Ah wat verdrietig Ava. 13 jaar in jullie leven geweest. Sterkte de komende tijd.

Wij hebben een week geleden onze hond van 12 in laten slapen. Beestje was op. Ons gevoel zei heel duidelijk, peuter (en andere hond) gaan mee. En dat was voor ons de juiste keuze. Ook voor peuter van 3. Ook de dierenarts zelf adviseerde daarin. Peuter heeft zelfs geholpen met plakbandje vast maken. Maar verder was het voor hem vrij abstract. Wij hebben de hond begraven in de tuin, en wilden dit doen als peuter z'n slaapje deed. Dus we lieten de hond in de auto (zou 5 min duren) afijn, peuter was snaps genoeg om te zeggen. Papa, mama we vergeten hondje mee naar huis te nemen, die moet mee. Zo gedaan en thuis nog eens afscheid genomen. Dit ging heel natuurlijk.
Nu weet hij dat hondje ligt begraven "en gaan we nooit vergeten" en soms is hij verdrietig of wilt foto's kijken. Maar al met al pakt hij het zeer goed op en was het voor ons de juiste keuze. Thuiskomen zonder hond en het dan uitleggen klopte voor ons niet.

Volg je gevoel, vraag advies aan de dierenarts. Ik denk dat je hierin geen verkeerde keuze kan maken. Heel veel sterkte.

Wij hebben 1 van de poezen op 29 mei in laten slapen. Ze had een tumor in haar kaak en het zat al heel ver.

De kibderen hadden studiedag en ze waren mee om mij weg te brengen naar mijn werk. Daarvoor hadden we de poes bij de dierenarts gebracht. Hij zou foto's maken omdat ze zo bleef kwijlen en de week daarvoor hadden ze niks kunnen ontdekken (nog geen foto's gemaakt).
We waren net 10 minuten op mijn werk toen de dierenarts al belde dat het foute boel was ?.

We hebben het toen meteen aan de kinderen verteld en we zijn gelijk naar de dierenarts gegaan om afscheid te nemen. De kinderen waren er bij tijdens het inslapen. Man, wat hebben wij vieren staan brullen. Maar ik ben nog steeds heel blij dat we het zo gedaan hebben.

We hebben haar bij de dierenarts gelaten. Vanuit daar is door het crematorium opgehaald en individueel gecremeerd. De as hebben we in een kokertje gekregen en de kinderen hebben een pootafdrukje in gips met een plukje haar in een blikje. Dat wilde ze graag.

Ach SanFran wat verdrietig van jullie hond. Net was je zegt hij is zo lang in je leven geweest en dat valt zwaar. Het is gewoon een lid van de familie. Jij ook nog veel sterkte! Fijn dat hij bij jullie in de tuin begraven ligt en jullie kindje dat weet. Wij willen straks onze kat laten cremeren en zijn as in een potje in de tuin zetten.

Mien wat verdrietig van jullie kat. Dan zal ze stiekem toch best veel pijn hebben gehad. Arm ding. Fijn dat je kinderen erbij konden zijn en dat je er goed op terug kan kijken. Waar hebben jullie de kat laten cremeren? En regelde hun ook dat pootafdrukje?

We hebben haar in Uden laten cremeren. Zij regelde inderdaad het pootafdrukje. Dat werd naar de dierenarts opgestuurd.

Kan het niet ook door de warmte komen? Daar had ze de vorige keer ook last van, toch? Ik merk dat nu bij onze andere poes. Ze mag nu na 8 weken los in de tuin. Normaal ging ze meteen op pad maar nu ligt ze al een paar uur voor pampus in de schaduw bij de garage. (Wat ik overigens verder prima vind. Ben doodsbang dat ze de weg kwijt raakt, al zit dat gewoon in mijn hoofd).

Tompouce hij is weer flink afgevallen. Hij krijgt medicijnen voor zijn schildklier en ik denk dat de dosis weer te laag is geworden. En hij heeft ook artrose en dat wordt steeds erger. Maar vanmiddag moest hij overgeven en zat er bloed bij.. Vandaar dat ik het even somber in zie.

