Hg, volgens mij was de reactie niet serieus (wil je medicatie?) Maar meer spottend/denigrerend (oh dus je gaat lekker aan de pillen?) Die strekking. Maar corrigeer me als ik het fout heb!

Kan het zijn dat hij het eigenlijk gewoon vervelend vindt? Mijn moeder wilde me nooit laten onderzoeken omdat ze geen kind met een stempel wilde. Vanuit die emotie kun je natuurlijk in eerste instantie erg onaardig reageren. Wellicht even een week wachten, en er op terug komen?

Ik begrijp het gesprek niet. Het klinkt wel boos. Maar waar is hij boos om? Waar loop je in de thuissituatie tegen aan? Je geeft aan dat je niet weet wat je met diagnose wil. Is daar geen aandacht aan besteed tijdens het traject?

Ik heb het 10 keer teruggelezen maar wat ik er uit opmaak is dat jij of jullie ergens op vastlopen, al een lange periode (voor het overlijden van zijn vader?) en dat jij aangeeft dat je gediagnosticeerd bent met adhd en dat dit een relatie heeft met hetgeen waarop je of jullie vastlopen. En dat je ondanks de diagnose adhd niet weet hoe je hetgeen waar je of jullie op vastlopen anders moet aanpakken. Maar dat medicijnen slikken voor jou geen optie is.