Wat een spannende tijd voor je zoon en jullie!
Mijn dochter was nog geen 2. Zij was er helemaal niet mee bezig. Wij ook niet erg tegen haar, wel benoemen af en toe en op het laatst wat meer. De kraamweek vond ze vreselijk. De kraamverzorgster was ook niet zo leuk (tegen haar) dus dat vond ik niet gek. Ze was toen heel claimerig naar m'n vriend. Toen kraamvz weg was, was het meteen goed. Ze vond haar broertje fantastisch en dat is nog niet veranderd. Vanaf dat ie een maand of 2 is speelt ze op haar manier ook echt met hem. Hij vindt tot nu toe alles prima dus dat gaat heel leuk. Dochter vermaakt zich niet alleen, en ondanks dat m'n zoon nog maar (bijna) 10mnd is, vermaakt ze zich met hem erbij zoveel beter. Ideaal!

Van ruim 3 jaar geleden weet ik het niet zo goed meer..
Nu hebben we het er regelmatig over dat er een baby komt. Vooral over wat een baby wel/niet kan.

Zo in november met die verjaardag en de Sint is wel druk idd hoor! Kan me voorstellen dat je zoon dan wel een beetje overwhelmed is en daar druk van wordt. Maar dat is na even wennen vast goed.

Dat zal zeker hectisch zijn maar ook heel bijzonder!

Ik denk dat je je kind nooit helemaal kunt voorbereiden op wat er komen gaat. Het is zo abstract tot het moment daar is. Natuurlijk kan je van alles bespreken, een pop cadeau geven, betrekken bij de wasjes, luiers in het mandje doen, cadeautje uit laten kiezen om te geven etcetera, maar het blijft lastig hoe de impact nou echt gaat zijn. Maar dat geeft niet, daar groeien ze ook vanzelf in mee.

Ik merkte in de loop naar de bevalling van de tweede toe heel erg dat ik zelf niet kon loslaten omdat ik constante zorg voor zoontje droeg. Ik kon niet in m'n bevalholletje kruipen omdat ik constant aan het zorgen was. Ik had wekenlange voorweeen, nachtenlang wiegend aan het ledikant gestaan in haar kamer, maar het zette maar niet door. Zoontje heeft toen nog een paar nachten bij m'n schoonouders gelogeerd en pas toen hij uit logeren was kon ik het loslaten. Uiteindelijk is toen ook de bevalling begonnen. Maar goed, dat mocht sowieso ook wel eens met 41 weken, maar ik denk ook dat het wat langer geduurd heeft omdat ik niet kon loslaten. Dus een tip voor jou mocht het mogelijk zijn en je merkt dat dit je in de weg zit.

Wat ik belangrijk vond na de geboorte was dat opa en opa beneden bleven en zoontje als eerste even in z'n eentje naar boven ging naar het kraambed om kennis te maken met z'n zusje. Dat moment was me zo dierbaar. M'n schoonouders mochten van ons wel vertellen dat de baby geboren was, maar wij wilden graag haar naam vertellen aan hem (en dan voor het eerst die naam met zijn stemmetje te horen, zooo zoet).

Mijn zus/moeder/schoonfamilie/vrienden namen hem in de laatste weken van de zwangerschap en eerste weken na de bevalling best wel eens mee in z'n eentje, zodat hij toch nog even die één op één aandacht kreeg. En ik even kon rusten. Ik heb de babyperiode van onze dochter als heel makkelijk ervaren, het zware was die peuter, later kleuter en ik vond en vind het ook heel fijn om haar af en toe wat één op één aandacht te geven want dat schiet er bij zo'n tweede nogal in heb ik gemerkt. Die leeft gewoon met ons schema mee. Dat zal jij straks ook wel merken met school (al zal dat met een kdv niet anders zijn denk ik), ze moet -hop- wel mee naar school heen en weer.

