Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Het algemene rouw topic

<<

Fantine

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3718

Geregistreerd: 01 Jan 2015 12:05

Bericht 16 Feb 2021 15:21

Re: Het algemene rouw topic

Cactus wat heftig ook! Ik heb rouwtherapie en vind het heerlijk om tegen een vreemde alles van me af te praten. Ik kom zo echt tot inzichten mbt mijn rouwproces en de verwerking. Maar als schrijven jou juist helpt ook prima toch? Ik vind het fijn om buiten mijn vriend, familie of vriendinnen om dit echt voor mezelf te hebben.
<<

Anoniem309

Bericht 16 Feb 2021 17:10

Re: Het algemene rouw topic

Cactus, Die aanloopdagen naar de overlijdensdatum zijn ook zo moeilijk. Dat had ik ook. Hoewel ik nog maar 1 sterrenverjaardag heb gehad, moet ik wel zeggen dat ik juist de aanloopdagen eigenlijk zwaarder vond dan de dag zelf. Maar dat komt wellicht ook omdat we de dag zelf een fijne invulling hebben gegeven en ik de dagen ervoor juist heel erg tegen deze dag opzag. Het is dus echt niet gek dat je deze dagen slecht in je vel zit en alles kwa emoties weer extra hard naar boven komt. Vooral omdat de dagen voor zijn overlijden ongetwijfeld ook heel lastig waren met betrekking op zorgen en angst.
Heb je al wel een idee of je iets speciaals wilt doen met de sterrenverjaardag? Of heb je misschien een onrust omdat die dag eraan komt maar je niet goed weet wat je voor deze dag wilt? Het is in ieder geval goed om daar wel over na te denken.

Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar misschien vind je het fijn om met lotgenoten te praten. Wellicht kan jou dat ook wel helpen. Zelf heb ik geen therapie gehad, maar ik vind lotgenotencontact wel erg fijn. Zij begrijpen als geen ander waar je doorheen gaat.

En ook logisch dat je liever niet wilt dat je zus bevalt op dezelfde dag, al is dat natuurlijk niet te plannen. Ik kan best begrijpen dat dat ook spanning geeft. In ieder geval veel sterkte voor de komende tijd! :hug:
Laatst gewijzigd door Anoniem309 op 07 Jun 2021 22:29, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Cactus

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 549

Geregistreerd: 30 Jul 2017 19:57

Bericht 16 Feb 2021 17:25

Re: Het algemene rouw topic

Fantine en Tuttebel, bedankt voor jullie reacties.

Fantine, ik vond het tijdens de laatste zwangerschap ook heel fijn om met iemand anders erover te praten. Dat heeft me toen ook echt goed gedaan. Mijn verloskundige had daar toevallig ook cursussen voor gevolgd, dus dat kwam goed uit. Fijn dat het jou voor nu heel goed helpt. Het is toch een behoorlijke wirwar in je hoofd soms en dan is het fijn om alles op een rijtje te krijgen.

Tuttebel, inmiddels 2 jaardagen gehad en had (tegen beter weten in) gehoopt dat het dit jaar wat makkelijker zou zijn. Ik moet zeggen dat ik vorig jaar de hele maand februari er last van had, dus wat dat betreft haha. De dag van de geboorte zelf ervaar ik niet als vervelend, maar idd de dagen ervoor wel. Op de 2 jaardagen die we hebben gehad, voelde ik me altijd weer veel beter. We gaan niet iets speciaals doen. Natuurlijk wel even naar het grafje, maar verder niet. Daar zijn we beide de types niet echt voor. Dit jaar ben ik de twee dagen (overlijden en geboorte) toevallig vrij en is het voorjaarsvakantie. De jongste gaat naar de opvang en met de oudste ga ik wat leuks doen.

Volgens mij ben ik officieel nog lid van de Lieve Engeltjes. Op Facebook ben ik ook lid van een bepaalde groep. Af en toe kijk ik daar eens op, maar wil er ook niet teveel mee bezig zijn. Misschien maar weer eens kijken op lieve engeltjes en van me af schrijven. En konden we inderdaad de bevalling van mijn zus maar plannen. Ze is de 20e uitgerekend. De eerste kwam een week te vroeg, dus hopelijk laat deze ook niet te lang meer op zich wachten.

