Ahh Dee wat moeilijk. Je hoeft je niet verplicht te voelen hier te updaten hoor maar snap wel dat je dat toch een beetje zo voelt. Lastig dat je man er wat anders in staat. Kunnen jullie er een beetje over praten waarom hij het wat laat zitten? Angst bij hem?

Heel veel sterkte deze tijd.

En jullie succes Pioen, Bloom, en Sarah!

Ach Dee, wat verdrietig om te lezen zeg! Ook dat het tot spanningen tussen jullie leidt, heel rot.

Komt er nu een uitgebreid onderzoek bij je man? Of hebben ze hem überhaupt nog niet getest?

Heel veel sterkte met alles!

Succes Pioen, Sarah en Bloom! Ik duim voor jullie.
Dee, ontzettend herkenbaar. Wij hebben ook zo’n periode achter de rug maar nu gaat het wel weer wat beter. Vooralsnog hebben we besloten om niet naar het ziekenhuis te gaan. Het gaat nu weer goed thuis en dat wil ik even zo houden. We hebben voor nu de afspraak gemaakt om eind mei na onze vakantie weer verder te kijken hoe of wat. Sterkte, ik hoop dat jullie er samen uitkomen!

dee wat verdrietig om te lezen het is ook zo heftig allemaal

Wow Dee, heftige ontwikkeling zeg. Krijg je wel hulp of begeleiding als stel ook op psychisch vlak? Alleen maar medische gesprekken hierover lijkt me echt heel zwaar voor je relatie.

Heel heftig Dee. Ik denk ook dat je wat psychische begeleiding hierbij kan gaan halen. Dit traject weegt zo zwaar door, op ieder vlak van je leven. Dus ook je relatie. Ik ben er nog steeds blij om dat wij dat hebben gedaan, heeft ons zoveel goed gedaan.

Jullie zijn zo lief... <3

Onderzoek bij mijn man doen ze nu pas omdat vanaf begin af aan al duidelijk was dat het probleem bij mij lag. Maar omdat het nu dus wel erg lang duurt, onderzoeken ze hem nog voor de volledigheid. Alleen kan dat onderzoek pas 11 maart plaatsvinden. Ben daar zo ontzettend boos en verdrietig over... Het duurt allemaal al zo lang... Misschien dat ik vast maar het HSG onderzoek in plan, want heb niet zo'n zin om na dat zijn onderzoek heeft plaatsgevonden, nog 3 maanden te wachten (bij wijze van..).

Ik heb eventueel de POHggz waar ik heen kan. Met haar heb ik veel gepraat tijdens mijn burn-out en kwam dit ook ter sprake. Blijkt dat zij hetzelfde heeft meegemaakt, dus dat is ergens wel fijn. Ik heb nog geen afspraak gemaakt.

Ik ben nu, tegen beter weten in, weer aan het wachten op een eisprong maar die lijkt maar niet te komen. Heb nu al iets van 10 testjes gedaan en had rond dag 18 een positieve test verwacht. Inmiddels zit ik op dag 22 en het lijkt er nog niet echt aan te komen. Vorige maand had ik ook al geen hele positieve test.
Ergens heb ik zoiets van ik stop met die clomid totdat het onderzoek bij mijn man heeft plaatsgevonden. Even niks, even geen moetjes, niet continue er mee bezig zijn. Maar dat voelt ook weer angstig, want dan geef ik voor mijn gevoel een kans op. Maar hoeveel kans heb ik eigenlijk?

Zou het je niet een hoop rust brengen juist dee? Even een maandje of 2 gewoon de boel zo laten. Niet verplicht seks en ovulatietesten. Het klinkt ergens veel fijner voor jou.

Joh, even rust nemen in zo'n proces is ook ontzettend belangrijk. Alleen jij kan aangeven of je dat ervoor over hebt maar ik zou na je eisprong deze keer (want anders is het wel zonde van deze medicijnen en de moeite die je er zelf in het gestoken tot dusver) misschien even maar eens stoppen met alles. Het is zoveel dat op je afkomt. Het wachten, de spanning, het verplicht intiem zijn, de teleurstellingen, de angsten en je dan amar weer opladen voor de volgende ronde.

