Overgewicht - oorzaak

01 Jun 2020 12:00 door Jorja

Voor degene die overgewicht hebben. Had je het ook al als kind? Weet je hoe het bij jou is ontstaan?

Ik ben hier steeds meer over aan het nadenken. Ik weet niet beter dan dat ik altijd dik ben geweest en dit ook benoemd werd. Door mijn moeder (die het dan vergeleek met hoe ze zelf vroeger was en in mijn jeugd waren mijn ouders ook wel stevig). Op school wel door andere kinderen, maar ook door een buurvrouw 'zit je op ballet? straks zak je door het podium'. Ik heb ook nooit een bikini gehad, want als je dik bent is een badpak beter, zorg dat je een lang shirt hebt, anders staat het niet (aldus mijn moeder). Klopt, maar het werd altijd maar benoemd dat ik dik ben.

Maar als ik naar foto's van vroeger kijk was het echt niet zo extreem. Ja ik was wat fors, maar was ook de langste van de klas, dus naast een ielig meisje dat een kop kleiner is lijk je al snel groot. En met een meer rond gezicht lijkt dat wellicht ook wat boller. De schoolarts heeft volgens mij ook wel eens aangegeven dat ik op de bovenste lijnen zat maar dat ik er overheen zal groeien. En wellicht was dat ook gebeurd, maar in mijn hoofd is er toen al iets misgegaan. En in combinatie met emotie-eten gaat dat niet goed. Ik voelde me gelukkig als ik op mijn kamer lekkere snoepjes zat te eten, maar wist ook dat het niet goed was, dus deed het stiekem. Ik zag niet perse verschil in de spiegel, maar het werd steeds erger.

En daar zit nu ook nog het probleem, ik zie in de spiegel wat anders. 6 jaar geleden zat ik voor toen op mijn hoogste gewicht en er ging een knop om. Ik viel 30 kg af, maar in mijn hoofd was ik nog steeds veel te dik en zag het niet in de spiegel (en ja ik was nog wel te zwaar, maar ging van maat 50 naar maat 42/44). En toen kwam ik in een lastige tijd, veel stress door te veel werk, weinig sociaal leven en ging weer meer emotie-eten en kwam meer aan dan er was afgegaan. Maar in de spiegel zag ik het niet. Pas als ik een foto van mezelf zie denk ik 'jeetje hoe erg is het misgegaan' en als ik naar foto's van 5 jaar geleden kijk denk ik nu wel 'oh ik zag er al best goed uit toen'.

Gelukkig (lijkt) de knop nu eindelijk weer om sinds dit weekend. De stress van het werk is weg en merk dat ik me weer meer mezelf ga voelen (achteraf gezien heeft mijn vorige baan gewoon best wel mentale schade aangericht, maar zag ik dat niet in). Ik las ook oude posts uit de tijd dat ik veel was afgevallen en dat motiveert ook wel om het weer helemaal op te pakken. En ik hoop dat ik dus de afgelopen jaren genoeg over mezelf heb geleerd om te zorgen dat het er nu permanent van af blijft.

