Wat naar dat hij gedotterd moet worden Saji. Sterkte.
Hij is vast in goede handen. Wordt bij in Friesland gedotterd of in 't UMCG?

Leeuwarden

Saji sterkte voor je vader.

Mijn ouders zijn nog samen en redden hun gelukkig nog goed.

Mijn schoonouders hebben alle 2 een lichamelijke beperking. Mijn man is al van kleins af aan hun mantelzorg. Ik ook. (Daar heb ik zelf voor gekozen) Mijn man heeft verder geen broers of zusters.

Even opgezocht. Eén van de twee interventiecardiologen ken ik als collega van m'n vader. De ander ken ik niet maar vast ook goed in z'n vak. Sterkte. Het komt vast goed maar snap dat het heel spannend is als het om je vader gaat. 😘

Mijn vader kent eigenlijk iedereen wel in het ziekenhuis, heeft daar zelf jaren gewerkt.

Ah oké, dat is misschien wel fijn dan. Succes!

Sterkte met je vader Saji.

Hopelijk helpt het dotteren en de stent voldoende. Lijkt me erg onzeker dat ze een hartoperatie nog niet uitsluiten. Sterkte.

Hoop dat het hier bij blijft. Vandaag wel van iemand gehoord dat er in de wijk vanmorgen een ambu stond. Ze wist niet of het voor mijn vader was of voor iemand anders. Heb mijn vader gebeld, en jawel, was voor hem. Viel gelukkig wel mee, morgen alleen een extra tablet innemen om de vaten ruimer te maken.

Bericht kwam eigenlijk, omdat ik diegene een bericht had gedaan over mijn dochter. Haar zoontje zit bij mijn kinderen in de klas. Zij wonen bij mijn vader in de straat. Gister is mijn dochter op school gevallen en heeft hierbij een gat in haar hoofd gekregen 😔 Kreeg verschillende berichten van ouders vanmorgen, dus dacht, ga iedereen uit hun klas een bericht namens mijn dochter sturen. Zit ons de laatste weken niet echt mee🥴

Mijn vader is vorige week donderdag gedotterd.
Helaas bleef hij nadien last houden van druk op de borst, duizeligheid, snel zweten, ontzettend moe en hoofdpijn. Gister moest hij daarom weer in het ziekenhuis zijn. Opnieuw hartcaterisatie en doorgezet met dotteren. Een nieuwe en grotere stent geplaatst in een andere ader.
Er is hem gezegd, als hij niet had gebeld en het nog aan wilde zien, dan was het 1 deze dagen verkeerd gegaan 😳
De ader die ze vorige week gedotterd hadden, was voor 99% dicht.
Vannacht is hij in het ziekenhuis gebleven.
En hopelijk mag hij vandaag weer naar huis.
Mijn zus is gister van Limburg naar Friesland gekomen. Ze blijft tot morgen of zaterdag.

Saji, ik hoop dat het voor je vader vanaf nu weer beter gaat nu het achter de rug. Zo te lezen waren ze er echt net op tijd bij. Fijn dat je zus er ook is. Sterkte ermee.

Pa is door oog van naald gekropen, was wel een hartinfarct.
Voelt zich nu goed, veel meer lucht!
Mag nu de komende 4 weken niet auto rijden en fietsen. Echt zo niks voor hem.

Het gaat nog steeds niet zo goed met mijn vader. Is laatst weer een dag opgenomen geweest en vorige week, tijdens en na een nucleair onderzoek, ging het ook niet goed. Nu in september weer voor onderzoeken met mogelijk dat de 3de ader ook gedotterd moet worden. Is dit niet voldoende, dan mogelijk een operatie.
Ik vind mijn vader er, in korte tijd, ouder uitzien. Voorheen een vrij fitte vitale man, nu heel snel moe, kan maar weinig activiteiten meer doen op een dag en hij is kapot. Vaak bleek in het gelaat, had hij voor de ingrepen niet zo.

