Ik had alles en nog veel meer en was zo ongelukkig als de pest. Nu heb ik 'minder' en voel me gelukkiger dan ooit.
Heb me voorgenomen meer te genieten van de kleinere dingen en bijvoorbeeld tzt een lekker kneuterig huisje te kopen, waar ik me fijn voel en dat niet zo zeer groot of ruim of nieuw hoeft te zijn.

Graag gedaan. Ik vind genoegen nemen met minder echt wat anders dan dankbaar en tevreden zijn met het leven dat je hebt.

Zo was ik van het weekend (een beetje gefrustreerd) aan het googelen naar iets spectaculairs om te gaan doen met mijn gezin die middag. Appels plukken in *, open dag in de pluktuin of manege. Tot mijn vriend zei waarom gaan we niet gewoon weer naar het bos (met speeltuintje en diertjes). Maar daar zijn we vorige keer ook al geweest... ja dus? Waarom doen we dat niet gewoon elke zondag zei mijn vriend toen? Het heeft alles, is niet super ver rijden en het gaat toch om de tijd met elkaar doorbrengen? Dat is het hem net.

Zoals ik gefrustreerd zat te googelen dat is typisch voor het altijd maar meer, beter, anders te willen. En ook de ‘wedstrijd’ van wie het mooiste/leukste/tofste/duurste heeft. Ik vond het wel verhelderend.

Volgens mij heb ik ook ooit zoiets tegen jou gezegd Savi.

Dat herken ik wel Lot. Mijn vriend zou dat ook kunnen zeggen en dan ben ik onrustig. Maar toch vind ik het wel goed om dan wel iets leuks nieuws te ontdekken. Om de kinderen nieuwe plekken te laten zien, samen te kijken of er leuke speeltuinen/meertjes/stranden/etc zijn, ik vind het ook voor hen belangrijk nieuwe indrukken te krijgen en merk dat we daar allemaal toch energie van krijgen. Al bekende plekken bezoeken geeft weer een ander soort (ook fijne hoor) energie.

Zeker. Maar het gaat er meer om dat dat dus niet altijd MOET. En de druk die je jezelf oplegt. Als jij doordeweeks langs een poster fietst van iets leuks en denk hey dat gaan we zaterdag doen dat is al anders dan gefrustreerd googelen op zondagochtend.

Ik vind het leuk en motiverend toe te werken naar ‘beter’. Ik doe dit zeker niet vanwege social media trouwens...dat zou echt heel slecht zijn als dat wel zo is!

Maar beter niet in de zin van mega hoge hypotheek en vaste lasten ‘omdat’ het kan. Integendeel. We wonen nu groter en beter en mooier maar hebben lagere lasten dan hiervoor. Dat komt doordat we ook heel lang genoegen hebben genomen met minder en slim hebben
Geïnvesteerd en hard hebben gewerkt. Op die manier voelt het ook goed en geniet ik echt ontzettend van onze nieuwe auto en mijn mooie badkamer.

Ik zou dolgraag iets groter willen wonen. Vooral qua keuken, badkamer en aantal slaapkamers. Ik wil heel graag een extra slaapkamer, die dan als studeerkamer dienst gaat doen. Zodat ik mijn woonkamer en slaapkamer zo rustig mogelijk kan inrichten. (Ik heb sinds dit voorjaar diagnose ASS, naast mijn bestaande diagnoses). Dit is alleen in de huidige situatie niet haalbaar. Huizenprijzen die de pan uitrijzen en maar één inkomen gaan niet echt lekker samen. Als we nu zouden gaan kopen, zouden we er zelfs op achteruit gaan en dat past gewoon niet.

Het meest voor de hand liggend is dat ik ga werken. Echter, vanwege mijn gezondheid zal ik dan op andere vlakken enorm moeten inleveren. Dat is het mij niet waard. Dus voor nu redden wij ons met meubels die ruim 10 jaar oud zijn, een bank die zeer dringend aan vervanging toe is en gewoon wat minder luxe. Het zij zo. Natuurlijk baal ik wel eens van de situatie. Zou ik niks liever willen dan toch die nieuwe bank kopen. Iets ruimer leven. Maar ik weet gewoon dat als ik wel ga werken, dit ten koste gaat van mijn huishouden en mijn kinderen. Dus ja, ik neem genoegen met de situatie zoals hij is. Er is immers nog altijd genoeg wat ik wel heb.

Wij zijn een tijd bezig geweest om een vrijstaand huis te kopen. Toen dat niet gelukt was, maar we wel wilde verhuizen stond onze blik, en dan vooral mijn blik alleen nog maar open voor andere vrijstaande huizen of grote twee-onder-kappers. Uiteindelijk zijn we bij een ruime tussenwoning gaan kijken die qua woonoppervlakte gelijk is aan ons huis nu en we zijn helemaal verliefd geworden op dat huis. We hebben een bod gedaan en dat is geaccepteerd.

We gaan in maandlasten straks een stuk omlaag en dat vind ik toch ook wel een heel fijn idee. Dit voelt gewoon ook goed.

En ook met werk heb ik het gedaan. Ik had een hele goede functie, heel druk en eigenlijk ging de combinatie werk privé niet lekker meer. Hoe moeilijk ik het ook vond destijds, heb ik toch besloten om binnen het bedrijf een stap terug te doen. Heel veel mensen dachten dat ik daar verplicht heen moest en dat het bedrijf vieze spelletjes speelde etc. Maar toen ik uitleg gaf dat ik gewoon even 9 tot 5 wilde werken en geen stress meer toen snapte sommige het wel.
En natuurlijk voelde de eerste week heel bloot en kwetsbaar. Ik zat altijd met de directie te lunchen en nu ineens met collega's van oa de postkamer (wat trouwens veel gezelliger was). Maar ja gek was het toen wel.

Wij wonen helemaal niet zo groot en voor mezelf mis ik dat ook niet zo, ik heb niet zoveel plek nodig. Voor de kinderen kan ik wel eens fantaseren over een speciale ruimte voor E waarin hij lekker kan kliederen met scheerschuim en dat ik het na afloop alleen maar schoon hoef te spuiten. Of een eigen binnenzwembad waar ze altijd lekker kunnen zwemmen. Maar dat zou ik in een groter huis ook niet hebben, dan moet ik weer echt een heel bijzonder huis en het zijn ook maar fantasieën. Voor mezelf ben ik tevreden en hoef ik ook geen Instagram-inrichting. Soms zou ik wel een wat moderner huis willen, want minder onderhoud, maar dan wel een leuk modern huis, want de meeste moderne huizen vind ik niet zo gezellig.

Maar het overgrote deel ben ik tevreden met waar we wonen.