Hier het biechtje van de kamer verdeling weer.
Wij hebben de grote kamer aan mijn dochter begin dit jaar gegeven en heel mooi gemaakt en wil hem niet weer afpakken van haar om hem door 2 te splitsen dus dat zie ik als optie 0. In de toekomst kunnen ze natuurlijk wel samen op de grote kamer spelen. Mijn dochter is 7 en 8 als de baby komt en wil ze wel apart blijven laten slapen want er zit best veel verschil in.

De kamer waar wij nu slapen past een groot 2 persoonsbed in, een grote wandkast en 2 nachtkastjes en dan houdt het op. Er past geen wiegje bij maar eventueel wel een co sleeper voor een tijdje. Dit is wel een grote kamer voor een 1 persoons bed en meubeltjes uiteindelijk dan is het prima.

Op beide kamers kunnen ze een bureau kwijt+ slapen+ spelen en is dus helemaal prima zonder speelkamer te doen.

Wij beneden slapen is denk ik de beste optie en geef ik mezelf dus al een antwoord op alles :-)
Dit is denk ik de beste optie. En ik denk ook alleen mogelijk met een gordijn want een kast ertegenaan kun je niet meer in je bed komen + het bed niet meer opmaken. Past net zeg maar tot de deuren. De baby kan dus niet heel lang bij ons slapen want dat past gewoon niet helaas.

Dus heb mezelf nu antwoord gegeven alleen de doorloop blijft wel vervelend naar de tuin maar met een gordijn kan het gewoon.

Het klinkt zo allemaal wel krappig maar de 2 kindjes hebben uiteindelijk een ruime, goede slaapkamer. De tuin is prima, woonkamer en keuken want dat is allemaal ruim genoeg.

En verhuizen nee dat willen we niet.

Als 2 nachtkastjes passen, dan ook prima een cosleeper (En dus wiegje). Echt ik woon ook klein, en het werkt allemaal prima.

En verder zou ik aan je oudste straks vragen wat zij graag zou willen. Hier is geen keuze, we hebben immers geen tuinkamer en maar 2 slaapkamers. Dus ze doen het er maar mee.

Arwyn, als je man er veel games speelt, zou ik er zelf gaan slapen.

Zou je niet een schuifdeur kunnen plaatsen ipv rails? Of zo'n harmonica deur? Dan kan je die in de avond open doen als jullie er slapen en dicht overdag. Dat is ook maar een cm of 5 breed dus misschien is dat een optie?
Ik weet niet of er ramen in de kamer zijn anders zou je nog een rooster in de deur kunnen verwerken.

Ik vind het moederschap zo dubbel.
Aan de ene kant vind ik het het mooiste wat er is en blijf ik liefste hele dagen thuis. Aan de andere kant mis ik heel erg mijn oude leventje.

Ik ben de enige van mijn vriendinnen die een kind heeft. Mijn vriendinnen zijn allemaal gek op mijn dochter en onze vriendschappen zijn niet veranderd gelukkig. Maar ik ben degene die het soms erg lastig vind. Zij zijn veel vrijer, veel spontaner. Zomaar spontaan naar het terras. Zomaar spontaan naar het strand. En ze begrijpen compleet dat ik dat niet meer zoals vroeger kan, maar ik vind het zelf nog wel wat moeilijk. Als ik dan weer compleet uitgeput op zaterdagavond op de bank hang en zij spontaan naar een terras zijn. Natuurlijk ga ik nog regelmatig mee, maar door mijn man zijn onregelmatige werk kan ik niet meer zo spontaan mee.
Ik probeer iedere week wel een vriendin of vriendinnengroep te zien, dus het is zeker niet zo dat ik altijd thuis zit. Maar dat spontane en het vele avonden weg mis ik soms wel. Al zou ik mijn kleine voor geen goud willen missen en is het me zeker dubbel en dwars waard!

En ik vind het lastig dat ik geen vriendinnen met kinderen heb. Ik kan nogal eens jaloers kijken als ik andere moeders samen op pad zie.

Hoe oud is je dochtertje? Als je vriendinnen (overdag) naar het terras gaan, kun je haar dan niet meenemen?
Bij je eerste, en vooral als ze nog klein zijn, voel je je soms best aan huis gebonden. Terwijl je veel dingen ook best met baby/kind kan doen. Je moet wel een extra tas mee sjouwen, haha, maar als dat het ergste is..
Het is soms ook even over die drempel heen stappen en dan blijkt het best mee te vallen.

Had ik ook hoor biechtje en ik heb meerdere vriendinnen met kinderen. Ik merk juist dat iedereen hierdoor extra druk is inclusief wijzelf. Het hele spontane is er wel af en onze weekenden zitten tot eind oktober vol 😆. Maar bij ons komt nu een meisje van 16 oppassen wat meer vrijheid geeft. En je vriendinnen kunnen toch ook naar jou komen voor borrels in de tuin?

