Grappig om dit topic te lezen. Ik vond het ongesteld worden echt een drama. Ik was net 11, zat in groep 8 en ik schaamde me dood voor alle veranderingen aan mijn lichaam. Borsten krijgen, haar onder mijn oksels en dan ook nog ongesteld worden, ik wilde het liefst verdwijnen in een gat in de grond.
Ik zit er over na te denken hoe dat dan kwam, ik denk dat het deels in mezelf zat maar het was ook zeker door hoe mijn ouders met dingen omgingen. Gek genoeg was dat niet preuts oid, wij liepen gewoon naakt in huis in principe, seksuele voorlichting had ik al jong, de la met maandverband was me al gewezen. Maar op de een of andere manier was mijn moeder juist te vrij, ze legde er vaak nadruk op dat mijn lijf veranderde, vond het fascinerend en liet dat duidelijk merken. Ik schaamde me daarbij en voelde me enorm bekeken.
Toen ik ongesteld was geworden kreeg ik van mijn moeder een enorme doos chocola. Ik had toevallig net die dag een speelafspraak met een vriendinnetje en ‘s avonds zou een ander vriendinnetje komen logeren. Mijn moeder vertelde aan allemaal mensen inclusief mijn vriendinnetjes dat ik ongesteld was geworden. Dat vond ik niet fijn!

Zo wil ik het zelf niet doen, dat weet ik wel. Maar gek genoeg schaamt Lu. zich enorm voor bloot zijn, hij wil niet dat iemand zijn piemel ziet. Overigens, vind hij het niet heel erg als wij hem bloot zien, maar hij probeert zich toch vaak te bedekken. Wat ik dan wel weer mooi vind is dat F., de jongste, een enorme piemelfascinatie heeft en heel blij “piemel!” Roept als Lu. Of mijn man bloot zijn, of als ie zijn eigen piemel kan zien of vielen. Dus dat geeft nu een mooie opening om er over te praten met Lu. ook. Merk ook dat als wij dan daar heel laconiek over doen en zeggen: “ja Lu. heeft ook een piemel he” en dan tegen Lu. “Dat is heel normaal hoor, dat wij je piemel zien” dat hij dan zijn handen weer weg haalt en toch weer verder gaat met waar hij mee bezig is.

Lo. heeft totaal geen moeite met bloot zijn. Ze weet al aardig hoe alles in elkaar zit, we hebben haar ook al veel uitgelegd over seksuele dingen. Zeker toen ik zwanger was wilde ze graag weten hoe die baby dan in mijn buik was gekomen. Nou dan praten we daar over, halen we boekjes er over uit de bibliotheek en zo.
Ongesteldheid weet ze wel een beetje wat het is, maar dit topic herinnerd me er wel aan dat we haar daar meer over moeten gaan vertellen en dat we tzt misschien ook wat maandverband voor haar moeten kopen want ik ga mijn cup niet met haar delen .

Deels herkenbaar, mijn ouders, of met name mijn moeder, waren ook echt niet preuts, maar ik voelde me daardoor juist ongemakkelijk. Niet dat mijn moeder veel nadruk op mijn lichaam legde, maar dat hele sfeertje van "alles is bespreekbaar" deed mij juist dichtklappen. Zij deed eigenlijk niet eens iets geks, in mijn geval lag het ook wel bij mij, vandaar dat ik zeg dééls herkenbaar. Hoe opener zij erover was, hoe minder ik het was, ik ben gewoon niet zo van het gezellig keuvelen over vrouwenzaken. Al heb ik er nu gelukkig geen moeite mee om de vragen van mijn dochter te beantwoorden.

Toen het eenmaal zo ver was heeft ze er niet echt een toestand van gemaakt, zij zat op haar werk, mijn vader ook en ik wilde pertinent niet naar school, dus ik heb bij een nichtje van een paar jaar ouder gezeten dat thuis was om te leren voor haar eindexamen.

Ik vind dit topic echt interessant om te lezen. Ik heb denk ik nog steeds best wel wat schaamte rondom ongesteld zijn, ik vind het bijvoorbeeld nog steeds ook lastig om het aan mijn partner te benoemen. Geen idee hoe het komt, mijn ouders zijn ook niet preuts of te open zoals ik hier lees. Ik ben wat dat betreft ook wel blij dat ik geen dochters heb, want ik zou echt niet weten hoe ik zo'n gesprek niet beladen aan moet gaan... Daarom juist fijn om hier jullie ervaringen te lezen!

