Angst dat er geen 2e komt...
Nu hebben we hier al een mooie dochter door. We willen onwijs graag een 2e kindje, maar na 4 pogingen nog geen resultaat.
We doen iui.
Mijn dochter is nu 2 en ik ben zo bang dat het niet lukt, dat de fases die we nu doormaken de laatste keer zal zijn. En ik zou haar zo graag een broertje of zusje gunnen. Ben zelf alleen op gegroeid en onze wens was altijd een groter gezin.
Ik weet dat het geen garanties geeft op geluk.
Maar toch zou ik haar nu graag klein willen houden en elke stap is weer een steek in mijn hart. Naar de peuterspeelzaal, box uit huis dat soort dingen. Natuurlijk ook onwijs trots dat zij het zo goed doet!
Ik kan heel goed bedenken dat het leven niet maakbaar is. Maar mijn doet me echt pijn in mijn hart die wens los te moeten laten.
We hebben nog 2 pogingen met deze donor. Daarna moeten we kijjen wat we kunnen en nog willen. Mijn man neigt erna te stoppen.
Maandag was onze 4e mislukte poging dus het is ook nog vers, maar ik kan het bijna niet loslaten.
En ik wil oom gewoon genieten van mijn dochter.
Volgende week hebben we gesprek met onze arts.
Herkenbaar? Tips om er makkelijker mee om te gaan?