Ik kan me voorstellen dat dat even wennen is Biechtje. Toch zou ik proberen het wel zo te draaien dat je kijkt naar wat er kan, dan wat er niet kan. 's avonds is misschien lastiger ook vanwege vermoeidheid maar overdag kan het met beetje passen en meten prima (en een baby die in de wagen slaapt helpt). Dat is ook best spannend in het begin (er van uitgaande dat je nog een jong kindje hebt) maar ik denk altijd maar wat is het ergste wat er kan gebeuren? Bij een baby is dat denk ik een huilbui die maar niet stopt. Dan ga je naar huis.
Ik vind het ook wel eens spannend hoor en heel veel gedoe maar eigenlijk ook weer totaal niet. Beetje dubbel dus. Ik kan enorm op zien tegen naar de Etos gaan met twee kinderen, maar ga gerust met ze twee uur in de auto zitten naar mensen toe. En spontaan kan best. Vorige week appte een vriendin en binnen een kwartier zat ik aan een wijntje. Ja chaos met drie kinderen. (scheelt wel dat zij ook kinderen heeft). Het is anders dan zonder kinderen. Maar kan me niet voorstellen dat je vriendinnen het vervelend vinden als je je baby meeneemt.
Misschien helpt het als je een luiertas klaar hebt staan met voeding, verschoning, speeltjes. Dan hoef je daar niet last minute aan te denken.

Mijn vriendinnen hebben wel kinderen maar ik snap je goed Biechtje. Zelf vind ik kinderen /baby meenemen ook helemaal niet zo leuk. Vond het geen probleem als vriendinnen dat deden, maar zelf heb ik het minder leuk als ik het doe.
Ik spreek overdag vaak met de kinderen erbij af, maar mijn vriendinnen hebben die dus ook dus dat is wel anders, dan doen we ook wel wat wat leuk is voor kinderen.
Ik mis het vrije en spontane van zonder kinderen alsnog wel.

Bedankt voor jullie antwoorden!
Mijn kind neem ik al vanaf de geboorte overal mee naar toe. Zit er gezellig bij als we overdag op terras gaan lunchen of als ik bij ze thuis langs ga. Vinden mijn vriendinnen wel gezellig.
Maar de avonden zijn vaak het lastigst. En ook wil ik graag dat mijn kind haar middagslaapje nog thuis doet, want in de auto of buggy slaapt ze niet.
Zo vroeg mijn vriendin om 12 uur op de zaterdagmiddag of ik even mee Utrecht in ging en mijn man is vaak niet thuis dan. Dat soort dingen gaan dan niet. Ik kan haar wel vaak bij mijn ouders of schoonouders brengen, maar het is altijd wel beetje passen en meten.
Eten op een avond met vrienden nemen we haar ook vaak mee, maar zitten toch beetje met de slaaptijden enzo.

Spontaan afspreken is inderdaad lastiger met een kind, je bent gewoon minder 'vrij' dan voorheen. Het vergt nu meer planning en dat is wennen. Ik weet niet hoe oud je bent, maar verwacht je dat je vriendinnen ook al een keer voor een kind zullen gaan? Misschien maakt dat het wel makkelijker. Maar tot die tijd zul je goede afspraken met je vriend moeten maken over de verdeling van de zorg en je kunt haar inderdaad vaak ook best meenemen.

Ik ben benieuwd hoe het met het biechtje is dat het laatst niet meer zag zitten met haar kinderen. Ik hoop dat je hier hulp bij hebt gevonden en dat je meer op één lijn zit met je man.

Biechtje wij merken bij onze zoon dat het niet zoveel uitmaakt om tijdens een slaapje weg te gaan. Dit doen we nu dus ook gewoon. Ieder kind is natuurlijk anders maar het geeft wel weer een stuk vrijheid terug.

Waar kan ik aankloppen voor hulp of tips? Ik heb co ouderschap met mijn ex (helft vd week hier, helft vd week daar), maar mijn dochter (van bijna 10) is niet gelukkig in de situatie bij haar vader.
Er gebeuren dingen die mijn inziens niet kunnen, maar niet meteen vallen onder iets groots als bijv. mishandeling. Het zijn vooral kleine gebeurtenissen bij elkaar.
Ze voelt zich daar niet gehoord en gezien en ze heeft het idee alsof haar vader 'Er niks om geeft' als het om haar gaat.

Ik vind het lastig, want kan haar vader niet afvallen (dan krijg ik straks te horen dat ik het aangepraat heb), maar wil haar gevoel ook niet bagatelliseren, want ik ben het namelijk volledig met haar eens. Ze heeft haar vader haarfijn door.

Luisterend oor bieden voor je dochter zonder vader af te vallen idd. En gesprek aan gaan met je ex?

Maatschappelijke werker? Eventueel een vertrouwenspersoon van school? Hier is iemand speciaal voor kinderen met gescheiden ouders aangesteld die je kan contacteren.

