Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal SLOT 6 nov

<<

Giselle

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2335

Geregistreerd: 16 Apr 2021 13:46

Bericht 08 Okt 2021 18:29

Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal SLOT 6 nov

Nou ... there we go.

VERLIEFD ONDER VOORBEHOUD

29 augustus 2014

Het is doodstil in huis. De woonkamer ziet eruit alsof er een tornado doorheen is geraasd. Fotolijstjes liggen op de grond, de glasscherven knerpen onder mijn voeten. Lades en kastdeurtjes staan open, de inhoud van de kasten ligt verspreid over de vloer. Ik zet de taartdoos op de eettafel, de tas vol slingers, ballonnen en allerlei andere feestversiering zet ik op de grond. 'Linda?' roep ik. Doodse stilte. Wat is er in godsnaam gebeurd? Is Linda weggegaan? Is er een inbreker in huis? Voorzichtig zet ik een stap richting de gang, naar de trap. 'Linda!' roep ik nog een keer. 'Sem?' probeer ik dan. Ik voel hoe mijn hart tekeer gaat, hoe mijn onderbuikgevoel me duidelijk maakt dat er iets goed mis is. Stap voor stap, trede voor trede, ga ik naar boven. De deur naar de slaapkamer is dicht. Waarom is de deur dicht? Die deur staat normaal altijd open. Behoedzaam loop ik naar de deur, mijn hand op de deurklink. Heel langzaam druk ik de klink omlaag, duw de deur open. Het lijkt of er een rode waas voor mijn ogen verschijnt. Ik sluit mijn ogen even, open ze dan weer. De rode waas zit niet voor mijn ogen, het is echt. Overal waar ik kijk is bloed. Op de vloerbedekking, op de muur, op het bed. Tussen al het rood ligt Linda. Haar ogen zijn gesloten, ik hoef niet dichterbij te komen, haar niet aan te raken om te weten dat ze dood is. Mijn hand gaat naar mijn mond, ik probeer niet te schreeuwen. Er komt een soort gekreun uit mijn mond, een verkapte snik. Ik gris mijn telefoon uit mijn broekzak en toets het alarmnummer. Ik realiseer me ineens dat ik niet weet waar Sem is. 'Sem?' roep ik. 'Waar ben je?' Haastig loop ik naar de andere slaapkamer, tegenover die van ons. Ik gooi de deur open en blijf aan de grond genageld staan. Sem ligt midden in zijn kamer, zijn armpjes om zijn lievelingsknuffel geklemd. De plas bloed om hem heen glimt in het zonlicht dat door het raam van zijn kamer naar binnen schijnt. Ik schreeuw, hoor de medewerker van de alarmcentrale die ik nog steeds aan de telefoon heb tegen me praten. Wat hij zegt dringt niet meer tot me door. Ik laat me op mijn knieën vallen, naast Sem, en neem hem in mijn armen. Zijn lijfje is nog warm, ik wrijf over zijn gezichtje, door zijn met bloed doordrenkte haren. 'Het komt goed, Sem, blijf bij me. Alsjeblieft. Blijf bij me.' Ik weet niet hoelang ik daar zit. Er komen mensen binnen, ze vragen me Sem los te laten. Ik kan het niet. Ik schreeuw, ik huil, begraaf mijn gezicht in Sems zachte haren. Er ligt een hand op mijn schouder, ik weet niet van wie. Langzaam laat ik toe dat Sem uit mijn armen wordt genomen, laat ik me meevoeren uit zijn kamer, naar beneden, naar buiten. Het laatste wat ik zie voor ik het huis verlaat is de taartdoos met de verjaardagstaart, die onaangeroerd op de eettafel staat.
Laatst gewijzigd door Giselle op 06 Nov 2021 21:45, in totaal 24 keer gewijzigd.
<<

Joey

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6187

Geregistreerd: 31 Aug 2017 14:18

Bericht 08 Okt 2021 18:29

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Leuk dat je dit doet! Wil nu al verder lezen :)
<<

Rejoy

Kwebbel

Berichten: 319

Geregistreerd: 15 Dec 2018 23:18

Bericht 08 Okt 2021 18:40

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Leuk! Van mij mag je het volgende deel ook al wel posten hoor;)
<<

Arwyn

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 9634

Geregistreerd: 01 Sep 2013 15:06

Bericht 08 Okt 2021 18:56

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Van mij ook, haha.
Ik hou van jou, van heel jou

augustus 2015 - juni 2018 - januari 2022
<<

Suus

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11205

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:38

Bericht 08 Okt 2021 19:28

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Jaaa, ik wil ook door!
26 september 2013
30 december 2015
11 juni 2019
<<

Reva

Yipyapper

Berichten: 1960

Geregistreerd: 18 Nov 2013 20:57

Bericht 08 Okt 2021 20:30

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Liggen de namen van je verhaal al vast? Ik schrok best van de naam van het kindje namelijk. Snap dat het een veel voorkomende naam is tegenwoordig, maar die naam link ik toch wel direct aan een forummer die mij heel dierbaar is en jou ook dierbaar is of is geweest. Vond het echt een heel raar gevoel geven toen ik het las 😱
June schreef:Kruiden naar beschikbaarheid en emotie.
<<

Giselle

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2335

Geregistreerd: 16 Apr 2021 13:46

Bericht 08 Okt 2021 20:43

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Ja ik leg die link dus niet, ik zie ook niet haar zoontje voor me, maar een door mij verzonnen personage.