Ik voel me nu gelukkig alweer wat beter. Net ook even met m'n vriend erover gehad. Hij heeft er niet zoveel last van, dus dat is soms ook wel lastig.
Maart 2015 - stoer ventje
Februari 2018 - kleine vechter *
April 2019 - onze held
<<

Lot

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5453

Geregistreerd: 02 Sep 2013 09:34

Bericht 18 Feb 2021 13:41

Re: Het algemene rouw topic

Sterkte Cactus.

Hier slecht nieuws gehad m.b.t. ziekte van mijn moeder. Emoties gaan nu al een beetje op en af.
<<

Indigo

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1934

Geregistreerd: 23 Apr 2015 09:55

Bericht 18 Feb 2021 14:13

Re: Het algemene rouw topic

Wat ontzettend verdrietig Lot. Het blijft ontzettend zwaar en slecht nieuws maakt het nog zwaarder. Ondanks alles blijf je toch hopen op beter en het is zo rot als dat dan niet komt. Heel veel sterkte gewenst.

Ik vind het zo intens zwaar om mijn zusje te moeten missen. Het besef ook dat ik de rest van mijn leven zonder haar moet leven, haar kinderen zo jong geen moeder meer hebben en dat zij nu alles moet missen maakt mij nog steeds zo verdrietig.
2011 2012 2017
<<

Lot

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5453

Geregistreerd: 02 Sep 2013 09:34

Bericht 18 Feb 2021 19:22

Re: Het algemene rouw topic

Wauw wat heftig Indigo 🙁🙁🙁. Was je zusje ziek? Vreselijk dat de kids hun moeder zo jong moeten missen. Hoe ga jij met het verdriet om?
<<

Hope

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1556

Geregistreerd: 28 Jun 2014 15:08

Bericht 19 Feb 2021 07:21

Re: Het algemene rouw topic

Wat een moeilijk, maar mooi topic is dit toch.

Cactus, wat heftig dat die datum er weer aan komt. Die aanloopdagen lijken mij ook erg zwaar. Praten met een rouwtherapeut kan inderdaad erg waardevol zijn, maar het van je afschrijven kan ook erg helpen. Ik heb hele brieven geschreven met dingen die ik nog had willen zeggen of hoe ik me voelde. Dit hielp mij erg.
Spannend dat je zus bijna kan bevallen, ik snap dat je hoopt dat dit niet de 25e zal zijn!

Fantine, wat heftig zeg! Wel heel mooi hoe je er mee om gaat en het zo bespreekbaar maakt. Ik heb ook wel vaak gehoord dat newborns het wel bewust mee maken en daardoor ook meer overstuur zijn, omdat ze hun tweeling missen. Het kan een grote impact hebben op die baby's, maar daar staan weinig mensen bij stil. Erg mooi dat je er wel zo aan denkt. Die knuffels zijn een mooi gebaar!

Lot, wat verdrietig om slecht nieuws te hebben gehad!

Indigo, wat heftig! Ik voel je verdriet gewoon door je bericht heen. Het lijkt me ook erg zwaar om je zus te verliezen zeg!

Hier is het alweer 7 maanden geleden dat mijn beste maatje is overleden. Het rouwen is in die 7 maanden erg veranderd, het scherpe is er van af. Ik kan nog wel echt heel hard moeten huilen en echt veel pijn hebben, maar gelukkig niet meer zoals eerst.
Ik ben na zijn overlijden in contact gebleven met zijn broertje en daar is een mooie vriendschap uit ontstaan. Dat geeft me wel veel troost ook, ook al is het soms confronterend omdat ze zo veel op elkaar lijken in hun doen en laten. Maar verder gaat het de goede kant op gelukkig.
<<

Indigo

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1934

Geregistreerd: 23 Apr 2015 09:55

Bericht 19 Feb 2021 08:41

Re: Het algemene rouw topic

Ze ontdekte een knobbeltje in haar borst en twee jaar later is ze overleden. Die jaren van ziek zijn waren al heel zwaar. Je hoopt iedere keer zo op een positief bericht en als er dan iedere keer slecht nieuws is, is zo verdrietig. Dat gevoel dat ik had toen ik hoorde dat ze overleden was, ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar ik had niet verwacht dat het zó veel pijn ging doen. Ik probeer het verdriet sinds haar overlijden zoveel mogelijk weg te stoppen door er niet aan te denken, anders kan ik niet 'normaal' functioneren, maar dit lukt natuurlijk lang niet altijd. Dan gaat het verdriet dwars door alles heen en doet het echt letterlijk pijn. Het dagelijkse leven en mijn kinderen geven redelijk veel afleiding, maar de komende maanden is haar verjaardag en datum van overlijden en daar kijk ik enorm tegenop.

