Wat lastig biechtje. Het klinkt misschien alsof ik over me heen laat lopen maar met mijn man heb ik vanaf het begin van onze relatie al een hele goede afspraak. Als ik geen zin heb moet hij gewoon extra zijn best doen om te zorgen dat ik zin krijg, Zin krijg je niet vanzelf en zin maken is onzin, maar als mijn man extra zijn best doet komt die zin meestal vanzelf wel. Bij mij werkt het dus vooral dat ik er niet afwijzend tegenover sta en als hij mij goed weet te prikkelen dan komt die zin er meestal alsnog en kan je het toch fijn hebben samen. In dat geval, hij blij, ik blij. Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik er sinds de zwangerschap minder voor open sta waardoor die zin er moeilijker of soms niet kwam. Maar daardoor weet ik wel dat het heel erg aan jezelf licht met betrekking van hoe open je ervoor staat. Dus wellicht moet je ook bij jezelf te raden gaan waardoor je er tegenwoordig minder voor open staat. Ook zou ik als ik jou was wel met je man hierover in gesprek gaan. Een afwijzing is niet leuk, maar je als je verbetering wilt moet je daar samen naartoe werken.

Misschien proberen om vaker te knuffelen, mochten jullie dit ook weinig doen. En inderdaad zoals tuttebel zegt, meer moeite laten doen en er zelf ook minder afwijzend instaan. Of zelf eens bij jezelf proberen en je man erbij betrekken?

Ook hier een heel laag libido. Denk dat de oorzaak ook deels in anticonceptie ligt, toen ik dat niet gebruikte ging het beter. Maar stoppen daarmee is (nu) geen optie.
Op vakantie gaat het trouwens stukken beter, geen stress/ontspannen helpt dus erg bij mij.
M'n vriend mist het overigens niet heel erg zegt hij en we knuffelen gelukkig wel veel.
Dus ja, geen tips maar maak het vooral bespreekbaar. Als het voor jullie beiden oké is zoals het is, is dat ook prima hè? Niet iedereen doet het wekelijks, dat lijkt zo door het taboe wat er op rust.

Iemand hier bekend met het fenomeen tweelingziel? Ik weet gewoon zeker dat ik de mijne heb gevonden. Ik vind het alleen zo moeilijk en verwarrend. En nee dit is anders of dieper dan verliefdheid.

Bijzonder! Ben je helemaal niet verliefd op diegene?

Zoals ik het begrijp is het de andere helft van je ziel die je dan ontmoet en dan ben je 1? Ik ben van mezelf al helemaal 1, ik ben al ‘perfect’ zoals ik nu ben. En ander kan zeker een aanvulling zijn op mij(n) (leven) maar ik mis geen andere helft.

Edit: daar waar ik perfect gebruik bedoel ik compleet. Ik ben al compleet zoals ik ben.

Ik heb me er even op ingelezen, maar ik ben echt niet spiritueel aangelegd en voel bij mezelf zelfs wat weerstand tegen de genoemde termen. Toch kan ik me in de basis, dat je iemand tegenkomt waar je een onwijze klik mee hebt, goed inleven. Ik heb zelf mijn soulmate een paar jaar geleden leren kennen en het is voor een ander gewoon irritant hoe weinig woorden wij nodig hebben om elkaar te kunnen begrijpen. We hebben exact dezelfde humor en kunnen met één blik aan elkaar duidelijk maken waar we aan denken (en liggen dan vervolgens in een deuk of houden in elk geval zo goed mogelijk ons gezicht in de plooi). We weten bijna alles van elkaar en hebben eenzelfde streven. We vullen elkaar aan vanuit de diversiteit die er is. Hij is bijvoorbeeld impulsief, ik ben een doemdenker, maar door de jaren heen hebben we, door onze omgang met elkaar, nu beide meer een middenweg gevonden. Het is een eigenaardige samenkomst van matchende factoren. Maar deze gaat absoluut niet over verliefdheid. We hebben beide een partner en vormen geen bedreiging. Hoe innig we ook zijn, er zit geen gevaarlijke spanning in.