Sorry dat het je een naar gevoel geeft, maar ik denk dat er altijd een kans is dat een bepaalde naam in een verhaal/boek gelinkt wordt aan een persoon die voor iemand dierbaar is.
<<

Green_Pepper

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4575

Geregistreerd: 09 Feb 2014 14:55

Bericht 08 Okt 2021 21:04

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Tof dat je dit met ons wilt delen! Ben heel benieuwd hoe dit verder gaat.
Wat voor genre is het verhaal eigenlijk?
<<

Marin

Gebruikers-avatar

President

Berichten: 43576

Geregistreerd: 16 Nov 2015 14:09

Bericht 08 Okt 2021 21:06

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Oef wat een heftig verhaal, nu al. Het grijpt me direct wel aan hoor, het beeld. Weet niet of ik dat verder zou willen lezen qua heftigheid maar het is wel heel meeslepend direct!
Let's discover the world together.
<<

Giselle

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2335

Geregistreerd: 16 Apr 2021 13:46

Bericht 08 Okt 2021 21:23

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Het is niet alleen maar zo heftig hoor, Marin! Tussendoor wel wat luchtigere stukken.

GP, ik denk dat het onder spannende roman valt.
<<

Marsy31

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6658

Geregistreerd: 01 Sep 2013 14:19

Bericht 08 Okt 2021 22:06

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Meer!!
Afbeelding
Afbeelding
<<

Brooke

Bericht 08 Okt 2021 22:21

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat! Echt super tof en ook dapper dat je het met ons wilt delen.
<<

Anoniem323

Bericht 09 Okt 2021 05:06

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Wauw, ik zag het meteen voor mij! Ik voelde de spanning, ben benieuwd naar het vervolg!
<<

Tauriel

Gebruikers-avatar

Kwebbel

Berichten: 466

Geregistreerd: 17 Jun 2021 12:23

Bericht 09 Okt 2021 05:27

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Heftig begin, ik wilde wel doorlezen. Ik ben heel erg benieuwd naar het volgende stuk.
“Smile and wave, boys. Smile and wave…"
<<

Luisa

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2813

Geregistreerd: 19 Okt 2013 10:39

Bericht 09 Okt 2021 08:10

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Wordt het een boek/ kort verhaal oi? Jij schrijft toch?

Ik vind dit in elk geval goed en pakkend geschreven. Het zou mij ook triggeren om door te lezen en te ontdekken wat er is gebeurd.
<<

Giselle

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2335

Geregistreerd: 16 Apr 2021 13:46

Bericht 09 Okt 2021 08:20

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Ik heb eerder een boek geschreven en uitgegeven inderdaad, Luisa. Dit is het tweede verhaal dat ik geschreven heb en dat hopelijk op een dag ook uitgegeven wordt.
<<

Millie

Noob

Berichten: 200

Geregistreerd: 15 Nov 2020 21:22

Bericht 09 Okt 2021 08:30

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Ik vind het nu al heftig maar wil graag doorlezen! Stoer dat je dit zo met ons durft te delen, denk dat het best spannend is om dat te doen?
<<

Radler

Yipyapper

Berichten: 1692

Geregistreerd: 31 Dec 2018 17:26

Bericht 09 Okt 2021 08:38

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Dit pakt mij meteen en ik wil verder lezen. Heftig maar leest prettig weg. Je deelt elke dag een nieuw stuk toch 😇


- ik huil, begraaf zijn gezicht in Sems zachte haren.
Kleine typfout; zijn
Juli 2019
<<

Giselle

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2335

Geregistreerd: 16 Apr 2021 13:46

Bericht 09 Okt 2021 08:54

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Scherp, Radler, bedankt!

Millie, ik vind het heel spannend. Iedereen gaat er iets van vinden, zowel positief of negatief want zo werkt dat met boeken. Is ook een les voor me, zo kan ik het nog bijschaven voor het eventueel naar een uitgever gaat.

Ik plaats straks trouwens het eerste hoofdstuk! :wink:
<<

Anoniem323

Bericht 09 Okt 2021 09:01

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Giselle wat is jouw andere boek? Zelfde genre? Als die net zo is als dit begin, dan wil ik het lezen!
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15895

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 09 Okt 2021 09:19

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

Pff, het grijpt met me nu al naar de keel 🤩.
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Giselle