Ach Saji, wat moet dat rot zijn om je vader zo te zien. Je maakt je zorgen en dat is heel normaal. Over een tijdje voelt hij zich hopelijk weer wat meer de oude.

En daar gaan we weer.
2 jaar na de ingrepen, staat er maandag weer een hartcaterisatie op de planning.
Het gaat al een poosje niet denderend. Dit keer vind ik het spannender dan de vorige keren. Ook omdat we nu heel goed weten, dat er een grote (zware) operatie op de loer ligt. Nu hoop ik dat natuurlijk niet.

3 weken geleden is hij bij de cardioloog geweest. Klachten besproken etc. Cardioloog heeft toen gezegd toch weer in de kransslagader te willen gaan kijken, want misschien is de ader, die 2 jaar geleden nog vrij intact was, wel meer dichtgeslibt. Dit zou eind juli gebeuren.
De week erna gaf hij aan dat hij zich eigenlijk met de dag slechter voelde, veel benauwd, moe, druk op de borst. De warmte/hitte van afgelopen weken deden hem ook niet goed, logisch!
Heeft zelfs in een weekend 3 pufjes per dag onder de tong gedaan om dat ellendige gevoel te doen stillen, maar ging niet weg (dit verteld hij mij pas dagen later, wil mij/ons ook niet ongerust maken)
Vorige week was hij met een reis mee als vrijwilliger, wat hij geweldig vind, maar eigenlijk om zijn hart te veel is. Mijn vader vertelde vorige week zaterdag, ik heb wel last gehad van druk op borst en benauwdheid, maar ja, wil mij ook niet laten kennen. Ook gaf hij aan dat hij 24 juli voor hartcaterisatie gaat.

Gister (donderdag, gezien de tijd) was ik bij mijn vader. Vertelde dat hij woensdag niet goed was, zo benauwd en drukkend gevoel, greep daarbij ook steeds naar hartstreek. Maar dat hij zich nu weer beter voelde. Vervolgens hadden we het over zaterdag (vandaag dus). Dag naar Limburg, naar mijn zus. Wil hij graag heen, want kleinzoon (mijn tantezegger) is 18 geworden. Afgesproken hoelaat dan vertrekken bladiebla.
Vandaag (vrijdag dus) hadden de kinderen hun laatste schooldag. Ik moest de hele dag werken. Mijn vader heeft ze om 12 uur van school gehaald. Om kwart voor 4 kwam ik bij mijn vader om de kinderen op te halen.
Mijn vader lag languit op de bank. Ik vroeg hem of hij moe was? Hoe de kinderen waren? Van de kinderen had hij weinig last, want die waren al een poosje in de speeltuin aan het spelen.
Hij was wel moe, maar voor de rest ging het wel gaf hij aan, waar ik mijn bedenkingen bij had.
Vervolgens stuurt hij mij half 10 een berichtje dat hij morgen (vandaag dus) rond half 8 bij mij zal zijn, zodat we naar Limburg kunnen. (Ik zeg thuis wel steeds, mijn vader moet niet alleen naar Limburg gaan, daarom dat ik mee ga.)
Om half 11 zegt mijn vader in de familie app dat het beter is dat wij niet komen. Hij voelt zich al een aantal dagen niet fit, moe, druk op de borst, benauwd, zelfde riedeltje als wat het steeds al is. En dat hij maandag graag voor de hartcaterisatie wil gaan. Helemaal goed en ook logisch.
Maar... even erna stuurt hij mij privé bericht met dat hij er van uitgaat dat er maandag toch niets uitkomt. Mijn onderbuikgevoel zegt dat hij meteen weer gedottert moet worden, maar dat een grote operatie niet lang meer op zich zal laten wachten. Dit natuurlijk niet tegen mijn vader gezegd. Maar die voelt zelf ook wel dat er iets aan gaat komen.

