Ik snap het nu 😊

Ik las op deze website dit zinnetje over introverten in gesprekken:

Ook hebben introverten even de tijd nodig om te reageren.

Daar herken ik mezelf echt ontzettend in. Daarom kom ik niet mee in gesprekken, zeker niet in gesprekken met meerdere mensen. En ik ben ook niet zo sterk in m'n bewoording als ik spreek, dus negen van de tien keer zeg ik ook niet wat ik volledig zou willen zeggen of wat ik zou kunnen schrijven.

Interessante website is het.

Niet kritisch bedoeld, maar er zit ook wel een verschil tussen introversie en gevoelig zijn voor prikkels. Ik ben vrij uitgesproken extravert, in die zin dat ik oplaad van (goed) contact, anderen veel nodig heb, en process van buiten naar binnen ipv van binnen naar buiten. Maar ik hou niet van drukke plekken vol met indrukken, en ik herken jullie voorkeur voor prikkelarme situaties. Maar ik denk dus dat dat iets anders is dan introversie.
En nu ik toch bezig ben: graag alleen op willen laden heeft ook iedereen geregeld nodig, is ook niet per se een uitgesproken kenmerk van introversie.

https://www.myersbriggs.org/my-mbti-per ... ersion.htm

Jeetje Geel, herken mezelf heel erg in wat je zegt.

Goede nuances, Geel! Over het meer tijd nodig hebben om te reageren in een gesprek of om je mening te formuleren heb ik ook een ander idee dan dat dat met introversie of extraversie te maken heeft.

Een vriendin die in die materie zit legde het me als volgt uit: als je beslissingen neemt op basis van intuïtie in plaats van 'sensing', duurt het even voordat je woorden kunt geven aan je gedachten omdat het taalgebied in de hersenen daar niet direct mee gekoppeld is. Die is veel meer gekoppeld met directe zintuiglijke waarnemingen en direct te constateren feiten.

Zelf ben ik vrij intuïtief en ik merk dus heel erg dat ik dingen altijd even moet laten bezinken voordat ik er een goed verwoordbare mening over heb. Dat heeft niet zoveel te maken met introvert zijn. Ik laad zowel heel erg op van waardevol gezelschap van andere mensen als van tijd alleen.

ik herken me ook in wat je zegt, ik ben wel prikkelgevoelig maar echt een extravert persoon.
ook na dingen waar ik enorm van geniet moet ik echt ontprikkelen en me weer opladen maar deze activiteiten zelf brengen me ook zoveel en kan ik niet zonder,dan voel ik me ook niet ok.

Een paar dagen geleden wilde ik hier iets anders neerzetten dan ik nu ga doen.

Ik ben introvert, terwijl mijn manager mij als extravert heeft aangemerkt. Daar was ik het wel mee eens. Ik kom immers lekker mee in de groep, kan over de app over een hele hoop crap praten en gezellig meedoen als ik daar zin in heb... Tot we vandaag een eindejaarsborrel hadden en met zijn allen in Teams zaten. Na een uur was ik geheel overprikkelt en doodop. Ik hoor mijn teamgenoten (bijna 20 man) nog kakelen. En waar het over ging? Helemaal niets. En daarmee met recht een eindejaarsborrel. Maar dat moet ik niet joh. Dus introvert it is.

Maar als extravert persoon heb je het toch niet perse op alle borrels naar je zin? Dat is wel heel zwart-wit gesteld.

Ik vind dat dit topic best een rare wending neemt. Nu lijkt het alsof de meest gangbare kenmerken van een introvert karakter, toch niet wijzen op een introvert karakter, maar op een extravert karakter die moet bijkomen van prikkels.

Als je de gangmaker bent op borrels en partijen dan duidt dat meestal op extravert karakter. In de link in dit topic staat een artikel wat introvert inhoudt. Volgens mij wilde de TO niet eens de discussie aangaan over wel of niet introvert zijn. Volgens mij wilde ze het graag hebben over hoe je er mee omgaat en ervaringen uitwisselen. Het lijkt mij ook dat iedereen dat voor zichzelf kan bepalen. Dus als je hier aangeeft dat je introvert bent en daar graag ervaringen over wil uitwisselen dan lijkt me dat dat moet kunnen, zonder dat iemand anders ter discussie stelt of je wel echt introvert bent.

Daarbij is niemand helemaal introvert. Dus lijkt me dat je prima in gesprek kan gaan over introverte trekken en hoe je daar mee omgaat. Dus check het een artikel, of een andere website en vertrouw erop dat een ander zelf weet of zijn/haar karakter introverte of extraverte trekken vertoont. Of beide. Wat maakt het ook uit.

het was niet mijn intentie om introvertheid ter discussie te stellen, ik herkende wat geel zei en sloot me daarbij aan.

misschien juist fijn dat meer mensen zich herkennen in bepaalde kenmerken en daarover tips kunnen uitwisselen zoals je in je laatste alinea aangeeft

Ik wilde steeds wel reageren in dit topic, maar door de wending wist ik niet meer zo goed wat ik dan kon reageren. Fijn Holly dat je even weer de rode draad laat zien.