Wat fijn Hope dat de scherpe randjes er vanaf zijn. Wat bijzonder ook dat je nu een vriendschap hebt opgebouwd met zijn broertje. Ook wel fijn denk ik dat je iemand hebt die hem net zo goed heeft gekend als jij?
2011 2012 2017
<<

Cactus

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 549

Geregistreerd: 30 Jul 2017 19:57

Bericht 23 Feb 2021 07:06

Re: Het algemene rouw topic

Wat heftig Lot, heel veel sterkte!

Indigo, ik vind het altijd moeilijk om te zien als jonge kinderen hun moeder (of vader) moeten missen. Je ziet hun verdriet, maar hebt ook je eigen verdriet.

Hope, fijn dat het de goede kant op gaat en dat je er een mooie vriendschap aan over hebt gehouden. Iemand om mee te praten. Rouw is een gek iets. Het kan je ineens weer overvallen.

Mijn zus is gelukkig inmiddels bevallen. Ik moet zeggen dat het nu aardig goed gaat. Morgen is het 3 jaar geleden dat hij is overleden in mijn buik. Een dag later werd hij geboren. Ik laat het allemaal maar op me afkomen de komende dagen. Gelukkig ben ik woensdag en donderdag vrij.
Maart 2015 - stoer ventje
Februari 2018 - kleine vechter *
April 2019 - onze held
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15895

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 23 Feb 2021 15:04

Re: Het algemene rouw topic

Ik denk aan je Cactus.

Ik vind jullie verhalen allemaal heftig maar het lukt me even niet om er op te reageren, sorry. Ik voel me momenteel best oké maar het is een dunne balans.

Dikke knuffel voor jullie allemaal 🍀
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Anoniem309

Bericht 24 Feb 2021 10:23

Re: Het algemene rouw topic

Heel veel sterkte vandaag en morgen, lieve Cactus! Ik hoop dat je er fijne herdenkdagen van kan maken met jullie kleine jongen in jullie hart. Ik denk aan je. :hug:
<<

Suus

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11204

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:38

Bericht 24 Feb 2021 11:47

Re: Het algemene rouw topic

Heel veel sterkte, Cactus!
26 september 2013
30 december 2015
11 juni 2019
<<

Suus

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11204

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:38

Bericht 24 Feb 2021 11:48

Re: Het algemene rouw topic

Lot schreef:Sterkte Cactus.

Hier slecht nieuws gehad m.b.t. ziekte van mijn moeder. Emoties gaan nu al een beetje op en af.

Wat verdrietig, Lot! Hoe gaat het nu?
26 september 2013
30 december 2015
11 juni 2019
<<

Suus

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11204

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:38

Bericht 24 Feb 2021 11:55

Re: Het algemene rouw topic

tuttebel schreef:
Suus, wat mooi dat je nog van die open gesprekken hebt gehad met je vader. Misschien heb je door die open gesprekken juist beter afscheid kunnen nemen van hem waardoor je er nu beter mee om kan gaan? Het is namelijk helemaal niet zo dat iedereen die klap krijgt hoor. Of denk je dat je jezelf er niet genoeg voor openstelt en het verdriet blokkeert?

Ik vind dit wel een heel mooie manier om ernaar te kijken. Door die open gesprekken en doordat hij snel achteruit ging, hebben we eigenlijk al afscheid kunnen nemen toen hij er nog was. Hij was er zelf ook echt klaar mee naar het einde toe, heel accepterend en hij keek met veel liefde terug op zijn leven. Nu ik jouw tekst zo lees, denk ik dat dit mij zeker geholpen heeft in de rouw.

Jouw bijdragen zijn enorm waardevol, Tuttebel 😘
26 september 2013
30 december 2015
11 juni 2019
<<

Anoniem309

Bericht 27 Feb 2021 11:57

Re: Het algemene rouw topic

Fijn dat je dat zo kan zien Suus. Ik vind het ook lief dat zo veel mensen mijn reacties waardevol vinden, al wordt ik er soms ook een beetje ongemakkelijk van, haha.

