18 Jul 2020 22:45 door Marsy31
Ik snap de reacties over niet de garantie, maar daar gaat het niet over (sorry). Ik heb met niks garanties in mijn leven, toch zijn het allemaal reële zorgen en dingen waar ik rekening mee moet houden. Dat is trouwens 1 van de dingen waar ik veel moeite mee heb als vrouw. Wat zou ik graag kind 2 door man willen laten dragen, bevallen en borstvoeding geven terwijl mijn lichaam gewoon hetzelfde blijft, ik kan blijven eten en drinken wat ik wil en niet hoef te plannen wat betreft werk. Maar zo is dat nou eenmaal niet. Werkgevers mogen het niet, maar het kost ze nogal wat natuurlijk. En ik neem het ze niet kwalijk ook.
Ben wel heel nieuwsgierig in welk werkveld Amandine, als je dat wilt vertellen?
Want zoals Zora al zegt: ik ga er niet 4.5 maand uit, ik ga dan minstens een jaar (32 weken ervan zijn betaald op half salaris en overheidsbijdrage, 20 weken is dan onbetaald). En dan parttime terug voor jaar en dan ben ik er weer. Puur het feit dat ík dat al weet, voelt zo oneerlijk voor de baan. Maar dat bieden ze wel voor alle zwangeren. Daarom zit het zo in mijn hoofd. Als ik niet zwanger raak - ok, ‘probleem opgelost’. En daarnaast zit ik gewoon met de opvang van zoon in mijn maag. Maar goed, daar zijn de flexible werktijden voor gemaakt denk ik dan maar. En wie weet is er dan wel ruimte bij mijn man ook. Maar gun mijn man ook echt een baan waar hij nu zijn ei in kwijt kan en kan ontwikkelen. Hij is de afgelopen 3,5 jaar veel voor ons thuis geweest en heb ik me kunnen ontwikkelen.
Ik vind dit maar ingewikkelde leeftijd hoor. Je kunt niet alles willen zei iemand. Maar zo heb ik tot nu toe wel altijd geleefd. Tuurlijk heb ik concessies gedaan maar in dit geval voelt het voor eerst alsof ik er geen controle over heb. En dat heb ik ook niet. Bij zoon 1 hadden we goed opgelost: beide parttime (wel weinig geld over). Ik zou graag kind 2 zelfde basis willen geven. En daar wil ik echt geen concessies doen (ook vanwege tweetaligheid). Maar het is maar tijdelijk natuurlijk, 2 jaar.
Besef me heel goed dat het kleine kans is dat ik deze baan krijg hoor! Maar het voelt als valsspelen op allerlei vlakken (richting zoon, werk man, de nieuwe baan). Dit is eigenlijk de baan die ik wilde over 2 jaar haha, dan was het perfect geweest. Nu moet ik gewoon even doorbijten en accepteren dat niet alles kan zoals Marsy het wil of voor zich ziet en kijken of deze kans toch waarheid kan worden (En met dit salaris kan ik ook genoeg hulp inkopen eventueel). Anyway.. ik solliciteer dus. En wie weet sleep ik er uiteindelijk een nul uren contract uit (dat zou perfect zijn). En als ik helemaal niet word uitgenodigd, dan heb ik de ervaring maar weer, blijf ik me ontwikkelen en zitten waar ik zit en komt er hopelijk over 2 jaar weer zoiets voorbij.
Laatst gewijzigd door
Marsy31 op 19 Jul 2020 04:35, in totaal 1 keer gewijzigd.