Als het echt zo werkt als jij zegt, ED, zou dat impliciet betekenen dat mensen met ASS geen liefdesleven hebben.

ED, Het hoeft toch niet zo te zijn dat er vanaf het begin vd relatie al geen gesprekken zijn gevoerd. Ik denk dat dat best kan veranderen doordat bv de interesse voor elkaar niet meer is zoals in het begin? Om wat voor reden dan ook.

Precies, dit. En mijn vriend is zelf ook nogal een binnenvetter, dus zal ook zelf nooit zo snel over zn gevoel beginnen. Dit is in de loop van de jaren wel wat beter geworden.
En om je vraag te beantwoorden: waarom ik dan wel een relatie begonnen ben met mijn vriend? Omdat hij heel lief is, leuk is, zorgzaam is, mij overal mee helpt op praktisch gebied, maar gewoon achterblijft op het gebied van 'praten om het praten'. En daarmee wil ik hem helpen, voor mezelf maar ook voor hem.

Biechtje, ik begrijp dat je het mist, maar ik denk dat je je ook moet realiseren dat een man nooit aan al jouw behoeften kan voldoen. Voor sommige dingen heb je juist je vriendinnen of je moeder nodig. Wij vrouwen kunnen ook vaak wel heul lang doorgaan over kleine details. Niet elke man heeft daar simpelweg de aandacht of het geduld voor. Mss moet je het wat meer doseren?

Haha ja daar heb je wel een punt. Praten in details en met veel herhalingen past wel bij mij
Soms wil ik gewoon dat mijn vriend mij het meest kent in alle opzichten. Maar inderdaad, daar heb ik gelukkig vriendinnen en mn moeder voor. Misschien zal ik in die zin mijn verwachtingen iets bij moeten stellen. Dank je voor je reactie!

Iedereen heeft een ander idee over wat belangrijk is in een liefdesrelatie, mensen met ASS (ik moest opzoeken wat het was) vinden waarschijnlijk andere zaken belangrijk en kiezen (hopelijk) een partner die er dezelfde ideeën op nahoudt. Op die manier kunnen ze prima een liefdeleven hebben.

En verder zegt het biechtje, dat haar vriend al vanaf het begin zo was, vandaar dus dat ik het niet goed begrijp. Voor mij is communicatie echt wel één van de belangrijkste dingen binnen een relatie (samen met vertrouwen/humor/liefde), dat je elkaar begrijpt en dat je je hart kunt luchten als je iets dwarszit, of juist als je iets heel leuks met elkaar wilt delen. Hoe kan dat wanneer de ander zo vlak reageert?

Natuurlijk kun je ook met je moeder een goed gesprek hebben, maar ik begrijp best dat je dit binnen je relatie wilt vinden. Dat je met mannen dergelijke gevoelige kwesties niet zou kunnen bespreken, omdat het mannen zijn, is echt onzin. Ik ken genoeg mannen die ontzettend goed communiceren en een gevoelige aard hebben en veel invoelingsvermogen hebben.Mijn man is hier een goed voorbeeld van.

Ik ben het wel met ED eens. Natuurlijk moet een ieder voor zich weten wat hij/zij belangrijk vind in een relatie. Ik ben het er niet mee eens dat ED zegt dat ze niet snapt waarom mensen een relatie aangaan met iemand die geen diepgaande gesprekken voert, wanneer zij dat zelf wel belangrijk vinden. Ik heb zelf namelijk ook een vriend waar ik totaal geen diepgaande gesprekken mee kan voeren en baal daar ook heel erg van. Maar ik ben er pas tijdens deze relatie echt achtergekomen dat ik juist die gesprekken heel belangrijk vind. Dus ik kan me wel voorstellen dat biechtje dit als lastig ervaart maar, ik denk niet dat zij hem daarin kan veranderen.

SInds enkele weken kom ik bij een fysiotherapeut ivm herstel na een operatie. Het is een lieve aardige man, sinds de laatste 2 behandelingen krijg ik kriebels van hem. Het geeft me een warm en fijn gevoel als hij me aanraakt, ik kijk gigantisch uit naar het volgende moment dat ik hem weer zie.

Ik wil er overigens niks mee, ben gelukkig met mijn vriend en onze kinderen. Maar ik wilde het wel even van me afschrijven zodat ik het toch even " kwijt" ben.