Persoonlijk denk ik dat je zeker al kan rouwen bij leven als je weet dat de dood er bij je geliefde aan zit te komen. Dat heb ik ook zo gevoeld bij Y. Ik denk dat alleen al de reis naar Nederland destijds al een stukje rouw was. Ik heb toen ook zoveel gehuild omdat we wisten wat er ging gebeuren. Ik was ook echt een spook toen ik aan kwam en leek in de verste verte niet meer op mezelf, zo gek. En tegelijkertijd heb ik tijdens die reis ook al troost ervaren. Ik zag zoveel regenbogen onderweg alsof de hemel wilde zeggen dat hij openstond om Y. te ontvangen. Ik ben eigenlijk ook benieuwd of jullie dergelijke toevalligheden hebben opgemerkt waar je een bepaalde interpretatie bij hebt.

Cactus, hoe is het met jou? Ik hoop dat je de afgelopen dagen liefdevol hebt kunnen doorbrengen met jouw zoontje in je hard en je andere kindjes aan je zij. :hug:

En lot, hoe gaat het bij jou? Zo rot dat jullie slecht nieuws hebben gekregen.

Hope, fijn dat de scherpe ranjes ervan af zijn, al blijft rouw natuurlijk iets wat met vlagen komt en gaat. Wat mooi dat je er een vriendschap met zijn broer aan over hebt gehouden. Lijkt me ergens ook heel waardevol.

Indigo, een dikke knuffel voor jou :hug: . Ik lees je verdriet in je post. En naast je eigen verdriet om het verliezen van je zusje is het ook hartverscheurend om te zien dat kinderen hun moeder moeten missen. Ik weet niet of het jou kan helpen, maar misschien kan je voor hen en voor je eigen rouwverwerking wel wat dingen doen. Bijvoorbeeld een herinneringen boek maken of dingen kopen of opschrijven waar hun moeder enorm van hield of juist dingen die ze vaak zei. Misschien is dat ook iets wat je samen met de vader van de kinderen kan doen als hij daarvoor openstaat.

En Lady, fijn dat het wat beter gaat. Het is goed dat je herkent dat de balans dun is, dus doe vooral wat goed voor jou voelt ook al is dat even niet of minder reageren. Ik heb zelf ook momenten dat ik er geen energie voor heb dus voel je er niet schuldig over hoor.

Hier ook weer een paar gekke dagen. De uitgerekende datum van Y komt er weer een soort van aan en voel me daardoor ook een beetje uit balans. Ze was uitgerekend op 29-2 en dus die datum wordt nu overgeslagen, wat ik ergens ook niet zo erg vind omdat ik er dan ook niet te veel bij stil hoef te staan. Desondanks vind ik het momenteel even heel raar. Aan de ene kand had ik vorig jaar rond deze tijd eigenlijk Y moeten krijgen en tegelijkertijd heb ik nu een heerlijk actief ventje in mijn buik die er over een paar weken aan zal moeten komen. Het voelt op dit moment echt weer alsof verdriet en geluk weer even heel dicht naast elkaar staan.
<<

Suus

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11204

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:38

Bericht 27 Feb 2021 12:31

Re: Het algemene rouw topic

Ik heb ook echt ervaren dat zo'n kleintje in je buik erg troostend kan werken. Ik was hoogzwanger van mijn jongste toen mijn vader zo ziek werd. Nog geen twee weken voor zijn geboorte hoorden we dat mijn vader niet meer beter zou worden. Maar ook hij leefde erg toe naar de geboorte van zijn kleinzoon. En ook toen hij net geboren was. Hij was toch een heel welkom lichtpuntje in die rare tijd. Mijn vader heeft zijn laatste weken nog zo kunnen genieten van het knuffelen met een baby op schoot, zo mooi om te zien. Mijn zoon was zes weken oud toen mijn vader overleed. Het maakte het verdriet niet minder, maar wel gemakkelijker om ermee om te gaan. Je moet wel door, want een baby houdt geen rekening met verdriet. Hoewel ik me mijn kraamtijd heel anders had voorgesteld, kijk ik er wel met een positief gevoel op terug. Verdriet en geluk kunnen inderdaad heel dicht bij elkaar liggen.
26 september 2013
30 december 2015
11 juni 2019
<<

Lot

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5453

Geregistreerd: 02 Sep 2013 09:34

Bericht 02 Mrt 2021 21:30

Re: Het algemene rouw topic

Mooi Tuttebel hoe je over je eigen rouw praat.