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2335

Geregistreerd: 16 Apr 2021 13:46

Bericht 09 Okt 2021 11:09

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal

1
'Heb je verder nog vragen?' Hugo kijkt Sophie vragend aan. Shit. Ze heeft geen idee wat hij de afgelopen vijf minuten heeft gezegd. Ze was te druk met verdrinken in zijn felblauwe ogen. Echt een top idee om op slag voor iemand te vallen tijdens een sollicitatiegesprek. Sterker nog, niet zomaar iemand: haar potentiële nieuwe werkgever. Sophie wil deze baan ongelooflijk graag, maar hoe kan dat met een man die haar nu al van de kaart brengt? Bij binnenkomst stelde hij zich direct voor als Hugo, want, zo stelde hij: 'meneer Versteeg is mijn vader.' Ze hebben ruim anderhalf uur zitten praten, het klikt leuk tussen hen. Ze hebben hetzelfde gevoel voor humor, grinniken tegelijk om flauwe woordgrapjes en blijken dezelfde muzieksmaak te hebben. Daarbij is de baan haar op het lijf geschreven, dus eigenlijk kan en wil ze niet anders dan accepteren als Hugo haar besluit aan te nemen. 'Sophie? Heb je nog vragen?' Ze schrikt op uit haar gedachten, maakt haar ogen los van de zijne in de hoop normaal antwoord te kunnen geven. 'Eh. Ja.' Verdorie, dat klinkt niet bepaald overtuigend. Ze herpakt zich snel. 'Ja. Als ik de baan krijg zou ik graag een opleiding willen doen, zodat ik op de hoogte ben van het reilen en zeilen binnen de makelaardij. Is dat mogelijk?'
Hugo knikt. 'Dat moedig ik alleen maar aan. Het is veel makkelijker als je kennis van zaken hebt. Mocht je hier komen werken kunnen we samen kijken naar de opleiding die het beste bij jou en de functie past.' Het is even stil voor hij weer het woord neemt. 'Verder nog iets dat je wil weten?'
Ze schudt haar hoofd. Hugo staat langzaam op uit zijn stoel, Sophie volgt zijn voorbeeld. 'Bedankt dat je op gesprek wilde komen. Eind deze week laat ik je weten of je het geworden bent of niet.' Hij schudt haar de hand. 'U ook bedankt,' zegt Sophie. Hugo houdt haar hand nog even vast. 'We zouden elkaar tutoyeren, toch?' Hij kijkt haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ze grinnikt. 'Sorry. Macht der gewoonte. Ik wacht je telefoontje af.' Ze maakt haar hand los uit de zijne en neemt afscheid. Voordat de deur achter Sophie dichtvalt kijkt ze nog even om. Hugo staat nog op dezelfde plek bij zijn bureau, zijn blik op haar gericht. Gauw steekt ze haar hand op, dan sluit de deur. Ze graait in haar tas naar haar autosleutel en drukt op het knopje van de automatische vergrendeling. In de auto slaakt ze een diepe zucht. Wat is er zojuist in hemelsnaam gebeurd? Het kan niet anders dan dat ze zich echt als een idioot gedragen heeft. Wat dacht ze nu eigenlijk? Ze kwam voor een baan, niet om te flirten met de directeur van een makelaarskantoor. Ze zucht. Er zit niks anders op dan af te wachten. Ze start de auto en rijdt naar huis.

De lucht van vlees komt Sophie tegemoet als ze de voordeur opendoet. Ze hangt haar jas aan de kapstok en loopt door naar de keuken, waar ze Sander een kus op zijn slaap drukt. 'Ruikt goed, lieverd. Wat eten we?'
'Verse boontjes, aardappeltjes uit de oven en je favoriet: ossenhaaspuntjes in brandysaus.'
'Heerlijk,' zegt Sophie watertandend. Sander werkt als kok bij de tapasbar in het dorp. Hij werkt daar zes dagen per week en op zijn enige vrije dag maakt hij standaard een heerlijke maaltijd voor hen samen. Ze heeft hem al vaak gevraagd of hij niet liever heeft dat zij kookt op zijn vrije dag, aangezien hij de rest van de week ook moet koken – ook al is dat dan voor de gasten in het restaurant –, maar daar wil hij niets van weten. Het komt Sophie wel goed uit, aangezien zij niet bepaald een keukenprinses is. De keren dat Sophie een fatsoenlijke maaltijd op tafel heeft gezet is op een hand te tellen, en heel eerlijk gezegd waren twee van die maaltijden van de plaatselijke maaltijdenwinkel, omdat ze het gerecht dat ze zelf aan het klaarmaken was gruwelijk aan had laten branden. Ze weet niet zeker of Sander het door heeft gehad, hij heeft er in ieder geval nooit iets over gezegd. Sophie dekt de tafel en wacht tot Sander met het eten uit de keuken komt. 'Hoe ging je gesprek?' vraagt hij tot haar verbazing wanneer ze net een hap van het boterzachte vlees neemt. Normaal is hij niet zo geïnteresseerd in de dingen die ze doet en moet ze er zelf over beginnen. Ze besluit maar van het moment te genieten voordat het voorbij is. Geduldig wacht hij tot ze haar mond leeg heeft om antwoord te geven. 'Wel goed, denk ik.' Hij lacht. 'Wel goed, denk je? Wat is dat nou voor antwoord?'