Als je er niets mee wilt, niet echt verliefd denkt te worden etc, dan zou ik denken: lekker toch? Geniet van de kriebels zou ik zeggen

Genieten doe ik zeker maar ik voel me wel schuldig tegenover mijn vriend. Ik ken dit niet van mijzelf.
Mijn vriend is in mijn ogen echt de ware op elk vlak en dan snap ik niet hoe ik zo kan reageren op een ander.

Vandaag belde de fysiotherapeut op, de afspraak word verzet naar morgen ipv volgende week maandag!
Gelijk weer kriebels, hoop dat het snel morgen is.

Ik vind het stiekem eng om te biechten ...Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.
Ik ben een vrouw van 29 jaar en nu is mijn hart sneller gaan kloppen van een man.
Het 'probleem is alleen dat deze man 44 jaar is. Wat vinden jullie hiervan?
Ik haal me van alles in mijn hoofd

Denk je dat het hart van die man ook sneller voor jou klopt? Zo ja, geniet er dan van. Ik zou niet zo'n big deal van het leefijtdsverschil maken. Als hij leuk is, is hij leuk.
En als jullie allebei ook nog eens ongebonden zijn, geniet er dan lekker van!

Eens met Ragazza. Leeftijd is relatief.

Eens met Alibi.

Ik biecht op dat ik stiekem heel onzeker ben en daar steeds meer
last van heb. Mijn vriend morgen als werktripje voor zijn plezier een
paar dagen naar het buitenland. Met ook aantrekkelijke collega's. Dat
zijn zijn woorden. Ik acht de kans niet groot dat hij vreemd gaat en toch
heb ik er last van. Heb er al met hem over gesproken, maar dat hielp
maar even. Ik heb er buikpijn van:'(

Ik ken dat wel hoor. Ik ben dan niet jaloers qua vrouwen die meegaan, maar meer 'gezond' jaloers op het feit dat hij lekker plezier heeft met andere en ik alleen thuis zit.

Dat gevoel is gewoon niet fijn ondanks dat ik hem al het plezier gun. Ik wil alleen ook graag mee op zo'n moment!

Even onder het biechtaccount omdat ik het liever niet onder mijn eigen naam heb staan.

Ik heb de laatste tijd minder zin in seks. Het afgelopen jaar heb ik een keer of 4 een blaasontsteking gehad wat ik altijd link aan seks. Ik plas al goed uit en ga de laatste tijd zelfs douchen na de seks om het weg te spoelen. Maar er is een angst ingeslopen. Echt elke keer als we seks hebben ben ik bang om een blaasontsteking te krijgen, wat echt een enorme rot gedachte is. Ik link dat aan pijn en niet fijn.

Psychisch heb ik dus wel gewoon zin, maar de angst om weer aan de antibiotica te moeten neemt het gewoon over. Hierdoor kan ik mezelf minder ontspannen en de laatste tijd past het zelfs niet goed meer haha. Nu lach ik er om, maar zelfs mijn vriend zegt dat het gewoon bijna niet gaat. Met glijmiddel scheelt het verder niet heel veel, het zijn volgens mij echt spieren die ik onbewust aanspan.

Zou ik hiermee naar de dokter gaan? Of moet ik mezelf niet 'aanstellen' en een soort van mind-change krijgen? Ik zie gewoon een vervelende film voor me. We hebben seks, ik krijg een blaasonsteking, die beginnen direct heel intens en pijnlijk. Dan aan de antibiotica, waarvan ik dan weer darmklachten krijg. Duurt weer een ruime week voordat alles op de rit is. Ik ben gewoon op het punt dat ik denk 'voorkomen is beter dan genezen'. Maar echt een domper in ons seksleven.

Zouden jullie niet eens een tijdje seks kunnen hebben met condoom? Volgens mij is de kans op een blaasontsteking dan een heel stuk kleiner. Misschien helpt dat om weer wat beter te kunnen ontspannen en wat minder te denken aan een blaasontsteking. Als je dan weer een poosje hebt ervaring dat seks gewoon heel fijn is, lukt het daarna misschien ook om weer te ontspannen als je geen condoom gebruikt.

Zou regelmatig cranberrysap helpen? Dat voorkomt blaasontsteking. En inderdaad, een condoom? Kan het niet zijn dat je partner iets onder de leden heeft waardoor je het krijgt? Ik zou niet weten wat, maar wellicht weet de huisarts meer.

Kijk er wel mee uit, voordat je in een negatieve cirkel komt waardoor je door die associatie iets van dyspareunie ontwikkelt. Zou zonde zijn.