Ach jee. Dat klinkt inderdaad niet goed ?.
Sterkte!

Onze kat was 11 en is afgelopen januari ingeslapen. De kat was er al voordat de kinderen werden geboren. Voor de kinderen is hij er altijd geweest.

Alle drie zijn ze erbij geweest en de dierenarts heeft dat heel goed opgepakt. Natuurlijk waren ze verdrietig maar ze mochten nog een tekening maken voor hem, brokjes geven, nog even een momentje alleen, op de foto enz. Daarna heeft ie een prikje gehad zodat hij op schoot ging slapen en mochten ze hem in een mandje leggen. Daarna hebben we hem daar gelaten.

Pluis wat had jullie kat?

En wat mooi om te lezen dat de dierenarts er zo mee is omgegaan. Ik zal vanavond eens aan onze dierenarts vragen of zij ook zoiets doen voor kinderen. Ik ben er namelijk nog niet uit wat ik zal doen. Mijn oudste is heel erg gevoelig en bij hem blijven heel lang dingen hangen zeg maar. En mijn jongste begrijpt het nog niet helemaal denk ik wat de dood inhoudt.

Ik neig denk ik toch naar om ze er niet bij te laten zijn als hij wordt ingeslapen. Maar dat ze van te voren wel vertel wat er gaat gebeuren en dat ze thuis afscheid mogen nemen. Maar ik hoop dat dit alles nog even gaat duren. Ik kan nog geen afscheid nemen van hem hoor Ik hoop zo dat ze hem nog even op kunnen lappen voor een paar jaar.

Ach Ava wat verdrietig, ik voel je verdriet gewoon

Wat hoop ik met je mee dat je jullie lieverd nog een tijd bij jullie mogen hebben :*

Dat is lief Peinture dankjewel! Onze kat is gewoon een soort kindje van me. Als hij iets heeft zit ik er echt mee. En het is zo’n lieverd Na het eten gaan we met hem naar de dierenarts.

Mijn zus heeft 3 kinds en had twee katten die vrij kort na elkaar zijn overleden.
De ene is er gewoon echt tussenuit gepiept terwijl ze bij de dierenarts zat te wachten. Nu had deze kat diabetisch en de kinderen wisten dat mijn zus er mee naar de DA ging toen ze op school zaten. Ondanks dat Flip al was overleden is mijn zus na school met de jongens die kant op gegaan om afscheid te nemen. Voor de jongens wat dat heel prettig.
De oudste zat al bij de DA en daarmee ging het ook slechter. Ze zouden nog langskomen op ziekenbezoek ( kan bij hun DA), dat is nog gelukt en die nacht is ze ook zelf overleden. Ook hiervan hebben de jongens nog afscheid mogen nemen voordat Tong werd afgevoerd. Voor de jongens was het zo ook heel duidelijk dat de beestjes er niet meer zijn.

ah ava wat verdrietig. Je kat is toch je kind. Heb verder geen tips hoe met kinderen

Sterkte

Hoe was het bij de dierenarts Ava?

Ze hebben bloed geprikt bij hem en ik heb gelukkig na een kwartiertje wachten de uitslag meteen gekregen. Alle waardes in het bloed waren prima en met zijn schildklier was het ook redelijk goed. Ik moet nu een extra pilletje geven want het mocht nog wel een beetje lager qua waarden zijn. Hij is dus wel een halve kilo afgevallen en dat kon ze eigenlijk niet verklaren maar was wel iets om in de gaten te houden. Misschien dat het door het extra pilletje goed komt en anders moeten ze toch verder gaan kijken. Maar het kon ook goed zijn dat het een combinatie is van warm weer en minder eetlust van de afgelopen weken. Over 3 weken moeten we weer terug en wordt zijn bloeddruk gemeten en wordt hij gewogen. Hij heeft verder niet meer overgegeven maar waarschijnlijk is er gewoon een klein vaatje in de maag gesprongen tijdens het braken toen.

