Wat een hel is het toch ook Dee. Ik duim voor je!!

Dee wat onzeker allemaal, is toch wat iedere keer weer

Vanochtend de inseminatie gehad. Wij waren voorbereid op slecht uitslag van het zaad. Vorige keer was het laag. En nu was het gewoon super goed hoogste tot nu toe. Nu afwachten

Spannend Sarah. Ik duim ontzettend hard voor je.

Oh wat fijn even zo'n uitslag Sarah! Zo zie je maar hoe erg dat kan fluctueren!

Spannend Sarah! Mijn duimen draaien voor jullie.

Caro, inderdaad. Als ik ongesteld wordt, zet het altijd gelijk door. Nu gisteren wat donker bloedverlies, dat stopte, vanmorgen weer een beetje. Achja, zolang het niet helderrood is moeten we maar hoop hebben ?

Dat maakt het wel heel onzeker Dee! Wat een spannende dagen zo voor jullie.

Wij hebben pas half november een afspraak in het ziekenhuis. Ik verwacht dat we dan pas in januari uitkomen voor de punctie. Daarmee schuift alles gelijk weer zo ver op, want komende maanden hebben we eigenlijk zo goed als geen kans. Ik weet dat het anders ook niet vanzelfsprekend is dat je in één keer zwanger bent hoor, maar ik baal er nu wel van.
Mijn hoop was een voorjaarsbaby, lekker weer voor mijn verloftijd en met verjaardagen, de oudste nog niet naar school en nu wordt het dus het najaar op zijn vroegst. En al dit heeft ook weer voordelen, alleen nu wil ik die nog even niet zien.

En ik snap dat mijn verdriet en frustratie voor de meiden met lege handen misschien wat 'verwend' voelt. Ik ben ontzettend dankbaar voor wat wij al hebben mogen krijgen en ergens voelt 'planning' in een topic als dit als een futiliteit. Op dit moment is onze wens voor een derde zo sterk aanwezig dat we verdriet van hebben dat de wens (nog) niet vervuld is en van de weg die we zullen moeten doorlopen om de wens (mogelijk) te vervullen.

Ik vind dit ook altijd dubbel Taeda. Is de wens voor een tweede (of derde) minder pijnlijk dan voor een eerste? Moet je dan maar blij zijn met wat er al is? Vast wel en ik weet dat je dat ook bent maar of het verdriet voor een derde dan minder wordt/ is? De wens is er, het verdriet omdat je een moeilijke weg moet bewandelen des te meer. Je hebt hem inmiddels al bewandeld namelijk, en alsnog heb je verdriet.

Ik heb altijd getracht mensen met een wens voor een tweede niet minder te beschouwen dan mijn wens voor ene eerste. Het is allebei pijnlijk, misschien op een andere manier maar pijnlijk is het gewoon. Vind het ook jammer voor je dat ht nu niet is gelukt en dat je dus idd in januari uitkomt en alles voelt dan allemaal zo lang. Bijna eindeloos, omdat je niet weet hoelang het gaat duren voordat die derde er is.

Dank voor je lieve en begripvolle reactie!

Oh die onzekerheid is vreselijk Dee, niks aan.

Spannend Sarah, fijn dat de uitslag goed was. Ga voor je duimen! Nog buikpijn gehad?

Lastig Taeda, snap je frustratie wel. Lastig om afhankelijk te zijn ook van anderen rondom je kinderwens. Je moet je nu aan hun planning aanpassen ook nog.

Ik heb daar ook altijd wel moeite mee gehad Taeda, en ik weet voor onszelf dat de wens voor een derde en de eventuele onmogelijkheid niet vergelijkbaar zal zijn met de angst en het verdriet die we toen voelden voor de eerste. Maar je kunt niet oordelen over andermans gevoel. Misschien voelt een ander het net zo heftig of zelfs heftiger. Dat probeer ik me wel altijd voor te houden. Toch blijf ik het wel moeilijk inleven vinden. En dat vind ik dan weer niet netjes van mezelf.

Dee ik had vanochtend geantwoord op je maar zie het niet staan. Wat een spanning. En heel herkenbaar die rollercoaster!

teada ik snap je wel, jij hebt als wens 3 kinderen en ondanks dat je er 2 hebt is het voor jou net zo verdrietig allemaal. En dan moet je ook nog hele traject weer in.

caro ja bizar hoor dat de uitslag zo verschillend is. Wij hadden zoiets van nou zeg maar dat het slecht is.

Pioen geen buikpijn meer. Wel extreem moe

Iedereen bedankt voor het duimen. Mag van mij snel 2 weken verder zijn

Ik had daar nog een stukje over getypt, maar dat heb ik uiteindelijk weggehaald zie ik. Wat jij schrijft over dat de wens voor een derde heel anders is dan voor een eerste, ben ik volledig met je eens. Zo ervaren wij dat ook.
Met deze twee jongens ben ik heel gelukkig en dat is ook genoeg, wanneer blijkt dat een derde kindje niet voor ons is weggelegd. Waar ik bij de eerste alles wilde doen en overal naar toe zou reizen om onze wens in vervulling te laten gaan, is het nu na het 'standaard' ICSI traject in Nederland klaar voor ons. Dan blijft er altijd verdriet op de achtergrond, maar ik zou daar wel vrede in kunnen vinden en me kunnen richten op het geluk dat we al hebben. Alleen op dit moment is het voor ons nog een onvervulde wens waar we wel iets mee willen doen en dat het op deze manier gaat, dat geeft onzekerheid, verdriet en angst.

