Emoties sinds moeder zijn
Vroeger kon het niet eng genoeg zijn, de engste films heb ik gezien. Een sawmarathon, bios van een angstaanjagende film. Ik zag het allemaal lachend voorbij komen.
Ik heb kinderen gekregen en tijdens de zwangerschap durfde ik al geen politieserie meer te kijken als er kinderen bij betrokken waren.
Vanmorgen heb ik de eerste aflevering van maid willen kijken, huilend afgezet want ik vond het zo zielig. Ik voelde de pijn en onmacht.
Een enge film heb ik nooit meer gekeken maar wilde er toch weer een kijken. Iedere 10 minuten ging hij op pauze omdat ik het spannend vond en halverwege helemaal uit gezet. Ik kon het niet aanzien!
Mijn fitbit dacht dat ik aan het sporten was want ik kreeg actieve zones erbij 😂
Maar ook gewoon een zielig verhaaltje en ik huil al. Vooral als er kinderen in voor komen, dan kan ik echt flink de tranen laten lopen.
Als mijn kinderen iets liefs doen, schiet ik ook meteen vol.
Is dit herkenbaar voor iemand? Wordt dit nog ooit beter of heeft er iemand tips?
Ik wil niet om ieder scheet huilen!