Lot ik zal antwoorden op je vragen (niet 1 voor 1, maar even bij elkaar een antwoord):
Hebben jullie nog tips? Wat werkt voor jullie? Hoe houden jullie balans en hoe laden jullie op? Hoe gaan jullie er mee om? Wat zijn valkuilen?

Voor mij werkt in mijn eentje sporten heel goed. Momenteel sport ik niet zo veel als voorheen en daar loop ik wel tegen aan. Gelukkig hobby ik ook graag en dat gebruik ik nu als alleen zijn tijd en oplaad tijd. (Met het sporten erbij).
De balans houden is heel lastig. Toevallig ben ik afgelopen weekend een nacht alleen weggeweest. Dat was echt een fijn oplaad moment. Ik wil dit ook vaker gaan doen. Misschien niet altijd een nacht, maar wel vaker een dag.

Valkuilen zijn dat ik te snel 'ja' zeg en dan als een berg tegen een ontmoeting kan op zien met mensen die ik niet ken of grotere groepen. Ik moet echt leren om te gaan zeggen 'ik moet even kijken of het kan'. Achteraf valt het altijd wel mee, hoewel het mij wel vaak energie kost.

Op feestjes kijk ik altijd een beetje de kat uit de boom en zoek dan vaker contact met mensen die er ook wat verloren uit zien. Meestal ontstaat er dan een fijn rustig gesprek met soms ook meer diepgang. Praten over koetjes en kalfjes kan ik niet zo goed in privé situaties. In mijn werk weer wel; dat is dan toch een rol die ik aan neem.

Als ik eenmaal op mijn plek ben dan kom ik wel goed uit de verf. Hoewel het dus toch vaker energie kost dan geeft.

Ik probeer altijd het huis opgeruimd te laten zijn, maar dat lukt niet en daardoor raak ik weer geïrriteerd. Wat minder prikkels is wel fijn. Ik kan er ook slecht tegen wanneer beide kinderen heel druk zijn en tegen elkaar opbieden wie het meeste lawaai kan maken.

Geen idee of je hier wat aan hebt..

HG, het was niet mijn bedoeling om in twijfel te trekken of mensen wel introvert zijn. Lot haalt in haar openingspost ook gevoeligheid aan. Ik vind het zelf juist boeiend dat het niet zo zwart-wit is en je dus ook (prikkel)gevoelig en toch extravert kunt zijn. Mij helpen die nuances juist om inzicht te krijgen in hoe het voor mij werkt. Maar ik ben Lot natuurlijk niet.

Ik heb trouwens ook wel tips over hoe je om kunt gaan met dat je niet meteen een mening kunt verwoorden als daar om wordt gevraagd. Als dat bijvoorbeeld tijdens een vergadering is kun je even naar de wc lopen of koffie pakken, zodat je zelf even kunt voelen hoe je er nou in staat en je bijdrage kunt formuleren.

En als iemand je iets vraagt en je weet nog niet of je daar wel ja op kunt zeggen kun je aangeven dat je erop terug komt. Zo spreek je niet zo snel dingen af waar je later weer spijt van hebt en bewaak je je autonomie.

HG ik vind je post wel fijn! Niet dat ik niks heb aan de post van Teun en andere maar dat was niet per se de strekking nee . Bedankt voor alle antwoorden.

Wel apart dat je leidinggevende met je wil bespreken of je introvert of extravert bent of niet eens bent maar hoe hij je ziet. Wat was daar het doel van?

Ik geloof trouwens prima dat prikkelgevoelig zijn niet per se gelinkt is aan introversie maar dat hoort er bij mij nou eenmaal bij.

Ik merk nog steeds dat ik een korter lontje heb. Heb 2 dagen gewerkt en merk dat mijn ‘oplaadproces’ op die dagen stil staat. Dus dan duurt het gewoon wat langer. Gisteren nam mijn moeder zoon even mee zodat ik lekker in bar kon, heel lief. Maar die korte uurtjes zijn dan toch nog niet genoeg. Dus ik neem nog ff de tijd . Ga later nog uitgebreider reageren op al jullie tips. Waardeer dat erg.

Ik heb het op geen enkele borrel naar mijn zin. Daarnaast heb ik het niet op small talk. Ik ben liever thuis, met een goed boek, een goede film of een goed gesprek. Maar dat laatste moet dan wel echt goed zijn. Ik ben door mijn man wel extraverter geworden, maar dat is niet mijn doel in dit leven.

