Carrie schreef:

Pluis schreef:Zoooo herkenbaar!

Een van de kinderen heeft een vriendje een paar straten verder. Vriendje heeft ook nog een broertje van 5. Het is hier dus regelmatig gebeurt dat de bel al om 9.30 gaat en er 2 kinderen voor de deur staan. Telefoon/Tablet/DS mee en vragen of ze mogen spelen. Allemaal prima maar 1) wij, ook de kinderen, slapen nog om 9.30. 2) met het vriendje kunnen ze zich vermaken maar met broertje niet die krijg je er gratis en voor niks bij. 3) op zaterdag heb ik een vrije dag en heb ik vanallesennogwat te doen. Uiteindelijk stuur ik ze naar huis omdat ze de tent afbreken of zeg dat ze dan daar maar moeten gaan spelen. Zeggen die kinderen doodleuk dat ze ‘niet in huis mogen’ of dat ‘Papa en mama niet thuis zijn’. ‘S avonds op een verjaardag hoor ik dan dat de moeder aan het schilderen was, iemand ze tegen is gekomen bij een tuincentrum of ik lees op Facebook ‘dat ze zo lekker opgeruimd heeft #schoonhuis #heerlijk’. En dan wordt ik best een beetje pissig. Als ik iets moet of wil regel ik altijd oppas, blijft een van ons bij de kinderen, neem ik ze mee en als dat allemaal niet gaat gaan mijn plannen niet door. Welkom in de wereld met kinderen. Kinderen gaan hier voor het opruimen van het huis, schilderen of winkelen.

Ik heb haar geappt dat ik dat niet zo tof vind en ze volgende keer het op z’n minst even kan vragen en krijg dan als reactie dat de kinderen buitenspelen en zij dan niet weet dat ze naar mij gaan. Die kinderen zijn 5 en 7 en zelf zijn ze weg

Met het dikgedrukte ben ik het helemaal eens! En van mijn buurvrouw, de vraag of hij bij ons mag, want ze wil even een uurtje slapen, ik vind het echt zo bijzonder. Ik wil ook best een uurtje slapen, maar daar ga ik de buurvrouw toch niet voor vragen.

Maar dit verhaal vind ik wel erg hoor, gebeurt dit nu nog steeds? Hoe reageerde ze op jouw appje? En als ze om 9.30 aanbellen zou ik die kinderen zeker wegsturen en anders de ouders bellen als de kinderen aangeven niet in huis te mogen/weg te zijn. Wat verdrietig ook zeg.