Geef jezelf en je lijf maar even deze rust. Ik zou wel echt je man aanmanen naar dat onderzoek te gaan (idd, wat een lange wachttijd!!) en daarna maar gewoon even wachten met alles tot alle uitslagen binnen zijn. De HCG kan je wel inpannen als je wil, dan staat dat maar.

Ontzettend veel sterkte!! Het is echt niet niks, onderschat het niet!

Dee: hoe is het nu? Al een eisprong gehad? Ik ben het eens met mijn voorgangers. Neem je/jullie rust. Het traject is zo ontzettend heftig en je hebt elkaar zo hard nodig.

Sarah: hoe is het bij jullie?

Hier nog een wachtdag te gaan. Donderdag is m’n NOD. Voor nu voel ik mij nog niet anders dan voor een gewone ongesteldheid. Dus ik denk dat het hier niet is gelukt.

Wat spannend voor je Bloom. Hopelijk js het toch gelukt!

Helaas, mijn menstruatie heeft zich zojuist aangekondigd. Jammer!

Jammer Bloom!

Na bijna 20 ovulatietesten ben ik er maar mee gestopt. Als ik uit ga van mijn 'normale' cyclus, zou ik dit weekend ongesteld moeten worden. Mocht dat niet gebeuren en ik blijk niet zwanger, dan heb ik nog een doosje provera liggen en ga ik dat gebruiken en laat ik de komende maand alle medicijnen even voor wat het is. Geeft al een boel rust in het hoofd.

Hier ook ongesteld geworden. Ik weet het nu ook even niet meer hoor allemaal. Ellende bah

Ook voor jou jammer bloom

Wat verdrietig weer voor jullie alledrie dames

Wat een verdriet en teleurstellingen ook weer. Heel veel sterkte. Meer valt er niet te zeggen. Het is zo moeilijk hier iedere keer maar weer mee om te gaan. Neem de tijd vooral om even te voelen wat je voelt!

Wat verdrietig, Bloom, Dee en Sarah Ik wens jullie heel veel sterkte en hopelijk over een tijdje beter nieuws.

Ahh jammer Sarah en Dee.

Thanks voor het duimen dames!

Ik ben er deze maand nuchterder onder dan andere keren. Op een of andere manier had ik dit verwacht. Voor nu dus jammer maar oké.
Op naar volgende maand!

Wat verdrietig voor jullie. Ik had het zo gehoopt voor jullie alledrie.

Verdrietig meiden!

Dee, moeilijke keuze die jullie gemaakt hebben. Hopelijk doet het jou en je man goed, zodat er weer energie is om verder te gaan. Het is een loodzware tijd.

Bloom en Sarah, hoe gaat het voor jullie verder?

Wij gaan naar ronde 3 met Clomid. Daarna volgt er volgens mijn man een gesprek. Ik ben dat vergeten.
Maar laten we hopen dat driemaal scheepsrecht is.

Ik las in het andere topic over de zwanger worden pillen van de Etos. Die heb ik nu gekocht. Baat het niet, dan schaadt het ook niet ?

Wat vreselijk k*t meiden :-(
Die teleurstellingen zijn echt het ergste he, elke maand zwaarder..

Ik heb afgelopen vrijdag onverwachts pregnyl gehad om eisprong op te wekken dus zit in de wachtweken... heftig spul wel die pregnyl ?

Wij gaan door naar poging 5. Moet morgen de nieuwe lading medicijnen ophalen, kan alleen in het ziekenhuis niet bij de apotheek hier in het dorp. En dan 14 februari weer de echo en die week erna ergens de 5e poging. We krijgen nog 2x iui en dan word het ivf. Ik heb vanaf begin al gezegd iui gaat niet werken pas 2e keer ivf.

Mijn man is er trouwens makkelijk in die zei meteen op naar de volgende poging. Terwijl ik zoiets heb van ben er klaar mee, doe het voor niks, al die rommel in mijn lijf. Ik ben al tijden mezelf niet.

Anousch pregnyl is zeker heftig , succes met wachten

Dee ook sterkte voor jou, hopelijk krijg je even rust aan je hoofd

Goed zo Bloom. Wie weet doet het toch iets!