Nou zeg, dat zegt ze toch helemaal niet? Ik vroeg het in eerste instantie aan biechtje, gewoon om bij haar te peilen of ze überhaupt nog iets ziet in haar relatie, dat is helemaal los van of ze dingen gaat opbiechten. Het nadenken daar over is de volgende stap.

Hier sluit ik me bij aan

Als jij het echt leuk vind moet je niet zorgen maken om wat anderen denken. Laat ze lekker denken en geniet er van. Het enige waar ik als ik in jouw schoenen stond eventueel wel over na zou denken is of je eventueel een kinderwens hebt. Want grote kans dat hij dat wellicht niet meer heeft en dat zou wel een dealbreaker kunnen worden. Maar dat is iets wat je zelf moet nagaan en met hem zou moeten bespreken.

Inderdaad wat Tuttebel zegt en houdt er rekening mee dat je toch echt in een andere fase zit. Hoe lang nog tot zijn pensioen? Heb je een kinderwens? De kans is nou eenmaal veel groter dat hij eerder dan jij wellicht hulpbehoevend wordt en ook groter dat hij veel eerder komt te overlijden. Wil niet zeggen dat dit zo zal zijn. Maar de kans is aanwezig en iets om rekening mee te houden.

Als ik naar mijn eigen leven kijk bijvoorbeeld, mijn vriend en ik schelen amper een half jaar. Zijn onderdeel van elkaars sociale leven en hebben ook een eigen sociaal leven. Zitten in dezelfde levensfase. Hoe is dit bij jullie? De vrienden en kennissen van je vriend zitten in hele andere fases waarschijnlijk en jouw sociale kring ook. Hoe kijken jullie hier tegenaan als stel? Ik kan me zo voorstellen met zo'n groot leeftijdsverschil dat je eerder op een eilandje samen terecht komt dan dat je echt een onderdeel wordt van elkaars bestaan..

Ik wil jullie advies vragen. Onze financiële situatie levert mij een hoop stress op. Mijn man werkt voor zichzelf en verdient maar weinig (hij betaalt zichzelf weinig) elke maand haalt hij geld van zijn spaarrekening om mee te kunnen betalen aan de vaste lasten. Dit gaat nu al enkele jaren zo en zijn spaarrekening is nagenoeg leeg. Ik verdien prima en ik betaal dus ook het grootste deel van onze gezamenlijke kosten, maar er blijft niks over aan het einde van de maand. Er is meestal zelfs te weinig. Sparen samen gaat dus niet. En er zijn dingen in huis die binnen nu en een paar jaar wel echt aangepakt moeten worden, maar dat kan niet als we er nu niet voor kunnen sparen. Ik heb zelf nog wel wat spaargeld, maar dat is te weinig om iets in huis mee te doen. We sparen ook niet voor de kinderen, want we houden gewoon niks over. Mijn man bouwt ook niet eens pensioen op momenteel en hij is niet verzekerd voor arbeidsongeschiktheid enzo en dat maakt dat ik er na een paar jaar dus echt klaar mee ben. In zijn vakgebied en met zijn ervaring heeft hij zo een baan in loondienst gevonden, maar hij wil niet. Dit is zijn droom. En het loopt best prima voor een eigen bedrijf, maar het is geen vetpot en ze zijn nog steeds bezig met investeren en zichzelf in de markt zetten. Ik praat er wel met hem over en dan zegt hij steeds dat hij er een freelance klus bij zal zoeken of dat hij gaat regelen dat hij meer salaris kan krijgen, maar het komt er niet van. Ik ben er klaar mee, ik heb enorm behoefte aan meer financiële zekerheid en stabiliteit en kunnen sparen voor de toekomst en voor onze kinderen. Maar ik weet niet meer wat ik moet doen.

Zou je man eens kunnen praten met een financieel adviseur? Misschien ziet die andere mogelijkheden.
Of wordt het je man duidelijk dat het op deze manier niet gaat lukken als hij arbeidsongeschikt wordt en dat er geen spek om het bot komt.

Wat vervelend biechtje, ik kan me voorstellen dat dit je zenuwachtig maakt.

