Ik heb niet geschreeuwd maar op een gegeven moment maakte ik wel bepaalde geluiden ofzo dat de verloskundige me aanraadde dat niet te doen omdat het me uit m’n ritme van ademhalen haalde waardoor ik energie verloor. Ze had een punt haha.

Leuke wending heeft dit topic gekregen haha. Al die ervaringen. Raken we nooit over uitgepraat denk ik.

Ik heb ook niet geschreeuwd…. Ik heb gebruld met oerkracht waarbij ik knuffelde met de houten zijkant van het bed. 🤣

Dit beeld staat mij ook nog heeel helder voor de geest, alsof ik buiten mijzelf trad en naar mijzelf aan het kijken was . Zo gek. Ik was echt even niet op deze planeet.

Door de ruggenprik kon ik trouwens wel heel goed in m’n ademhaling en rust komen waardoor ik uiteindelijk maar vier minuten heb hoeven persen. Dat dan weer wel. De verloskundige en verpleegster hebben na de geboorte nog heel lang moeten puinruimen omdat het opeens zooo snel ging.

Ja hè dit getuigt wel van wat voor bijzondere ervaring het is. En elke bevalling is zo anders.

Haha, nou ik heb heel de buurt bij elkaar gegild! Whaha

Bij de oudste had ik 12 hechtingen nodig
Ik heb toen met begeleiding van de verloskundige geperst. Bij de jongste kon ik het niet meer tegenhouden en ben gaan persen. Ik weet nog dat ik dacht 'dan scheur ik maar helemaal uit, zij moet er nu uit'. Ik had maar 1 snee.

Beide keren flink wat oerkreten, die ik nu niet meer kan reproduceren.

Oh dat gillen, ik verontschuldigde me naar de verloskundige dat ik zo gilde, zei ze: 'Nou daar kan nog wel wat decibel bij hoor.' Blijkbaar was ze erger gewend haha.

En om toch nog ontopic te gaan: mijn man was bij de eerste bevalling heel lief, steeds m'n hand vasthouden en vragen of ik nog iets nodig had. Alleen net toen het bijna misging was hij naar huis om te douchen, hij was net op tijd terug om mee te kunnen naar de OK voor de spoedkeizersnede.
Bij de jongste was hij er van begin tot eind (totaal 3,5 uur dus was zo gebeurd haha) bij en toen ze geboren was heb ik hem meegestuurd met haar en gezegd dat hij haar geen seconde uit het oog mocht verliezen. Ik werd in de tussentijd gehecht en gezellig te kletsen met de gynaecoloog haha.

Die ring of fire heb ik trouwens beide keren niet gehad. Eerste natuurlijk keizersnede en bij de tweede voelde ik wat branden en dat vond ik dus echt heel naar en toen zette de gynaecoloog de verdoving omdat hij ging knippen. Dat was me een partij fijn. Ik voelde het hoofdje niet staan én ik voelde de knip niet. Dikke prima. Oh maar omdat ik daar niks voelde zette ik alles op alles om de baby eruit te krijgen en die werd dus gelanceerd

Ik had geen pijnbestrijding en wel degelijk veel pijn maar schreeuwen werkt voor mij niet. Ik was helemaal in mezelf gekeerd en zei niks. De verloskundigen vonden dat echt heel vervelend omdat omdat ze niet wisten hoe het met me ging. Het is dus ook nooit goed. 😅

Haha ja ik kreeg ook te horen dat ik zo stil was. Heel gecontroleerd en ik moest juist loslaten.

Ik was ook heel stil, weeënstorm na weeënstorm aan het opvangen. Toen ik een ruggenprik kreeg begon ik weer wat te praten, vriend en kraamverzorgster riepen toen meteen '' he zo kennen we je weer '' 😂

Toen ik uiteindelijk persweeën kreeg en deze op moest houden omdat zoon niet bleek te passen (door de stand van mijn bekken) duurde het nog een poosje voordat we naar de OK konden voor een keizersnede. Want ze waren net met iemand bezig en het was midden in de nacht dus een nieuw team werd opgeroepen.
De ruggenprik was toen al weer een tijd uitgewerkt dus dat voelde ik allemaal heel flink. Daar kon ik toch redelijk goed mee omgaan, tot ik echt enorme buikpijn kreeg die maar aanhield. Huilend heb ik om hulp gevraagd, later bleek dat toen mijn baarmoeder is gescheurd. De pijn van persweeën en weeënstormen ben ik allemaal inderdaad wel vergeten, maar die pijn van mijn baarmoeder totaal niet. Die was echt vreselijk en niet mee om te gaan gewoon.

Och Saga dat klinkt ook echt heel erg pijnlijk.

Wat heftig Saga!

Je moet ook niet (heel hard) persen met je ogen dicht dan krijg je bloeduitstortingen 😀. Sowieso moet je persen naar beneden en niet met je hoofd maar dat is soms best lastig voelen in het begin.