Biechtje met de man van 44, ik zou me er niet door laten tegenhouden. Als het wederzijds is, lekker van genieten!

Biechtje van de blaasontsteking...

Ik heb in het verleden met mijn beide exen een blaasontsteking steeds gekregen. Met mijn huidige vriend (gelukkig) niet.
De huisarts gaf aan dat dit ook te maken heeft met bacteriën die rondom de huid zitten van je sekspartner.
Bacteriën die zeg maar bij iemand horen. De bacteriën van mijn vriend 'matchen' beter met mij.
Een condoom kan wel wat helpen maar alsnog kan de huid wel bacteriën afgeven in jouw plasbuis.

Ik zou als ik jou was eens naar de huisarts gaan en het eens voorleggen. Er is ook preventieve antibiotica. Een vriendin had er met haar huidige vriend ook last van maar na 2 jaar blaasontstekingen is dit ineens verdwenen. Wellicht dat dit met gewenning te maken heeft? Ik weet het niet.. maar de huisarts en anders misschien de uroloog zou je vast verder kunnen helpen hiermee.

De tip na gemeenschap plassen was voor mij niet zo'n groot succes. Ik heb vind het vervelend om met een volle blaas seks te hebben. De paar druppels die je dan uit plast helpt niet het voorkomen van een blaasontsteking als je er al gevoelig voor bent.

Een vriendin van me heeft een nieuwe relatie. Ze is helemaal hoteldebotel van hem. Logisch, volgens mij is hij ook een echte lieverd. Ware het niet dat ie nog in een vorige relatie zit. Die hij wel zegt af te bouwen en op zoek te zijn naar nieuwe woonruimte en dergelijke.. Maar toch. Ze weet dit ook en vindt het zelf ook moeilijk, maar gaat wel helemaal voor hem en heeft het al over samenwonen met hem, terwijl hij nu nog met z'n huidige vriendin woont. Die relatie schijnt zo goed als over te zijn, maar dus nog niet helemaal.
Ik vind dat zo moeilijk. Niet zozeer dat ze zo verliefd op hem is en dat ze blind vertrouwt dat t goed komt. Maar meer dat toen ze zei dat ze een nieuwe vriend had, ik zo blij voor haar was. Eindelijk! Ik gun het die meid zo. Heeft de nodige shit over zich heen gehad, dus ze verdient een goede relatie.
Maar of dit dat nou is.... ?
Ik betwijfel het.
Ik zou haar zo graag willen zeggen dat ik oprecht blij voor haar ben, maar ik krijg het gewoon niet over m'n lippen. Ik wil dolgraag dat ze gelukkig is in een relatie maar op de een of andere manier zie ik het bij deze kerel niet gebeuren, het voelt nu al als narigheid.
Natuurlijk moet ze het zelf weten en komt ze er vroeg of laat wel achter of hij wel of niet de ware is. Het is niet aan mij om daarover te oordelen naar haar toe en dat doe ik dan ook niet.
Maar ik krijg het ook niet over m'n hart om blij voor haar te zijn, oprecht haar te zeggen dat ik hem leuk en geschikt voor haar vind. Dat vind ik zo moeilijk. Ik wil blij voor haar zijn, maar het lukt me niet en ik voel me rot daardoor.

Ik vind het ook heel logisch dat je niet blij voor haar kunt zijn. Want ze heeft feitelijk geen relatie. Ze is iemands scharrel, hij heeft nog een relatie. En weet ze wel zeker dat ze uit elkaar zijn? Een relatie is niet 'zo goed als over', je bent uit elkaar of niet, maar je bent niet zo'n beetje uit elkaar. Dus ik vraag me af of zijn vriendin wel weet dat de relatie zo goed als over is. Daarnaast mag je ook bij vriendinnen wel kritisch zijn en vragen hoe zij dat voor zich ziet en haar wijzen op risico's. Er is geen reden om mee te juichen. Je hoeft ook niet overdreven kritisch te zijn, maar doen alsof er niets aan de hand is is ook wat gek.

Hoe komen stellen die een niet zo gangbare fetish hebben daar van elkaar achter? Ik heb het dan niet over illegale of immorele dingen maar gewoon voorkeuren die over het algemeen niet als erotisch worden gezien of die veel mensen gek vinden, bijvoorbeeld plas/poepseks, dat soort dingen. Eén van de twee moet daar toch als eerste over beginnen, maar hoe gaat dat dan?