Ik zou inderdaad ook een financieel adviseur zoeken en daar samen eens langsgaan, of diegene bij jullie thuis laten langskomen. Jij hebt zelf behoefte aan inzicht en zekerheid op financieel vlak, dan is dat sowieso een goed idee. En hopelijk krijgt je man daardoor ook meer inzicht.

Eens met Housebird en Urban Naked.

Ik denk dat iemand even goed zijn ogen moet openen.
Goed van hem dat hij wil investeren in zijn bedrijf, maar hij moet wel reëel blijven.

Leuk dat hij een eigen bedrijf heeft, maar als het niet voldoende geld in de la brengt dan zal hij toch andere manieren van inkomen moeten gaan zoeken.
Een andere verdeling maken qua tijdsinvestering is dat een optie? Dus X uur loondienst en X uur eigen bedrijf?

Fred, wanneer ben je in de gelegenheid om advies te geven? #nieuweuitdaging

Als hij elke maand geld van zijn spaarrekening moet halen om de vaste lasten te kunnen betalen loopt zijn bedrijf helemaal niet 'prima'. Hij kan er niet van leven en dat is een probleem.
Als ik jou was zou ik zelf een financieel plan maken:
- wat zijn jouw inkomsten
- wat zijn de vaste lasten
- wat zijn de te verwachten investeringen in het huis
- hoeveel wil je voor je kinderen sparen zodat ze straks kunnen studeren (middelbare school kost trouwens ook veel geld, en er worden steeds allerlei reisjes en dingen georganiseerd waar je als ouders nog extra voor moet betalen)
- welke bijdrage heb je van hem nodig om bovenstaand te kunnen bereiken

Het is mooi dat hij nu zijn droom leeft, maar dat gaat wel ten koste van de financiële situatie van zijn gezin en ook de toekomst van de kinderen. Die kunnen straks hun droom misschien niet leven omdat er geen geld is om te studeren.

En dit is dan nog uitgegaan van de meest gunstige situatie, want als je vriend arbeidsongeschikt wordt is er pas echt een onoverzienbaar probleem.

Dus ik zou inzichtelijk maken wat precies het financiële gat is, nu en voor de toekomst. Dan kun je hem met zijn neus op de feiten drukken en hopelijk neemt hij dan zijn verantwoordelijkheid.

@ kerel, ik denk dat hierboven al goede adviezen staan...

Voor mij is het simpel als er alleen maar privégeld in het bedrijf wordt gepompt en er komt nauwelijks geld terug van het bedrijf of het bedrijf maakt verlies dan zou ik adviseren om te stoppen met het bedrijf en weer ergens in loondienst te gaan werken.

Sowieso zou ik pas een bedrijf beginnen als je voldoende startkapitaal hebt tbv investeringen, zodat je niet gelijk bij de bank hoeft aan te kloppen met bijv een ondernemingsplan. Als je fulltime in je onderneming werkt, zou je minimaal een kapitaal nodig moeten hebben dat je minimaal het een jaar kunt uit zingen. Mocht er na een jaar nog geen positieve kasstroom per maand zijn dan zou ik in overweging nemen of het bedrijf wel ooit rendabel gaat worden. Met een schuld achter blijven zou ik namelijk niet willen als het bedrijf failliet zou gaan.
Overigens begin een bedrijf altijd als zzp'r (eenmanszaak of VOF). Later bij voldoende winst kun je het altijd nog omzetten naar een BV als dat fiscaal aantrekkelijker gaat worden. Er ligt namelijk wel een omslagpunt, maar vergeet niet dat je dan jezelf als dga zijnde op de loonlijst moet zetten en een dga moet zichzelf minimaal een salaris van 45.000 (2017) toekennen en dat is dus fors meer dan het minimum. Over dat salaris moet je dus ook loonbelasting betalen.

Eens met Scandic en Fred.
Voor mij zou dit ook echt wel een reden kunnen zijn om de relatie te beëindigen, een dusdanig gebrek aan verantwoordelijkheid.want idd mooi die droom, maar dat gaat kennelijk wel te kosten van jullie gezin.
Maar dat is wel afhankelijk van wat er is afgesproken. Hebben jullie bijvoorbeeld voorafgaand start bedrijf niet besproken hoe lang het kan duren voordat er geld uit voortvloeit en hoe lang dit mag duren? Ik zou echt zoals Scandic zegt duidelijk maken wat voor financiële gevolgen de situatie nu heeft op jullie gezin en dat samen bepalen hoe lang dit nog op deze manier kan voortduren.

