11 Okt 2019 16:46 door Biechtje
Ik wilde reageren op het biechtje wat veel commentaar krijgt van anderen, maar ik merkte dat ik zelf begon te biechten dus dan maar even zo.
Ik heb al jaren een heel goede vriendin, zij is getrouwd met de neef (en beste vriend) van mijn man. We hebben de laatste tijd erg weinig contact, door verschillende omstandigheden. Ik merk dat ik al een hele tijd wel niet geheel mezelf kan zijn tegen haar, vooral via de app. We appen erg weinig dus het valt niet zo op maar als ik erover nadenk is het wel zo. We zaten ook met zijn 4en in een groepsapp maar daar is ze uit gegaan omdat ze ons te negatief vond. We hadden het een tijdje veel over de zus van haar man, want haar man moest zijn ei over van alles kwijt, en mijn man is ook de neef van zijn zus natuurlijk, dus hij weet er veel vanaf en kan goed met hem erover praten. Mijn vriendin wilde niet meer meedoen want ze wilde alleen maar vrolijkheid in haar leven. Haar man zei toen dat hij het heel graag nog met ons wilde bespreken omdat hij er anders teveel mee bleef zitten. Ik schrok toen wel want ik ben van mezelf geen negatief persoon en het was ook niet perse iets negatiefs maar echt een gesprek. We hadden het er ook vaker over als we elkaar live zagen en dan praatte ze gewoon erover mee.
Laatst heb ik ontdekt dat ze uit alle appgroepjes is gestapt, behalve die van haar eigen familie. In het groepje van haar man's familie zit ze niet meer omdat het daar altijd drama is, in het meidengroepje is ze er gewoon uit gegaan zonder van te voren iets te zeggen, etc. Laatst was de tante van mijn man en haar man heel ziek en het was kantjeboord. Toen we het erover hadden begon zij gelijk van: Wat een drama, onzin, en van die operatie ga je niet dood etc (maar er was een complicatie waardoor ze dus wel bijna dood was). Ik weet dat de familie van mijn en haar man best snel dramatisch reageren, maar dit was niet dramatisch, dit was waarheid. Ook in de meidengroep: Ze houdt niet van meidendramatiek, geef haar maar een stel (oudere) kerels, daar kan ze mee lachen.
Nu merk ik dus dat ik al tijden als we appen, eigenlijk altijd alleen maar (overdreven) vrolijk doe, en vooral nergens over praten, want ik ben "bang" dat alles als dramatisch opgevat kan worden. Ik weet dat het probleem bij haar ligt, en ook wel wat het een soort van getriggerd heeft, maar ik heb er wel eens met haar over willen praten maar ze accepteert geen enkele hulp oid. Ze vertelt ook wel eens dat ze qua bepaalde dingen niet op 1 lijn zit met haar man en dat dat haar ook frusteert. Maar ik kan niet veel daarmee, behalve luisteren. De enkele keer dat ze zich dan openstelt richting mij over zeg maar minder leuke dingen. Dit is sowieso nooit via de app, maar altijd in person.
Ik wil eigenlijk dat ze gewoon weer is zoals ze was. Ik weet dat dat niet kan, maar wel een versie waarin ik weer totaal mezelf bij haar kan zijn. En een versie waarin zij ook weer zichzelf kan zijn. Ik heb het wel eens vaker zo met haar erover maar dit helpt dus niet echt.