17 Jun 2019 10:17 door Biechtje
Ik ben aan het solliciteren, na een lange tijd geen betaald werk meer te hebben gedaan, en ik word er op dit moment zo enorm zenuwachtig van dat ik er letterlijk ziek van wordt. Ik heb 1 baanaanbod liggen, waarover ik twijfel of ik het aan moet nemen. De uitslag van een ander gesprek wacht ik af, maar ondertussen blokkeer ik aan alle kanten. Ik heb het afgelopen weekend continu huilbuien gehad, bij het opstaan komt de gedachte eraan bij me op en word ik direct weer misselijk en gespannen in mijn lijf. Ik ben meer bang voor een acceptatie dan een afwijzing van die tweede baan geloof ik. Extreme (faal)angst en moeite met veranderingen. Bang dat ik het werk niet aan kan, bang dat ik het verpruts, bang dat het teveel is, bang dat het werk te heftig is. En daarnaast heb ik er, hoewel ik van alleen thuis zijn ook niet meer gelukkig word, enorm moeite mee om de tijd met mijn kinderen los te laten. Drie dagen bso, niet meer bij alle schooldingen kunnen zijn, alles tegelijk proberen te combineren, zullen ze het me niet enorm kwalijk nemen, doe ik er voor hen wel goed aan? Ik ben gezegend met de lange tijd waarin ik niets van hen heb hoeven missen, maar voor mijn eigen ontwikkeling en zelfvertrouwen zou weer aan het werk gaan zo goed kunnen zijn en ik denk dat ook voor de kinderen een werkende moeder heel goed zal/kan zijn. En toch voelt alles nu even tegenstrijdig, zie ik overal als een berg tegenop en voel ik me een enorme aansteller, maar as we speak dient een volgende huilbui zich alweer aan...