon in het donker bijvoorbeeld ook bijna niet zonder zonnebril, doordat verlichting te fel was. Ik had weer bijna constant een koptelefoon op of oordoppen in om geluiden tegen te houden. Tegelijk bleef trainen gelukkig wel goed gaan. Na die dip van een paar weken gaat het nu sinds een week ineens veel beter. Ook beter nog dan voor die dip! Ik wilde bij mijn werk een straat oversteken deze week en ik had het idee dat de volumeknop naar beneden was gedraaid. Afgelopen weken begreep ik niet hoe ik ooit rustig naast een weg had gestaan zonder bij elke voorbijrijdende auto ineen te krimpen en nu ging dat dus ineens gewoon. En ja, dan is er wel de angst voor weer een terugval, maar ergens ook heel fijn dat het na twee weken zo slecht nu ineens zoveel beter gaat.
Hopelijk komt jouw piek ook weer. Na al die fysieke bijkomende problemen ook niet gek dat het even minder gaat bij je, maar wel vervelend. Veel beterschap!

Ja frustrerend is dat he. Het is heel stom maar ik ben echt blij dat het weer winter wordt. Ik vond die zomeravonden met allerlei "terrasjes uit werk" en andere zomeravond plannen echt pijnlijk. Ik kom ook thuis, kook eten en dan ben ik vaak alweer te moe voor de tv en tegen negenen ga ik zo'n beetje richting bed na een werkdag. Afgelopen weken was mijn huisgenootje gelukkig op vakantie, dus dat gaf wel heel veel rust in de avonden.

Wat fijn dat het bij jou weer iets beter gaat! Die prikkelverwerking lijkt me ook heel lastig om mee om te gaan. Fijn dat daar in ieder geval wel verbetering in zit dan! En tja, angst voor terugval is er altijd, maar ergens is het is ook wel beetje mijn ervaring hoor, dat het schommelt maar wel gestaag omhoog. Dat is hier ook echt wel zo, maar ik kwam gewoon van heel diep. En ik heb geen uitkering oid dus ik moet gewoon zoveel mogelijk werken. Anders zou ik waarschijnlijk een betere werk privé balans kunnen hebben. Ik heb een collega met long covid sinds januari en zij is er gelukkig stuk minder erg aan toe dan ik maar zit nog 50% in de ziektewet en ik werk 70% terwijl ik nog superveel ADL dingen niet kan. Maar goed, dat kan niet anders.

Kleine leuke dingen lukt hier inmiddels wel in het weekend hoor (ga straks naar de film met mijn zus). Maar het is nog steeds geen fractie van wat ik deed en ik mis dansen, zowel lessen als feestjes, echt heel erg. En het gemak van ergens even snel op de fiets heen. En het niet continu nadenken over alles en plannen en toch-maar-weer-niet-doen. En het niet continu ergens last van hebben, maar ik vraag me af of dat ooit weer goed komt haha! Ga er inmiddels eigenlijk beetje vanuit dat ik me nooit meer echt pijnvrij of uitgerust ga voelen. Best erg eigenlijk.

Echt slecht dat mensen niet willen gaan staan als je het vraagt. Zelf zou ik zo opstaan.

Ik heb in mijn zwangerschap ook een keer in een volle trein gevraagd of ik misschien mocht zitten. Niemand stond op. Toen ben ik gewoon op de grond gaan zitten in het gangpad🙈 het had wel effect, want er stond gelijk iemand op die mijn vraag niet gehoord had en een stukje verderop zat.

Toen ik nog op school zat en met de bus ging kwam er een oudere dame binnen en wilde perse zitten op de invalide plek. Daar zat een studente met gebroken been. Die uiteindelijk maar op een andere plek ging zitten na een hele discussie. Buschauffeur had zich er ook mee bemoeid. Maar niets hielp. Vervolgens ging die oudere dame al staan voordat de bus gestopt was bij de halte. En toen reed de chauffeur door met de opmerking sorry, maar ik kan niet remmen als er een invalide staat😅

Haha oh Raven dat laatste is super flauw natuurlijk, maar ik moet er wel om lachen.

Hahahhaha

ik zou gewoon een korte uitleg geven voordat je het vraagt: Ik heb longcovid en kan niet lang staan, zou ik op uw plaats mogen zitten?