Ons kind is verwekt en geboren tijdens de pandemie 😆. Dat hield ons niet tegen en het valt voor ons persoonlijk allemaal wel mee nu. Hij kan gewoon naar het kdv en elke week uiteten of shoppen deden we toch al niet meer.

Ik hoop wel dat wanneer hij in 2025 naar de basisschool gaat de pandemie achter de rug is en het leven weer zo goed als normaal is. Had ik een kind gehad dat nu de basisschool leeftijd had, had ik er denk ik anders over gedacht.

Haar kinderen komen in aanmerking voor de noodopvang als haar psychische gesteldheid zo slecht is. Dan vallen zij onder kwetsbare kinderen.

Het lijkt mij dat ouders zonder ernstige psychische problemen nog steeds graag ouder zijn. Ook in deze tijd. En nee het is niet makkelijk. Of leuk. Maar we zijn veilig, hebben een dak boven ons hoofd, de basisbehoeften zijn aanwezig. Onze kinderen groeien niet op in oorlog. Het wordt wel weer beter. En als we de zorg en het eventuele thuisonderwijs echt niet aan kunnen dan is er noodopvang.

Ik had het ook liever anders gewild voor mijn kinderen. Maar zeggen dat ik ze dan liever niet had gewild gaat me veel te ver. Alles is leuker en fijner in goede tijden. Ook het grootbrengen van kinderen. Maar bij het leven horen ook slechte tijden en dit is er een van. Hiermee wil ik het gevoel van je vriendin niet teniet doen. Zij heeft hulp nodig.

helemaal eens HG

Ik had zeker nog kinderen gewild! al vind ik het wel jammer dat ik mijn kinderen niet helemaal de onbezorgde jeugd kan geven zoals voorgesteld afgelopen 2 jaar, ik had ze zeker niet willen missen en er blijft zeker in de basis voor mijn gevoel echt nog heel veel over ondanks de beperkingen vanuit het huidige beleid. Scheelt denk ik ook wel dat we opa's en oma's en naaste familie gewoon zijn blijven zien en knuffelen. Ik ben wel heel alert op het niet mee gaan in de angst en de berichten vanuit de media, dat je anderen ziek kunt maken en het schuldgevoel wat hiermee gepaard gaat.. Ik wil ze meegeven dat je goed voor jezelf moet zorgen, rekening kan houden met anderen maar geen angst meegeven. Dit lukt niet altijd merk ik soms door opmerkingen van hen.

Ook eens met Holly.

Ik vind het heel rot dat de kinderen dit moeten meemaken, maar het gaat me echt tien bruggen te ver om te beweren dat ik ze dan maar liever niet had gekregen.

Helemaal eens.

Ook eens met Holly.
We hebben nog steeds al onze basisbehoeften.
Natuurlijk is het niet leuk dat veel dingen last minute afgezegd worden.
Maar ik denk ook echt dat het weer beter wordt.

Het enige wat ik hierin lastig vind is de onwetendheid van hoe lang het gaat duren. Gaat dit een relatief korte periode van het kinderleven worden of zal dit een groot deel van hun leven worden?

Door de pandemie zou ik me niet per se laten tegenhouden. Wat er ons qua klimaatverandering te wachten staat wel, als ik nú nog aan kinderen zou moeten beginnen, zou ik wél twijfelen.

Ik vind dat ook best een aparte vraag. Bedoel je dat je geen kinderen had gewild die verwekt/geboren zijn tijdens de pandemie. Maar stel je kind is al 10 en leeft nu 2 jaar in een pandemie bedoel je dan dat je liever helemaal geen kind had gehad (ook die andere 8 jaar niet) zodat je dit niet hoeft mee te maken?

Ik heb een baby en peuter dus heb nog minimaal last van de gevolgen van de pandemie. Ik vind het jammer dat we weinig feestjes/bijeenkomsten hebben gehad en ook veel activiteiten niet (hebben) kunnen doen (anders waren we bijv. gaan zwemmen in de kerstvakantie, schaatsen, bios). Ik hoor ook vaak mensen zeggen dat ze het zo erg vinden dat kinderen opgroeien met mondkapjes maar ik heb niet het idee dat mijn kinderen daar last van hebben.
Dus ja, ik was dan ook graag moeder geworden. Dit gaat ook weer voorbij.

