Hoe erg zijn de driftbuien? Is hij tijdens een bui nog bereikbaar (als in: wordt even stil als jij iets zegt, volgt aanwijzingen op etc)?

Mijn zoon had op die leeftijd, en ouder, ook driftbuien. Die waren zo erg, dat we geen contact meer met hem konden maken tijdens een bui. Het enige dat hielp was hem stevig vasthouden tot hij rustig werd, of een time-out op zijn kamer. Niet zozeer als straf, maar om eerst eens rustig te worden.

Als je zoon in een driftbui iets stukmaakt of iets lelijks zegt, zou ik dat achteraf wel 'bestraffen', maar de driftbui zelf en het huilen niet. Daar gaat hij zich alleen maar machteloos van voelen. Alsof zijn gevoelens er niet mogen zijn.

Je kan hem op een rustig moment (niet tijdens een bui) apart nemen en bespreken welk gedrag wél acceptabel is als hij een driftbui voelt aankomen. Bijvoorbeeld op een kussen slaan of beneden in de gang op de vloer stampen, of jou om een knuffel vragen. Als hij dat gedrag vervolgens laat zien kun je dat eventueel belonen.

Kortom: de boodschap zou niet moeten zijn 'je mag geen driftbui meer krijgen', maar 'als je je driftig voelt, laat dan gedrag X zien'.

Goeie post Filoria!

Mijn zoon van 7 heeft hier ook last van. Naast wat Filoria al zegt, oefenen we hier ook met bespreekbaar maken hoe hij het aan voelt komen. We hebben een woord afgesproken waarmee hij aan kan geven dat hij zo’n redelijk extreme bui eraan zit te komen. Dat helpt aan beide kanten om het beheersbaar te maken. En erna bespreken we altijd wat er nou precies gebeurde, hoe dat voelde en hoe het anders zou kunnen.

Bedankt filoria! Hier heb ik zeker wat aan. Ook Caulfield bedankt!

Ik ga na school even met hem zitten. Dan ga ik kijken of hij dat al kan met een woord. Het gaat zo plotseling dat ik twijfel of hij het wel aan voelt komen.
Ik zet hem ook altijd even apart om af te koelen maar dit zal ik nog een keer bespreken, op een rustig moment dus.

Ik vind het zo lastig want op die momenten dat hij zo doet, is hij zo sterk en zwaar. En mijn lichaam werkt niet altijd mee waardoor zo'n uitbarsting voor mij heel zwaar is.
Maar ik wil hem hierin wel goed begeleiden want ik wil dat hij leert om met zijn emoties om te gaan.

Onze dochter heeft dit in de kleuterklas gehad.

Met de juf en met ons was afgesproken dat als ze een boze bui aan voelde komen, ze een knoopje in kwam leveren en "haar" plekje opzocht. Iedereen moest haar dan met rust laten. Dat was een plekje op de bank waar alleen zij mocht zitten (dit kan ook een krukje o.i.d. zijn) en als ze rustig was geworden kwam ze vertellen wat er aan de hand was en werd daar over gesproken. Dat werkte heel goed. Na verloop van tijd had ze steeds minder knopen nodig.

Verder sluit ik me aan bij Filoria.