Wij kunnen elkaar de hand schudden. Ik wacht de tips ook af!

Ik heb soms wel moeite om het van me af te zetten, dat komt denk ik omdat ik buiten werktijd ook wel met bepaalde collega's omga. En omdat we met alle collega's een groepsapp hebben (waar je verplicht in zit) zodat je af en toe ook berichten over het werk krijgt als je zelf niet aan het werk bent.
Meestal vind ik het niet erg, ik vind mijn werk namelijk meestal heel leuk en heb volgens mij wel hart voor de zaak (ik wil wel iets extra's doen als het nodig is) behalve als er onderling gedoe of drama is. Wat zo af en toe nog wel eens gebeurd... Dan kan ik er wel eens mee zitten.

Dingen die te maken hebben met gasten oid kan ik over het algemeen wel snel van me afzetten, ik denk dat het aan de (hechte) band met mijn collega's ligt dat ik het daarbij wat moeiljker vind. (werk in de horeca). Een aantal collega's zijn eigenlijk ook gewoon vrienden.

Toen ik nog stage liep had ik daar totaal geen probleem met het werk van me afzetten, terwijl dat over het algemeen psychisch veel zwaarder was. (had te maken met kinderen met gedragsproblematiek) Ondanks dat kreeg ik qua feedback wel te horen dat ik betrokken was.

Tips, tja, dan zou ik het toch vooral bespreekbaar maken. Aan het eind van de werkdag nog even een kwartiertje met wat collega's bespreken wat er vandaag nou is gebeurd. Dat helpt mij persoonlijk over het algemeen het beste. Of juist even iets doen wat totaal niks met werk te maken heeft.

In het onderwijs nam ik het werk ook echt (ook letterlijk vaak) mee naar huis en kon ik de knop slecht vinden. Nu gaat dat makkelijker, als secretaresse. Ik moet soms wel even omschakelen, maar omdat ik toch wel wat reistijd heb en met de trein reis kan ik dan meteen ff ontspannen door een boek te lezen bijvoorbeeld. Soms moet ik nog een verhaal kwijt, dan raas ik even uit bij m'n man, maar daarna is het wel klaar.

Soms zit ik thuis ook nog alles te overlopen en na te gaan of ik alles wel heb gedaan. Nu moet ik van mijn psych twee uur na mijn werk wakker blijven (bij avonddiensten dan he). En dan kan ik het altijd iets beter van me af zetten. Overdag heb ik er ook geen probleem mee als ik een dagdienst heb gehad...

Ik heb er de ene keer meer last van dan de andere keer. Wat mij enorm helpt is fietsen naar m'n werk. In de tien kilometer die ik naar huis fiets overdenk ik de dag nog even, bedenk ik wat ik anders zou hebben gedaan en als ik dan thuis aankom ben ik alles kwijt. De volgende ochtend op de fiets bedenk ik wat mijn prioriteiten voor die dag zijn en zo zit ik er op het werk heel snel weer in.

Ik maak hierbij ook dankbaar gebruik van mijn reistijd.
Om te voorkomen dat ik ga piekeren over prioriteiten of wat ik nog moet doen, stuur ik soms een mailtje naar mijn werkmail zo gauw er iets in mij opkomt. Dan kan ik het gelijk van me af zetten.

Ik kan ook moeilijk m'n werk van me afzetten. Zit vaak thuis nog te malen over alles, vooral als er iets vervelends is gebeurd ofzo of als ik mijn werk niet af kon krijgen dan blijf ik er over in zitten. Kan ook moeilijk ontspannen dan. Weet ook niet zo goed wat je ermee moet haha.

Het verschilt. Er zijn dagen dat ik er moeite mee heb en er zijn dagen dat als ik klaar ben ik ook echt klaar ben ermee. Ik heb er vooral moeite mee als ik deadlines en targets oid moet halen voor een bepaalde week en het erop lijkt dat ik ze niet ga halen. Dan blijf ik na werktijd malen over wat ik anders kan doen om ze wel te halen.