Ik ben wel heel opgelucht dat het eigenlijk allemaal wel mee viel. En het hoort gewoon een beetje bij het ouder worden. Bloed prikken bij een kat is trouwens wel echt verschrikkelijk. Hij veranderde ineens in een boze grommende beer haha! We hebben hem met drieën vast moeten houden incl handschoenen want hij werd echt heel boos. En nu ligt hij prinsheerlijk te slapen op het kleed Zo blij dat hij weer lekker thuis is!

Ik heb het er nog met de huisarts over gehad wbt kinderen en het overlijden van een huisdier. Ze vertelde dat kinderen er goed bij betrokken werden door vooral een goede uitleg. En verder moet je gewoon doen wat goed voelt. Wel adviseerde (als je ze er dus bij wil hebben) ze om kinderen evt bij het eerste inslaap prikje te blijven maar bij de tweede niet. Schijnbaar krijgen ze twee prikken dat wist ik dus niet. Een dat ze in slaap vallen en de tweede zorgt voor een hart stilstand. Maar ik hoop dat dit in ons geval nog lang duurt!

Fijn Ava dat hij weer lekker thuis is en het allemaal relatief meevalt. Lekker knuffelen samen!

Gelukkig viel het mee.

En bloedprikken bij een kat is echt vreselijk. Bij die van mij moest ik van te voren zijn kleedje in spuiten met spul. En bij de dierenarts werd die in een handdoek gewikkeld en dan met die mensen vast houden en zo konden ze prikken. Als dat mislukte moest die onder narcose .

Het klopt dat ze 2 prikken krijgen. Ik hoop dat het nog heel lang duurt voor jullie.

Oh Ava gelukkig, wat fijn! Wat een nare gevoelens moet je toch hebben gehad. Nu proberen ze van je af te laten glijden en wat vertrouwen krijgen. Dat hij nog maar lang bij jullie mag zijn.

Onze katten (broertjes) hadden beiden een genetische afwijking aan de nieren (beide een andere). De eerste hebben we vlak na hun 6e verjaardag verloren en de tweede acuut, nu iets meer dan 2 en een half jaar geleden. Vreselijk vond ik het. Ze zouden nu 12 zijn. Het waren echt mijn kindjes.

We hebben nu 2 jaar nieuwe katten (broer en zus) en ik ben gek op ze! Maar ze moeten wel nog een beetje op het niveau komen van de vorige katten haha.

Wij hebben de kindjes toen niet betrokken bij het overlijden, ook omdat het echt heel snel is gegaan. En ze waren nog geen 1 en nog geen 3. Mijn zoon was wel verdrietig en hij heeft het nog regelmatig over hem.

Ik heb J vorig jaar meegenomen naar de dierenarts. Eerst mochten we daar in een apart kamertje nog even knuffelen. Mijn moeder heeft J toen meegenomen naar de wachtkamer. Ik heb mijn poes toen vast gehouden terwijl ze ingeslapen werd en toen dat gebeurd was zijn mijn moeder en J weer gekomen. Hij heeft het nog wel eens over haar.

Wat fijn, Ava!
Hopelijk kunnen jullie nog lang van hem genieten ?

Oh Sarah dat is ook heel wat! Ik wist ook niet dat een kat zo sterk kon zijn. We moesten hem echt met z’n drieën vasthouden en dat ging al net goed.

Dat is lief Peinture. Ik heb ook wel de hoop dat hij nog even mee kan. Zijn waardes waren allemaal echt netjes en hij heeft geen pijn. En dat laatst vind ik toch wel het belangrijkste. Want als hij dagelijks met pijn moet rondlopen is ook geen doen en dan moet je op een gegeven moment gewoon de keuze maken. En het zijn inderdaad net je kindjes. Je hebt ze vanaf baby zijnde, je zorgt voor ze en ze zijn er gewoon elke dag. Wel leuk dat jullie weer een duo hebben genomen!

Minx dat is ook een prima manier. Dat is ook iets wat ik straks ook belangrijk vind. Dat ze zien dat hij dood is. Dan is het toch een bevestiging dat hij er gewoon niet meer is.

Tompouce dat hoop ik ook!

De kindjes waren ook erg blij dat onze kat weer terug was. Vooral mijn oudste kan zich heel erg druk maken om zoiets en hij werd gelijk goed geknuffeld toen hij thuis was