01 Jun 2020 13:19 door Anoniem295

Oh, zo herkenbaar. Bij mij ligt de oorzaak niet al in mijn jeugd. Overgewicht komt in mijn familie voor, en ik geloof er ook wel in dat de één veel meer aanleg heeft om snel aan te komen dan een ander. Maar in feite blijft het wel zo dat je alsnog zelf verantwoordelijk bent voor wat je wel en net eet/drinkt, dus een simpele 'Ik heb er nou eenmaal aanleg voor' vind ik een te makkelijk excuus.
Als kind ben ik altijd juist een mager sprietje geweest. Spillebeetjes, smalle armpjes. Vanaf dat ik 8 was werd ik wel een stuk forser, toen werd ik ontzettend ziek en was dat er allemaal weer af en bleef ik op een gemiddeld gewicht. Wel werden mijn vormen wat sneller/eerder rond dan bij mijn leeftijdsgenootjes. Ik weet nog dat tijdens gym een jongen een keer 'dikzak' tegen mij riep. Achteraf gezien onzin want ik was toen echt niet dik, alleen dus die borsten/heupen/taille die bij mij eerder kwamen dan bij de meesten van mijn klasgenootjes. Maar dat was wel het punt waarin me voor het eerst echt bewust werd van dat anderen kennelijk ook heel erg een mening konden hebben van hoe een ander eruit zag, een mening hadden van hoe ík eruit zag. Daarna is het eigenlijk mis gegaan. Ik werd heel onzeker over mijn uiterlijk, toen kwamen de emotie-eetbuien. En zo ben ik ontzettend veel aangekomen, tot echt te zwaar. Tien jaar geleden 20 kilo afgevallen, inmiddels 30 weer eraan. Nu weer bezig met poging nummer zoveel om het echt definitief eraf te krijgen. Het eraan eten is zo gedaan, op gewicht blijven lukt ook best goed, maar om het teveel (zo'n 30 kilo) eraf te krijgen...

01 Jun 2020 13:49 door Minx

Ik was als kind al te zwaar, van baby af aan al eigenlijk. Toen ik een jaar of 12 was had ik een redelijk normaal gewicht (60kg) maar aan het einde van de middelbare school woog ik 84kg en was ik wel echt zwaarder dan de meeste klasgenoten. Toen afgevallen tot 70 kg en tijdens mijn studie tijdens mijn eerste overspannen periode en niet zo lekkere relatie aangekomen tot 93. Toen afgevallen met een flink crashdieet tot 72 kg. Ik heb toen heel lang tussen de 72 en 78 geschommeld en bleef redelijk stabiel. Tot ik ineens aan begon te komen zonder echt een duidelijke oorzaak. Toen ik zwanger raakte was ik 88kg en dus in een periode van 6 maanden tijd zo’n 10kg aangekomen. Na mijn zwangerschap nog 10 kg extra aangekomen door de burn out waarin ik zat en uiteindelijk op 105 uitgekomen. Ik heb toen ook veel therapie gehad en mezelf heel goed leren kennen. Begin 2019 was ik het goed zat en besloot ik dat het extra gewicht er weer af moest omdat het gezonder was. In stappen ben ik toen mijn eet en leefpatroon aan gaan passen. Inmiddels schommel ik tussen de 74 en 76 kg. Ik moet het echt strak in de gaten houden en direct ingrijpen als het teveel afwijkt. Aankomen gaat nog steeds veel makkelijker dan afvallen. Ik probeer nu wel heel erg de signalen te herkennen waarbij het bij mij mis kan gaan. En ik moet ook vooral eerlijk tegen mezelf blijven. Het is lastig maar ik voel me nu echt fijner en shoppen is gewoon een heel stuk leuker. Ik ontzeg mezelf niets maar eet wel op een andere manier.

Een voorbeeld daarvan is bv afgelopen zaterdag een bbq, vroeger zou alles vol zijn, veel broodjes, veel vlees veel vette salades:
Nu heb ik zelf thuis al een coleslaw gemaakt. Die eet ik dan als eerste op. Je maag is dan al goed gevuld met flink wat sla waardoor je minder dingen eet die hard aantikken. Zo heb ik nu allemaal trucjes en weet ik hoe ik moet compenseren maar ik wil dit wel vol blijven houden.

01 Jun 2020 14:04 door Anoniem300

Ik was vroeger juist altijd veel te mager. Mijn moeder kreeg op het cb altijd commentaar dat ik te licht was.
Zowel mijn moeder als haar moeder (mijn oma dus) hebben beide overgewicht waardoor mijn moeder altijd goed op lette wat ik at (en me daar ook in af remde). Toen ik naar de middelbare school ging had mijn moeder minder controle in wat ik at en dus belande mijn boterham in de vuilnisbak en fietsen we naar de c1000 voor chips en frikandellenbroodjes enz.
Zo ben ik langzaam aan veel aangekomen.
4 jaar geleden ben ik gestopt met roken en nog meer gaan eten (ben sinds toen wel 20 kilo aangekomen, met een zwangerschap er tussen door.
April.dit jaar ging de.knop om en benik met ww gestart om toch gewoon te kunnen blijven mee eten met het gezin en dit bevalt me zo goed. Ben nu al 13 kilo kwijt (dit wel sinds begin dit jaar, 5 kilo hiervan sinds april.).