Hij was eigenlijk direct heel erg lief voor haar. Hij was vanaf het begin helemaal vertederd en heel beschermend. 'Ik zorg voor Manuhlenuh' zei en zegt hij. Nog steeds is hij heel erg lief, hoewel hij het later wel duidelijk liet merken als hij wilde dat ze in de box ging spelen zodat hij rustig met z'n trein kon spelen. En intussen heeft het arme ding ook wel wat geduw en gestoei van haar grote broer te verduren. Eén voordeel, ze is niet kleinzerig.

Hier is hij nog een stuk jonger, maar we hadden het er wel met hem over. Hij wist dat het wiegje voor de baby was, dat er een baby in mijn buik zat, en lazen wat boekjes erover.

Nu de baby er is, vond ik het net als Marin dat ontmoet-momentje heel dierbaar. Hij was direct helemaal verliefd en als hij naar mijn buik wijst zegt hij "baby weg". Dus hij legt ook de connectie dat de baby uit mijn buik is en nu in het wiegje ligt. Het is nog maar een week natuurlijk, maar we betrekken hem veel en als ze slaapt, dan geven we hem ook nog volop aandacht en hij mag ook dutjes meedoen. En natuurlijk helpen!

Wat een drukke periode inderdaad. Deze reactie is niet precies jouw vraag, maar wellicht nog iets om over na te denken.
Mijn dochter is van 4 December en vanwege de sinterklaasdrukte op school en omdat de kindjes die periode meestal sowieso drukker zijn, hebben wij haar pas na de kerstvakantie naar school gedaan.
Ze mocht een paar weken langer op het kdv blijven.
Is zoiets misschien een optie? Om niet alle grote veranderingen en gebeurtenissen in 1 a 2 weken te laten vallen?

Verder is het wennen in het begin, voor jullie en jullie zoon. Onze dochter was mega druk en ik kon die drukte in de kraamweek niet zo goed handelen. Mijn ouders namen haar een paar keer mee om wat leuks te doen en ook mijn man is er even samen met haar op uit gegaan.

Verder hielp ze graag mee, hebben we haar erg betrokken bij de baby zodat zij hetzelfde kon doen met haar pop.

Wij hebben het voor de bevalling ook vaak over de baby gehad, hoe dat zou zijn en in kindertaal wat er dan anders zou worden.

Ja zoon telt echt af tot hij naar school mag en is er énorm aan toe en breng ik huilend naar de opvang, dus hij gaat sowieso naar school toe!

Wel heb ik de BSO verzet naar januari ipv eind november dus hij is in de middag en in vakantie wel ook thuis om overal aan te wennen. En mocht het nodig zijn brengen we hem halve dagen of minder, de juffen weten er vanaf.

Er zat bij ons hetzelfde leeftijdsverwchil tussen als bij jou. Ik heb mijn dochter uitgelegd wat er ging gebeuren. Dat ik de eerste week waarschijnlijk heel erg veel met de baby bezig zou zijn en veel boven zou zijn. Zij zou die week dan heel veel met papa doen en dat er ook een mevrouw in ons huis zou zijn.
Toen het eenmaal zover was, ging alles precies zoals ik haar al had uitgelegd en dat verliep dus allemaal heel soepel.

Dochter was 2,5 toen zoon kwam. We hebben haar alles zo goed mogelijk uitgelegd, er komt een broertje, mama zal veel in bed liggen eerste week, je wordt grote zus... Ik weet niet of ze alles snapte, maar ze was meteen verliefd op haar broertje. Wel was ze vaak dwars als ik alleen was en zoon moest voeden (en dus geen aandacht had voor haar) toen ze doorkreeg dat dat voeden ging gebeuren, ging ze met het voedingskussen op de plek zitten waar ik altijd voedde. Kleine heks 😄 maar dat hoorde erbij. Dochter stopte ook met haar middagslaapje, op de dag na de kraamweek. Echt van de ene op de andere dag, geen geleidelijke afbouw. Misschien had dat ook de komst van broertje te maken 😅 dochter is trouwens al die tijd gewoon naar de opvang gegaan op haar vaste twee dagen in de week, zodat die regelmaat erin bleef.