Fijn dat jullie al zo snel wat merken! Ik zelf heb inmiddels helaas iets teveel ervaring met AD, omdat ik gevoelig ben voor bijwerkingen van medicatie begin ik meestal met een halve startdosering, vaak heb ik ondanks dat toch wel last van bijwerkingen.
Ik heb Sertraline geslikt en daar merkte ik idd van de halve startdosering al wat van (volgens mij is 50 mg de startdosering en ben ik begonnen met 25 mg) en ik heb daarna een hele tijd 50 mg geslikt, wat aan de lage kant is als dosering, maar daar deed ik het best goed op. Op een gegeven moment werden mijn klachten echter erger en ben ik opgehoogd naar 75 en uiteindelijk 100. Maar op een gegeven moment ging het ondanks die dosering weer slechter met me en ben ik gaan switchen.
Dames, 1 advies, doe het niet als het niet echt noodzakelijk is
. Ik ben toen in een kliniek opgenomen voor een time out en daar is toen besloten me langer te houden en medicatie te gaan switchen. Dan doen ze dat versneld omdat ze je beter in de gaten kunnen houden dus ik heb in een week of misschien waren het er twee de sertraline afgebouwd en de amitriptyline (een TCA) opgebouwd. Dat is medicatie die bepaald wordt op spiegel dus dan moet je bloedprikken om de spiegel in je bloed te bepalen en of je goed zit. Uiteindelijk bleek de tweede keer mijn spiegel goed te zijn en toen begon ik ook verbetering te merken (voor de uitslag van het bloedprikken al haha, na de verhoging). Al moet ik zeggen dat ik me bepaald nog niet goed voelde.
Helaas bleek dat je met amitriptyline in die dosering niet zomaar auto mocht rijden. Ik was inmiddels met intensieve begeleiding thuis en in goed overleg met mijn behandelaar (psychiater in opleiding) en de psychiater besloten we om toch een switch te maken. Omdat ik het eerder op SSRI’s goed deed besloten we om voor de venlafaxine te gaan, dat is een SNRI en lijkt daarmee erg op SSRI’s maar werkt net weer anders.
Het afbouwen ging iets versneld omdat ik intensieve begeleiding had en ik voelde me vanaf dat moment echt afgeleiden. Ik werd steeds depressiever tot het thuis niet meer veilig was en ik via de crisisdienst weer werd opgenomen. Ik slikte toen al de startdosering Venlafaxine, dat is een paar keer opgehoogd maar helaas merkte ik er niets van, het ging nog steeds erg slecht. Toen is besloten om over te stappen op opnieuw een TCA omdat ik daar eerder ook wel wat werking van had.
Inmiddels is dus de venlafaxine afgebouwd en imipramine opgebouwd. Ik ben echt door een heel diep dal gegaan en het gaat nog steeds behoorlijk slecht. Ik zit nu te wachten op de uitslag van de eerste spiegelbepaling. Ik denk niet dat ik al erg goed zit qua spiegel en dat hoop ik ook echt want anders moet ik misschien weer overstappen en eerlijk gezegd wil ik dat eigenlijk niet meer meemaken.
Dus echt super dat jullie al wat merken en dat het aan lijkt te slaan! Het kan echt heel ingewikkeld zijn om de juiste antidepressiva te vinden en ik zit hier in de kliniek ook bij mensen met ernstige depressie die nog altijd het juiste middel niet hebben gevonden. Mijn behandelaar, die niet bij de switch betrokken was (want andere organisatie dus officieel even niet in behandeling) was ook echt woest toen ze het hoorde want je mag echt in je handen knijpen als je iets gevonden hebt wat werkt zei ze. Nou inmiddels heb ik natuurlijk ook echt spijt hiervan, ik ben er heel naïef ingestapt (en slecht geïnformeerd ook) en als ik had geweten dat ik weer opgenomen zou moeten worden had ik het niet gedaan.
Inmiddels zit ik gewoon alweer 8 weken in de kliniek, langer dan de vorige opname en het gaat veel slechter.