Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Kwetsbaar

<<

Anoniem32

Bericht 19 Nov 2013 08:44

Kwetsbaar

Ik ben wel benieuwd of jullie dit herkennen of dat ik alleen zo raar ben.

Ik merk sinds dat mijn zoon op school zit, ik veel kwetsbaarder ben geworden. Hij vind het onwijs leuk maar maakt natuurlijk ook niet leuke dingen mee zoals ruzies, of dat hij "straf" krijgt op school.
S is altijd een manneke geweest met toch wel een gebruiksaanwijzing. Ik merk meteen wanneer hij niet lekker in zijn velletje zit en dat uit zich in vervelend gedrag.
Ik vraag bij hem dan altijd verder waarom, maar ik snap dat dat op school niet altijd gebeurt.

Vorige week had hij een ander kind in zijn oor gespuugd. Ik snapte er niks van en op school had hij zijn straf al gehad en daarna bij papa thuis ook nog eens.
Dat weekend dat hij bij mij was ben ik gaan vragen hoe het op school was, in de hoop dat hij mij zelf ging vertellen wat er gebeurt was. Dat deed hij ook en de aanleiding van het spugen was omdat dat kindje zei dat S niet op zijn verjaardagsfeestje mocht komen.
S begon enorm te huilen op dat moment bij mij.
Uiteraard is spugen helemaal geen oplossing en dat heb ik hem ook uitgelegd, maar man wat brak ik zelf op de moment.
Ik vond het zo sneu.

De laatste tijd heb ik hier wel meer last van en ik vermoed dat het wel bij een stukje los laten hoort nu hij op school zit.
Hoe gaan jullie hier mee om?
<<

Anoniem58

Bericht 19 Nov 2013 08:49

Re: Kwetsbaar

Ik had en heb dat ook. Het liefst bescherm ik hem voor alles, ook tegen de teleurstelling van niet uitgenodigd worden. Het hoort er denk ik gewoon bij, en ik ben blij dat ik niet alles mee krijg wat op school gebeurd.
Maar als Christian op school straf gehad heeft voor iets word hij thuis niet nog eens gestraft, we praten er dan over en als het ernstig is word ik ook wel even boos maar straf heeft hij al gehad dus die krijgt hij dan niet meer.
Laatst gewijzigd door Anoniem58 op 19 Nov 2013 08:57, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Anoniem57

Bericht 19 Nov 2013 08:55

Re: Kwetsbaar

Ik denk zeker dat het bij het loslaten hoort, je hebt je kind al die tijd voor een boel dingen kunnen behoeden en nu moet hij zichzelf ineens redden in die grote (toch ook wel vaak boze en oneerlijke) wereld. Het zal ook een kwestie van wennen zijn, voor hem en voor jou. Bij jou is het denk ik nog wel iets moeilijker omdat je de opvoeding (sorry als ik me vergis) niet alleen of in een gezin doet, maar samen deelt met iemand anders. Dat is nog lastiger, want soms krijg je dan voorvallen waar je niet als eerste bij bent, zeg maar.

Heel veel sterkte iig, wat ontzettend sneu toch, dat leren met vallen en opstaan.
<<

Anoniem32

Bericht 19 Nov 2013 08:56

Re: Kwetsbaar

Idd ik bescherm hem het liefste ook voor teleurstellingen, maar goed ze moeten ergens leren.
Ik straf hem thuis ook niet meer maar praat erover. Dat gaat ook gewoon goed. S kan ook echt niet met een confrontatie omgaan dan zakt hij echt in elkaar van verdriet.

Ik heb alleen geen invloed hoe papa het thuis aanpakt natuurlijk.
<<

Anoniem 42

Bericht 19 Nov 2013 13:56

Re: Kwetsbaar

Ja, heel herkenbaar, het is voor mij ook echt een valkuil om me te beschermend op te stellen. Soms hoorde ik op de opvang al wel eens iets waar mijn hart bijna van brak, bijvoorbeeld dat een kindje zei: 'Jij hoort er niet bij, je mag niet met ons meespelen.'

Maar wat me altijd wel opvalt met dat soort dingen is dat mijn dochter / kinderen in het algemeen er vaak helemaal niet zo van onder de indruk zijn als er zoiets gemeens tegen ze wordt gezegd. Ik stond dan bijna met tranen in mijn ogen en mijn dochter werd er niet warm of koud van haha. En de volgende keer zei zij dan weer iets gemeens tegen een ander kindje. Kinderen zijn ook veel lomper onder elkaar zonder elkaar echt te kwetsen.

Nu op de basisschool vind ik het ook weer spannend hoe het allemaal zal gaan.

Heel sneu voor je zoontje dat hij er zo verdrietig om was :( . Hoe heb je hem getroost / gerust gesteld of hielp het al dat hij het bij je kwijt kon?

Terug naar Zwangerschap & kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Verde