Ze haalt haar schouders op. 'Weet ik veel. Het was een leuk gesprek, aardige man, best een hip bedrijf, voor zover een makelaarskantoor hip kan zijn.'
'Je bent hartstikke lang weggeweest. Waar hebben jullie het allemaal over gehad?'
'Over van alles. Wat ik hiervoor heb gedaan, welke opleiding ik heb gedaan, over mijn hobby's, je weet wel.'
'Over mij?'
'Waarom zou ik het over jou moeten hebben?'
'Je hebt je toch voorgesteld? Meestal vertel je na het standaard riedeltje over je leeftijd en hobby's en huisdieren dat je samenwoont met de knapste man van het land en dat hij ook nog eens de beste kok die je kent is.'
Hoofdschuddend kijkt Sophie hem aan. 'Jij bent echt niet goed.' Ze neemt nog een hap van de ossenhaas. Met de laatste aardappeltjes veegt ze het restje brandysaus van haar bord voor ze in haar mond verdwijnen. 'Denk je dat je de baan krijgt?' vraagt Sander door.
'Geen idee. Hugo liet er niks over los.'
'Hugo?'
'Ja. De directeur.'
'Met wie je het gesprek had.'
'Ja. Hij zei gelijk dat we elkaar zouden tutoyeren en wilde geen ge-meneer horen.'
'Lekker informeel.'
'Dat vind ik juist wel fijn. Die hiërarchie die in sommige bedrijven heerst vind ik zo naar. Vooral als je behandeld wordt als minder omdat je 'maar' een secretaresse bent.'
'Ik snap niet dat je daar zo'n moeite mee hebt,' zegt Sander. Sophie schuift haar lege bord van zich af. 'Hoeft ook niet. Ik hoop alleen heel erg dat ik die baan krijg.' Haar gedachten gaan terug naar die middag, naar Hugo in zijn perfecte maatpak waarin zijn slanke figuur duidelijk zichtbaar was. Zijn donkere haar gelaagd en opzij gekamd, die blauwe ogen waarmee hij haar doordringend aankeek. Ongemerkt glimlacht ze, Sander ziet het. 'Waar denk je aan? Je hebt ineens zo'n grote lach op je gezicht.'
'Oh. Gewoon. Aan het gesprek van vanmiddag. Ik zat daar echt op m'n gemak, het klikte leuk tussen ons.' Sophie probeert zo nonchalant mogelijk over te komen, al is er niks om geheimzinnig over te doen. Ja, Hugo is een waanzinnig knappe man met een paar ogen die haar spontaan van haar stuk brachten, maar verder is er niets gezegd of gebeurd dat niet door de beugel kan. Waarschijnlijk krijgt ze die baan niet eens en komt ze Hugo nooit meer tegen. Aan dat scenario wil ze liever niet denken, want ze heeft haar zinnen op die baan gezet. Niet om Hugo, echt om de baan. 'Laten we inderdaad hopen dat je die baan krijgt, dan maak je je ook weer eens nuttig,' zegt Sander. And the moment is gone. Hij staat op van tafel, neemt hun lege borden in zijn handen en brengt ze naar de keuken. Sophie wacht tot hij terug komt, maar hij blijft in de keuken. Na tien minuten besluit ze toch maar eens te kijken wat hij daar uitspookt. Sander staat op z'n dooie gemak tegen het aanrecht geleund, zijn telefoon in zijn handen. 'Wat doe je?' vraagt Sophie. 'Niks bijzonders,' mompelt hij. 'Waar was die opmerking van net voor nodig?' vraagt ze verder. Hij kijkt even geïrriteerd op. 'Je doet toch niks, het wordt tijd dat je zelf geld gaat verdienen en niet langer op mijn zak teert.'
Ze opent haar mond om tegen hem in te gaan, maar slikt haar woorden in. Deze discussie hebben ze al zo vaak gevoerd, het leidt alleen maar tot ruzie en daar heeft ze echt geen zin in op dit moment. Sander typt druk op zijn telefoon, Sophie nestelt zich op de bank en probeert het blije gevoel van even tevoren terug te halen. Ze denkt aan de baan die ze zo ontzettend graag wil, alles wat ze met Hugo besproken heeft, de klik die ze hadden. Langzaam voelt ze zich weer beter en krijgt ze er steeds meer vertrouwen in. Ze weet zeker dat het ook vast weer beter tussen Sander en haar zal gaan zodra ze die baan heeft.