Moest even mijn verhaal kwijt.
Klote tijd weer. Zomervakantie begint, pa weer naar het ziekenhuis, volgende week nog met 1 van de kinderen naar het ziekenhuis. Alternatief zoeken qua oppas. Want ja, vriend heeft het druk op zijn werk (watersport) schoonouders die beide werken. En op mijn werk is het ook een puinzooi qua vakanties, ziek personeel, vertrekkend personeel. Ik ben straks, nu nog 3 volle weken werken, bij dat ik vakantie heb. Maar ik ben lichamelijk doodmoe. Mentaal niet, al is het momenteel wel warrig in mijn hoofd, maar dat kan ik deels nog handelen. Mijn werk weet gelukkig wel wat er gaande is met mijn vader. Collega's zeggen ook, als het niet gaat zoals moet gaan, trek aan de bel, dan komen we er wel uit. Maar dan denk ik, hoe dan? Er is al zo'n schaarste! 😔
Buffel wel ff door.

Ach Saji, wat een onrust ook zo. Die onrust maakt het allemaal zo drukkend en je komt zelf niet tot rust zolang het niet goed (genoeg) gaat hè. En je wil ook niet dat je kinderen er teveel van meekrijgen of dat er een stempel op hun vakantie gedrukt wordt. Ik hoop dat je vader snel en goed geholpen wordt!

2 jaar geleden kregen we te horen dat mijn vader maagkanker had. Curatief traject, alles was weggehaald. Nu precies 2 jaar later is het terug en uitgezaaid, niks meer aan te doen. Hij leeft nu volledig op sondevoeding. Het is echt een gedoe met die sonde helaas, er is elke keer wel iets. Die onrust zal wel blijven tot aan het eind ben ik bang.

Voor de kinderen vind ik het zo erg. Weer een zomervakantie die totaal in de schaduw valt van iets heftigs. En aan het einde van de rit het ondenkbare, opa gaat weg en komt nooit meer terug.
Onze laatste normale zomervakantie was die in 2018 en toen was de jongste 2. Ik gun ze zo graag een zorgeloze tijd. We doen ons best, maar elke dag is er wel iets waardoor de "planning" verandert.

Mijn moeder heeft geen rijbewijs en woont in een gat waar niks is. Dus mijn man rijdt ze vaak naar het ziekenhuis oa. Familieleden rijden ook met ze voor andere dingen gelukkig.

Dan is nu de strekking van dit topic aan de orde: Ik maak me echt zorgen om mijn moeder als mijn vader wegvalt. Dan zit ze daar alleen in het huis, en ze kan niet deelnemen aan het verkeer als in zelf bestuurder zijn van welk voertuig dan ook. Ook heeft ze echt niks om handen, geen enkele hobby en ze staat daar ook niet voor open voor zover ik kan peilen. Ze brengt haar dagen voornamelijk door achter een schermpje. Ze is 68. Aan haar knie is ze geopereerd vorig jaar dus ze is gelukkig weer helemaal mobiel.

Ik heb me bedacht dat als pap er niet meer is, ze 1x pw hier komt eten (en dan de hele dag hier is) en wij 1x pw daar. Dan kunnen we als we daar zijn ook gelijk helpen met klusjes die ze zelf niet kan of wil doen.
Een van haar zussen heeft al bij mij aangegeven dat ze ook af en toe bij mam wil gaan eten. Die zus heeft wel een rijbewijs dus ik hoop dat ze mam ook af en toe mee uit neemt. Een andere zus en haar man zullen ook wel zeker maandelijks langsgaan ga ik vanuit. Maar de normale dag invulling, daar zie ik nog niet veel van komen.

Ook een dikke knuffel voor jou.
Sterkte de komende tijd.