Ik heb de betekenis tweelingziel ook opgezocht, maar dat vind ik persoonlijk echt te zweverig.
Ik geloof zeker wel in soulmates en denk dat ik de mijne ook gevonden heb. Iemand waarmee je een lijntje hebt, op hetzelfde moment aan dezelfde dingen denkt, elkaar (toen ongewild) overal tegen komt, elkaar kunt lezen.
Heerlijk! Maar soms ook vreselijk irritant.

Ik schaam me voor mijn man...
Al sinds het begin van de Corona tijd houdt hij zich absoluut niet aan de regels. Hij zit regelmatig gewoon met 6 of 8 mannen bij elkaar. We hebben er al veel ruzie over gehad, maar dan vind ie me een zeikwijf.
En nu met de avondklok zit hij ook gewoon met zijn vrienden. En ik vind dat zó stom. Het zijn allemaal volwassen mannen van 30, geen dwarse pubers meer. Is het dan zo moeilijk om je even te gedragen en even bij je vriendin op de bank te blijven zitten 3 weekjes?
Ik ben de ruzies erover ook zo zat, ik heb het maar opgegeven. Natuurlijk hou ik me niet altijd aan de regels, ik zie ook wel eens 2 mensen op een dag. Maar ik vind dat toch wel anders dan gewoon met 8 jongens zitten en lak hebben aan de avondklok.

Oh dat snap ik! Lijkt me heel lastig als je daarover niet op één lijn zit in een relatie. Ik denk dat iedereen het er wel met elkaar over heeft (binnen relatie) maar bij ons komt het gelukkig wel overeen of we begrijpen elkaar daarin. Is dit de eerste keer dat je zo botst? Of is dat vaker met onderwerpen. Ik weet niet wat voor baan je vriend heeft maar hij zou hierdoor gewoon een strafblad kunnen krijgen. Ik snap je goed, daarnaast vind ik de reactie dat jij een zeikwijf bent echt niet kunnen. Ik zou dat tenminste niet vinden kunnen.

Spreken die mannen trouwens zo vaak met elkaar af dan? Meerder keren per week?

Oja leuk is dat, omgekeerde psychologie, jóu een zeikwijf noemen. Heel vervelend lijkt me dat, als je wat dat betreft niet op één lijn zit. Ik heb eigenlijk geen advies, het lijkt me heel erg moeilijk dit. Beseft hij dat hij jou en andere dierbaren hier ook mee in gevaar brengt?

Wat lijkt me dat lastig zeg! Sowieso al dat jullie er ruzie over hebben. Maar wat je zegt over je schamen lijkt mij ook heel vervelend (al begrijp ik dat wel). Heb je misschien contact met vriendinnen van die andere mannen en weet je hoe zij erin staan?

Wat zie je in die man als hij de regels en daarmee jou niet respecteert?
Grote kans dat als je ooit kinderen met hem krijgt de opvoeding bij jou komt te liggen omdat die vaak bij de mannen zit en je njet respecteert.

Haha Fred ik denk dat jij de laatste bent die iets over respect naar vrouwen toe mag zeggen. Zowel je vriendin als de dame van de dating site respecteer je totaal niet.

Biechtje ik zou aan je vriend vertellen waarom het voor jou zo rot voelt. Hij heeft nu wellicht het idee dat jij hem iets wilt verbieden terwijl het er niet alleen om gaat dat jij graag wilt dat hij zich aan de regels houdt maar dat jij je er ook nog eens rot door voelt.

Ach Fred, maak je om de kinderen later geen zorgen hoor. We hebben een kind en hij is de meest geweldige vader. Heeft alle tijd voor hem, gaat er de nachten uit, verschoont luiers en is heel ondernemend. Dus de opvoeding komt absoluut niet op mij neer.