01 Jun 2020 16:07 door Marin

Ik was als kind een mager scharminkeltje en m'n zus stevig. Nu is het andersom, zij is de slanke en ik de stevige. Ik merk wel dat ik min of meer hetzelfde figuur heb als m'n moeder al is zij iets langer (ik ben maar 1.64), dus misschien zit er wel iets van een erfelijke factor bij.
Maar bovenal heb ik gewoon overgewicht door te veel eten. Begonnen in m'n studententijd. Ik weet nog goed dat ik van maat 36 ging naar maat 38 en dat ik voor 't eerst boven de 60 kg ging. Voelde toen al als een grens over maar op een gegeven moment werd die grens gewoon steeds meer verschoven.
Als student ontdekte ik dat ik kon eten en kopen wat ik wilde in m'n eentje zonder dat er iemand mee keek. En dat is mis gegaan. Zeker toen ik op mezelf woonde.
Intussen weeg ik alweer een paar jaar tussen de 75 en 80 kilo (oké momenteel 82 kg door zwangerschap) en heb dus overgewicht.
Aan de ene kant zit ik er nooit heel erg mee, aan de andere lang wil ik wel graag slanker zijn maar met name ook gezonder. Maar eten blijf ik dol op.

01 Jun 2020 17:48 door Olíve

Ik was als kind en puber heel slank. Toen ik 16 was voelde ik me enorm eenzaam. We woonden bij de vriend van mijn moeder, mijn vriendinnengroep was ineens niet meer mijn vriendinnengroep en van school was ik heel vaak om kwart over 10 al vrij. Ik vroeg me dan altijd wanhopig af wat ik nou moest gaan doen, want ik wilde eigenlijk niet maar huis omdat mijn moeder werkte en de vriend van mijn moeder al met pensioen was (hij was dus altijddddd thuis). Ik ging dan toch maar naar huis, en reed dan even langs ah om wat mona pudding te kopen. Op mijn kamer lepelde ik die dan naar binnen om een beetje een gevoel van gezelligheid te hebben. Vanaf dat moment deed ik dat altijd (net heel veel verschillende lekkere dingen) en werd het een patroon. Ik doe dat nog steeds, ookal voel ik me nu helemaal niet meer eenzaam. Heel moeilijk af te leren.

01 Jun 2020 19:26 door sarah1985

ik was als kind altijd al stevig altijd een buikje, overgewicht zit bij ons ook echt in de familie

01 Jun 2020 19:32 door Thunder

Ik heb tot m’n 23ste een gezond gewicht gehad met een max van 60/65 kg. Toen werd ik zwanger en kwam heel veel aan. Na de zwangerschap bleef ik steken op zo’n 80 kg. Nu 14 jaar later weeg ik dat nog steeds. Wat dat betreft enorm stabiel, maar wel te zwaar, want ik ben 1.65m.

01 Jun 2020 19:57 door Anoniem316

Ik heb het van jongs af aan en het zit wel echt in de genen. Maar ik wil na deze zwangerschap laten onderzoeken of er ergens een defect zit in een gen naar aanleiding van het boek van Tatjana Almuli. Ik herken me heel erg in haar verhaal en wil dit graag laten onderzoeken.

02 Jun 2020 03:23 door Maddie

Ik ben altijd heel smal geweest. Tot ik mijn eerste vriendje kreeg. Zij hadden veel meer vrijheid in wat ze mochten pakken. Wanneer het precies begon weet ik niet meer, maar op een gegeven moment heb ik het emo eten ontdekt. Ik ging vaak naar de supermarkt voor wat lekkers. Ik at echt de ellende weg. Ik had namelijk niet zo’n fijne thuis situatie.

