Zoals jullie het er hiervoor ook al over hebben denk ik dat het niet zo zwart-wit is als je bent introvert óf extravert, maar dat er inderdaad nog allerlei nuances zijn. In grote lijn zal men zich waarschijnlijk herkennen in het één, met kleinere kenmerken van het andere. Als introvert kan je op bepaalde momenten een meer extraverte rol aannemen omdat de situatie daarom vraagt en het op dat moment meer passend is. Ik denk dat het goed is om te realiseren dat je af en toe even die rol aan kunt nemen maar dat je ook weet van jezelf dat het een rol is en dat het je veel energie kost, zodat je daarna ook extra rust kunt nemen. Extraverten kunnen andersom misschien ook wel een andere rol aannemen, maar dat weet ik verder niet omdat ik geen extravert ben.
Lot schreef:Hebben jullie nog tips? Wat werkt voor jullie? Hoe houden jullie balans en hoe laden jullie op? Hoe gaan jullie er mee om? Wat zijn valkuilen?
Ik heb geen kinderen dus ik denk dat het daardoor makkelijker is om die momenten voor mezelf te nemen om op te laden. Ik heb mijn leven eigenlijk best wel zo ingericht zodat het voor mij werkt en bij mij past. Die keuzes komen deels voort uit introvert (en hsp) zijn maar ook uit andere eigenschappen en kenmerken. Ik heb een eigen bedrijf en heb thuis een eigen werkruimte. Ik werk dus bijna altijd alleen en dat vind ik fijn en kan er goed tegen. Toen ik nog in loondienst werkte was ik 's avonds altijd helemaal leeg. Ik heb geen druk leven en dat is ook niet iets dat bij me past, ik houd van rust en balans in mijn leven.
Ik denk dat het vooral gaat om jezelf lief te hebben en je behoeftes te respecteren en van daaruit keuzes maken die goed zijn voor jou. Tuurlijk gaat dat niet altijd maar men mag best wat vaker aan zichzelf denken (zonder door te slaan in eogoïsme). Waarom zijn de wensen van een ander belangrijker dan jouw eigen wensen?! (Hiermee doel ik niet op jou hoor Lot, maar gewoon in het algemeen) Om keuzes te kunnen maken is het handig om van jezelf te weten wat je aan kunt en wat je grenzen zijn, om vervolgens die grenzen te communiceren. Nee zeggen kan moeilijk zijn maar zoals ja een antwoord is is nee dat ook. Je hoeft niet perse letterlijk nee te zeggen maar daar zijn natuurlijk varianten op. Je kunt zeggen dat je er over na wilt denken en er later op terug komt, dat iets niet bij je past, of dat je andere prioriteiten hebt.
Opladen doe ik door bijvoorbeeld te lezen, mediteren, schrijven, yoga, wandelen, iets creatiefs, rustige muziek luisteren, naar buiten staren.
Als je het lastig vindt om tijd voor jezelf te nemen dan kan het een idee zijn om dit echt in te plannen in je agenda. Dan staat het vast en heb je meer commitment om je eraan te houden. Je kunt dan eventueel met je partner overleggen dat hij je helpt om je eraan te houden en dan bijvoorbeeld de zorg voor de kinderen even op zich neemt. Ik denk dat je hierin voor je kinderen (als ze oud genoeg zijn) ook een heel mooi voorbeeld kunt zijn omdat je je behoeftes serieus neemt en er actie op onderneemt.
Ik vind dit een leuk onderwerp om over te hebben (heeft ook een beetje met mijn werk te maken) dus zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.
EDIT:
Ohja Lot, van die watjes in je oren waar je eerder over schreef; ik snap ergens wel dat het misschien wat vreemd over kan komen op bijvoorbeeld collega's. Maar als je denkt dat het je kan helpen is het misschien een idee om het toch eens te proberen? Ik vind dat onder zelfzorg vallen en als jij je daarna minder overprikkelt voelt dan werkt dat waarschijnlijk door op de rest van je werk doordat je dan net iets meer aan kunt. Meer focussen op wat het je oplevert ipv waarom je het niet zou doen