De rest bedankt! Hij vind gewoon dat iedereen wel eens de regels overtreed, door bijvoorbeeld 2 personen op 1 dag te zien ipv 1 persoon, dus waarom is de avondklok overtreden dan ineens wel een big deal?
Die vriendinnen zijn mijn vriendinnen ook en staan er hetzelfde in. Ik ben niet de enige die er ruzies om heeft thuis.
Dit is trouwens het enige waar we om botsen, voor de rest gaat het super goed tussen ons 😊

Al langere tijd twijfel ik over mijn relatie. Eigenlijk durf ik wel te zeggen dat we niet meer gelukkig zijn samen en dat ik ook geen toekomst meer zie samen. We hebben twee jonge kinderen en een koophuis. Dat is de reden dat we (in mijn ogen) nog samen zijn. Ik vind het voor de kinderen verschrikkelijk om uit elkaar te gaan, ben zelf kind van gescheiden ouders.
Vaak zijn er onbenullige discussies tussen ons waar de kinderen bij zijn. Ik heb een kort lontje door alle irritaties, hierdoor reageer ik niet leuk op de kinderen. Totaal niet terecht en eerlijk natuurlijk, dat weet ik heel goed.
Het lijkt alsof ik de stap om uit elkaar te gaan toch niet durf te nemen. Bang voor het onzekere, bang dat ik toch twijfel, ik weet het niet.

* Ik heb niet echt een vraag eigenlijk, wilde het vooral delen en wie weet is er iemand die het herkent.

Als je hebt uitgesloten dat het door de tropenjaren komt en echt niet meer gelukkig bent dan wens ik je veel sterkte met de stappen die je 'moet' zetten.

Dit was herkenbaar. En het onzekere is ook heel eng. Mensen kiezen liever voor ongelukkig zijn, dan voor onzekerheid.
Als je wilt, mag je me altijd een pb sturen. Sterkte!

Wat rot dat je dit zo voelt. Heb je iets als relatietherapie overwogen?

Echte relatietherapie hebben we niet gehad. Wel heb ik zelf contant gehad met psychologen en hij is meegegaan. Mede omdat er tussen ons dingen spelen die invloed hebben hoe ik mij zelf voel. Ik ben bang dat een relatietherapeut niet veel meer zal betekenen. Zeker sinds er kinderen gekomen zijn heb ik gemerkt dat onze manier van leven (normen en waarden bv) behoorlijk verschillend zijn.

@Sam, wat jij zegt dat mensen liever kiezen voor ongelukkig zijn herken ik wel ja. Omdat ik alles zo eng, verdrietig etc vind probeer ik dit dan maar te accepteren. Terwijl ik hier echt niet gelukkig van word, dit ook niet het voorbeeld is wat ik mijn kinderen wil geven en als ze over 20 jaar het huis uit zijn we alsnog uit elkaar gaan en zelf dus heel veel jaren geen leuke tijd hebben gehad.

Ik merk aan de kinderen echt een stuk rust. Ik ben gelukkig, hun papa is gelukkig, zij zijn gelukkig.
Ik wil dat zij opgroeien in een gezin waar liefde en affectie is tussen ouders/opvoeders/verzorgers. Mijn kinderen zijn (nu) 5 en 4. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 19 was. En dat was ook echt niet makkelijk. Het doet mij wel pijn als ik eraan denk dat zij later waarschijnlijk niet meer weten dat wij een gezin van 4 waren. Daarom hebben we toen bewust een fotoshoot met 4 laten maken.

Relatietherapie kan je helpen om de dingen weer in ander perspectief te zien en om weer tijd en aandacht te hebben voor de dingen die je leuk vindt aan elkaar. Mij heeft het geholpen in de acceptatie dat het beter was om uit elkaar te gaan. Zij gaf ons mee: kijk dit aan en stel de beslissing uit. Misschien concludeer je wel aan het eind dat het niet werkt, maar dan vanuit rust in plaats van vanuit stress.

De podcast: “Where should we begin?” van Esther Perel vind ik ook erg inspirerend. Dat zijn sessies van een relatietherapeut met echte mensen en je hoort hoe mensen ineens elkaar beter begrijpen.

Maar goed, daarvoor is nodig dat je het nog echt een kans kunt geven en misschien ben je al voorbij dat punt.

June, begrijp ik nou goed uit jouw reactie dat jij en W uit elkaar zijn? 😳

Ja, helaas wel.