Ik denk wel eens na een korte nacht gevolgd door vroeg opstaan (lees: wakker worden door huilende kinderen): als ik geen kinderen had gehad dan kon ik nu blijven liggen/was ik nu niet zo moe 🤭. Maar dat is maar een gedachte, ik heb er nooit echt aan getwijfeld. Als je ziek bent kan ik me voorstellen dat deze gedachten een loopje met je gaan nemen.

LG: dat vind ik ook spannend ja. Soms denk ik ook hoe is het als straks mijn kinderen volwassen zijn.

Achteraf is altijd een koe in de kont kijken, zeg ik dan maar. En gelukkig wist je het niet van tevoren. En de wereld is zoals hij is, dus je moet het er mee doen.
Ik denk dat wij ouders er anders in staan en over de denken dan de meeste van onze kinderen.
En wanneer wij er minder zwaar mee om gaan, het voor de kinderen ook minder zwaar is.

Ik heb wel andere dingen voor de kiezen gehad die ik mijn kinderen vele malen liever had bespaard. Maar ook dat wist ik van te voren niet. Gelukkig ook maar.

Wat ik zelf merk en lastig vind is dat inderdaad ik twee jaar geleden aan het begin ook zei ach, hij is nog klein (dochter was er toen nog niet eens). Hij zal het niet onthouden. Gaat nog niet naar school.

Maar intussen zijn we bijna twee jaar verder en gaat hij wel naar school en krijgt hij daar ook meer mee. Hij wist natuurlijk intussen wel van teststraten en mondkapjes dat de 'mensen ziek worden' maar laatst hebben we hem toch maar eens het woord corona geleerd. Dat die ziekte zo heet. Tot die tijd hebben we m toch nog beetje beschermd kunnen houden ofzo. En intussen zitten we wel in z'n eerste echte school lockdown (eerder natuurlijk ook al maar nu voelt het toch heftiger vind ik). Hij gaat straks op voor z'n derde corona verjaardag. En zoveel kindjes. Dat vind ik wel heftig, dat we in eerste instantie dachten ach hij zal het zich niet herinneren. Maar we weten niet welke chunk het leven van die kinderen dit gaat zijn, hoe lang het gaat duren.

Maar in de basis ben ik t wel met je eens. Dit zij toch de tropenjaren thuis, ons wereldje is toch kleiner dan vroeger nu. We zouden nu waarschijnlijk toch geen verre reizen maken en het besef van een kleuter is wel anders dan van een tiener. Dus in die zin snap ik je wel.

Als er dan een pandemie in je leven moet zijn. Dan is dit hoe vervelend het ook is wel de beste periode in mijn leven om het te moeten uit zitten.

Moet er niet aan denken om nu 16 of 25 jaar te zijn.

Idd. Of kinderen te hebben in die leeftijd. Dit zeggen m'n vriendinnen en ik ook wekelijks tegen elkaar ongeveer, lijkt ons zo erg!
Ik heb er met m'n peuter en baby persoonlijk meer voordeel van (gehad) dan nadeel. Behalve dat ik nooit een pandemie wens.
Dochter werd 1 tijdens de eerste lockdown en zoon wordt 1 tijdens deze lockdown. Dat is wel een raar idee. Vind het niet erg dat mondkapjes en testen enzo voor hun erbij hoort.
En wat karnemelk zegt ben ik het heel erg mee eens; wanneer wij er minder zwaar mee om gaan, is het voor de kinderen ook minder zwaar.

Ik denk dat er langzaam een einde komt aan dat kinderen het globaal gezien beter hebben dan hun ouders. Je merkt dat in NL nu ook al denk ik. En denk dat er een einde komt aan die groei en hoe we hier met z'n allen leven op aarde niet houdbaar is. Voor het klimaat, uitputten van de grondstoffen, hoe we met dieren omgaan en eventuele ziektes die daar uit voortkomen. Misschien duurt deze ontwikkeling nog lang, komen we er na deze pandemie weer 'bovenop' en wordt die neerwaartse ontwikkeling nog een tijd geremd. Ik zie dat wel als iets wat op lange of korte termijn zeker gaat gebeuren en wie weet ook al onze kinderen treft. En misschien is deze pandemie daar al een aanwijzing van.
Ik ben hier zelf overigens niet negatief door. Zie het ook wel ergens als evolutie en gewoon het gevolg van hoe we hier nu op aarde samenleven. Misschien overschat de mensheid zichzelf wel door de denken hier wereldwijd iets structureels aan op te kunnen lossen. En misschien komt er ook wel een oplossing komt die we nu nog niet kennen.

