16 Okt 2020 15:57 door Anoniem309
Heftig Lejow dat je je moeder zoveel hebt zien lijden. Kan me goed voorstellen dat je er dan vrede mee hebt als je ziet dat je moeder na zo’n lange tijd helemaal op is.
Hope, hoe is het verder met jou? Praat je ook over je verdriet? Ik heb namelijk wel gemerkt dat het fijn kan zijn om over verdriet te praten. Alsof je daarmee wat ontlading krijgt van alle gevoelens die je hoog zitten. Maar als je dat anders ervaart is dat ook goed hoor. Rouwen is gewoon heel persoonlijk en voor niemand hetzelfde.
Vandaag best een emotioneel gesprek gehad met mijn man over de aankomende sterrenverjaardag van Y. De afgelopen weken heb ik daar veel over na gedacht maar ik bleef steeds besluiteloos over wat nou goed voelt voor die dag. Haar geboortedag was natuurlijk een hele mooie dag omdat we Y. toen eindelijk mochten ontmoeten, maar het was natuurlijk ook een hele verdrietige dag. Het voelt ergens ook helemaal niet fijn om weg te gaan en onder de mensen te zijn (zeker ook met corona), en ook dingen als een ballon oplaten past totaal niet bij ons. Alleen bij het idee denk ik al, en dan? Het is niet alsof dat het verdriet daar minder om wordt. Gelukkig is mijn man het daar mee eens en hebben we besloten om thuis te blijven. We branden een kaarsje voor haar, houden haar knuffelkonijntje bij ons en maken gewoon zelf een lekkere dingetjes. Ik ben ook bezig met een gedichtje en hopelijk kan ik die dag ook de tekening die ik laat maken in een lijstje geven. We proberen er dus op onze eigen manier toch een bijzondere dag van te maken.
Ook gaan we die dag mijn schoonouders vertellen dat we weer een kindje verwachten. Ik vond op internet een prachtig gedichtje dus hopelijk naast de tranen van verdriet, kunnen we hen ook wat tranen van geluk bezorgen.