Hier gaat het inmiddels een stukje beter. Vorige week samen een mooie wandeling gemaakt in de zon, gewandeld, onderweg thee gedronken in de natuur uit een thermosfles met zelf gebakken koekjes erbij zittend op een afgezaagde boomstronk . Het was heel gezellig, mooi, intiem. Ik had van te voren buikpijn maar gedurende de wandeling ging dat snel weg. Ook veel gehuild, angsten uitgesproken maar ook veel liefde uitgesproken na elkaar en zelfs al ergens een beetje bezinning hoe raar en onwerkelijk dat ook klinkt. Het was heel bijzonder. Dat heeft veel gedaan, die roze olifant was inderdaad weg waardoor ik weer veel meer ruimte voel. Ook uitgesproken wat ik nog graag zou willen en hoe zij het voor zich ziet etc. Daarna ook meteen plannen gemaakt en sommige al meteen uitgevoerd, no time to waste. Later die week nog een paar keer gezien en het voelde al zo anders. Heb me nu voorgenomen alles er maar te laten zijn. Vandaag voel ik me zo en morgen zo. De laatste week kon ik heel erg in het ‘nu’ leven en genieten van wat er allemaal nog wel is. Nog steeds ben ik bang voor wat komen gaat en wil ik dit helemaal niet mee maken. Maar als het moet dan graag op de best mogelijke manier. Ook een goed gesprek met mijn partner over kwaliteit en kwantiteit gehad. Ik had heel erg het gevoel tijd te kort te schieten en alle tijd aan mijn moeder te willen besteden. Nu voelt werken ook wel weer wat fijner i.p.v. ‘wat doe ik hier!’ omdat we de tijd die we hebben goed benutten. We hebben het ook over de baby gehad en heb vertelt de naam te zeggen als ik die weet. Dat vond ze erg bijzonder. We hebben het ook gehad over dat ze niet gaat ‘wachten’ op de baby. Tuurlijk wil ze die super graag ontmoeten maar ook graag zo min mogelijk lijden en dat gun ik haar natuurlijk. Wat dat betreft is het nooit de juiste tijd om te gaan. We hebben wel gehoord dat het echt snel kan gaan. De tijd zal het leren. Ergens voelt het heel gek dat ik me nu even best goed voel ondanks dat dit speelt in mijn leven. Al merk ik ook dat ik wel vermoeid ben. Aankomende week hebben we ook een gesprek gepland staan waarin heftige dingen besproken gaan worden, dat zijn natuurlijk geen alledaagse dingen. Soms snap ik ook niet hoe ik dit allemaal doe. Misschien helpt de baby ook wel ja Suus. Al zie ik daar juist ook tegenop, die heftige emoties samen. We hebben ook geregeld dat ik de komende tijd een dag per week voor mezelf heb, dan kan ik tijd spenderen met mijn moeder en tijd besteden aan mezelf. Dat voelt heel luxe maar is denk ik geen overbodige luxe.
<<

Anoniem309

Bericht 05 Mrt 2021 10:30

Re: Het algemene rouw topic

Wat zeg je dat mooi Suus. Ik kan me goed voorstellen dat dit niet de manier wat hoe je je kraamtijd voor je zag, maar ik geloof ook zeker dat een kleintje echt wel een soort afleiding of troost kan geven. Dat heb ik met deze zwangerschap en diverse moeilijke dagen ook gemerkt. Vooral als ik het kindje goed voel bewegen kunnen dat echt lichtpuntjes zijn op dagen die wat lastiger zijn.

Wat fijn Lot, dat het gesprek zo heeft geholpen om die roze olifant uit de weg te ruimen. Ik hoop ook heel erg dat deze openheid je later zal helpen in het rouwproces en dat je het gevoel hebt dat je de weg naar het onvermijdelijke optimaal benut. En wat mooi dat jullie het ook hebben gehad over de zwangerschap en dat ze mogelijk het einde daarvan niet meer zal meemaken. Ondanks dat dat heel rot zou zijn, is het denk ik voor jou wel fijn om te weten hoe ze daarin staat.
En goed dat je nu 1 dag in de week voor jezelf of voor je moeder hebt. Zeker met de zwangerschap moet je ook echt goed voor jezelf zorgen. Het is allemaal al heftig genoeg dus voel je niet schuldig als je ook wat tijd nodig hebt voor jezelf.
<<

Anoniem309

Bericht 19 Jun 2021 10:07

Re: Het algemene rouw topic

Hoe is het hier met iedereen?