Ik heb me niet goed uitgedrukt. Ik bedoel dat er in bijna elke functie (in ieder geval in mijn vakgebied) extraverte trekken worden verwacht. Denk aan:

- assertiviteit wordt gewaardeerd
- jezelf profileren wordt gewaardeerd
- zichtbaar zijn in groepen wordt gewaardeerd
- meedoen aan grote werksessies/brainstormsessies.
- presenteren
-verbinding zoeken/ naar buiten gericht zijn
- spontaan en vlot zijn


Waar ik heel veel moeite mee heb zijn de brainstormsessies. Dat je steeds met een wisselende groep mensen ergens over moet praten en in 30 of 45 zo’n flip-over vel moet volpennen en dat voor een groep moet toelichten. Na zo’n dag voel ik me depressief en uitgeput. Verre van wat zo’n inspirerende sessie je zou moeten brengen. Ik raak geïnspireerd door lezingen van sprekers die expert/onderzoeker zijn. In de dagen er na ga ik in mijn hoofd verbindingen leggen en gebeurt er iets.

In mijn vorige werk gaf ik wekelijks trainingen, lezingen en presentaties. Dat kan ik goed, want als ik erg veel van weet dan ben ik verbaal erg sterk. Maar ik raak uitgeput van een dag met mensen bezig zijn/contact zoeken/ interactie. Ik moet dit echt niet meer wekelijks doen.

Wat ik ook altijd terug hoor is dat ik bescheiden ben. Dat ben ik niet zo zeer. Maar ik praat gewoon niet om het praten. Ik heb soms de indruk dat mensen vragen stellen om het vragen stellen. Of meningen die iedereen al kent blijven herhalen in groepssessies. Ik zeg alleen iets als ik denk dat het echt iets toevoegt. En in groepsgesprekken vind ik dat bijna nooit het geval. Ik vind dat er dan ook steeds in herhaling wordt gevallen en dat mensen praten om het praten. Ik kan dat niet. En ik geef ook niet lukraak meningen of ‘lege’ visies.

En begrijp me niet verkeerd want ik ben blij met extraverten. Herhaling werkt, ze brengen leven in de brouwerij. En zonder hen hebben al die werksessies/groepsbijeenkomsten en afdelingsoverleggen helemaal geen zin. Ze zijn toegankelijk en benaderbaar. Alleen al omdat je weet wie ze zijn (hoera het zichtbaar zijn) en weet waar ze zich mee bezighouden.

Ik vind dat je het bijzonder mooi uitdrukt allemaal hoor HG. En heel interessant om te lezen!

Ergens is het ook een heel lastig begrip, introversie. Want het is meer een combinatie van karaktereigenschappen en een grote lijn van meer naar binnen gericht zijn in plaats van naar anderen gericht (en dat is iets anders dan niet sociaal zijn/afkeren van de buitenwereld). En van elk van die individuele trekken die je vaak in combinatie ziet bij introverte mensen, kun je ook weer beredeneren dat dat niet essentieel is en dat je zonder ook nog steeds introvert kunt zijn.

De kern ligt waarschijnlijk ergens rondom 1) waar je het liefst en makkelijkst je energie uit haalt/van oplaadt en 2) of je meer naar buiten gericht bent of meer naar binnen in je eigen gedachtenwereld.

Ik dacht altijd dat ik een erg sociale introvert was of een ambivert, maar het laatste jaar heb ik wel ontdekt dat ik een prikkelgevoelige extravert ben (met natuurlijk ADHD). Ik ben een ADD-dromer, maar over het algemeen ben ik (zeker als ik onder de mensen ben) wel veel meer naar buiten gericht. En hoewel ik overprikkeld kan raken en als ik fysiek moe ben ook wel echt rust/alleen zijn nodig heb, loopt mijn accu duidelijk harder leeg als ik te weinig sociale contacten heb dan als dat teveel is. Dat laatste herken ik trouwens ook heel erg en vraag me af of dat misschien ook weer een stukje ADHD is: ik haal ook veel meer inspiratie uit 1-op-1 gesprekken of presentaties met diepgang, ik vermoed omdat ik me daarop beter kan concentreren en het uitdagender is.

En ik denk dat je gelijk hebt over dat introverte eigenschappen worden ondergewaardeerd op de werkvloer. Eigenlijk al mijn beste vriendschappen zijn met vrij introverte mensen en ik herken heel erg wat je zegt. En dat vind ik enorm zonde, want er zijn meestal al genoeg mensen op de voorgrond. En hoewel het voor introverte mensen zeker helpend kan zijn extraverte kwaliteiten te ontwikkelen, is dat andersom denk ik minstens even belangrijk. Wellicht is het probleem dat dat een stuk minder zichtbaar is van buitenaf.

In die nuance zit het hem inderdaad denk ik Whatever.