Bedankt voor de tip van noodopvang maar dat durft ze dan weer niet. Ze vindt het risico op besmetting te groot omdat klassen bij elkaar gevoegd worden.
Wij lossen het met liefde op voor haar.

Voor mijn gevoel hebben mijn kinderen er niet heel veel last van. Natuurlijk moeten ze zich aan regels houden en is de school dicht. Maar ze zijn veerkrachtig en inderdaad, ik ben blij dat ze nog zo jong zijn. 10 jaar ouder is veel erger denk ik.

Maar ze is niet de enige zie ik want er hebben 2 personen een nee ingevuld in de poll.
Mochten deze personen (of andere) behoefte hebben om erover te praten, weet dat mijn pb open staat. Gewoon voor een praatje of om te kijken waar dit forum bij kan helpen.

Ik zie het krijgen van kinderen echt los van de pandemie. Een pandemie is ontzettend vervelend maar ergens is het natuurlijk ook super naïef van ons om te denken joh dat is iets wat een eeuw geleden speelde, de medische wetenschap is zo goed dat gebeurt niet meer. Ergens is een pandemie ook heel gezond. We zijn met zoveel mensen op de wereld en onze overlevingskansen zijn echt enorm. Zo groot dat we onszelf verzwakken. Dit is mijn hele rationele gedachte tov de pandemie want emotioneel heb ik er wel echt last van. J niet die vind het allemaal normaal. En dat is ergens wel fijn. Hij overziet het allemaal nog niet zo en het is er gewoon. Levert vooral heel veel minder stress op. Stress die wij als volwassenen wel ervaren.

Ons kind is verwerkt tijdens de lockdown en geboren net voor de nieuwe lockdown.

Voor mij staat de pandemie los van m’n dochter of wens om kinderen te krijgen.

Ik ben wel ‘blij’ dat als dit allemaal zo doorsukkelt er over 4 jaar als zij naar school gaat, vast wel een manier is gevonden om te leven met virussen. Ik denk niet dat het over 4 jaar nog zo stroef loopt als nu. Corona zal vast niet weg zijn, maar hoop dat er een weg is gevonden om ermee te leven.

Ja hoor, als ik nog een kinderwens had, had ik me absoluut niet laten tegen houden door de pandemie. Is de pandemie vervelend, ja natuurlijk! Het vergt van iedereen veel, ook mentaal en met alle aanpassingen op welke manier dan ook. Maar wat bovenstaande forummers hierboven ook al zeggen. Zolang je gewoon je je basisbehoeften kunt vervullen, een dak boven je hoofd hebt, je inkomen hebt, heb je het toch goed hier. Moet je je voorstellen, vroeger toen wij jong waren, bestond er niet eens internet en was dat nog toekomstmuziek. Nu is het heel gewoon, heb je gewoon alle series, muziek, games en films bij de hand, terwijl je vroeger bij de free record shop in de rij stond om die ene single met dat ene liedje te kopen en was het nog bijzonder als je in het weekend een bepaalde film had gezien. Niet dat je nu dan maar, omdat er een lockdown is, je maar de hele dag moet gaan zitten gamen en films kijken. Maar mijn punt is dat de meeste mensen het echt goed hebben hier en dat we alles maar vanzelfsprekend vinden wat we om ons heen hebben. Is het ook zo erg, dat je niet een weekendje weg kan of op vakantie naar het buitenland? Ik hoor echt veel mensen klagen en dat mag ook, maar het zijn allemaal luxeproblemen. We willen er allemaal wel eens ertussen uit om op te laden en het is balen als het weer gecanceld moet worden terwijl je je er naar hebt uitgekeken, maar het is nu roeien met de riemen die je hebt. Wat niet wil zeggen dat ik die vriendin niet begrijp hoor, we passen ons allemaal aan aan de situatie en met kinderen, geloof me, dat kan echt veel stress geven, maar als die vriendin er echt zo doorheen zit, moet die vriendin hulp zoeken.