Hope, voor jou alweer bijna een jaar geleden dat je je maatje verloor. Hoe is het nu?

En Lady, jij was met met hulp begonnen. Heb je er wat aan (gehad)?

Ik ben de afgelopen tijd best weer veel met Y. bezig geweest. Vooral nu ik het moederschap echt kan ervaren is het alsof ik nu pas echt weet wat ik bij haar niet kon hebben. Ik heb ook laatst mijn moeder verteld over Y. Doordat ik heel lang geen contact meer met haar had, en we dit nu weer aan het opbouwen zijn, wist ze nog niet eerder dat ze een kleinkindje in de hemel heeft. Ik vond het echt lastig om haar te vertellen maar ben wel heel blij dat ook zij het nu weet.
<<

Anoniem331

Bericht 05 Nov 2021 21:50

Re: Het algemene rouw topic

Even een up!

Het is weer november, en elk jaar hoop ik wat rustig en stabiel door deze weken te gaan, maar helaas, ik glij weer helemaal onderuit.
Deze maand is het 5 jaar geleden dan mn schoonzusje na een heel kort ziekbed overleed.
De rest van het jaar hou ik me staande, functioneer ik goed, en hoewel ze nooit uit mijn gedachten is, handel ik het leven prima.
Maar deze maand, voor het zoveelste jaar; moe, kort lontje, tranen die hoog zitten. Het wil gewoon slecht allemaal.

Ik heb sinds afgelopen zomer een andere baan, en maar weinig collega’s weten van mijn verlies. Was ik steeds als prettig heb ervaren, maar waarvan ik nu denk dat ik beter open kan zijn over hoe ik mij voel, en waarom ik aan het einde van de dag ook wel klaar ben met de dag.
Maar ergens die twijfel. Weer zo’n stempel. Al denk ik dat ik het prima kan delen, zo lief zijn ze allemaal wel.

Mijn vader vroeg me van de week of ik misschien toch niet iets van hulp nodig heb in dit proces. Ik weet het zelf niet zo goed, waar zou ik nog aan kunnen kloppen?
<<

Minx

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11502

Geregistreerd: 15 Jan 2014 00:42

Bericht 05 Nov 2021 22:15

Re: Het algemene rouw topic

Je zou het met de huisarts kunnen bespreken. Klinkt heel zwaar maar een psycholoog zou ook kunnen helpen. Ik ben zelf fan van psychologen, zo lekker gewoon alles er even tegen een onbekende uit kunnen gooien die je dan ook nog eens helpt te ordenen.

En stempel zou ik niet heel bang voor zijn in het team. Ik had vorige week ook even een terugval doordat ik een nieuwe leidinggevende krijg en dat triggert. Ik heb toen ook verteld wat het met mij deed en waar mijn reactie vandaan kwam. Het zijn gevoelens die er mogen zijn. En collega’s en bewoners voelen haarfijn aan als het ff niet lekker gaat. En ook dat stukje mogen ze van ‘mij kennen’.
2015 💙
<<

Indigo

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1934

Geregistreerd: 23 Apr 2015 09:55

Bericht 05 Nov 2021 22:19

Re: Het algemene rouw topic

Wat rot dat je je nu weer zo voelt. Het is helaas herkenbaar. Mijn collega's zijn wel op de hoogte en ik vind dat wel fijn, maar ik snap ook goed je afweging om het niet te doen. Ik ben het type kop in het zand, als mensen het niet weten kunnen ze er ook niet naar vragen en word ik er niet mee geconfronteerd. Voor mij is het nu 1,5 jaar geleden en ik heb inmiddels hulp gezocht bij een rouwtherapeut, omdat ik niet weet hoe ik er mee verder moet. Ik mis haar zo verschrikkelijk en het 'nooit weer' kan ik niet accepteren. Misschien is een rouwtherapeut ook iets voor je? Ondanks dat ik het moeilijk vind om er met haar over te praten, helpt het mij wel. Heel veel sterkte, het blijft gewoon ontzettend zwaar en ik heb het idee dat het gemis alleen maar groter wordt naarmate de tijd verstrijkt.
2011 2012 2017
<<

Anoniem331

Bericht 05 Nov 2021 22:28

Re: Het algemene rouw topic

Minx schreef:Je zou het met de huisarts kunnen bespreken. Klinkt heel zwaar maar een psycholoog zou ook kunnen helpen. Ik ben zelf fan van psychologen, zo lekker gewoon alles er even tegen een onbekende uit kunnen gooien die je dan ook nog eens helpt te ordenen.

