Ahh, wat heftig. Goed komt het sowieso. Heb je het idee dat ze ergens pijn heeft of is het meer verlatingsangst/niet willen slapen?

Wij hebben dit ook gehad en het is over gegaan. Dat ten eerste. Wat hielp: ehm nou niet iets specifieks, hier was het ‘gewoon’ uitzitten, een fase (lange fase) maar wat soms hielp was dit:
- Moment onderbreken, wanneer hij huilde maar even eruit, boekje lezen of soms maar weer naar beneden en dan even tv kijken (slaapliedjes) of even spelen. Dit deed ik ook voor mezelf, hij huilend in bed, ik gestrest beneden is allebei bud. Dus dan maar hij eruit en even spelen en ik iets geruster.
- lampje in slaapkamer
- in slaap wiegen
- als ik dacht dat hij pijn had, krijgt ze misschien tanden? Dan zetpil erin, half uurtje mee naar beneden en weer terug in bed. Of bij ons in slaap laten vallen.
- er naast zitten en blijven geruststellen, hand op buik. Knuffel tegen wang. Vaak lag ik ook doodop met mijn hoofd op de rand van zijn ledikant.
- tijdstip van naar bed brengen veranderen, voordat ze moe wordt al in bed leggen of juist pas als ze al erg moe is en meteen wil slapen
- wandelen buiten met de wagen en dan hopen dat ik hem slapend over kon leggen. Dan viel hij wel altijd rustig in slaap. Dit was ook goed voor mijn eigen gemoedstoestand, lekker frisse lucht.

Ik zou eerst even kijken of ze pijn heeft en anders het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Het is al zwaar genoeg dus niet jezelf zo overstuur maken. Sterkte, ben lief voor jezelf. En het gaat over, echt.

- uitsluiten dat ze pijn heeft.
- een consequente aanpak kiezen vol liefde én duidelijkheid, niet ‘van alles proberen’.
- op Insta Takingcarababies doorspitten. LOVE her. Elke leeftijdsfase komt voorbij.

Dank voor jullie reactie en tips! Pijn is het niet. Zodra we bij haar komen is het goed. Afgelopen nacht heb ik uren aan haar bedje gezeten en ze lag toen heel relaxed te duimen, maar ze viel gewoon niet in slaap terwijl het midden in de nacht was. Maar als we weg durven te gaan dan is het meteen moord en brand. Uiteindelijk hebben we haar bij ons in bed gelegd, maar daar wilde ze alleen maar spelen/kletsen.
Ik denk dat het met verlatingsangst te maken heeft maar snap niet waarom ze dat dan overdag niet heeft. En ik weet niet zo goed hoe ik haar daarmee dan kan helpen. Hoe ik liefdevol maar duidelijk kan zijn. Het liefst houd ik haar de hele nacht tegen me aan maar dat werkt natuurlijk niet.
Ik ga haar eens checken op insta Geel, ik ken haar nog niet!

Oh en Lot ook bedankt voor de bemoedigende woorden! Dat heb ik nodig!

Blijft lastig. T heeft ook een.tijd verlatingsangst gehad. Het was echt uitzitten.
Je weet zeker dat het geen pijn is? Bij oorpijn is liggen ook niet fijn.
Ik heb wel eens een zetpil gegeven om het uit te sluiten.
Slaapt ze alleen in de middag nog? Of nog 2x?

Ja ik weet zeker dat ze geen pijn heeft. Ze slaapt nog twee keer overdag, dat heeft ze denk ik ook echt nog wel nodig. Ze slaapt dan vrij snel in over het algemeen.
We hanteren al maanden een vast slaapritueel waarbij we eindigen met een boekje lezen op schoot bij papa of mama, in de slaapkamer. Dat vindt ze altijd fantastisch, maar de laatste week begint ze zelfs tijdens het boekje al te huilen omdat ze dan lijkt te beseffen dat ze daarna dus naar bed moet.

Zou het - en dan kijk ik Geel ook even aan - ook te maken kunnen hebben met de slaapregressie met 11 maanden, omdat dan de overgang naar een 2-3-4 ritme voor de deur staat?

Nou hadden wij voor 11 maanden ook niet een altijd fantastisch slapend kind, maar rond 11 maanden was het weken dra-ma.
Ik denk (bij ons) een combinatie van slaapregressie en verlatingsangst wat het erger maakt. Denk dat het toch zeker een week of 6 geduurd heeft.
Het goede nieuws is dat dat in ieder geval deels vanzelf weer overgaat. Uit eerdere heel slechte slaapperiodes heb ik ervaren dat altijd hetzelfde doen het beste werkt. Wij zitten dan met haar tot ze rustig wordt (af en toe dus avonden lang). Omdat ik er altijd vanuit ga dat het een fase is (die soms wel vet lang duurt) wil ik het in die tussentijd zo fijn mogelijk voor haar maken.
Het is idd slopend.. Sterkte!