Nu heb ik al tig keer gejojood. In de hoop dat ik het cirkeltje een keer voor goed kan doorbreken. Daar ben ik wel mee bezig. Maar val toch snel weer in een oud patroon terug.

02 Jun 2020 10:03 door Jorja

Interessant om te zien hoe het zo kan verschillen voor iedereen.

@Dee, ik had er nog nooit over gehoord, maar heb er nu wat over gelezen. Waarom wil je dat voor jezelf laten onderzoeken? Gaat dat voor jou verschil geven? Een medicijn of aparte behandeling bestaat tenslotte niet.

02 Jun 2020 10:03 door MissBitchy

*Verkeerde topic

02 Jun 2020 10:06 door Whatever

Ik denk dat je in het verkeerde topic zit

02 Jun 2020 10:07 door Anoniem316

Jorja schreef:Interessant om te zien hoe het zo kan verschillen voor iedereen.

@Dee, ik had er nog nooit over gehoord, maar heb er nu wat over gelezen. Waarom wil je dat voor jezelf laten onderzoeken? Gaat dat voor jou verschil geven? Een medicijn of aparte behandeling bestaat tenslotte niet.

Er bestaat wel een soort medicijn. Die Tatjana gebruikt die inmiddels en merkt heel veel verbetering.

02 Jun 2020 10:26 door Jorja

Ah ok, dan heb ik het verkeerde artikel gelezen denk ik. Heb je daar meer informatie over? Weet je al hoe je dan kan laten vaststellen? (als in veel dure onderzoeken of valt zoiets onder je basisverzekering?) Ben wel benieuwd. De omschrijving 'groter hongergevoel' is erg herkenbaar.

02 Jun 2020 10:49 door Anoniem316

Nee, zover ben ik nog niet omdat ik er eerst niet aanwilde. Maar na de zwangerschap wil ik dit verder gaan onderzoeken. Misschien is dat het ook wel niet voor mij hoor, geen idee. Ik herken het hongergevoel juist helemaal niet en wat ik eet is niet raar en vergelijkbaar met slanke mensen. Voor mijn gevoel moet er ergens iets niet goed gaan (dat gevoel heb ik al jaren) maar wat, daar wil ik dus na de zwangerschap mee bezig.

02 Jun 2020 11:33 door Minx

Jorja schreef:Interessant om te zien hoe het zo kan verschillen voor iedereen.

@Dee, ik had er nog nooit over gehoord, maar heb er nu wat over gelezen. Waarom wil je dat voor jezelf laten onderzoeken? Gaat dat voor jou verschil geven? Een medicijn of aparte behandeling bestaat tenslotte niet.

En toch lees ik ook heel veel hetzelfde. Ik denk dat we in een behoorlijk toxische samenleving zitten als het op voeding aankomt. We moeten mega veel waardoor burn-outs veel voorkomen. De stresslevels van veel mensen liggen hoog. Onze lichamen zijn er op gemaakt om in periodes van stress makkelijker vet op te slaan voor nog slechtere tijden. Daarbij komt nog eens dat ongezond eten op elke straathoek te krijgen is.
En dan hebben we ook nog eens veel mensen die aan troost eten doen. En dat is gewoon heel zwaar. Ik heb die strijd ook echt elke dag. Het is gewoon fucking lastig als je eenmaal zwaarder bent geweest. Je vetcellen zijn dan wel leeg maar ze zijn zo weer gevuld.

