Hoi allemaal,

Ik ben net nieuw op dit Forum, en zou heel graag jullie advies willen hebben!

Ik ben 23 jaar, heb nog nooit een relatie gehad en ben sinds ongeveer een half jaar voor het eerst verliefd.
Het gaat om iemand die ik via stage heb leren kennen ongeveer 3 jaar geleden, hij liep stage bij hetzelfde bedrijf als ik.
Ik kende hem niet goed, maar via andere stagiaires zijn we samen in een vriendengroepje terecht gekomen.

We werken nu allebei in de vakanties nog bij het bedrijf, en afgelopen zomer is de vonk echt overgeslagen (vanuit mijn kant dan) toen we weken lang de hele dag met zn tweetjes aan het werk waren.

Over hem. Hij is een paar jaar jonger (20) en heeft voor zover ik weet nog nooit met iemand gezoend.
Het is een rustige en erg aardige jongen, en ik denk best wel verlegen op gebied van liefde. HIj is dus ook erg aardig tegen mij en als ik bij hem ben heb ik het idee dat hij er ook meer in ziet. Maar is dat echt zo, of wil ik het graag zien...
Voorbeeldjes van wat kleine signalen (als ze dat zijn haha): expliciet nagaan wanneer we elkaar weer zien (werk jij dan ook, ga jij ook naar dat feestje, etc.). Langer op werk blijven om mij te helpen (ook al is hij zelf ook wel echt een workaholic), waardoor we ook samen naar huis kunnen fietsen. Plagende opmerkingen, zoals "ik luister naar jou, want jij bent mijn baas" (is dus niet zo haha). Plagende acties, zoals: dat voorwerp dat ik nodig heb hoog in de lucht houden zodat ik er niet bij kan.

We studeren allebei nog, en hij had aan mij gisteren gevraagd of hij mij ergens over mocht interviewen. Uiteindelijk heeft hij mij geïnterviewd, en zijn broertje haha. Ik gaf aan dat ik ook met een onderzoek bezig was, en hij wilde al bijna vanuit zijn studie in Den Bosch naar Wageningen komen maar ging dat helaas niet halen vanwege les.

Echter... in een redelijk aangeschoten bui hebben mijn vriendinnen afgelopen zomer aan hem gevraagd wat hij van mij vond. Hij zei: "Leuke collega". Mijn vriendinnen hebben vervolgens iets gevraagd in de trant van: "Wil je niet meer?", waarop hij zei: "Ik zie haar niet op die manier.".
Dit hebben mijn vriendinnen met alle goede bedoelingen voor mij verzwegen, tot ze het er vorige week ineens uitfloepten (wederom in een vrij aangeschoten bui).

Ik probeer nu tegen mezelf te zeggen dat dit duidelijk is. Dat hij me dus niet leuk vindt op die manier. Het probleem is alleen dat ik dat gevoel (het idee dat hij mij ook meer dan leuk vind) moeilijk kan negeren. Ook al weet ik dat ik het misschien ook alleen maar zo zie, omdat ik het graag wil zien. Kan het zijn dat hij niet tegen mijn vriendinnen durfde te zeggen, ja misschien wel, en daarom "Ik zie haar niet op die manier" heeft gezegd?

Het liefst wil ik het af kunnen sluiten, en kunnen beginnen met accepteren dat het niets gaat worden. Maar dat gevoel houdt me tegen. Wat is jullie advies? Ik zou het aan hem kunnen vragen, maar vind dit erg lastig. Ben namelijk bang dat ik mezelf ontzettend voor schut zet, en dat hij denkt: ik heb toch al gezegd dat ik haar niet leuk vond. Het is ook lastig omdat ik hem dus wel regelmatig bij dat vriendenclubje zie.

Ik hoop dat jullie mij enigzins kunnen helpen, of met mij mee kunnen denken in ieder geval.
Alvast bedankt!!

Liefs, Fieke