Ik ben ook echt een open boek. En daarmee ook weleens in de problemen geraakt, heel vervelend. Ik heb inmiddels twee dingen geleerd waardoor ik er beter mee om kan gaan:
1. Karakter verander je niet. Ik probeer dat te accepteren.
2. Ik heb mezelf kunnen aanleren om even twee keer na te denken voor dat ik iets zeg. Ik moet mezelf soms verbijten maar het lukt me steeds vaker om niks te zeggen. De roddel komt vanzelf via anderen naar buiten .

Heel herkenbaar! Ik ben er al een tijdje van af gelukkig, maar ik floepte er soms zelfs geheimen uit.

Ik denk dat de truc is om er echt bewust mee aan de slag te gaan en te óefenen. Bijvoorbeeld door echt te gaan luisteren naar anderen. Of in gesprekken iets meer traagheid bij jezelf in te bouwen. Verder deed het mij echt iets om de boosheid of gekwetstheid van de mensen te zien over wie ik dan iets zei. En wat ik nu ook bij anderen doe: als mensen zeggen ‘ja, dit mag ik eigenlijk (nog) niet zeggen, maar...’, dan zeg ik al: ik wil het niet weten, zeg het maar niet. Sowieso omdat ik het fout vind van die persoon om iets te zeggen wat gewoon niet mag, maar ook omdat ik er niet op wil hoeven letten dat ik niet mn mond voorbij praat.

Fijn dat er herkenning is!!

Ik denk dat ik idd echt tot 10 moet gaan tellen en het dan maar tegen iemand zeg in mijn thuis situatie (als het werk gerelateerd is ofzo)

Maar vergeet je het dan echt of denk je op het moment dat je het zegt dat het niet zoveel zou moeten uitmaken dus je het best kan zeggen? En dat je dan achteraf pas denkt oei, die ander hechtte daar wel veel waarde aan? Ik denk juist altijd over alles na wat ik zeg, vaak handig maar soms ook wel irritant.

Ik zou inderdaad vragen jou niks meer te vertellen wat je niet door mag zeggen. En als iemand je wel iets vertelt het 3x herhalen, ik mag dit niet zomaar door vertellen. En dan tot 10 tellen als het door je hoofd schiet. Wel lastig joh.

Ja dat, meer van 'ach nou ja, maakt het uit'.

Nogmaals, gaat dan vooral op mijn eigen situaties. Niet dat ik iets doorvertel over een ander ofzo..

Herkenbaar, wat mij helpt is tegen mezelf een aantal keer benoemen dat ik datgene er dus niet uit mag flappen bij wie dan ook. Dan ben ik me er daarna veel bewuster van en gebeurt het minder snel.

Oooh, heel herkenbaar! Het is er meestal al uit voordat ik er erg in heb. Al bied ik dan vaak naderhand wel mijn excuses aan als het lomp over is gekomen. Grappige is eigenlijk wel dat iedereen dat ook wel weet in mijn omgeving en aan geven dit te waarderen.