Dit zijn altijd lastige onderwerpen. Het verdriet en de onzekerheid wanneer je voor de eerste gaat en het allemaal niet lukt is misschien wat pijnlijker en rauwer dan bij een tweede of derde, omdat je niet helemaal met lege handen staat. Toch mag het er net zo zijn, de wens is net zo groot als bij die eerste.

Ik vraag me dan toch vaak af waarom het zo verdeeld is hè. Sommige vrouwen raken ontzettend ongewenst zwanger door anticonceptie heen, anderen moeten er ontzettend veel voor doen en staan dan nog met lege handen. Dingen waar je niet teveel over na moet denken.

Ja herkenbaar verhaal Taeda.

En Arwyn, ik snap die vraag wel, maar vraag dat me eigenlijk nooit zo af gek genoeg. Zo is het nou eenmaal ofzo (lekkere dooddoener, snap ik haha). Ik kan wel dan weer enorm moeite hebben met de acties die mensen daarop laten volgen, of het hele plannen van wanneer precies een kind dan zou ‘moeten’ komen. Natuurlijk zijn er idealere situaties dan andere maar er bewust een maand voor kiezen bijvoorbeeld vind ik altijd lastig lezen. Hoewel ik er wel in kan komen hoor! Maar het lijkt altijd zo... futiel ofzo. Terwijl een kind krijgen zo gigantisch groot is. Het staat niet in het goeie perspectief dan ofzo. Mehh ik vind het moeilijk dit uit te leggen.

Ik snap je wel Zora. Het is denk ik vooral hoe makkelijk sommige mensen ermee omgaan. 'Ik knip in m'n vingers en heb een goede zwangerschap', een beetje dat idee. Soms krijg je gewoon zulke rare opmerkingen, dat ik me echt afvraag of mensen wel snappen dat het krijgen van een kindje niet iets is wat je zelf altijd maar voor het zeggen hebt.

Ik ben altijd best slecht in dingen verwoorden op 'papier'.

Ik snap het (deels) hoor Zora! Dat het nu niet gelukt is en ik mijn beeld moet aanpassen is balen.
Een verwachting qua planning die anders loopt is echter op geen enkele manier te vergelijken met het verdriet van een onvervulde kinderwens. Dat was ook helemaal niet wat ik bedoelde en ik hoop dat het ook niet zo over kwam. De emotie van het niet lukken van de terugplaatsing en alles wat daarbij komt kijken, is nu nog rauw, dus daardoor voelt het groot en overheersend. Ik kan dat ook relativeren en in dat perspectief zien, dat mijn planning anders loopt is balen, dat we medische hulp nodig hebben is verdrietig, maar ik heb ontzettend goede hoop en ik besef me ook heel goed hoe gelukkig wij al zijn.

Ik heb daar soms wel moeite mee gehad. Het besef dat het bij anderen zo makkelijk gaat maar bij ons was er een enorme duidelijke oorzaak. Dus te verklaren en daardoor grijpbaar. Kan me voorstellen als er geen oorzaak te vinden is dat het dan echt heel frustrerend is.

Ik heb er wel moeite mee als ik soms lees/hoor ook hoe makkelijk men er maar vanuit gaat dat het lukt. Of zelfs plannen rondom een bepaalde gebeurtenis. Of ‘nee die maand even niet want...’. Joh, als je een kind wil dan maakt die ene gebeurtenis geen fluit uit. Maar goed. Die mensen hebben dan de ervaring dat het makkelijk kàn gaan. Geen garantie voor een volgende zwangerschap natuurlijk maar soms wil ik daar wel eens iets van zeggen. Doe het niet, want dan ben ik niet zo lief .

Ja soms zou je wel willen he Caro hehe

Ik snap dat jij met dat plannen het zelf niet zo 1-op-1 bedoelt hoor Taeda! Dat is ook weer gewoon iets waar je van baalt en wat je hier dan opschrijft. Ik weet ook nog wel dat ik extra blij was bijvoorbeeld dat mijn verlof met T toen perfect in de zomer viel. Of dat van M precies na een belangrijke periode op werk. Er speelt gewoon zoveel mee waar je ook mee bezig bent. Dus logisch dat je dat opschrijft

Hier ben ik ongesteld geworden ?

Wat ontzettend klote weer Dee. Meer is er ook niet te zeggen eigenlijk. Sterkte!

Kut zooi der. Sterkte

Thanks meiden. Ik heb nog voor 3 maanden clomid liggen (ze had me een half jaar voorgeschreven), maar na die 3 maanden wil ik echt weer terug naar het ziekenhuis. Dan maar verdere stappen ondernemen. Heb het echt gehad met die k*t clomid.

Ach jeetje wat verdrietig Dee!

Ahhh wat jammer Dee ?