02 Jun 2020 11:49 door Pineco

Wat jij in je openingspost beschrijft Jorja, daar ben ik zo bang voor bij onze jongste dochter. Zij is als enige van de 3 vrij stevig, volgt sinds haar geboorte de bovenste lijn, waar die andere twee eerder naar de onderste neigden. Ze heeft inmiddels echt een buikje en is vrij stevig, niet heel storend nog, maar het valt wel op en ik wil gewoon niet dat het uit de hand loopt en ze straks echt overgewicht krijgt. Het is alleen zo lastig daar iets aan te doen, want we willen haar ook niet het gevoel geven dat ze dik is, juist om wat jij hierboven beschrijft.
We proberen dus altijd te hameren op gezond eten en de oudste twee snoepen vaak pas wat als zij naar bed is, maar ik vind het echt moeilijk hoe we ervoor kunnen zorgen dat ze niet alles eet wat los en vast zit zonder haar het gevoel te geven dat ze te dik is.
Mijn moeder heeft dat ook haar hele leven gehad, zolang ik me kan herinneren vindt zij zichzelf te dik, omdat haar ouders en broers en zussen altijd zeiden dat zij 'het flinkst' was thuis en zij was een stuk langer dan haar twee zussen. Ze heeft altijd een heel negatief zelfbeeld gehad en dat vond ik zo zonde en echt niet nodig. Als ze nu foto's van zichzelf ziet van een jaar of 40 geleden, ziet ze pas dat ze eigenlijk altijd best slank geweest is. Zo zonde dat ze dat indertijd niet inzag, in haar hoofd was ze dik en daar kon niemand iets tegenin brengen. En dat wil ik voor onze jongste absoluut voorkomen.

02 Jun 2020 12:43 door Jorja

Het lijkt me inderdaad lastig Pineco, maar je bent je er ieder geval van bewust, dat is al goed begin natuurlijk. Het is vooral belangrijk om goede eetgewoontes aan te leren, echter zijn die niet voor iedereen hetzelfde. In mijn jeugd hadden mijn ouders ook geen goede gewoontes (hoewel het in hun ogen op dat moment niet zo was), dus broertje en ik hebben het ook niet goed geleerd. En snap het ook wel, we hadden echt geen slechte levenstijl, als in onbeperkt snoepen en veel vette hap oid, het zat meer in de kleine dingen. Brood als ontbijt en lunch, als je honger hebt pak maar een boterham (zo van want dat is gezond). Dus had ik minstens 6 sneetjes brood per dag. Avondeten wel avg of pasta oid, altijd met komkommer en tomaat oid, maar in verhouding veel koolhydraten en weinig eiwitten. En juist die koolhydraten werken voor mij niet goed. Suiker in thee en koffie, vla, siroop, snoepjes tussendoor. Men wist ook niet beter natuurlijk.
Toen ik studeerde hebben mijn ouders een of andere methode gevolgd en zijn toen wel afgevallen, door die methode hebben ze wel wat slechte gewoontes geschrapt en zijn nu al jaren op gewicht.

Maar als ik er nu over nadenk is dat ik denk het meest heb gemist om er goed gesprek over aan te gaan. Om echt te praten over hoe verschillend iedereen is en wat gevolgen zijn van keuzes. Mijn moeder maakte wel her en der een opmerking, maar nooit een goed gesprek gehad. En dat maakt het alleen maar lastiger, want zelfs nu kan ik niet tegen haar opmerkingen, want ze vallen verkeerd. Ik krijg dan te horen 'zo jij zat lekker te snaaien' (hapjes op tafel met verjaardag), terwijl ik liever had gehoord 'goh ik merkte dat je wat meer hapjes nam dan voorheen, zit je iets dwars, kan ik je helpen?'.

02 Jun 2020 12:46 door woezel

Hier komt het door mijn schildklier.
Ik heb ook een periode ondergewicht gehad. Kan ik me nu niet meer voorstellen.
Nu werkt hij langzamer en sindsdien vliegen de kilo’s eraan als ik even niet oplet. Nu dus kilo’s per week. Dus ga er weer voor om op beter gewicht te komen

10 Jun 2020 19:11 door Char

Ik heb, gelukkig, geen overgewicht, maar ik heb wel een moeder en vriend8n die hier hun hele leven al mee worstelen. Denk dat daar mijn vraag ook uit voortkomt. Ik lees bij een aantal mensen terug dat dik zijn ‘in de familie zit’. Ik ben wel benieuwd waar jullie dan vooral denken dat dat door komt: psychisch of lichamelijk? Dit is niet veroordelend bedoeld hoor. Maar ik ben wel benieuwd of jullie, als je terugkijkt op je jeugd, vooral denken dat je van jongs af aan verkeerd eetgedrag aangeleerd hebt gekregen (omdat je ouders dat bijv ook hadden) of dat je de aanleg meer als iets lichamelijks ziet.