En lot de enige tip die ik heb is dat je niet te streng bent voor jezelf. Als ik weer eens een brainstormsessie heb gehad en daar naar mijn eigen zin niet goed genoeg uit de verf ben gekomen dan ben ik niet meer boos op mezelf maar dan denk ik op een ander moment laat ik wel heel veel zien.

Mijn laatste beoordelingsgesprek was erg goed. Enige punt van aandacht wat minder bescheiden zijn en mezelf en mijn werk meer laten zien. Ik ben dus helemaal niet zo bescheiden want ik weet best wat ik wel niet kan. Nu heb ik in het het initiatief genomen om tijdens afdelingsoverleg presentatie te geven over een groot programma waar ik verantwoordelijk voor ben. En dat kan ik wel. Ik heb het zelf geschreven, dus veel kennis. Het doel is duidelijk. En het gaat ergens over. Dus zo probeer ik er mee om te gaan.

Zoals jullie het er hiervoor ook al over hebben denk ik dat het niet zo zwart-wit is als je bent introvert óf extravert, maar dat er inderdaad nog allerlei nuances zijn. In grote lijn zal men zich waarschijnlijk herkennen in het één, met kleinere kenmerken van het andere. Als introvert kan je op bepaalde momenten een meer extraverte rol aannemen omdat de situatie daarom vraagt en het op dat moment meer passend is. Ik denk dat het goed is om te realiseren dat je af en toe even die rol aan kunt nemen maar dat je ook weet van jezelf dat het een rol is en dat het je veel energie kost, zodat je daarna ook extra rust kunt nemen. Extraverten kunnen andersom misschien ook wel een andere rol aannemen, maar dat weet ik verder niet omdat ik geen extravert ben.


Ik heb geen kinderen dus ik denk dat het daardoor makkelijker is om die momenten voor mezelf te nemen om op te laden. Ik heb mijn leven eigenlijk best wel zo ingericht zodat het voor mij werkt en bij mij past. Die keuzes komen deels voort uit introvert (en hsp) zijn maar ook uit andere eigenschappen en kenmerken. Ik heb een eigen bedrijf en heb thuis een eigen werkruimte. Ik werk dus bijna altijd alleen en dat vind ik fijn en kan er goed tegen. Toen ik nog in loondienst werkte was ik 's avonds altijd helemaal leeg. Ik heb geen druk leven en dat is ook niet iets dat bij me past, ik houd van rust en balans in mijn leven.
Ik denk dat het vooral gaat om jezelf lief te hebben en je behoeftes te respecteren en van daaruit keuzes maken die goed zijn voor jou. Tuurlijk gaat dat niet altijd maar men mag best wat vaker aan zichzelf denken (zonder door te slaan in eogoïsme). Waarom zijn de wensen van een ander belangrijker dan jouw eigen wensen?! (Hiermee doel ik niet op jou hoor Lot, maar gewoon in het algemeen) Om keuzes te kunnen maken is het handig om van jezelf te weten wat je aan kunt en wat je grenzen zijn, om vervolgens die grenzen te communiceren. Nee zeggen kan moeilijk zijn maar zoals ja een antwoord is is nee dat ook. Je hoeft niet perse letterlijk nee te zeggen maar daar zijn natuurlijk varianten op. Je kunt zeggen dat je er over na wilt denken en er later op terug komt, dat iets niet bij je past, of dat je andere prioriteiten hebt.

Opladen doe ik door bijvoorbeeld te lezen, mediteren, schrijven, yoga, wandelen, iets creatiefs, rustige muziek luisteren, naar buiten staren.

Als je het lastig vindt om tijd voor jezelf te nemen dan kan het een idee zijn om dit echt in te plannen in je agenda. Dan staat het vast en heb je meer commitment om je eraan te houden. Je kunt dan eventueel met je partner overleggen dat hij je helpt om je eraan te houden en dan bijvoorbeeld de zorg voor de kinderen even op zich neemt. Ik denk dat je hierin voor je kinderen (als ze oud genoeg zijn) ook een heel mooi voorbeeld kunt zijn omdat je je behoeftes serieus neemt en er actie op onderneemt.

Ik vind dit een leuk onderwerp om over te hebben (heeft ook een beetje met mijn werk te maken) dus zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.

EDIT:
Ohja Lot, van die watjes in je oren waar je eerder over schreef; ik snap ergens wel dat het misschien wat vreemd over kan komen op bijvoorbeeld collega's. Maar als je denkt dat het je kan helpen is het misschien een idee om het toch eens te proberen? Ik vind dat onder zelfzorg vallen en als jij je daarna minder overprikkelt voelt dan werkt dat waarschijnlijk door op de rest van je werk doordat je dan net iets meer aan kunt. Meer focussen op wat het je oplevert ipv waarom je het niet zou doen