De oudste sowieso voor mij
De middelste meer voor papa denk ik. Komt denk ik omdat ik vaak de oudste deed en vriend de middelste.
De jongste lijkt nu vooral naar mij toe. Kan als ze wat verdrietig is papa voorbij kruipen om naar mij te gaan. Of mij aankijken als papa haar vast heeft

Hier heeft dochter echt een enorme voorkeur voor mij. Man vindt dat niet erg, maar ik vind het dus echt niet tof. Zo kan ik eigenlijk nooit uitslapen omdat ze perse om 6 of 7 uur s’ochtends met mama wil spelen. Als man er dan uit gaat is het schreeuwen en huilen om mama. Of ze gaat zodra man even iets in de keuken doet of naar wc gaat oid gelijk naar boven om mij uit bed te halen.
Zo ook vaak drama als ik naar werk moet. Man is dan nog thuis, maar ze wil dus perse mij. Als ik eenmaal de deur uit ben is het overigens prima volgens man.

Ja, onze dochter heeft echt wel de voorkeur voor mij en mijn man kan daar heel slecht mee omgaan. Dat maakt het voor mij soms ook wel heel lastig, want ik zou het voor hem ook fijn vinden als ze net zoveel kroelt met hem als dat ze met mij doet. Hij probeert het soms af te dwingen maar dat werkt juist averechts.

Mijn dochter hangt ook erg aan mij. M’n zoon hangt er een beetje tussen, maar trekt momenteel iets meer naar m’n man.

Dit zou ik geschreven kunnen hebben. Ik denk ook dat als man zou proberen het wat minder af te dwingen, dat t vanzelf uiteindelijk beter zou gaan. Maar ik snap zijn frustratie ook wel ergens.

De oudste (net 3 jaar) heeft een lange periode voorkeur voor mijn man gehad. Ik mocht dan helemaal niks (geen kus, zijn drinken niet maken, of zelfs niet naar hem kijken) en hij werd snel kwaad op mij. Gelukkig gaat dit sinds een paar maanden weer beter en is de voorkeur vrijwel helemaal verdwenen.

De jongste van 1 jaar heeft nog geen voorkeur.

Ja, zoon heeft een sterke voorkeur voor mij.
Als mijn vriend en ik beide thuis zijn met zoon, dan richt zoon zich compleet op mij. Hij moet naast mij aan tafel zitten, ik moet zijn brood smeren, ik moet hem troosten als hij valt of zich stoot, ik moet hem naar bed brengen en een verhaaltje voorlezen.
Als mijn vriend het doet, ontstaat er een enorme strijd. Die gaan we aan, maar niet altijd.
Ik vind het soms erg vermoeiend en vervelend voor mijn vriend. Zoon wijst hem vaak keihard af. Mijn vriend zegt er niet mee te zitten en zegt dat het een fase is. Maar die fase duurt nu al dik 2 jaar.

Mijn oudste heeft niet echt een voorkeur, maar de middelste heeft een duidelijke voorkeur voor mij. Als ik er niet ben is papa prima, maar anders moet ik alles doen. Dat kan lang niet altijd en dan is het vaak een strijd voor mijn man om hem te helpen. De jongste heeft ook een voorkeur voor mij, maar dat vind ik nu hij nog zo klein is niet zo raar.

Zoon heeft wel voorkeur voor mij. Vraagt alles aan mij, komt bij mij zitten en wil het liefst dat ik alles doe. Dat laatste doe ik niet en dan is het vaak ook wel goed als ik aangeef dat papa hem bv naar bed brengt en ik hem zo nog een kus kom geven.
Vorige week waren we paar dagen weg met mijn ouders toen was mama ook ingeruild voor oma ?

Hier eigenlijk beiden mama, maar dat is ook omdat ik de afgelopen 5 jaar het merendeel thuis ben geweest en papa werkte natuurlijk.

Hier hebben beide niet echt een voorkeur. Ook nooit gehad trouwens.

Ons zoontje heeft dit momenteel ook heel erg, een voorkeur voor mij dus. Op zich logisch, want ik spendeer veel meer tijd met hem. Maar de afwijzing naar m'n man toe is niet leuk. M'n zoontje slaat m'n man steeds, wat natuurlijk gecorrigeerd wordt en wat dus weer eindigt in boze huilbuien. Echt zo'n negatieve spiraal dan.
Vanochtend begon de dag al goed met de mededeling dat papa niet mee naar beneden mocht, die moest maar boven blijven, doeiiiii papa.
Vond ik zo sneu en voel ik me dan ook wel verdrietig door.
M'n man is nu vanmiddag even met hem naar de speeltuin, even één op één aandacht. Dat vond ik wel een goede, positief stimulerende oplossing en hopelijk ook gewoon gezellig.