Hier is de oudste vandaag voor het eerst ongesteld geworden, ze moest er helemaal van huilen vanochtend, zo sneu. Ik was wel blij dat het niet op school gebeurde, maar gewoon op een vrije dag thuis. Ze heeft geen buikpijn, maar vindt het vervangen van het maandverbandje nog wel vervelend en loopt de hele dag naar de wc om te controleren of ze niet doorlekt. Nu maakt ze zich druk om school morgen (laatste jaar basisschool), omdat ze niet zomaar naar de wc mag en er geen prullenbakjes op de wc's staan. Ik heb haar al gezegd dat ze gewoon in de middagpauze even haar verbandje kan wisselen en dan na school weer thuis. Maar dat zijn ruim 4 uur ertussen en ik durf haar ook niet te garanderen dat ze niet gaat doorlekken. Geen idee hoe heftig haar menstruatie zal zijn. Plus dat ze dus niet weet hoe ze dat gebruikte maandverbandje ongezien kan weggooien. Maar thuishouden is ook al zoiets, dan mist ze onnodig veel vind ik. En ze wil pertinent niet dat ik het aan haar juf vertel, anders had ik gewoon even gevraagd. Lastig hoor, wat zouden jullie doen?

Kun je haar misschien een klein tasje meegeven waar ze het maandverbandje in kan doen? Die kan ze dan weer in haar rugzak doen als die op de gang hangt en dan thuis weg gooien.

Ik heb volgens mij nog wel een leuk luieretui, dat zou ze daar misschien voor kunnen gebruiken. Met een luierzakje erin waar ze het gebruikte verbandje in kan doen zodat het niet gaat ruiken. Of gewoon een pennenmap, dat roept wellicht minder vragen op als ze ermee door de gang loopt ;-)

Ik zou als je dochter meer gewend is de juf wel eens wijzen op het prullenbakje. Wij (ook juf) hadden dat ook nooit. Af en toe wel eens een meisje ongesteld die gingen dan naar ons toilet. Wij dachten altijd....die is groter.
Nu steeds meer meiden al in groep 7 ongesteld en die gaven aan dat ze een prullenbkje misten. Nooit over nagedacht. Dus nu een meiden.wc voor groep 7 en 8 met prullenbakje en een voorraadje maandverband.
Maar als ze niet gewezen hadden op.dat prullenbkje had ik er nooit aan gedacht.

Mijn idee was ook om de juf gewoon even een berichtje te sturen, want mijn dochter heeft ook nog zwemles en ze wil dus niet dat ik zeg waarom ze niet mee kan doen morgen Toch nog maar even met haar over hebben, ze is bang dat de juf er een 'ding' van maakt, maar ik zou niet weten waarom ze dat zou doen. Bedankt voor jullie reacties in ieder geval!

Op mijn school gaan meiden die ongesteld zijn op het toilet voor de leerkrachten, omdat daar wel een prullenbakje staat. Misschien dat zoiets een oplossing kan zijn? Maar dan moet de juf het wel weten.
Ik krijg ook weleens zulke mailtjes van ouders, maar ik heb daar nooit iets over laten weten aan de kinderen.

En misschien kun je haar een donkere broek aantrekken morgen? Als ze dan doorlekt is het in ieder geval niet/nauwelijks zichtbaar. Al zou vier uur met een maandverbandje waarschijnlijk prima haalbaar moeten zijn. Maar meer voor haar eigen rust zou ik die donkere broek doen.

Voor morgen ligt inderdaad een zwarte broek klaar en ik heb de juf met toestemming van dochter toch een berichtje gestuurd met de reden waarom ze niet kan zwemmen morgen en de vraag of ze er verder geen woorden aan vuil wil maken, omdat mijn dochter het nogal spannend vindt allemaal. Ik verwacht dat juf daar verder dus niets over laat merken.
Over dat prullenbakje stuur ik nog wel eens een algemene mail denk ik, voor nu lossen we dat op met een mapje met daarin voldoende nieuwe maandverbandjes en zakjes voor de gebruikte. Komt vast goed, het is gewoon even wennen voor haar.

Mag ze dan heel de ochtend niet naar het toilet? Misschien kan ze juist als het rustig is (i.p.v. in de lunchpauze) even op haar gemak naar het toilet

Kan me helemaal voorstellen dat dat spannend is en dat ze bij wijze van denkt dat iedereen het aan haar ziet.

Fijn dat je de juf toch mocht mailen!

Ah ja sneu dat ze er helemaal van moest huilen en zich er onzeker onder voelt. Voelde ze het aankomen?
Ik zie dat je oudste maar een paar dagen ouder is dan onze oudste. Ik weet dat het eraan zit te komen maar stiekem hoop ik dat het nog even duurt. Binnenkort toch echt maar wat maandverband in haar tas stoppen voor de zekerheid.