De week gaat traag voorbij. Sophie doodt de tijd door, ondanks de hoop op de functie bij de makelaar, verder te zoeken naar een leuke baan en verstuurt een aantal sollicitatiebrieven. Ze begint aan het nieuwste boek van Dan Brown, maar kan de aandacht er niet bij houden. Nadat ze het tweede hoofdstuk voor de derde keer heeft gelezen en nog steeds geen flauw idee heeft waar het eigenlijk over gaat legt ze het boek zuchtend weg. Ze scrolt verveeld door haar telefoon en lees de berichtjes van de afgelopen dagen. Het laatste berichtje van Nina, haar beste vriendin, is van een paar dagen geleden. Dat is niets voor haar. Sophie stuurt haar een berichtje met de vraag hoe het met haar gaat en of ze zin heeft vanavond naar De Baron te gaan. De Baron is de bar waar ze elke week minimaal twee keer naartoe gaan. Meestal drinken ze er een aantal wijntjes of cocktails, of allebei, en dansen ze tot in de late uurtjes. Nina kwam een paar weken geleden een leuke man tegen in De Baron, sindsdien lijkt ze Sophie een beetje te zijn vergeten. Ze neemt het haar niet kwalijk, begrijpt zelfs dat ze Sven een hoop aandacht geeft, maar Sophie mist hun avondjes uit steeds meer. Die keer dat ze Sven letterlijk tegen het lijf liep in De Baron – zij liep naar binnen en hij wilde tegelijkertijd naar buiten, waardoor ze in de deuropening tegen elkaar aan liepen en blijkbaar direct voor elkaar vielen, figuurlijk welteverstaan – was de laatste keer dat ze er samen waren. Vorige week is Sophie er in haar eentje naartoe geweest. Dat was toch anders. Sterker nog, ze vond er niets aan. Ze had wel aanspraak en heeft gedanst met wat bekenden die ook regelmatig in De Baron komen, maar ze miste de aanwezigheid van Nina de hele avond. Zij maakt haar tijdens zo'n avond altijd aan het lachen, danst net als Sophie, drinkt net zoveel als zij en ze weet wanneer het tijd is om haar te redden van de een of andere dronkaard die haar probeert te versieren. Ze kennen elkaar al sinds de kleuterklas. Vanaf het moment dat ze elkaar die eerste dag op school ontmoetten zijn ze onafscheidelijk. Ze weten wat ze aan elkaar hebben en zien elkaar eigenlijk elke week twee keer, en als dat niet lukt bellen ze elkaar. Nina weet precies het juiste te zeggen op het juiste moment en heeft voor elk probleem een oplossing. Nu heeft Sophie haar dus al een paar dagen niet gezien of gesproken, juist nu ze haar wil vertellen over haar sollicitatiegesprek, over de baan die ze zo graag wil en over Hugo die zoveel indruk op haar heeft gemaakt tijdens het sollicitatiegesprek. Wat zou Nina zeggen? “Doe even normaal. Je hebt die kerel anderhalf uur gezien, hij is je baas – want natuurlijk neemt hij je aan –, je hebt al vier jaar een vriend. Bovendien, wat moet je met zo'n oude vent? Dit is gewoon een bevlieging, dat waait wel weer over.”
Ja, zoiets zou ze zeggen. En Sophie zou haar gelijk geven. Wat weet ze nu eigenlijk van hem? Hij is eind dertig, dus zo'n oude vent is het nu ook weer niet, maar dat terzijde. Hij is voor zover Sophie weet niet getrouwd en kinderloos, is daardoor volgens social media een van de meest begeerde vrijgezelle mannen in de stad, heeft een succesvol makelaarskantoor en zet zich in voor diverse goede doelen in het dorp en de omgeving. Dat is niet erg veel info over hem. Ze zucht. Mocht Hugo haar de baan geven moet ze professioneel met hem omgaan, dus ze kan maar beter vast beginnen met die ongepaste gedachten aan hem uit haar hoofd verdringen. Als ze niet aangenomen wordt is het helemaal makkelijk, dan is ze hem vast zo vergeten. Nina stuurt een berichtje terug. Ze kan vanavond niet.

