Het doet me altijd een beetje pijn om te lezen dat zulke jonge kinderen al met deze onzekerheden dealen. Lijkt me moeilijk om als ouders mee om te gaan.
Ik wil graag een aanvulling geven op Eloise en DronkenTaart. Ik denk dat het goed is om je te verdiepen in een stukje mindset, zo heb je bijvoorbeeld de vaste mindset en de groei mindset. Hier kan je er bijvoorbeeld meer over lezen
https://platformmindset.nl/wp-content/u ... dset-5.pdf https://platformmindset.nl/ is denk ik sowieso wel een informatieve site die zich richt op ouders. Ik vond ook zo snel dit boek
https://www.bol.com/nl/p/jij-kan-dit/9200000124454512/ ik weet niet helemaal of dat geschikt is maar anders zijn er vast wel andere geschikte boeken die je dochter kan lezen.
Naar mijn mening heeft iedereen een ego/innerlijke criticus/hoe je het ook wilt noemen in zich; die strenge stem die jou vaak bekritiseert en naar beneden haalt (Zomaar een blog voor een stukje info:
https://serracoaching.nl/2013/02/wat-is ... us-4-tips/). Het verschilt van persoon tot persoon hoe sterk deze criticus aanwezig is. Het is goed om ervan bewust te worden wanneer deze stem tegen je praat en te realiseren dat je een criticus hebt maar deze niet BENT. Je hoeft er niet naar te luisteren of het voor waarheid aan te nemen. Google bijvoorbeeld maar eens op de term en lees er wat artikelen over. Voor jonge kinderen is het misschien wat lastige materie maar ik denk dat je het als ouder wel kan vertalen naar hun niveau.
Zo kan je de criticus bijvoorbeeld een naam geven en samen een lijstje maken met wat die stem allemaal zoal zegt. Daarna kan je samen kijken en onderzoeken of het écht waar is wat die stem zegt en waarom dat waar zou zijn? Daarna schrijf je er samen iets positiefs tegenover en probeert het zo te sturen dat jouw kind dat positieve zelf bedenkt.
Of zoals DT al schrijft samen een lijstje maken met wat ze mooi vinden aan zichzelf. Of elke dag vragen naar 1 a 3 mooie/positieve punten van zichzelf. Ik zou me vooral richten op het positieve en het gedrag wat je uiteindelijk wilt zien (of woorden die je wilt horen) en dit zoveel mogelijk vanuit haar zelf laten komen zodat ze zelf nadenkt ipv dat jij het haar vertelt. Tuurlijk is het fijn dat je haar als moeder mooi vindt en haar kwaliteiten ziet maar het gaat er toch vooral om dat ze er baat bij heeft als ze het zelf ook zo ziet en ervaart.
Hoe is je eigen zelfbeeld? Misschien valt daar ook nog wel winst te behalen want kinderen kopiëren toch ook het gedrag van de ouders. Helaas, of je het nou wilt of niet
En hoe je er zelf mee om kunt gaan? Daar is niet 1 goede of foute manier in. Als het jou helpt om te huilen en het lucht op dan zou ik vooral lekker huilen. Ik vind zelf huilen altijd heel fijn omdat het mij oplucht.