10 Jun 2020 19:39 door Fantine

Char schreef:Ik heb, gelukkig, geen overgewicht, maar ik heb wel een moeder en vriend8n die hier hun hele leven al mee worstelen. Denk dat daar mijn vraag ook uit voortkomt. Ik lees bij een aantal mensen terug dat dik zijn ‘in de familie zit’. Ik ben wel benieuwd waar jullie dan vooral denken dat dat door komt: psychisch of lichamelijk? Dit is niet veroordelend bedoeld hoor. Maar ik ben wel benieuwd of jullie, als je terugkijkt op je jeugd, vooral denken dat je van jongs af aan verkeerd eetgedrag aangeleerd hebt gekregen (omdat je ouders dat bijv ook hadden) of dat je de aanleg meer als iets lichamelijks ziet.

Ik ben zelf slank, Mijn siblings zijn fors en best dik. Denk ook echt deels aanleg en emotie eten bij hen. Ik stop juist met eten bij stress en zij gaan meer eten bij stress. We komen allemaal uit hetzelfde gezin met dezelfde opvoeding qua eetgewoonten. Ik ben net zo'n grote vreter als zij maar kom gewoon niet snel aan. Wij hebben vind ik geen verkeerd eetgedrag aangeleerd gekregen in onze jeugd. Zij zijn echt een stuk forser gebouwd, zie je op jeugd foto's ook echt goed terug.

11 Jun 2020 18:03 door Weilandjes

Pfoe. Ik vind sommige dingen wel verdrietig, hoor.

Ik ben altijd (te) mager geweest. Tijdens gym op de middelbare werd er gesmiespeld en verteld dat ik anorexia had. Op mijn 17e kreeg ik mijn eerste prednison kuur en kwam ik 10 kilo aan (ik was toen ook nog een kilo of 15 afgevallen) dus op dat moment was dat niet erg. Ik kon het wel gebruiken. Daarna heb ik nog 3 of 4 kuren gehad en steeds kwam ik zo'n 10 kilo aan. Ik viel daarna ook wel steeds weer wat af maar nooit die 10 kilo.

Op mijn 26e werd ik zwanger en kwam ik bijna 30 kilo aan. Eerlijk is eerlijk, ik vond veel lekker. Maar doordat ik zoveel pijn aan mijn bekken had, kon ik amper in beweging blijven. Dat hielp ook niet mee. Na zo'n 12 weken had ik bíjna alle zwangerschapskilo's er vanaf. En toen werd ik ziek en moest ik wéér aan de prednison.

Daarna is het nooit echt meer beter geworden. De afgelopen 10 jaar heb ik denk ik nog zo'n 5 prednisonkuren gehad, ben nog een keer zwanger geweest en heb veel soorten medicatie gehad.

Ik ben dik anderhalf jaar medicijnvrij geweest en toen merkte ik dat de kilo's er af bleven die ik afviel. Inmiddels alweer 2 jaar aan de medicatie en ook weer 2 prednisonkuren gehad... Ik kan sporten en bewegen wat ik wil maar het gaat er maar mondjesmaat vanaf en ik hoef maar naar een kroket te kijken en het zit er weer aan.
(Ik fiets ongeveer 15km per week, ik loop zo'n 15km per week en doe 3x per week fitness oefeningen)

Het zit ook een beetje in de familie. Mijn beide zussen hebben ook overgewicht (mijn jongste zus is wel ooit geopereerd geweest). Mijn tante, nicht en achternichtjes zijn ook zwaar. Ik denk dat het bij mij een combinatie van diverse factoren is.

Welkom op Zeg maar Yes!

Overgewicht - oorzaak

Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Re: Overgewicht - oorzaak

Wie is er online?