Op vrijdagochtend heeft Sophie nog steeds niets van Hugo gehoord. Wel van de andere bedrijven waar ze heeft gesolliciteerd. Bij geen van allen is ze uitgenodigd voor een gesprek. Onbewust is ze steeds zenuwachtiger voor het telefoontje dat ze eigenlijk toch vandaag wel verwacht. 'Kun jij hém niet gewoon bellen?' stelt Sander voor. Hij zit aan de eettafel met een bord pasta voor zijn neus, een vork in zijn ene hand en zijn telefoon in de andere. Hij luncht altijd uitgebreid voor hij gaat werken. Op zijn werk krijgt hij ook een maaltijd, maar er is vaak geen tijd om die volledig te nuttigen, dus zorgt hij ervoor dat hij met een volle maag begint, dan is het niet zo erg als hij niet of wat minder eet. Sophie vindt het ongezond en heeft gezegd dat hij pauze moet eisen, hij wil er niets van weten. Hij vindt het wel best zo, dus zij heeft zich erbij neergelegd, ook al is ze het er niet mee eens. Ze draait haar telefoon om en om en om in haar handen. 'Zou kunnen. Is dat niet gek?'
'Tuurlijk niet. Je laat juist merken dat je enthousiast bent en de baan graag wil. Dat kan pluspunten opleveren.'
'Misschien wel. Of ik kom opdringerig over en kan naar de baan fluiten.'
'Nee joh. Niet zo onzeker. Je hebt hartstikke lang met die man zitten praten, het kan niet anders dan dat je een verpletterende indruk op hem hebt gemaakt.'
Sophie glimlacht. Als ze op Hugo half zoveel indruk heeft gemaakt als hij op haar hoeft ze zich zeker geen zorgen te maken. Al hoopt ze wel dat ze aangenomen wordt om haar skills en niet om haar leuke lach ofzo. 'Dus, ga je hem bellen?'
Ze knikt. 'Als ik om vier uur nog niet door hem gebeld ben, bel ik hem. Hij heeft tenslotte zelf gezegd dat ik eind van de week van hem zou horen, ik neem aan dat hij deze week bedoelde en niet volgende week.'
Sander grinnikt. 'Laat je het me weten als je hem gesproken hebt? Ik ben nu ook wel erg benieuwd.'
'Ja, tuurlijk. Ik app je wel, dan kun je het lezen zodra je even tijd hebt. Werkse.' Na een snelle kus verlaat Sander via de achterdeur hun huis, met zijn fiets aan de hand verdwijnt hij uit de tuin. Sophie zwaait naar hem tot hij uit het zicht verdwenen is en ploft binnen op de bank. Om de tijd te doden zapt ze een beetje langs de kanalen op televisie, maar er is geen enkel programma waar ze genoeg geduld voor heeft om te blijven kijken. Om kwart voor vier gaat haar telefoon. Haar hart gaat direct als een razende tekeer, alsof alles nu afhangt van dit ene telefoontje. Ze neemt op. 'Met Sophie.'
'Sophie, je spreekt met Hugo van makelaarskantoor Versteeg. We hebben elkaar afgelopen dinsdag gesproken.'
Sophie maakt een bevestigend geluid en wacht af tot hij verder praat. 'Vanmorgen is een van de andere sollicitanten voor een tweede gesprek hier op kantoor geweest. Eerlijk gezegd twijfel ik nog tussen haar en jou. Daarom wil ik je vragen of je tijd hebt voor een tweede gesprek.'
'Daar maak ik graag tijd voor,' antwoordt ze. 'Wanneer kunt u?'
Het maakt haar niet uit wat hij zegt, al vraagt hij haar zondagochtend om zeven uur te komen. Ze wil die baan, zeker nu ze weet dat het tussen haar en een andere sollicitante gaat. 'Ik weet dat het behoorlijk last minute is, maar ik heb over een half uurtje eventueel tijd. Als dat niet kan begrijp ik dat, hoor. Dan spreken we gewoon maandagochtend af.'
'Nee, nee,' zegt Sophie haastig. 'Over een half uur kan ik er zijn.'
'Mooi. Ik zie je straks.'
Hij beëindigt het gesprek. Sophie sprint de trap op naar haar slaapkamer en zoekt in haar kledingkast naar een nette outfit. Die ene nette broek die ze van de week al aan had naar het eerste gesprek valt af, ze gaat echt niet in dezelfde kleding. Ze kiest uiteindelijk voor een zwarte kokerrok, een bordeauxrode blouse en na enige twijfel tussen haar pumps en enkellaarsjes kiest ze toch voor de eerste, dat staat wat zakelijker. Sophie werkt haar make up een beetje bij, doet een poging haar wilde krullen wat te temmen en spuit tot slot een luchtje op. Klaar om te gaan. Een kwartier later rijdt ze de parkeerplaats bij het makelaarskantoor op. Ze meldt zich bij de bloedmooie receptioniste, maar voordat zij haar telefoon kan oppakken komt Hugo al naar Sophie toe. 'Fijn dat je zo snel kon komen, loop je mee?' Sophie loopt achter hem aan naar zijn kantoor. Met een uitnodigend gebaar laat hij haar voor hem naar binnen gaan, hij volgt haar en sluit de deur achter zich. 'Wil je wat drinken?' vraagt hij voor hij gaat zitten. Ze schudt haar hoofd. 'Goed, dan kom ik direct ter zake.' Hugo gaat zitten. 'Zoals ik al zei heb ik met een andere kandidate een tweede gesprek gehad. De functie past goed bij haar, ze heeft relevante werkervaring en weet van het reilen en zeilen in de makelaarswereld.' Sophie hoort hem aan en ziet haar kans op de baan met elk woord dat hij zegt kleiner worden. 'Jij daarentegen hebt wel wat werkervaring, maar niet in de makelaardij, en daarbij heb je nog wel opleiding nodig.' Ze knikt, maar vraagt zich steeds meer af waarom hij haar nog een tweede keer wilde spreken als hij al een goede kandidaat voor de functie heeft gevonden. 'Nu wil ik eigenlijk van jou weten waarom ik jou de baan moet geven en niet de andere kandidaat.' Hij leunt achterover in zijn stoel en kijkt haar afwachtend en met een grote glimlach aan. Shit. Nu moet ze zichzelf dus gaan verkopen, iets waar ze gruwelijk slecht in is. En zeker als hij haar zo aan blijft kijken is ze bang dat ze niet uit haar woorden komt. Ze waagt toch een poging. 'Ik werk hard, neem werk altijd heel serieus, als ik iets voor elkaar wil krijgen bijt ik me erin vast tot het me gelukt is. Wanneer ik iets op manier A niet voor elkaar krijg probeer ik het op manier B en desnoods op manier C, maar ik ga tot het uiterste om te krijgen wat ik wil.'