Gesprek met ex heb ik al eens gehad, dan gaat het even goed, maar het zalt toch weer in.

Ze zit daar hele dagen op haar kamertje, te robloxxen met vriendinnen. Haar vader appt haar als ze naar beneden moet komen om te eten/gedag zeggen voor het slapen.
Ze ondernemen niets..

Er hangt een grote foto van haar halfzusje in de woonkamer, maar van haar staat er niets.

En zo kan ik nog tig van die kleine puntjes benoemen.

Wat ontzettend verdrietig zeg, ik kan me voorstellen dat het voor je dochter pijnlijk is, ze is juist op deze leeftijd daar heel gevoelig voor!

Ik zou nogmaals het gesprek met hem aangaan en misschien iets harder zijn? Misschien kun je eens vragen aan hem hoe de dagen bij hem eruit zien? Dan leg je alles open zonder conclusies te trekken zelf en kun je na zijn antwoord aangeven dat je dochter jou verteld hoe zij het ervaart en daar voorbeelden bij geven, dat ze zich eenzaam en alleen voelt op haar kamertje continu en daarover erg verdrietig is als ze weer bij jou terug komt. Sterkte!

Ik mocht het van mijn dochter absoluut niet tegen mijn ex zeggen, want 'dan wordt papa toch alleen maar boos op mij.. en gaat het twee weken goed.. en daarna toch weer mis'.

De vorige keer legde hij het vooral bij haar neer. Zij ging zelf op haar kamer zitten etc etc.
En wilde hij, nadat ik het aangegeven had, vooral uit haar mond horen wat ze dan allemaal anders wilde. Kind sloeg helemaal dicht :/

Ah, wat verdrietig zeg, je papa's huis hoort een veilige plek te zijn waar je je fijn voelt en waar jij er ook toe doet!!

Dan zou ik toch kijken of je iemand kan inschakelen om je dochter hierbij te helpen, iemand die haar leert op te komen voor zichzelf of in ieder geval haar leert haar grenzen aan te geven Merk je vaker dat ze dicht slaat of is het enkel bij haar vader?

Ik zou kijken of je met je ex kan afspreken dat je dochter zelf mag bepalen welke dagen ze naar papa gaat. Misschien door de regie bij haar te leggen en dat papa vertelt dat dat ook oké is.. dat je dochter zelf durft aan te geven wat ze wil.

Ze is nu 10, lijkt mij een prima leeftijd dat ze dat zelf kan dan. Of anders al bespreekbaar maken dat ze vanaf 12 jaar/middelbare de regeling anders in te gaan delen.

Kan je dochter er zelf niet naar vragen? Mijn 4 jarige zou dat gelijk doen. Dan is het niet gelijk zo’n ding denk ik, maar blijft vrij het onschuldig. Ik bedoel dus dat dochter gewoon vraagt ‘ papa, wanneer gaan we wat leuks doen’? Of papa, waarom wel foto van zus maar niet van mij?

Moet je dochter natuurlijk wel zelf willen en helemaal zonder druk doen.

Ik moet iets kwijt. Soms vind ik het ouderschap maar helemaal niks. Ben moe, alles draait om de kinderen en dan voel ik me een slechte moeder doordat ik deze gevoelens soms heb.

Je staat altijd aan en in dienst van. Soms ben ik de balans helemaal kwijt en krijg dan een korter lontje en erger me aan mijn kind. Dan voel ik me daar weer schuldig over.

Hoe doen andere ouders dit? Alle ballen in de lucht houden.

Geen biecht, maar ik wil het even van mijn afschrijven.

Ik heb zojuist een de prikpil weer laten zetten en hoewel ik er goed over nagedacht heb, ben ik er best verdrietig om. Mijn zwangerschap was erg zwaar door HG en zwangerschapsvergiftiging en de bevalling ging ook niet soepel, met als resultaat een gescheurde baarmoeder en spoedkeizersnede.
Nog zo'n zwangerschap gaat niet met een kind waarvoor gezorgd moet worden en is ook gewoon enorm risicovol door die gescheurde baarmoeder. Kans is heel groot dat ik al heel snel bedrust zal moeten houden in de hoop dat het goed zal blijven gaan. Ook financieel zal een kindje erbij niet enorm handig zijn. Maar toch, ergens zit er stiekem toch nog wel een wens.
Net bij de huisarts schoot ik ook even vol en ik heb een heel fijn gesprek met haar gehad.
Geen menstruaties meer is ook wel weer heel erg fijn, want die waren ook enorm pijnlijk sinds de keizersnede.

Wat vervelend dat je dat zo voelt Biechtje.
Ik herken het wel moet ik zeggen, maar sinds dit schooljaar heb ik wat meer tijd voor mezelf als zoon op school zit en vriend aan het werk is, ik merk dat mij dat goed doet. Kun je zelf tijd vrij maken om even alleen aan jezelf te hoeven denken?