Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Hoe gaan jullie hiermee om?

<<

ChiQ

Bericht 06 Dec 2013 21:35

Hoe gaan jullie hiermee om?

Eerst wil ik zeggen, opvoeden is zwaar.

En ten tweede wil ik zeggen dat ik niet weet hoe ik nou het beste kan reageren. Omdat ik opvoedkundig dingen juist wil aanpakken maar mijn moederhart is een doetje. Ik vind Julian snel zielig. Simpel voorbeeld: Hij is doodmoe, hij gaat naar bed, ik loop 48x naar toe en dan de 49ste keer word ik een beetje gek van hem dus laat ik hem gillen tot ie een ons weegt, en in slaap valt en als ik dan zeker weet dat hij slaapt, vind ik mezelf echt een slechte moeder. Dan zit ik gespannen op de bank. Maar ik doe het wel weer, ookal voelde ik me zo slecht toen ik hem liet huilen.

Hebben jullie dit ook?

Jongens, ik vind moeder zijn echt héél zwaar en het gaat me echt lastig af.
<<

Anoniem16

Bericht 06 Dec 2013 21:48

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Wat lastig dat het zo zwaar voelt voor je. Maar volgens mij ben je juist een hele leuke en lieve moeder. Bij een eerste kindje moet je ook 'gewoon' even zoeken naar wat werkt voor jullie. Het eerste jaar met R was ook niet het leukste/ makkelijkste jaar maar daarna ging het veel beter. Bij N wist ik veel beter wat te verwachten etc en reageer je al heel anders als bij een eerste.

Ik liet R en N soms ook, ook gewoon even gillen/ krijsen hoor. Ik ga echt niet 100x naar ze toe wanneer er niet echt iets aan de hand is. Ik voelde me ook een slechte moeder maar eigenlijk geef jij ook gewoon heel goed je grenzen aan naar hem toe.
<<

CCC

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2715

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:58

Bericht 06 Dec 2013 22:41

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Moeder zijn is ook zwaar, maar je hoeft ook niet alles perfect te doen. Er is eigenlijk geen perfecte manier of methode. Dat laten huilen vind ik eigenlijk niet zo heel erg, er zijn toch grenzen? Soms hebben ze het even nodig en als je al 48 x heen en weer bent gelopen zou ik er ook even genoeg van hebben. Denk ook aan jezelf, als je even je rust moment neemt en ontspant ben je daarna ook een stuk leuker en kun je dingen beter handelen.
<<

Pompoen

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 7293

Geregistreerd: 31 Aug 2013 23:04

Bericht 06 Dec 2013 22:47

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Ik dwing mezelf juist niet om bij iedere kik heen en weer te lopen. Ik maak het alleen maar erger en einde van het liedje is dan toch dat hij huilend in slaap valt. Nu zet ik als ik me moeilijk kan bedwingen een timer op 8 of 10 min en dan loop ik terug, speen erin, opnieuw instoppen en klaar. En nu hoef ik dus vaak niet meer 48 keer te lopen, na twee keer slaapt hij meestal al!

Misschien heb je er wat aan. Ik vind jou trouwens ook overkomen als een lieve moeder. Maar ja, het is idd niet altijd rozengeur en maneschijn.
<<

Anoniem85

Bericht 06 Dec 2013 22:56

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Ik loop eerst na paar minuten terug, dan kan er wat langer tussen zitten en soms hoor ik aan zijn manier van huilen dat hij heel moe is, dan laat ik m ook in slaap huilen. Ik voel me er niet schuldig over, als ik blijf lopen, duurt het velen malen langer.
Moeder zijn is ook zwaar, heb soms ook echt moeite met mijn geduld bewaren, vooral als hij niet gaat slapen terwijl hij overduidelijk moe is
<<

Anoniem25

Bericht 06 Dec 2013 23:00

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Ik denk ook dat je een hele lieve, leuke, betrokken moeder bent!

Wat betreft het huilen voor het slapen; Ik was ook echt, echt, echt niet van het laten huilen. Super zielig, kindje wil troost, etc. Maar op een gegeven moment leren ze ook echt wel 'als ik nu huil, komt mama' en houden ze zichzelf onbewust ook wakker, terwijl ze slaap nodig hebben, maar ook willen dat mama komt. En daarom leg ik hem nu in bed, zeg ik dat hij moet gaan slapen, dat mama beneden op hem wacht en hem echt weer komt halen als hij wakker is, geef hem een kus en loop de deur uit. En dan huilt hij 5 of 10 minuutjes, maar uiteindelijk gaat hij wel slapen.
Ik vind het ook nog steeds echt niet leuk! Maar ik vind het voor zijn ontwikkeling belangrijker dat hij ook gewoon slaapt. Dat ik er altijd voor hem ben, merkt hij ook op andere momenten.
<<

Anoniem57

Bericht 06 Dec 2013 23:04

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Ik heb echt een keer de babyfoon uit gezet, de tv luid aan, deur dicht en ben gaan strijken. Na 10 minuten ging ik luisteren en was ze stil. Niet slecht voelen, je voelt je nog veel slechter als je kind straks in de bak zit omdat jij geen grenzen hebt gesteld. Hij houdt echt wel van je!
<<

Anoniem 42

Bericht 07 Dec 2013 00:33

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Moeder zijn is ook zwaar en zeker met een wat pittiger kindje! En schuldgevoel is volgens mij inherent aan het moederschap, volgens mij voelt iedere moeder zich regelmatig schuldig over opvoeding / andere dingen richting de kinderen.