Saji en Peinture voor jullie allebei een moeilijke periode. Veel sterkte!
Peinture ik herken wat je zegt over je moeder, mijn moeder heeft ook geen autorijbewijs, we een brommertje maar heeft verder ook helemaal niks om handen. Heeft 1 soort van vriendin en een broer die ze regelmatig spreekt. Maar geen hobbys of niks. Soms leunt ze nu al erg op mij, wil ze graag een dingen doen en vaker koffie komen drinken enzo. Toevallig was ik er gisteren over aan het denken hoe dat moet als m'n vader ooit weg valt.. Ze is ook geen type om overdag tv te kijken, een film ofzo en zit wel op Facebook maar geen iele dagen.
Voor m'n vader zou het makkelijker zijn als hij alleen over blijft, die rijdt auto, kan zich goed zelf vermaken met tv/socials etc.

Wat een zorgen. Peinture mijn moeder had ook maagkanker met uitzaaiingen. Krijgt je vader nog wel palliatieve behandelingen? Mocht je ooit hierover willen praten staat mijn pb open.

Misschien heeft je vader nog een idee/tips wat betreft je moeder. Is ook fijn om met degene over te praten die zal gaan overlijden. Het zal voor hem ook een geruststelling zijn denk ik. Samen eten is altijd een goed idee. Is het ver rijden voor jullie?

Saji: ook sterkte. Lastig als iemand zich groot houdt. Hopelijk hebben jullie alsnog fijne momenten deze zomer.

Bedankt voor de lieve reacties.
Vlak na mijn bericht kreeg het hele verhaal een ander wending. De sonde is eruit en kan niet meer teruggeplaatst. Hij krijgt nu geen voeding meer binnen. We gaan nu de laatste dagen met mijn vader beleven en we zijn met het hele gezin bij mijn ouders ingetrokken vanmiddag. We hebben hier allemaal onze eigen slaapkamers dus dat is wel fijn. Ik heb een bed voor pap geregeld en dat is er gelukkig al. Nu kan mijn vader beneden blijven en toch nog goed verzorgd worden, en mijn moeder kan gewoon in hun eigen bed slapen zonder dat dat een al te beladen plek wordt.

Aan de ene kant fijn dat we nu zomervakantie hebben en niet aan school etc hoeven te denken. Maar aan de andere kant, de kinderen hebben echt behoefte aan een zorgeloze vakantie en dat krijgen ze zo niet. Ik ben er nu over aan het nadenken om als alles een beetje rustiger is geworden, een schoolweek vrijstelling voor ze te regelen. Zul je zien dat dat straks niet mag, maar dat is een latere zorg. Er gaan 1000 dingen door mijn hoofd.

Lot, wat vreselijk. Ik heb er geen woorden voor. Hopelijk heb je alles een beetje kunnen verwerken, voor zover dat mogelijk is Bedankt voor je lieve bericht.

Ik vind het zo lastig om te bedenken hoe het nu zal gaan, morgen komt thuiszorg maar we kunnen maandag pas de huisarts bellen bijvoorbeeld. Mijn ouders hebben een nieuw testament laten maken, maar dat is nog niet ondertekend bijvoorbeeld, ik hoop dat dat ook maandag kan en dat de notaris dan naar het huis kan komen.

Jeetje wat vreselijk verdrietig. Hoe is je vader er zelf onder?

Hopelijk hebben jullie nog een paar mooie dagen en zijn de praktische dingen snel geregeld want dat wil je nu net allemaal niet meer aan je hoofd hebben. Fijn om samen te zijn. Veel liefs.

Heel veel sterkte!

Wat verdrietig voor jullie. Probeer de gedachten over een zorgeloze vakantie voor de kinderen een beetje los te laten. Het is onnodige extra ballast en het is iets waar je niks aan kunt veranderen. Kinderen zijn flexibel en wanneer jullie in de komende weken af en toe een leuk uitje zullen plannen dan zullen ze echt wel genieten.

Mocht het nodig zijn dan kun je de huisartsenpost in het weekend gewoon betrekken in de zorg. En ik weet niet hoe goed het contact is met de eigen huisarts maar wij mochten hem toen ook in het weekend bellen.

Ik wens jullie hele warme en waardevolle laatste dagen toe met je vader, als gezin. Wees er zoveel je kunt, daar zul je geen spijt van krijgen.