Nou wij hebben verschillende familierecepten.

Wij hebben een lekkere soep die oma al maakte. Zij leerde het mijn moeder maar heeft haar eigen ding ervan gemaakt.
Mijn zussen en ik kennen inmiddels ook dat recept en beide hebben wij er weer ons eigen recept ervan gemaakt. Het viel mijn moeder wel op dat die van mij weer dichter bij oma's recept kwam dus dat vond ik wel heel bijzonder. Vooral omdat ik het recept van oma niet kende.
En mijn ooms en tantes kennen die soep niet, dat hadden we niet zien aankomen. Wij dachten namelijk dat iedereen het recept had.
Ik heb wel oma's recept voor de Limburgse vlaai, ze was een Limburgse. Als ik die maak, ben ik toch altijd weer gelukkig.

Mijn andere oma had alleen maar avg op het menu staan en ze kookte niet meer veel (en is gestorven toen ik klein was). Vind het jammer dat ik niets van haar geleerd heb.

Van mijn tante hebben we leren bakken, cake, eierkoeken en wafels.

Mijn moeder is geen echte keukenprinses. Dus van haar niet veel unieke recepten geleerd.

Ik heb wel veel van mijn schoonmoeder geleerd. Ze had hele bijzondere gerechten waar mijn man (mama's kindje) fan van is. Die heb ik geleerd als enige van de familie. Ik vind dat wel een fijn gevoel, stukje verbinding met elkaar. Mijn man is daar ook heel blij mee, hier kan ik geen eigen touch aan geven omdat het mij gewoon niet lukt. Emotioneel gezien dan. Ik vond het zo fijn en dierbaar dat ze mij die recepten heeft toevertrouwd dat ik het gewoon niet kon aanpassen.

Oma’s appeltaart en knieperties. Ik hou de recepten niet specifiek geheim en experimenteer er ook mee. Ik ben alleen zo gewend aan die smaken dat ik andere recepten net niet vind.

Het recept voor appeltaart hangt bij mijn ouders in de keuken op een klein geeltje aan de binnenkant van de kast. En hij staat al jaren als concept in mijn Gmail account. Appeltaart weet ik niet hoe die verspreid is. Ik weet wel dat mijn vader ooit een pakje kocht en ik me afvroeg waarom. Het mooiste was dat hij zei dat hij het recept van oma niet had. Ik begon toen heel hard te lachen en trok het keukenkastje open. Hij had zich nooit afgevraagd wat dat briefje nou was wat daar hing en waarom het daar hing. Sindsdien maakt hij ook het recept van oma.

De knieperties gebruikt iedereen het recept van oma behalve 1 tante en nichtje en die bakt echt betonblokken. Die zijn niet lekker bros maar kneiterhard

Ik gebruik alleen het familierecept voor appeltaart van een ex-vriendje 😆

Mijn familie is niet zo culinair, taarten en zo bakken is te veel gedoe. Avondeten is simpel agv of een wereldgerecht oid. Schoonfamilie is nog erger 🙈

Mijn moeder maakt vaak 'de pasta', dat is gewoon een simpele maar hele lekkere pasta met gehakt en tomatensaus.
En er zijn een paar Jamie Oliver klassiekers die m'n stiefvader vaak maakt voor grote groepen (als alle kinderen blijven eten voor een verjaardag bijvoorbeeld).

Ik kan verder eigenlijk echt niet iets bedenken.

Oh ja mijn moeder maakte vroeger vaak penne met kip, champignons en jachtsaus. Dat maak ik nog steeds wel eens. En rijst, boontjes en gehakt, maar toen ik dat laatst serveerde werd m'n man haast boos omdat ik er echt nul smaakmakers aan toe had gevoegd, en zo koken wij toch niet. Nee, maar zo at ik het vroeger wel

Haha, deze situatie kan ik me helemaal voorstellen, zoal van jou als van je man.

In onze familie zijn er helaas niet van die mooie klassiekers die van ouders op kinderen doorgaan. Wel maken zowel mijn zus als ik graag de appeltaart en de havermoutkoekjes van mijn moeder. Die recepten heeft ze ergens in de jaren 80 uit de Libelle gehaald. Wij doen in zoverre een twist dat we roomboter gebruiken in plaats van margarine en al maak ik beide niet vaak, ze zijn wel echt lekker.

Ja hij had ook wel gelijk maar 't was gewoon de bedoeling om 't zo te maken zoals vroeger.

Oh ja die koekjes weet ik wel van je zus, dat heeft ze hier wel eens verteld.