Tegen mijn ouders zelf en als ik over ze praat met mijn broers zeg ik 'pap en mam'. Anders zeg ik gewoon 'mijn vader / mijn moeder'. Mijn schoonouders noem ik gewoon bij hun voornaam.

Mijn vader, mijn moeder, mijn ouders.

M'n vader,moeder en de vriend van m'n moeder

Mijn vader en mijn moeder. Tegen mijn vriend noem ik ze vaak bij voornaam omdat hij ze natuurlijk erg goed kent, en ik het afstandelijk vind klinken als ik tegen hem over b.v mijn moeder heb.

Tegen anderen zeg ik mijn ouders, mijn vader of mijn moeder.

Tegen mijn vader zeg ik pap of putti. Tegen mijn moeder mam of mutti (met oe-klank wel te verstaan).

Ik heb het eigenlijk altijd over 'ons pa' en 'ons ma'.
Ongeacht met de mensen met wie ik het over mijn ouders heb.

m'n moeder of mams!

ûs heit of ûs mem

Of ik zeg 'mijn ouders'

Ligt eraan in welk gezelschap ik ben, maar meestal zeg ik mijn vader/moeder, mijn ouders.
Tegen mijn ouders zelf zeg ik pap/ mam, noem ze eigenlijk nooit bij hun voornaam.

Ik kom ook uit Brabant, maar ik pas me wel netjes aan aan mijn luisteraar. Veel mensen vinden het echt heel vreemd als je ons pap/ons mam zegt en bovendien spreek ik verder ook geen dialect tegen hen, dus ik zou niet weten waarom ik daar in deze situatie een uitzondering voor zou maken. Ik heb het over mijn vader/mijn moeder/mijn ouders (stiefmoeder + vader)/mijn stiefmoeder/naam vriend moeder (minder lang samen en gaat steeds uit).

Als ik met mijn familie (buiten het gezin) praat over mijn ouders heb ik het over papa/mama. Tegen mijn broer heb ik het wel over 'ons pap'. Dat kan ik echt niet anders ook, dat voelt heel onnatuurlijk en net alsof ik claim dat het alleen mijn vader is.

Tegen sommige vriendinnen uit mijn geboortedorp heb ik het ook wel over papa/mama, omdat het voor mij niet meer natuurlijk voelt om 'ons pap' of 'ons mam' te zeggen, maar 'mijn vader' of 'mijn moeder' klinkt tegen hen ook weer vreemd. Dit is dan wel tegen erg goede vriendinnen, want ik vind het objectief eigenlijk best gek klinken.

Mijn ouders zelf spreek ik aan met pap/papa/voornaam en mam/mama. Mijn vader noem ik eigenlijk alleen bij zijn voornaam als hij me niet hoort . Ik zeg voornamelijk pap/mam trouwens.

Als ik het over ze heb tegen iemand die net als ik Fries spreekt, zeg ik ús heit en mem. (het is wel grappig dat het in het Fries in de spreektaal heel normaal is om het woord 'ús' er voor te zetten, ook al ben je enig kind en is er dus helemaal geen 'ons'.)
In het Nederlands zeg ik mijn vader, mijn moeder, mijn ouders.

Meestal zeg ik ouders in het algemeen, maar als ik ze bewust beide noem dan zeg ik paps en mams, of pa en ma. Als ik met zus en broer erover heb dan zeg ik papa of mama

Als ik over mij ouders spreek zeg ik ouders/vader/moeder. Als ik tegen mijn moeder praat noem ik haar bij de voornaam, altijd al gedaan.

Bij een Nederlands sprekend persoon heb ik het over 'Mijn ouders'.
Bij een Fries sprekend persoon heb ik het over 'Myn heit en mem'.

Ligt eraan tegen wie.. Tegen de meeste vrienden/anderen zeg ik mijn ouders of mijn moeder/vader.
Tegen mijn zus, vriend en beste vriendin zeg ik papa en mama.
En tegen mijn ouders zelf zeg ik pap/pappie/papsie en mam/mammie/mamsie/moeke, haha!

Tegen anderen heb ik het over "mijn vader" of "mijn pa" in het Fries "myn heit". Tegen mijn zus altijd "heit". Zelfde geldt voor mijn moeder, maar ik heb het altijd over mijn vader, puur omdat mijn ouders gescheiden zijn en ik geen contact meer met mijn moeder heb.
Schoonouders: ouders van mijn vriend of schoonouders.

Ik heb het over mijn ouders/mijn vader/mijn moeder tegenover anderen. Tegenover broer/zus/ouders zelf zeg ik altijd pap/mam.

Tegen anderen zeg ik ''mijn ouders" als ik mijn moeder en de vriend van mijn moeder bedoel, of mijn moeder of (stief)vader, het is maar net hoe het in het gesprek aan bod komt.
Ik heb soms geen zin om te zeggen dat mijn moeder en haar vriend niet getrouwd zijn en hij dus eigenlijk ook niet mijn stiefvader is, 'de vriend van mijn moeder' is zo lang...
Zelf noem ik mijn moeder: mama, mam of moesje, mijn stiefvader noem ik bij z'n voornaam, als hij niet luistert is het meneer "achternaam"

Mijn 'echte' vader noem ik bij z'n voornaam en met m'n zusjes en broertje heb ik het over "onze verwekker"

Ik noem ze tegenover anderen: Mijn ouders, mijn moeder, mijn vader

Zelf noem ik ze: Pap, mam, pa of ma (of in het bijzijn van mijn kinderen weleens opa of oma)