Het wordt vast allemaal makkelijker! In mijn omgeving zijn alle pittige baby's makkelijke peuters geworden, dus ik hoop dat dat in het algemeen ook opgaat en dat er relaxte tijden voor je aan gaan breken.
<<

Anoniem124

Bericht 07 Dec 2013 01:00

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Ik herken het. En dan heb ik er ook nog twee, die totaal verschillend zijn, en allebei een andere aanpak nodig hebben. Ik doe maar wat weet je dat. Soms lukt het, meestal niet. En dan probeer ik weer wat anders. En ik voel me een rommelende chaosmoeder.
<<

Anoniem124

Bericht 07 Dec 2013 01:00

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Parel schreef:Ik heb echt een keer de babyfoon uit gezet, de tv luid aan, deur dicht en ben gaan strijken. Na 10 minuten ging ik luisteren en was ze stil. Niet slecht voelen, je voelt je nog veel slechter als je kind straks in de bak zit omdat jij geen grenzen hebt gesteld. Hij houdt echt wel van je!


Ik heb niet eens een babyfoon :thumbup: .
<<

Anoniem57

Bericht 07 Dec 2013 01:03

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Ik wel! Nog niet eens om haar te horen krijsen, maar voor het muziekje, werkt nog elke keer!
<<

Anoniem97

Bericht 07 Dec 2013 08:56

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Iedereen doet het anders en je moet vooral doen wat voor jou goed voelt.
Wij kiezen er voor om onze kindjes niet te laten huilen, gewoon omdat wij dat niet nodig vinden, mijn zoon lees ik een boekje voor en wacht tot hij slaapt ( 2 min) en mijn dochter valt aan de borst in slaap en leg ik dan weg.
Wij hebben wel geprobeerd ze weg te leggen en ze te even te laten huilen maar dat werkte voor ons gewoon niet, dat voelde voor ons niet goed.
Maar voor sommige werkt het wel om even te laten huilen of nou ja het in slaap mopperen.
Dus luister naar wat je moedergevoel zegt, kies 1 van de methodes eruit en blijf dat gebruiken want het is wel belangrijk dat hij weet waar hij aan toe is.
:hug:
<<

Anoniem123

Bericht 07 Dec 2013 09:37

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

Bij ons werkt dat ook het beste, even laten huilen. Wij gaan elke 5 minuten weer terug, zeggen niets en leggen hem dan weer recht. En sinds we dat als baby hebben gedaan hebben we nu geen gedoe met slapen. Ik heb echt geen zin om uur per avond bezig te zijn om een kind in slaap te krijgen. Ik heb daar echt, na een lange dag, het geduld niet voor :laughcry:
<<

yeano86

Noob

Berichten: 15

Geregistreerd: 07 Dec 2013 09:37

Bericht 07 Dec 2013 09:53

Re: Hoe gaan jullie hiermee om?

chiQ, ik herken bijna alles in jou verhaal.
Mijn meisje van nu 1 jaar is een behoorlijke pittige meid, was vanaf week 2 ook een huilbaby. Heb veel met haar rondgelopen om haar stil te krijgen. Gelukkig gaat het nu een stuk beter en het slapen gaat nu ook beter. Als baby zijnde sliep ze heel weinig en slecht overdag, snachts ging het nog wel. Als ik haar in bed neerlegde was het krijsen. Heb uren met haar rondgelopen om haar te laten slapen, maar niks werkte. Zodra ze in bed lag was ze wakker. en dan sliep ze hooguit 30 min. Erg vermoeiend!! met ongeveer 10 maanden moet ik zeggen dat het een stuk beter gaat!! Ik haalde haar er toen alleen nog uit als ik aan haar gehuil hoorde dat er echt iets was. Maar niet meer bij gejammer of gewoon huilen. Nu is ze een jaar en gaat het slapen best goed!! Op periodes na natuurlijk! Pff wat ben ik daar nu blij om. Het is nog steeds een super druk meisje, maar nu ze overdag lekker slaapt kan ik er ook weer tegenaan! ze is de hele dag druk, kan geen minuut stil zitten. Vind alles maar even leuk en vraagt dan weer om aandacht. Is erg ontdeugend haalt vaak dingen uit de prullenbak, mijn dvds uit de kast. Maar nu ze beter slaapt is het een stuk makkelijker allemaal :D hoop dat jou j. Ook snel zondee huilen zal slapen en een lekkere ruk maakt :hug:

Terug naar Zwangerschap & kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers