03 Jan 2022 11:18 door Anoniem326
Ik ben weer teruggegaan naar de woonplaats waar ik ben opgegroeid. Ik had daar op het moment dat ik terugkwam ook geen (sociaal) leven meer. Ik vind het erg fijn om mijn familie (ouders, zusjes, broertje) wekelijks te zien en betrokken te zijn bij hun levens en de levens van hun kinderen. Dat voelt erg fijn. Sociaal leven heb ik op moeten bouwen. Ik heb nieuwe vriendschappen gesloten, maar ik heb ook het geluk gehad dat vriendinnen van vroeger zijn terug gekomen. En nu aan de schoolpoort zie ik veel meer mensen van vroeger en ook hun ouders (opa’s en oma’s). Ik vind dat fijn. Overal ken ik wel iemand. Dat geeft geen gevoel van sociale controle of druk. Maar meer dat je je ergens echt thuis voelt en een omgeving echt kent. Zelfs de zwemjuf herkent me nog van vroeger. Kent mijn zusjes en broertje ook. En geeft nu mijn kinderen en kinderen van mijn zusje weer zwemles. Mijn oude buurvrouw waar ik vroeger dagelijks speelde, komt elke donderdag bij mijn moeder en dan passen ze samen op de kinderen. Buurvrouw T! roepen mijn kinderen dan. Dat vind ik goud waard. Ik ga naar de speeltuinen van vroeger. Mijn kinderen spelen met de kinderen van mijn vriendinnen van vroeger en dan verzuchten wie had dat nou toch ooit gedacht. Het heeft iets gemoedelijks en het idee van ergens horen.
Niet dat ik daar nou per se zoveel om geef. Want toen ik 16 was wilde ik niets liever dan ver weg de grote wereld in. En dat heb ik ook gedaan en dat was toen ik goed voor me. Maar in deze fase van mijn leven is het echt heel fijn.
Laatst gewijzigd door Anoniem326 op 03 Jan 2022 11:19, in totaal 1 keer gewijzigd.