Ben het ook eens met de reacties hierboven. Als een bedrijf niet rendabel is moet je er mee stoppen zeker als dit al een lange tijd zo is. Als jouw partner dit niet wil zou ik zelf overwegen bij hem weg te gaan. Hij neemt jouw wensen in een relatie dan niet serieus. Succes met alles en ik hoop dat je het hem inzichtelijk kan maken.

Hier het biechtje met oudere vriend:

@Teun & Harrison, Wat een lieve reactie! Jullie hebben gelijk :-D

@Tuttebel: Ik heb zelf wel een kinderwens, maar ik ben chronisch ziek. Daardoor is er ook een kans dat ik die helaas beter niet in vervulling kan laten gaan. Vriend heeft nog geen kinderen, vindt ze wel ontzettend leuk en sluit het niet uit dat hij dat ook wil.

@Fantine: We doen allebei vrijwilligerswerk. Er is niet echt sprake van pensioen daardoor. De kans op hulpbehoevendheid/eerder overlijden heb ik ook over nagedacht, maar voor nu heb ik zoiets; waarom mezelf/ons dit wat er nu is daarom ontzeggen. We blijven beiden sowieso ook tijd maken voor onze vrienden. En hij wil me ook in de toekomst wel betrekken bij zijn sociale contacten. Dat vind ik echt leuk :-D Ik heb een relatie gehad hiervoor waarin ik mijn vrienden veel minder zag, dus dat eilandje wil ik wel voor waken.

Ik baal van mezelf dat ik m’n principes overboord heb gegooid en met iemand gezoend heb die bezet is...

Je bent zelf wel vrijgezel? Wat een lulhannes van een vent trouwens. Gewoon vergeten dat het is voorgevallen en weer doorgaan.

Huh? Je weet toch niet hoe die vent denkt, misschien baalt die ook van zichzelf.

Ja, spijt van zoiets is rot. Ik heb het ook wel eens gehad. Maar er is weinig wat anderen kunnen zeggen waardoor je je beter voelt denk ik.

Ik ben benieuwd hoe het nu met het ki.nd.erpo.rno biechtje gaat? Het is al even terug. Is hij inmiddels berecht?

Het hoger beroep is geweest en gisteren is daar uitspraak over gedaan. Wat de uitspraak is weet ik nog niet, dat krijg ik nog te horen.
Een hele tijd terug is de raad van kinderbescherming ingeschakeld, hun hebben via de rechter weer een gezinsvoogd ingeschakeld. Deze heeft een nu voor een deel zeggenschap over de kinderen.
Mijn ex werkt nog steeds nergens aan mee, wil niks in laten zien aan documenten en om die reden is er een verzoek bij de rechter ingediend om de omgang tijdelijk stop te zetten /aan te passen. Hiervan is de zitting vorige week geweest, de kinderrechter wil de uitspraak van het strafrechtelijke gedeelte mee nemen in de uitspraak omtrent de omgang met de kinderen dus daar wacht ik nu op.
We zijn inmiddels bijna 3 jaar verder dus van mij mag het onderhand wel een keer klaar zijn en duidelijk worden hoe de toekomst er uit gaat zien.

Wat bizar dat dit dus nog altijd niet is afgerond zeg. Lijkt mij ook dat je in spanning zit over de nieuwe uitspraak. Hopelijk krijg je deze snel te horen!

Och jeetje... 3 jaar alweer.
Wat moet dat vreselijk slopend zijn voor jullie.
Sterkte!!!

Sterkte! Wat duurt dat toch lang. Hoe reageren de kinderen erop? Weten ze wat er speelt?
Hopelijk krijg je snel antwoorden!

Poeh hee.. Dus dankzij jouw ex heeft een gezinsvoogd nu deels zeggenschap over jouw kinderen? Terwijl jij prima voor ze kunt zorgen? Dat lijkt me echt heel erg moeilijke.