'Voor alles?' Hugo fronst zijn wenkbrauwen, zijn blik nog steeds op haar gericht. Sophie schraapt haar keel. 'Zo'n beetje wel, ja. Ik houd niet van opgeven, dat geeft me het gevoel dat ik faal.'
Hij knikt. 'En verder?'
Haar handen zijn klam en ze voelt ze trillen. Ze mag dit niet verknallen, niet nu ze zo dichtbij is. 'Ik wil deze baan graag omdat het mij de kans geeft mezelf te bewijzen op dit niveau. Ik weet zeker dat ik deze functie heel goed uit kan voeren en door het volgen van een opleiding kan ik groeien in het bedrijf, de kennis die ik tijdens die opleiding opdoe kan ik direct toepassen. Daarbij ben ik nog kneedbaar, ik zit nog niet vastgeroest in dit werk, dus zijn taken me makkelijk aan te leren.'
'Hoe weet je zo zeker dat je deze functie aankunt?'
'Ik ben slim, gedreven, leergierig, nieuwsgierig, weet van aanpakken,' somt Sophie op. Ze hoopt dat hij haar nu geen opschepper vindt of denkt dat ze maar iets verzint om hem ervan te overtuigen dat hij haar aan moet nemen. Er valt een stilte. Ze weet niks meer te zeggen, slaat haar ogen even neer en kijkt Hugo dan weer aan. Zijn glimlach is nog niet van zijn gezicht verdwenen. 'Lastig hè?'
Sophie slaakt een zucht. 'Vreselijk lastig. Ik hoop maar dat ik overtuigend genoeg was voor u.'
'Dat is de tweede keer vandaag dat je 'u' tegen me zegt. Dat was niet de afspraak, toch?'
Ze voelt haar wangen rood worden. 'Sorry.'
'Ik plaag je maar. Hoewel ik het wel meen. Geen 'u' en geen 'meneer'. Gaat dat lukken, denk je?'
'Ja, meneer,' floept ze eruit. Hugo schiet in de lach en steekt zijn hand naar Sophie uit. 'Gefeliciteerd met je nieuwe baan.'
Sophie staart naar zijn uitgestoken hand en kijkt hem dan twijfelachtig aan. 'Wat?'
'Het is de bedoeling dat je mij de hand schudt en dankbaar zegt hoe blij je bent dat ik je aanneem voor de functie van personal assistent.'
'Meent u dat?' Sophie weet zich geen houding te geven, maar voelt een euforisch gevoel opborrelen vanbinnen.
'Als je nog één keer 'u' tegen me zegt bedenk ik me, hoor,' zegt Hugo met een geamuseerde blik op zijn gezicht. Eindelijk schudt Sophie hem de hand. 'Dank je wel. Ik ben echt zó blij. Ik beloof je dat ik je niet teleur zal stellen.'
'Dat is een pittige belofte.'
'Laat ik het anders zeggen in dat geval: ik ga mijn best doen je niet teleur te stellen, ervoor zorgen dat je er geen spijt van krijgt dat je me hebt aangenomen. Zo beter?'
'Stukken beter. Ik ga je contract in orde laten maken. Kun je volgende week komen tekenen?'
'Ja, wanneer zal ik komen?'
Ze spreken af dat Sophie na het weekend het contract komt tekenen. 'Zal ik je nu alvast een rondleiding geven of moet je naar huis?'
Sophie kijkt op haar horloge. Half zes. 'Nee hoor, ik heb tijd. Er is niemand die op me wacht.'
'Ik verwacht niet dat er op dit tijdstip nog iemand binnen is, maar ik kan je wel vast laten zien wie waar zit. Kennismaken komt dan volgende week wel.' Hugo laat haar de kamer zien waar ze komt te werken, het kantoor zit direct naast dat van hem. Aan de andere kant van de gang zit het kantoor van de financieel medewerkers, met daarnaast drie kantoorruimtes waar vijf makelaars werken. In het midden van de gang zitten de bedrijfskantine en de toiletten. De receptie had Sophie natuurlijk bij binnenkomst al gezien. 'Vind je het wat?' vraagt Hugo. 'Ik had het groter verwacht,' zegt Sophie eerlijk. 'Dit is perfect, ik houd niet van die enorme bedrijven met afdelingen waar je het merendeel van je collega's niet eens kent.'
'Ik vind het belangrijk dat je weet met wie je werkt. Het team is klein, maar we verzetten bergen werk met z'n allen. Dit makelaarskantoor heeft niet voor niks een grote naam in de makelaarswereld.' Hugo kijkt trots, zijn ogen lichten op en Sophie voelt een kriebel door haar buik gaan. Shit, waar komt dat nu weer vandaan? Het ging de hele tijd zo goed, ze had zich zó voorgenomen alleen nog maar professioneel met hem om te gaan, niet op een andere manier aan hem te denken dan alleen als haar werkgever. Sophie negeert de kriebel en focust op Hugo, die vertelt hoe het makelaarskantoor ooit is opgestart door zijn grootvader, die het weer heeft overgedragen aan zijn zoon, de vader van Hugo, van wie Hugo het stokje uiteindelijk heeft overgenomen. In de bedrijfskantine pakt Hugo twee biertjes uit de koelkast. 'Wil je?' Ze knikt. Behendig opent hij de flesjes en geeft haar er een. 'We maken hier geen gewoonte van, maar nu hebben we iets te vieren,' zegt hij met een knipoog. Ze drinken hun bier en kletsen over het werk, de plannen die Hugo voor Sophie heeft zodra ze begonnen is en uiteindelijk over haar weekendplannen. 'Geen idee nog,' moet ze eerlijk bekennen. 'Misschien uit eten met mijn beste vriendin, als ze tijd voor me heeft. En anders bestel ik pizza en kijk ik Netflix. Jij?' Ze kijkt Hugo vragend aan. 'Ook nog niks concreets. Waarschijnlijk eindig ik ergens in een kroeg met een goed glas drank.'
'Goed vooruitzicht,' lacht Sophie. Ze praten tot hun bier op is en nemen dan afscheid van elkaar. Met een glimlach van oor tot oor stapt Sophie in de auto. Ze heeft geen zin om naar huis te gaan, dus ze rijdt naar het huis van Nina. Voor ze uitstapt stuurt ze een berichtje naar Sander.