Voorheen was ik altijd bezig met m`n werk, ook tijdens vrije dagen en vakanties.

Afgelopen zomer is m`n vader overleden en moest ik alles wel laten gaan. Het ging na 2 dagen wonderbaarlijk makkelijk. Wat is dat fijn zeg! Sindsdien kan ik de boel ook echt de boel laten. Morgen weer een dag!

Ik vind het lastig om mijn denkende hoofd compleet stil te zetten, wat werk betreft. Vaak loop ik 's avonds nog rond met allerlei taken die ik niet moet vergeten, met als gevolg dat ik moeilijk in slaap kom. Ik probeer nu voordat ik ga slapen alles wat nog in mijn hoofd rond aan het dwarrelen is op papier te zetten, zodat ik er eventjes van af ben. Zodra ik wakker ben begint de denktank helaas weer net zo hard te werken. Scheelt dat ik dan er ook vlugger iets mee kan gaan doen. Ik merk wel dat ik het lastig vind te ontspannen en toch wel stress ervaar wanneer ik geen uitlaatklep heb.

Wat herkenbaar!

Ik vind het heerlijk om alleen naar huis te rijden met een muziekje op, dan ben ik tegen de tijd dat ik thuis ben het meeste wel kwijt.
Het is nu wat onrustig op het werk en dan is dat wel wat lastiger en als er wat heftigs met een client is ook maar over het algemeen is die reistijd genoeg om het los te laten.
Dit is dan ook de reden dat ik niet meer carpool. Op dit moment werk ik met één vaste collega, we werken 8 uur per dag samen. Om financiele redenen wil zij erg graag carpoolen maar ik wil dat niet. Het gaat om bijna anderhalf uur per dag reistijd en uit het verleden weet ik dat je dan toch veel over het werk praat, dan kan ik niet loslaten en moet ik dat thuis alsnog zien te doen.

Ik stuur ook regelmatig een mail naar mezelf of ik zet een herinnering in mijn telefoon als ik iets echt niet mag vergeten.

Tot 3 of 4 jaar geleden had ik héél veel moeite met het loslaten van het werk maar gelukkig gaat het nu goed! Dat zijn echt dingen die je moet leren, je moet weten wat er bij jou voor zorgt dat je je werk niet los kunt laten en ontdekken wat je nodig hebt om dat wél te kunnen.

Ook ik maak gebruik van mijn reistijd om los te laten. Voorheen carpoolde ik ook altijd met een collega, maar doordat hij langdurig ziek werd heb ik zelf een autootje aangeschaft (was ov zat) en nu ben ik zo blij met eigen vervoer dat ik ook niet meer wil carpoolen. Lekker muziekje op en nergens aan denken. En als ik thuis kom, ben ik ook klaar met het werk.

Als ik de deur uitloop ben ik vrij, ik neem eigenlijk nooit iets mee naar huis. Alleen als ik thuis ineens bedenk dat ik iets ben vergeten heb ik heel even stress, maar meestal laat ik dat ook vrij snel weer los.

Thuis is thuis, werk is werk.

Misschien dat dat in toekomst met een baan met meer verantwoordelijkheden anders is. Maar ik kan wel echt genieten van tijd voor mijzelf. In hele drukke periodes schrijf ik wel alles op en les ik desnoods een briefje en pen naast mijn bed. Dat als ik iets wil noteren ik dat gelijk kan doen. Anders ben ik bang dat ik het vergeet als ik ga slapen of ik kan niet slapen omdat ik er over aan het denken ben.

Ik kan werk en thuis altijd goed gescheiden houden.
Het komt wel eens voor dat ik werk mee naar huis neem, ik ben bijvoorbeeld wat vergeten door te geven, dan bel ik mijn werk, dan heb ik het ook weer van mij afgezet.

Meestal wel, bijzondere situaties uitgezonderd. Mijn vriend en ik hebben zo ongeveer hetzelfde werk, dus er wordt thuis wel regelmatig over gesproken. Bepaalde casussen bespreken we wel altijd even bijvoorbeeld.