01 Mei 2020 15:02 door Anoniem290
Een beetje van beide. Als ik op kantoor zit, moet de muziek wel aan, omdat ik anders zenuwachtig word van het getik van mijn collega's en dan alles hoor wat ze aan de telefoon zeggen (als er muziek aan staat, vang in niet elk woord op). Thuis heb ik de hele dag geluid, omdat we dus een dochter van 2 hebben die echt geen seconde stil is. ALs mijn vriend dan om 18.30 thuiskomt en ook nog tegen me probeert te praten, word ik echt gek. Gisteren moest ik er gewoon van huilen. Maar dat kwam ook wel omdat het me echt begint op te breken, al die weken elke dag (meestal 7 dagen) met kind alleen thuis. En vriend die dan gewoon een gesprek kan voeren (tegen mij, maar vaak ook aan de telefoon op flink volume), dan word ik wel echt even op de proef gesteld.
Met sporten wil ik muziek, mar ik vind het wel heel lekker om door het bos te wandelen in de stilte. Maar dat is eigenlijk geen stilte, want je hoort het ruisen van de bomen, je voetstappen op de takken en de vogels. Met slapen wil ik ook stilte, ik draag vaak een oordopje (op het andere oor lig ik). Ik kan ok slecht tegen repeterende geluiden of een zware vrachtwagen die in de buurt van kantoor ging stilstaan. Dat kruipt echt mijn hoofd in, vliegtuigen ook, zeker die je zo lang blijft horen.
Op mijn vorige werk was een keer een apparaat in de ruimte naast ons kantoor gezet. Ik was toen met verlof. Dat ding maakte en beetje geluid en mijn collega hoorde dat en zei tegen een andere collega: als E terugkomt, zegt ze er meteen iets van. Die kan daar niet tegen. De andere collega vond het maar raar, want die hoorde het geluid niet eens. Ik kwam terug en zei direct: wat een rotgeluid hoor ik! haha.
Bij ander inzien denk ik toch dat ik vooral stilte kies.