'IK BEN AANGENOMEN! ZO BLIJ!!!!!'

Sophie verwacht voorlopig geen reactie. Het is nu spitsuur in het restaurant, dus hij heeft het veel te druk met koken om met zijn telefoon bezig te zijn. Met haar telefoon nog in de hand belt ze aan bij Nina. Ze doet open en kijkt verrast als ze Sophie ziet staan. 'Lieverd!' Ze vliegt haar om de nek en trekt haar tegen zich aan. 'Ik heb je zo gemist!' Sophie slaat haar armen om Nina heen en even blijven ze zo staan. 'Kom mee naar binnen.' Nina trekt haar mee het huis in, ze gaat op de bank zitten. 'Wil je wat drinken? Wijn? Bier?' Sophie schudt haar hoofd. 'Nee, ik heb net al een biertje op en ik moet nog rijden.'
'Glaasje water dan?' Voor Sophie antwoord kan geven staat Nina al in de keuken en vult ze een glas onder de kraan. Ook voor zichzelf schenkt ze een glas water in, waarna ze naast Sophie op de bank kruipt. 'Sorry dat ik zo weinig aandacht voor je heb de laatste tijd.'
'Het geeft niet.'
'Jawel. Ik verwaarloos je, dat realiseer ik me heel goed.'
'En ik snap dat je veel bij Sven wil zijn. Dat is heel normaal en het wordt vast weer zoals het was, toch?'
'Tuurlijk! Binnenkort trekt Sven hier in en dan zie ik hem toch elke dag, dus kunnen wij weer zo vaak samen weg als we willen.'
Sophie denkt even dat ze haar niet goed heeft verstaan. 'Pardon? Sven trekt hier in?'
'Ja, ik kan niet wachten. Hij heeft de huur van zijn huis opgezegd en verhuist over drie weken hierheen.'
'Is dat niet een beetje snel?' vraagt Sophie voorzichtig.
'Wat is snel? Het gaat goed tussen ons, waarom zouden we langer wachten?'
'Misschien omdat jullie elkaar nog maar krap twee maanden kennen?' Sophie weet even niet hoe ze hierop moet reageren. Dit is niet zoals ze Nina kent. Ze is wel impulsief, maar samenwonen met iemand die ze nog maar zo kort kent? Nee, dat is niks voor haar. Nina merkt aan Sophie dat ze er haar bedenkingen over heeft. 'Het komt echt wel goed, hoor. Wat Sven en ik hebben is echt. Dit heb ik nog nooit gevoeld voor iemand, ik weet zeker dat hij de ware is.'
'Als jij het zegt.' Sophie kan het niet opbrengen enthousiast te zijn. Gelukkig begint Nina over iets anders. 'Hoe gaat het met jou? Met Sander? En de banenjacht?'
'Met mij gaat het goed, met Sander ook. We zien elkaar nog steeds weinig en dat zal de komende tijd niet veel beter worden. Ik heb namelijk een nieuwe baan!'
'Yes! Wat goed, joh! Waar ga je werken?'
Sophie vertelt Nina over haar nieuwe baan, maar laat de gedachten over Hugo en het gevoel dat ze kreeg toen ze bij hem was achterwege. Ze weet überhaupt niet of die gevoelens wel 'echt' zijn, of dit niet inderdaad gewoon een bevlieging is, of ze Hugo niet alleen interessant vindt omdat hij haar nieuwe werkgever is of omdat ze zoveel gemeen hebben met elkaar.
'Klinkt goed. En hoe zijn je collega's?'
'Die heb ik nog niet ontmoet. Alleen de receptioniste heb ik gezien, ze is belachelijk knap en zag er wel aardig uit.'
'En je baas?'
'Hugo? Hij is heel aardig, het klikt leuk tussen ons.'
'Niet belachelijk knap?' vraagt Nina grinnikend. Voor Sophie kan reageren staat ze op en schenkt een glas wijn in. 'Hier. Dat ene wijntje maakt echt niet uit, joh. Je hebt wat te vieren.'
Sophie glimlacht bij de herinnering aan precies dezelfde woorden van Hugo. 'Je hebt gelijk. Na al die tijd heb ik eindelijk een nieuwe baan, dat mag best gevierd worden.' Sophie neemt gulzig een slok wijn. 'Hoef jij niet?' Ze schudt haar hoofd. 'Nee, nu even niet. De laatste keer wijn viel niet zo goed.'
Sophie grinnikt. 'Kun je nu ook al niet meer tegen alcohol? Zullen we vanavond anders wat gaan drinken?'
'Nee, sorry. Sven komt straks hierheen, we hebben afgesproken samen te eten.'
'Oh. Oké.' Ik doe mijn best niet al te teleurgesteld te klinken.
'Je mag ook wel blijven eten als je wil.'
'Nee joh. Eten jullie maar lekker samen. Wij spreken binnenkort wel weer een keer af om samen ergens te eten, goed?' Sophie drinkt haar glas leeg, knuffelt Nina stevig en stapt dan in haar auto. Rustig rijdt ze naar huis. Wat zal ze eens gaan doen vanavond? Alleen thuis een serietje kijken is ze zo onderhand wel zat, maar om in haar eentje naar De Baron te gaan ziet ze eigenlijk ook niet zitten. Ze parkeert de auto voor de deur. Bij het naar binnen stappen pakt Sophie de post uit de brievenbus. Niks voor haar. Wel twee brieven voor Sander en een stapeltje reclamefolders. Staand bij het aanrecht bekijkt ze de folders vluchtig. Ze schrijft een aantal aanbiedingen op een briefje, die moet ze volgende week niet vergeten te halen. De laatste folder is van de nieuwe bar die deze week is geopend. Ze stunten met een actie: de eerste twintig gasten krijgen een uur lang gratis drank. Nieuwsgierig leest Sophie verder. De actie geldt op vrijdagavond vanaf negen uur. Dat is vanavond. Ze twijfelt of ze zal gaan. Misschien ontmoet ze er leuke mensen. Sophie heeft geen zin om zich om te kleden, ze ruilt alleen haar pumps om voor haar enkellaarsjes. Zonder wat te eten verlaat ze het huis weer, op weg naar de bar. Ze is benieuwd of het haar beter bevalt dan in haar eentje in De Baron, maar ze is in ieder geval blij dat ze niet weer een avond alleen thuis hoeft te zijn.
Laatst gewijzigd door Giselle op 09 Okt 2021 12:11, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Marsy31

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6658

Geregistreerd: 01 Sep 2013 14:19

Bericht 09 Okt 2021 11:36

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal (Deel 2, 9 ok

Oh wat leest dit lekker weg. Ben fan.
Afbeelding
Afbeelding
<<

Gympie

Gebruikers-avatar

Lady-post-a-lot

Berichten: 1273

Geregistreerd: 06 Jul 2020 13:32

Bericht 09 Okt 2021 12:03

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal (Deel 2, 9 ok

Ik zit ook lekker te lezen ja!
<<

Gympie

Gebruikers-avatar

Lady-post-a-lot

Berichten: 1273

Geregistreerd: 06 Jul 2020 13:32

Bericht 09 Okt 2021 12:05

Re: Verliefd onder voorbehoud - vervolgverhaal (Deel 2, 9 ok

Ze heb geen idee wat hij de afgelopen vijf minuten heeft gezegd.

Deze zin zou ik even aanpassen (het stukje ‘ze heb’).
Volgende

Terug naar Algemeen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Kaat