05 Dec 2019 11:32 door Biechtje
Ik wil even van me afschrijven hier.
Het gaat al een tijdje niet goed met me, depressie. Niet de eerste hier, en dus ook niet de eerste waar mijn man en ik mee dealen samen. Ofnouja samen? Mijn man steunt me vrij weinig. Opzich wel praktisch, in de zin van de kinderen verzorgen als het me niet lukt of teveel is. Maar daar moet ik wel altijd zelf omvragen, wat opzich niet erg is. Ik laat ook niet altijd goed merken hoe ik me echt voel, dus is het goed aan te geven als ik hulp nodig heb.
De laatste tijd merkte ik dat we steeds meer verwijderd van elkaar worden. Natuurlijk doordat ik me zo slecht voel, prikkelbaar ben, weinig kan hebben. Maar waar ik eerder nog wel af en toe met hem deelde hoe ik me voelde (ik vind dat heel moeilijk, want moet er ook altijd zelf over beginnen en wil geen zeur zijn, positief proberen te zijn) gebeurde dat steeds minder.
Omdat het slechter gaat, maar ook omdat hij eigenlijk niet echt reageert. Geen arm om mee heen, geen kus of een 'wat rot voor je'. Hij luistert wel echt, alleen lijkt het alsof hij niet weet wat hij zeggen moet. Zo gaat het eigenlijk al jaren. In tijden waarin het goed met mij gaat dan hebben we een hele fijne relatie, maar in tijden met depressies hebben we slecht emotioneel contact zeg maar.
Nu was ik de afgelopen dagen erg verdrietig omdat we dus eigenlijk langs elkaar heen leven. Ik krijg sinds kort eindelijk weer hulp van de ggz (wachtlijst!) en mijn man heeft de eerste keer gevraagd hoe het gegaan was, maar daarna nooit meer. Ook ben ik nieuwe medicijnen gaan gebruiken en daar vraagt hij ook niet naar.
Ik dacht, als ik niet met hem praat, dan gebeurd er ook niks. En dus heb ik gister het gesprek getracht te starten en hem gevraagd naar hoe hij de relatie vind gaan nu.
Hij was wat overrompeld en zei in eerste instantie goed, waarna toen ik zei dat ik het niet goed vond gaan hij ook zei dat hij wel merkte dat mijn depressie invloed had op onze relatie.
Daarna heb ik hem gevraagd hoe het komt dat ik niet gesteund word, hij niet vraagt hoe het gaat met mij/bij de ggz. Ik niet het idee heb dat hij wil zorgen dat het beter met mij gaat omdat hij er niks in doet. Dat ik me daardoor ook afvraag of hij het wel ziet hoe slecht het gaat, omdat hij niet reageert op mij als ik er iets van laat zien. Als laatste een paar voorbeelden gegeven van situaties waarin hij geen rekening met me houdt op sommigen vlakken (waar ik meermaals bij aan heb gegeven dat ik het niet fijn vind als het gebeurd) en dat toch dagelijks weer gebeurd.
Ik vind dat ik het echt heel aardig en netjes gebracht heb, niet te verwijtend maar vooral gesproken vanuit een gemis, natuurlijk wel met emotie want inmiddels moest ik ook flink huilen.
Ik kreeg alleen geen reactie meer...
De tv stond aan (had misschien beter uitgekund van te voren) en hij is verder tv gaan kijken. Ik ben 45 minuten blijven zitten waar ik zat, nog steeds huilend en wachtend op reactie. Ik dacht nog dat hij het misschien nog moest laten bezinken en dan later zou reageren. Maar dat gebeurde dus niet en na 45 min ben ik maar een beetje gaan forummen.
Na 2,5 uur geen woord gewisseld te hebben stond hij op en ging naar boven om te slapen. Geen welterusten, kus of wat dan ook (dat doen we normaal natuurlijk wel).
Ik ben zo boos en verdrietig nu. Hoe kan hij me zo behandelen nadat ik hem aangeef hoe ik me voel en wat ik van hem nodig heb? Het is voor mij alleen maar een bevestiging van het gevoel dat ik steeds weer krijg: wat heb ik aan een man die er niet voor me is?
En dan moeten we vanavond ook nog gezellige pakjesavond hebben met de kinderen...