Ja, lastig. Als je echt afhankelijk bent van voedselbank etc., ik zou dat, als ik dat van tevoren weet dat de situatie zo is, niet voor mijn kind(eren) wensen. Maar een kinderwens is ook sterk. Ik zou in ieder geval het dan houden bij 1 kind en niet een groter gezin starten. Ja, of je moet een meerling krijgen natuurlijk, dat heb je niet in de hand.

Kinderen krijgen is toch per definitie een egoïstische keuze?

Ik denk dat wanneer de wens voor een kind groot is, armoede je daar niet van zal weerhouden

Ja dit wilde ik ook zeggen.

Heel saai, maar ik ook.

Of het verstandig is, is natuurlijk een tweede ja.

Ja dan eerder misschien onverstandig, maar ik vind dat ook zo wat om over te oordelen als buitenstaander. Al moet ik wel zeggen dat ik er wat moeite mee heb als ik dan zie dat het een groot gezin met vier kinderen is maar nog meer met zes huisdieren. Dat laatste heb ik dan met name wel wat moeite mee, zeker nadat ik hoorde dat er een voedselbank voor dieren is.

De situatie die je nu omschrijft in de OP vind ik eerder, zonder het programma gezien te hebben (leuk, is dat weer? Via Videoland terug te zien?) wat schrijnend en sneu, maar zo te horen zijn er pas later geldproblemen ontstaan.

Ik ben het met m'n voorgangers eens dat het altijd egoïstisch is, dat sowieso.

Maar ja, wat is armoede? Met kinderen krijg je toch weer meer toeslagen e.d. dus geen idee wat je dan overhoudt. Ik denk wel dat als je een heel grote kinderwens hebt, geld en ruimte bijvoorbeeld niet in de weg staat. Dat de wens overheerst en men het passend maakt, zegmaar.

Maar inderdaad, of het verstandig is?

Toch wat jij Marin omschrijft, zie je dat wel vaak bij mensen die al geldproblemen hebben. Er komen vaak nog meer kinderen en nog veel meer huisdieren.
Ik weet niet of het hetzelfde programma was, maar in het voorjaar was er ook zo'n vrouw met geldproblemen, torenhoge schulden en ze moest leven van €12 per week ofzo. En dan had ze 2 of 3 hondjes en zamelde ze ook nog spullen in voor een stichting voor honden.
Enorm goed natuurlijk dat ze zich zo inzette voor die hondjes, maar ik vond het zo schrijnend. Wat doe je jezelf dan aan, door ook nog weer een extra hondje in huis te nemen.

Of het koppel dat al maanden ze zorgverzekering niet betaalde, wel rookte en nu ook weer een (vierde, vijfde, iig waren het veel) kindje verwachtte. Ja maar het was wel gewenst. Man man man, je rookt liever dan dat je je zorgverzekering betaald, gebruik je verstand toch.

Interessante kwestie dit.

Werk gerelateerd zie ik dus echt vaak situaties voorbij komen. Bijvoorbeeld asielzoekers of mensen die illegaal in Nederland verblijven, ook het algemeen niet in de beste omstandigheden. Toch zie ik daar dat er om de haverklap kinderen komen. Zelfde met mensen die in een uitkeringssituatie zitten, ook hier vraag ik mij echt vaak af hoe dan? Wat ik bijvoorbeeld regelmatig zie dat een vrouw tijdens zwangerschap 1e kind allerlei klachten heeft gekregen waardoor ze niet meer kon werken en (om wat voor redenen dan ook, niet altijd meer gerelateerd aan die zwangerschap) haar situatie vervolgens alleen maar slechter is geworden. Vervolgens volgt er wel vaak relatief snel een nieuwe zwangerschap, al dan niet met nieuwe partner. Vaak zie je dan ook dat moeder de kinderen amper kan opvoeden (naar eigen zeggen he) en dat zij hierbij geholpen wordt. Maar toch weer opnieuw een kind. Ik vind dat dus ook lastig. Eigenlijk heb ik er wel een mening over, verstandig is het wat mij betreft niet. En wat Savi zegt, denk ik dan ook. Gebruik je verstand.
Die situatie in de openingspost vind ik overigens niet zo heftig, dat is meer een ongelukkige samenloop van omstandigheden denk ik.

Volgens mij speelt cultuur hier vaak ook wel een rol bij. Bijvoorbeeld dat het gebruik van anticonceptie minder gebruikelijk is omdat van je verwacht wordt dat je (na trouwen) kinderen krijgt. Kinderen zijn tenslotte ook een soort oudedagsvoorziening.
Daarnaast denk ik eerlijk gezegd ook dat mensen vaak er gewoon niet bij na denken of simpelweg niet in staat zijn de consequenties te overzien.

In de gezinnen waar er al kinderen zijn voor de financiële problemen begonnen, is er natuurlijk niks over te zeggen. Maar aan kinderen beginnen als je financiële problemen hebt, vind ik egoïstisch. Of misschien is dat niet het juiste woord. Ik snap dat als je echt heel graag kinderen wil, je altijd wel oplossingen ziet. Je krijgt inderdaad toeslagen. Maar persoonlijk vind ik het wel sneu voor die kinderen. Ze kunnen nooit eens mee op (school)reisjes die geld kosten bijvoorbeeld. En hoe ga je kinderfeestjes betalen en cadeautjes voor verjaardagen en feestdagen? Je kunt het goedkoper, minder of tweedehands doen, maar dat verschil blijft toch. En wat als je kind wil gaan studeren? Ik zou zelf denken dat ik mijn kind een goede toekomst zou ontnemen denk ik.

Ik verbaas me er bij die programma’s ook altijd over waarom mensen dan toch huisdieren hebben (meestal ook nog meerdere, kattenbakvulling en hondenvoer en de dierenarts is best duur) en altijd (merk)frisdrank enz in huis hebben en 9 van de 10 keer roken. Daarmee kun je toch hartstikke veel besparen? Maar dat is een andere discussie.

Ook als je financiële problemen hebt, kan ik me voorstellen dat de kinderwens op een gegeven moment zo groot wordt dat je er toch voor gaat.
Waar ik me wel verbaas, is dat ik meerdere gezinnen hier redelijk in de buurt weer die het echt heel krap hebben. Nauwelijks meubels in huis bijvoorbeeld, kinderen gaan nooit de tandarts want dat kost geld. Maar dan wel 6 kinderen hebben. Dat vind ik dan wel sneu voor de kinderen..