En stempel zou ik niet heel bang voor zijn in het team. Ik had vorige week ook even een terugval doordat ik een nieuwe leidinggevende krijg en dat triggert. Ik heb toen ook verteld wat het met mij deed en waar mijn reactie vandaan kwam. Het zijn gevoelens die er mogen zijn. En collega’s en bewoners voelen haarfijn aan als het ff niet lekker gaat. En ook dat stukje mogen ze van ‘mij kennen’.



Nou ja dat laatste he. We kennen elkaar lang genoeg om aan te voelen dat ik me anders voel. Ik ben gewoon zo ontzettend moe ook. 16.00u en mn lampje is wel uit. En die tranen.
Van de week had iemand het over haar zus waar ze leuke dingen mee deed, en dat ik het zo jammer vind geen zus te hebben. Ach zegt ze, heb je geen leuke schoonzussen dan?
Ja dan ga ik hoor, de rest van het jaar heb ik daar helemaal geen moeite mee. En kan ik gewoon antwoorden dat ik een hele leuke had.
Maar in deze tijd van het jaar lukt dat niet zonder tranen.
En ik sta er niet echt om bekend denk ik dat ik deze kant ook bij me draag.
Over het algemeen kennen ze me als een heel blij en vrolijk persoon. Dus dat schrikt dan ook gewoon wat af ineens. Of anders, ik laat mensen dan ook schrikken als ik die tranen niet onder controle heb.
<<

Anoniem331

Bericht 05 Nov 2021 22:31

Re: Het algemene rouw topic

Indigo schreef:Wat rot dat je je nu weer zo voelt. Het is helaas herkenbaar. Mijn collega's zijn wel op de hoogte en ik vind dat wel fijn, maar ik snap ook goed je afweging om het niet te doen. Ik ben het type kop in het zand, als mensen het niet weten kunnen ze er ook niet naar vragen en word ik er niet mee geconfronteerd. Voor mij is het nu 1,5 jaar geleden en ik heb inmiddels hulp gezocht bij een rouwtherapeut, omdat ik niet weet hoe ik er mee verder moet. Ik mis haar zo verschrikkelijk en het 'nooit weer' kan ik niet accepteren. Misschien is een rouwtherapeut ook iets voor je? Ondanks dat ik het moeilijk vind om er met haar over te praten, helpt het mij wel. Heel veel sterkte, het blijft gewoon ontzettend zwaar en ik heb het idee dat het gemis alleen maar groter wordt naarmate de tijd verstrijkt.



Het nooit weer snap ik, en nooit is lang hè. De rest van jou leven. Heel heftig vind ik dat.
De verdriet en het gevoel verandert wel met de jaren, het verdwijnt alleen niet.
Van de week zei een collega ook heel mooi dat zoiets je maakt tot wat je nu bent, is ook zo. Maar ik mis het leven van voor de tijd.
Ik heb er veel aan verloren. Mijn schoonzus, haar drie meiden. Mijn broer waar ik al jaren geen of moeizaam contact mee heb.
Al mis ik dat laatste niet eens zozeer. Dat zijn keuzes die hij heeft gemaakt.
Maar het zomaar iemand missen in je leven, ik weet nog nooit zo goed hoe ik daar de rest van mijn leven mee moet leven.
<<

Indigo

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1934

Geregistreerd: 23 Apr 2015 09:55

Bericht 05 Nov 2021 22:45

Re: Het algemene rouw topic

Ik vind dat nooit weer ook zo heftig. Het is zo definitief en je verdere leven is daardoor voorgoed veranderd. Het komt nooit weer terug. Wat ik fijn vind aan de rouwtherapeut is dat zij dit heel goed begrijpt en dat ze mij handvaten geeft om te proberen hier mee om te gaan en toch verder te kunnen met mijn leven. Het is inderdaad niet alleen het gemis van degene, maar alle relaties en alles er om heen verandert ook.
2011 2012 2017
VorigeVolgende

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers