Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Je kind (even) niet zo leuk vinden

<<

Geel

Bericht 04 Jun 2019 20:10

Je kind (even) niet zo leuk vinden

Ik open dit topic vooral omdat ik zoek naar herkenning en misschien ook wat geruststelling.

Mijn dochter is nu 3 jaar en 2 maanden oud, maar sinds een maandje is haar gedrag zo anders en soms herken ik haar gewoon niet. Vanavond realiseerde ik me dat ik haar/bij haar zijn sindsdien soms niet meer zo leuk vind. En daar baal ik van.

Het was altijd een aanhankelijk meisje, gevoelig, vrij snel angstig, luisterde goed en lief. Maar sinds een maand heeft ze geregeld driftbuien (denk: als iets niet gaat op de manier die ze had bedacht, en je blijft consequent, kan ze echt totaal flippen, uiteindelijk helemaal overstuur zijn en er niet uit komen). We hebben een paar keer gehad dat het echt anderhalf uur duurde. Het is vaak rond bedtijd.

Maar ook al heeft ze geen driftbui, dan is ze all over the place, luistert slecht naar wat wij vragen ("kom even naar de badkamer, we gaan tandenpoetsen, ik ga je pyjama aandoen, niet meer spelen enz.") en ook al hebben we nu bijv. al een week geen driftbui gehad, dan nog hebben we steeds het gevoel dat waar maar íets fouten hoeven doen en we belanden er alsnog in.

Overdag gaat het vaak best prima, maar echt gezellig vind ik het vaak niet. Dat komt deels door mezelf: ik kan gewoon niet zoveel. Stoeien, optillen, veel dingen ondernemen ect. gaat niet goed meer en ik heb best vaak pijn of ben moe. Ik heb vaak het gevoel dat ik haar afwijs. Maar ik merk ook aan haar dat ze minder lief doet, we zijn minder dichtbij elkaar ofzo. Ze zegt dingen als: je mag niet praten mama, of je mag niet aan me zitten enzo. Goed dat ze haar grenzen aangeeft, maar tegelijk knuffelt ze me minder, geeft minder kusjes en zegt bijna geen lieve dingen. Ze wil alleen lekker bij me zitten als ik een boekje ga voorlezen.

Ik merk aan alles dat ze 3 is, onafhankelijker wordt, dingen zelf wil doen, bepalen en kiezen en dat is goed. Dat wil ik ook en ik laat haar ook heel veel zelf doen. Maar tegelijk voel ik afstand en zijn veel dingen een klein of groot gevecht, en ik weet gewoon niet goed waar dat aan ligt.

Herkennen jullie dit? Herkennen jullie dit van de leeftijd, van de tijd dat je zwanger was van een tweede, gewoon sowieso in het moederschap, of van toen je zelf minder lekker in je vel zat of van wat dan ook? Ik ben benieuwd naar ervaringen en misschien ook wat tips. (Want dat is het ook, ik weet niet goed wat ik wil, qua opvoeding. De harde, consequente lijn, de praat-en-overleg-lijn, de lieve lijn, etc.) Benieuwd!
<<

Anoniem313

Bericht 04 Jun 2019 20:19

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Herkenbaar. Mijn jongste is nu bijna 4 en ik heb hem het afgelopen jaar regelmatig niet zo leuk gevonden. Strijd om alles, steeds wegrennen waardoor je nergens heen kunt, met eten gooien, de sfeer negatief bepalen, you name it. En dan ben ik niet zwanger maar vanwege alle drukte altijd wel voortdurend moe en gepreoccupeerd met 100 lijstjes in mn hoofd - en geduld is sowieso niet iets wat ik in ruime mate bezit, dus dat was vaak niet leuk. Ik zag vaak zelfs op tegen mijn zorgdag.
Dus je bent niet de enige ;)
En, hier gaat het sinds een tijdje beter. Ik ben nog steeds meer politieagent aan het spelen dan me lief is en vanavond ging hij weer finaal uit zn plaat omdat ik het gore lef had een roosje broccoli op zijn bord te leggen, maar het wordt minder, en dan zie ik zijn leuke kanten weer helderder. Ik maak me geen illusies, er zullen ook wel weer zwaardere periodes komen. Maar ik zou in jouw geval dus niet concluderen dat M vanaf nu dus minder afhankelijk of knuffelig is - wie weet komt dat terug. Of niet, maar het blijft toch veranderen.
Qua opvoeding ben ik erg voor het pick your battles, zeker in jouw staat van zwangerschap. En de lat niet te hoog leggen.
<<

Marin

Gebruikers-avatar

President

Berichten: 43579

Geregistreerd: 16 Nov 2015 14:09

Bericht 04 Jun 2019 20:31

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Ten eerste: Wat goed dat je dit opschrijft. Voor jezelf ook alleen al. Vaak helpt het bij dit soort dingen om ook even te kunnen ventileren. Tegen zo'n klein persoontje kan je zoveel frustratie opbouwen maar het echt uiten kan niet, want ze begrijpen het niet, of in elk geval op een ander niveau. Dus deel het gerust hier (en met je man ongetwijfeld).

Ten tweede: Ja ik herken het. Niet van nu, maar van een eerdere periode, van anderhalf tot twee jaar ongeveer. Ik heb er echt enorm mee geworsteld, want ik vond het zo erg dat ik hem niet zo leuk vond. Ik vond het écht geen leuke fase. Hij had heel veel frustratie, kon zich nog niet goed uiten, maar wilde dat wel. Dat is nu hij beter kan praten wel echt heel erg verbeterd. Dus in die zin herken ik niet de periode waarin het zich plaatsvindt, want mijn zoontje was nog een stuk jonger dan dat jouw dochter nu is. Maar ik herken wel het tijdbommetje dat je kind is, je hoeft maar íets te doen of het gaat mis, dat kan iets heel kleins zijn. Met het kleinste ding kan het het langst duren om er weer uit te komen, inderdaad zo lang tot hij weer bedaard was. Hij heeft het nog steeds wel af en toe (het hoort ook echt bij het peuter zijn), maar het gaat wel echt heel veel beter nu. Ik laat hem nu de laatste tijd heel veel kiezen. Dingen die irrelevant voor mij zijn maar ik hem leer dat hij een keuze mag hebben en maken. Kledingkeuze, schoenenkeuze (ik weet toch welke hij gaat kiezen want hij kiest altijd hetzelfde), wat hij wil ontbijten (yoghurt of brood, es ist mir egal), wat hij voor broodbeleg wil. Hij mag veel meer kiezen en snapt ook dat hij daarin mag kiezen. Dat helpt zo enorm hier.

Oh joh ik heb hier zo veel over gehuild zelf. Ik denk dat het bij mij ook kwam omdat de winter lang duurde, het was nog voordat hij naar de peuterspeelzaal ging en ik was zo moe van het 24/7 verzorgen.
Bij jou zal het misschien met de zwangerschap te maken hebben. Jij bent misschien meer vermoeid, hebt (misschien) een korter lontje en je dochter zal zich misschien steeds beter realiseren dat zij straks niet meer de enige is.

Ik herken ook heel goed je laatste zin. Ik wil ook graag de consequente moeder zijn en dat lukt -vaak- best. Maar het laatste half jaar ben ik helemaal niet zo consequent en ben ik steeds meer afgegleden naar de geen strijd moeder. ook vanwege dat tijdbommetje. Soms heb ik gewoon geen zin in strijd en kies ik dus op voorhand al makkelijk. Jij zei vandaag iets over perfectie tegen mij op instagram en geldt dat hier niet ook? We doen echt ons best als moeders en misschien hoeft het echt niet zo strak elke keer. Ik denk dat dat misschien ook gewoon niet realistisch is. Het kan wel, maar dan heb je in deze fase dus constant mot met je kind. Ik word daar zelf echt verdrietig van merk ik en dus is het ook soms misschien een beetje een egoistische keuze. Op de lange termijn misschien niet de allerbeste keuze om de touwtjes iets te laten vieren, maar in het hier en nu geeft het dan wel wat ademruimte voor zowel mij als m'n zoon.
En ik word ook steeds meer de overleg moeder inderdaad, wat ook steeds beter gaat qua leeftijd. Ik heb daar nog niet echt tips over, want ik heb het gevoel dat ik minder 'ver' ben in de ontwikkeling als peutermoeder, twee jaar en drie jaar is volgens mij ook echt best wel een verschil qua gedrag. Maar ik herken het wel en dat wilde ik wel even zeggen.
Let's discover the world together.
<<

GeKKiE

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4984

Geregistreerd: 01 Sep 2013 07:30

Bericht 04 Jun 2019 20:34

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Mijn dochter is bijna even oud en heeft precies dat gedrag.
En ze gedraagt zich vooral zo thuis bij ons.
Als we ergens anders zijn of ze speelt met vriendjes/neefjes/nichtjes dan is er zo goed als niks aan de hand.
Maar soms is ze echt onuitstaanbaar en vind ik haar niet leuk. En ik heb al veel aanpakken geprobeerd, maar dat maakt allemaal niks uit.
Ze kan al boos worden om niks. Het kan op sommige dagen al beginnen tijdens het aankleden, als ze bijvoorbeeld iets niet aan wil ofzo.
Ik ga er maar elke keer vanuit dat het een fase is en weer voorbij gaat.
Ik wacht nog op DE tip om dit aan te pakken.
<<

Elliot

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15401

Geregistreerd: 20 Feb 2014 11:58

Bericht 04 Jun 2019 20:43

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Hier ook herkenning Geel! Ik worstel hier al een paar weken mee. D. is opzich een heel lief mannetje maar hij weigert pertinent om te gaan slapen en dan wordt hij ‘s middags echt met de minuut vervelender. Hij is dan moe en wordt daardoor heel druk. Wat ik dan weer heel slecht trek, en m’n lontje is al zo kort door m’n zwangerschap en de pijn en vermoeidheid. Vooral op de dagen dat mijn man moet werken en ik niet wordt het me regelmatig teveel. Wat ik het ergste vind is dat ik soms gewoon echt in tranen uitbarst van frustratie waar hij bij is. En dan komt hij naar me toe om te knuffelen en dan zegt hij: niet verdrietig zijn mama. En dan voelt het echt alsof ik zo hard faal, ik vind die momenten zo naar.

Ik heb vanaf vandaag “verlof” (sta nu eerst ziekgemeld de komende anderhalve week en vanaf 30 weken gaat m’n verlof officieel in) en ik hoop enorm dat dit wat rust brengt bij me. Ik kan nu op de dagen dat D. bij oma of het KDV is overdag even opladen zodat ik ‘s avonds nog fris genoeg ben om rustig met hem te spelen en hem op bed te leggen. Ik duim dat het helpt. Verder probeer ik te accepteren dat ik gewoon even niet mezelf ben en ik let erop dat ik dit zo min mogelijk aan D. laat merken. Maar kleintjes voelen veel aan hoor, dus misschien komt het drukke gedrag ook wel door de aankomende verandering die ze gewoon aan voelen komen. Dat zou bij jouw dochter ook goed het geval kunnen zijn.

Ik heb verder niet echt tips, behalve dat je denk ik moet proberen lief voor jezelf te zijn en te onthouden dat je enorm je best doet. Pick your battles en verwacht niet teveel van jezelf. Zolang je je dochter voldoende liefde geeft komt alles goed, en ik twijfel er niet aan dat ze die liefde krijgt.

♥♥
<<

Zora

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 17343

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:24

Bericht 04 Jun 2019 20:49

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Ik herken het ook van een tijdje geleden en nu nog soms. T is een heel zachtaardige jongen, lief, houdt van puzzelen, treinbanen maken, luisteren naar luisterboeken, knuffelen, boeken lezen, liedjes zingen. Maar hij heeft ook periodes waarin alles zo moeilijk is. Ik denk niet zo vergelijkbaar als bij jou, echt lange driftbuien zijn leven op 1 hand te tellen. Maar het is ook maar net wat je gewend bent he :)

wat bij hem hielp en nog helpt bij periodes dat hij slecht luistert en luisterde en echt dwars was is meer tijd nemen voor alles. Het meer voorspelbaar maken voor hem. Wij merken heel erg dat als we zelf weinig energie en zin hebben, en dat je gewoon wil dat hij nú luistert of doet wat je zegt, meteen, dat dat periodes zijn waarin het weer slechter gaat. Ik kondig zoveel mogelijk aan: over 5 minuutjes (weet hij niet precies hoor, hoe lang dat is) gaan we eten, over 1 minuutje gaan we eten. Straks gaan we dit doen, dan stoppen we met spelen. En dan check ik altijd of ie het gehoord heeft (en akkoord gaat :)). Echt proberen dat hij van tevoren al on board is met het plan. Keuzes geven helpt ook, en ook dat dan tot in den treure uitleggen. In sommige situaties (bijv het bijna gaan eten) hebben we dit al zo vaak zo gedaan dat het heel voorspelbaar voor hem is en nu dus eigenlijk altijd goed gaat.

Maar pfff wel lange adem hoor. En dan zijn wij denk ik wel echt gezegend met een kind met wie je redelijk goed kunt praten/afspraken maken..

Goed dat je het zo erkent hoor. Wij zeggen het in die periodes ook tegen elkaar. En de tijd voor hij naar school ging was ook echt neit altijd leuk meer. En vonden we hem ook niet altijd leuk.
14 mei 2015 ♥ T- kleine held
13 februari 2018 ♥ M - klein feestje
<<

Anoniem326

Bericht 04 Jun 2019 20:57

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Ik herken het gevoel wel dat sommige dagen niet zo leuk zijn. Maar bij mij is het meer het gevoel dat ik mezelf/ mijn reactie niet leuk vind. Als ik moe ben/ werkdruk heb/ druk in mijn hoofd ben of haast heb, reageer ik niet constructief op vervelend gedrag, waardoor ik op dat moment de afstand en onbegrip tussen mij en mijn kind voel groeien. Ik heb dan de rust en ruimte op dat moment niet om er ontspannen en geduldig op te reageren. Vanochtend begon mijn oudste dochter de dag met zeuren. Ze wilde iets aan dat in de was zat, met heel veel pijn en moeite een andere jurk uitgezocht. Toen wilde ik haar helpen maar dat mocht niet, toen ging ze tergend langzaam haar jurk aantrekken en ik wilde ander kind in andere kamer helpen, maar dat mocht niet want ik moest bij haar blijven. Eindelijk kleren aan. Toen we de trap afliepen, liep ik voor haar in plaats van achter haar. Helemaal verkeerd “mama jij doet alles fout!!!”. Vervolgens vond ze dat ik te hard praatte met mijn andere dochter. Haar boterham was niet goed gesmeerd en de melk was vies. En dan met zo’n zeurstem. Vervolgens zei ik tegen haar dat ze moet ophouden met zeuren en mopperen. En dat ik haar bord zou wegzetten als ze door zou gaan met zeuren. Dat deed ze, want inmiddels was het door haar uitgekozen beleg ook verkeerd. Toen heb ik het bord weggepakt en toen raakte ze compleet overstuur. “Mama jij doet zo boos tegen mij, daar word ik verdrietig van”. En dan reageer ik met “weet je waar ik verdrietig van word...”

Als ik meteen tegen haar had gezegd “Och Soof, wat vervelend dat je favoriete jurk in de was zit en je wil hem zo graag aan. Wat nu? Hoe lossen we dat op? Of als ik een grapje had gemaakt over het verkeerde been uit bed stappen en ik had haar been geïnspecteerd of gekieteld dan had ik haar waarschijnlijk uit haar bui gekregen. Maar ik had haast en wilde dat ze zich gewoon zou aankleden. En dan gaat het van kwaad tot erger.

Uiteindelijk heb ik haar een knuffel gegeven en gezegd dat we ons allebei niet fijn voelen. En gevraagd of het lukte toch de melk op te drinken en een paar happen van haar boterham te nemen. En in de auto zei ze opeens “Mama ik voel me nu weer lief”.

En wat betreft consequent zijn, wanneer pluk je daar de vruchten van? Bij mij is nee echt nee en het wordt door zeuren nooitnja. Maar toch weerhoudt mijn consequent nee mijn kinderen niet van drammen.
Laatst gewijzigd door Anoniem326 op 04 Jun 2019 21:43, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Minx

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11503

Geregistreerd: 15 Jan 2014 00:42

Bericht 04 Jun 2019 21:11

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Zo herkenbaar, mijn zoon kan ik soms ook echt achter het behang plakken. En dat gehuil om helemaal niets. Hij ging vanavond compleet uit zn dak omdat er geen broccoli meer was. Echt de ene dag wil hij niets en de dag erna drama omdat de brocolli op is.
Ik denk dat hij echt heel erg toe aan school is. Gelukkig is dat nog even en dan mag hij naar school. Hij is gewoon echt aan het testen tot hoever hij kan gaan. Daarbij komt ook nog eens dat mijn vriend soms echt te lief voor hem is. Ik ben echt de strenge ouder en hij bespeeld mijn vriend soms gewoon.
2015 💙
<<

Anoniem326

Bericht 04 Jun 2019 21:14

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

En qua opvoeden doe ik wat Zora doet. Afspraken maken, kinderen betrekken bij afspraak, voorbereiden, voorspelbaar zijn en uitleg geven. En het valt of staat met de tijd en rust die ik er voor neem. En de rust die ik op dat moment zelf heb in mijn hoofd en houding.
<<

Marin

Gebruikers-avatar

President

Berichten: 43579

Geregistreerd: 16 Nov 2015 14:09

Bericht 04 Jun 2019 21:37

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Ik merk inderdaad ook dat gehaastheid niet helpt. Liever langer over iets doen zonder driftbuien dan even snel met alle gevolgen van dien.
Al werkt het niet helemaal zo hier, want als ik ruim van te voren aangeef dat we naar bed gaan, begint de driftbui vaak dan al. Maar ik denk heel vaak aan Zora als ik heel voorspelbaar te werk ga en ik hoop dat het op den duur z'n vruchten afwerpt.
Let's discover the world together.
<<

Zora

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 17343

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:24

Bericht 05 Jun 2019 05:59

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Ahh wat leuk en lief om te horen Marin!!

Holly het is denk ik heel waar wat je zegt. Zo had ik het eigenlijk nog niet zo gerealiseerd, of ja onbewust wel want ik schrijf ook al in mijn post dat als wij zelf weinig energie hebben, we onze aanpak minder goed onthouden en dan merk je dat dus meteen. Misschien is het een andere kip/ei. Of nouja, het zal wel een wisselwerking zijn :)
14 mei 2015 ♥ T- kleine held
13 februari 2018 ♥ M - klein feestje
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15900

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 05 Jun 2019 08:26

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Heel herkenbaar. Ik vond het laatste half jaar voordat D naar school ging écht niet zo leuk. Het heeft me veel energie gekost. Ze worden groter, zelfstandiger, gaan nog meer op zoek naar grenzen en mogelijkheden. Heel slopend, zeker als je ook nog zwanger bent. Voel je dus niet al te schuldig, ook al is het niet fijn om dit zo te ervaren.
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Jezzie

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 8837

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:17

Bericht 05 Jun 2019 08:37

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Hier ook wel herkenbaar. Het gaat wel wat in periodes.
De oudste kan soms heel bijdehand en eigenwijs zijn en dan botsen wij echt heel erg samen.
Bij de jongste merk ik dat het er vooral vaak aan ligt hoe ik me voel. Als ik minder kan hebben ga ik op hem mopperen en dan zet hij zich juist alleen maar meer af tegen mij. Hij kan er ook heel slecht tegen als ik boos doe en laat mij dan beseffen dat ik daarmee moet stoppen. "Ben je nu weer blij?" Vraagt hij dan. Nou dat komt wel binnen dan hoor.
2012
2016
2020

Instagram
<<

Tompouce

Kletskop

Berichten: 509

Geregistreerd: 17 Jan 2019 19:39

Bericht 05 Jun 2019 09:14

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Heel herkenbaar!
Zowel toen ik zwanger was van de 2e maar nu (ze is inmiddels 9!) heeft ze nog steeds van die fase's.
Vooral als er veranderingen aan zitten te komen of als ze op school moet optreden ofzo. Bij haar is het dus puur spanning voor het onbekende. Momenteel zit ze ook weer in zo'n fase (we gaan verhuizen) en kan ze echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen! Dan is ze gewoon echt niet reëel meer. Bijvoorbeeld door de week bij een vriendinnetje willen logeren. Als ik alleen nog maar aanhaal om nee te gaan zeggen dan begint ze al hysterisch te krijsen dat ze noooooooit iets mag van mij en daarna slaat het over in piepstemmetjes en héél zielig (nep) huilen! (Vroeger was de reden dan omdat ik haar niet mocht aankleden, ik een "verkeerde" kleur beker gaf, ik niet naar haar mocht kijken...)

Maar ik merk wel dat dit bij haar speelt als er iets aan zit te komen. En ik kan dat vooraf nog zo goed bespreekbaar maken, meestal maakt dat geen verschil. Ik weet inmiddels wel dat het ook weer voorbij gaat. (En weer terugkomt, dat dan weer wel).
<<

Anoniem321

Bericht 05 Jun 2019 10:29

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Wat een 'feest' van herkenning. Onze zoon is 3.5 en luistert ook heel slecht, heeft soms van de buien en dan hebben wij het gevoel op eieren te moeten lopen omdat de boel zo kan exploderen.
Als mijn vriend dan alleen al naar hem kijkt is het: "Heit, je mag niet naar me kijken!' Ik daarentegen ben al een tijdje alles voor hem..
Hij is dol op speculoos op brood, maar als ik het dan voor hem klaarmaak veegt hij zo het bord aan de kant/op de grond en roept: "Ik vind speculoos niet lekker!".
Of hij wil dan zijn kleren niet aan en ligt op de grond te mokken in zijn blote kont. Alles wat we dan doen komt verkeerd aan. soms zien we de humor er van in (ja echt) en dan lachen we naar elkaar, maar dan is het: "Jullie mogen niet lachen!"
Vaak moet het even exploderen om daarna weer in rustiger vaarwater te belanden. Net alsof de druk er even af moet en dan halen we allemaal opgelucht adem.

Hij heeft tot voor kort nog in zijn ledikantje gelegen, maar slaapt sinds kort in een groot bed, waar hij zelf in en uit kan stappen. De eerste week ging het goed en nu is het elke avond raak met weer opstaan en de boel op stelten zetten. Hele drama's spelen zich 's avonds af. Mijn vriend is er sinds kort goed klaar mee en legt hem uiteindelijk weer in zijn ledikant, dat nog op zijn kamer staat en waar hij niet uit kan komen.

Dit is maar een kleine greep uit de verschillende situaties waarin hij de pan uit flipt of gewoon niet goed luistert. Het is inderdaad erg vermoeiend en vaak gewoon niet leuk.
Gelukkig kan hij ook lief en gezellig zijn en luistert hij soms wel goed. Bijvoorbeeld als ik 's ochtends zijn haar doe. Dan gaat hij braaf op zijn stoel klaar zitten.

Ik houd het er maar op dat het een fase is... Een die hopelijk snel weer voorbij gaat.
<<

Salome

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 6805

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:33

Bericht 05 Jun 2019 10:56

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Ik herken het ook wel.
Wat ook hier erg helpt is om de dagplanning met hem door te nemen.
Hij weet precies waar hij aan toe is. Zo wist hij net zelf dat hij even een filmpje mocht kijken en dat we daarna brood gaan eten. Dat heb ik hem namelijk vanochtend verteld. Hij begon om 6 uur al te drammen om een filmpje. Ik vertel dan dat we eerst naar beneden gaan en gaan ontbijten. Dat hij daarna naar de peuterschool gaat en als hij terugkomt hij even een filmpje mag kijken. T onthoud echt ALLES dus ik ben altijd wel een beetje voorzichtig met dingen beloven.

Zo vraag ik hem bijvoorbeeld ook welk fruit hij wil. Ik geef hem de keuze uit 2 soorten. En dat voorkomt weer een driftbui.
Ik merk aan mijzelf dat ik het enorm moeilijk vind dat hij overdag niet meer slaapt. Ik weet echt soms niet wat we met die lange middag moeten. Komt ook omdat ik zelf erg slecht slaap en daardoor erg veel tijd voor mijzelf nodig heb overdag. Ik merk dit ook aan mijn man. Die wil T zo snel mogelijk in bed hebben na het avondeten. We zijn erg aan vakantie toe haha.

Maar er zijn ook van die heerlijke dagen dat alles vanzelf gaat. Dat T uren alleen speelt en ik zowaar een heel magazine uit kan lezen. Dan voel ik mij zo schuldig dat ik soms zo mopper op hem.
2016
<<

Arwyn

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 9634

Geregistreerd: 01 Sep 2013 15:06

Bericht 05 Jun 2019 12:49

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Volgens mij is dit bij alle ouders van 3 jarigen herkenbaar hoor Geel!
2 is nee, maar als ze 3 zijn, is het vaak nog veel erger. Ze hebben zo goed door hoe dingen werken en waar jij op reageert..
Bij E. merken we ook dat ze inmiddels gewoon heel erg toe is aan school, aan extra uitdaging. Met een baby (of als je zelf zwanger bent) is het vaak gewoon lastiger om dat de hele tijd te bieden. Daarnaast moeten ze natuurlijk ook gewoon leren dat het leven niet alleen om hen draait en dat is ook gewoon best lastig!

Bij ieder kind werkt iets anders is mijn ervaring, en het verschilt ook per moment. Het voorspelbare proberen wij ook (we doen nu dit, dan dat. We gaan straks eten, wanneer dit filmpje is afgelopen gaat de tv uit). De ene keer gaat dit supergoed en doet ze uit zichzelf wat we hebben afgesproken, de andere keer wordt ze alsnog boos.
Wat ik iig heel erg probeer is te benoemen dat het haar gedrag is dat ik niet leuk vind, niet dat ik haar niet meer leuk vind. Ze moet ook de ruimte krijgen om grenzen op te zoeken en daar soms dus even keihard tegenaan knallen. Hoe rot het voor ons ook is (echt, de rollen behang zijn soms niet aan te slepen), het hoort er wel bij en is goed voor haar ontwikkeling.

Kun je haar niet eens een dagje uitbesteden? Zwanger zijn kost ook gewoon veel energie. Helemaal niks mis mee als je dan eens even een dag(deel) voor jezelf pakt!
Ik hou van jou, van heel jou

augustus 2015 - juni 2018 - januari 2022
<<

Tommie

Gebruikers-avatar

Kwebbel

Berichten: 265

Geregistreerd: 11 Mrt 2014 18:57

Bericht 05 Jun 2019 15:29

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Hoi Geel,
Wat vervelend voor je. En heel herkenbare situatie(s). Het hoort bij het peuterzijn, maar meestal is het een 1 op 1 spiegelsituatie van jezelf. Je zit niet lekker in je vel, je hebt geen geduld etc. Heel normaal natuurlijk, maar een peuter heeft daar geen boodschap aan. Wij hebben de volgende strategieën bij onze 3jarige dochter en dit helpt heel goed:

- (Dit is echt de beste tip, voor iedereen hier!) Wanneer ze in een boze / opstandige bui zit, heeft ze veelal teveel prikkels moeten verwerken gedurende de dag, of te weinig aandacht van ons gekregen. Omdat ze nog maar 3 jaar is, kan ze zich niet goed uiten en weet ze niet wat ze met haar frustratie aanmoet. Wij helpen haar om haar begrensd zich even enorm gefrustreerd te laten voelen waardoor ze alles eruit gooit. Wat we al vanaf baby af aan doen is haar stevig vasthouden, ze gaat dan gillen/tegenstribbelen/'mama laat me lohooosss!'/slijmerig praten etc. Ik ga niet in op haar vragen, maar zeg alleen maar 'mama is bij je, het komt goed'. Na verloop van tijd (heb geduld!) ontspant ze helemaal en daarna is ze heel kalm en meegaand. Ze is dan letterlijk haar spanningen kwijt. Deze methode komt uit het boek van Solter, de taal van het huilen.

- Neem de tijd voor alles, plan zodanig dat je zo min mogelijk gehaast bent. Zo doe ik gedurende dag verschillende kleine klusjes voor het koken, zodat ik niet om 5 uur druk in de keuken bezig ben en haar geen aandacht kan geven.

- Neem de dag door, zowel 's ochtend als wanneer ze naar bed gaat.

- Denk je eens in hoevaak een kind te horen krijgt 'doe dit, doe dat'. Ik zou er zelf ook helemaal gek van worden. Ik probeer het haar nu zoveel mogelijk zelf te laten vertellen. 'Hee, hoe moet dat eigenlijk, tanden poetsen, wil je mij dat leren?'

- Probeer geen onderhandelingen te voeren. Vermijd het woord 'anders' (Je gaat nu eten, anders krijg je geen toetje bijvoorbeeld). Bedenk samen oplossingen als je iets wilt bereiken wat zij niet wil.

- Stuur je kind naar vriendjes/oppas, en ga lekker niks doen! Beste tip haha. Ik heb net mijn tweede kindje gekregen en de dagen dat dochter naar de opvang of oppas is, echt reuze ontspannen is dat! Zelfs met baby haha.

Bovenstaande dingen probeer ik zoveel mogelijk gedisciplineerd uit te voeren, maar af en toe lukt dat echt niet en vind ik mijn kind ook stom ;) Gelukkig is er dan altijd weer een nieuwe dag met nieuwe kansen!
<<

Geel

Bericht 05 Jun 2019 15:49

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Jongens! Ik was even heel druk met slapen, opstarten en werken en nu lees ik jullie reacties; wat een walhalla. Ik ga overal op reageren, geef me ff.
<<

Geel

Bericht 05 Jun 2019 16:09

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

@Tommie: dank voor al je tips, hier en daar overlap met de rest. Het vasthouden heb ik weleens geprobeerd, maar dat gaat echt niet. Dan had ik dat denk ik van baby af aan al moeten doen. Wat ik wel geregeld heb gedaan en wat effectief was, was benoemen en dan wachten: 'je bent heel boos omdat je nog een knuffel wilt, terwijl mama had gezegd dat dit de laatste knuffel was en dat je moet gaan slapen'. En dan roept ze heel hard 'ja' en komt dan vaak zelf al met een soort analyse van dat dat niet kan enzo en kunnen we het gaan oplossen.

Maar weet je, soms vind ik dat een oplossing niet altijd kan en dat ze gewoon moet luisteren naar wat ik zeg, omdat het laat is bijv of weet ik wat voor reden. Daarin ben ik misschien wel ouderwets, maar ik vind het belangrijk dat een volwassene niet alles eindeloos hoeft uit te leggen aan een kind. Ik merk dat ik dat op mijn werk ook irritant vind: pubers die continu met je in discussie gaan en weerwoorden hebben. Ik wil haar ook leren dat klaar klaar is en dat ze soms gewoon moet luisteren zonder uitleg of lieve woorden of wat dan ook.

@Arwyn: wat je zegt over ruimte krijgen om grenzen op te zoeken, vind ik echt een goeie om te onthouden ja. Het is superleerzaam. Dankjewel voor je waardevolle en herkenbare woorden!

@Salome en anderen: keuzes geven werkt hier vaak juist averechts. Dan weet ze het eigenlijk niet, merk ik dat ze eigenlijk gewoon leiding van mij wil. Of dan rekt ze die keuze suuuuuperlang uit en daar word ik dan weer ongeduldig van, hehe.

@Holly en Caulfield: heel waardevol wat jullie zeggen en vooral ook het gedrag van Sophie, die hele situatie is enorm herkenbaar.

Vanochtend ging het trouwens supergoed. We kwamen beneden en ik had haar gietertje op de eettafel neergezet (ja, echt verschrikkelijk, ik weet het). Kwam ze boos-verontwaardigd naar me toe dat ik dat echt niet had mogen doen en dat ik een stommerd was. Dus ik antwoordde dat ze me geen stommerd mag noemen, dat hebben we afgesproken, maar dat ze het wel dom of jammer van me mag vinden. Ze antwoordde met dat ik het toch zelf had gedaan en dat het mijn eigen schuld was (3 jaar, hoe dan). Toen zei ik dat ik het niet expres had gedaan en dat ik haar iets wilde vertellen. Nou, eerst wilde ze natuurlijk niet komen, maar uiteindelijk kwam ze toch maar. En toen heb ik een beetje het verschil uitgelegd tussen iemand expres verdrietig of boos maken (door bijv. slaan of nare dingen zeggen), en dat je dat wel stom mag vinden, maar dat iemand ook iets per ongeluk kan doen en dat je dan niet zo boos hoeft te zijn. Nou, ze vond het heeeeeerlijk, ik kreeg helemaal knuffels en haar hele toon veranderde. Dus dat was wel fantastisch en daar kan ik weer even op teren. (Dikke kans dat er vnv een driftbui komt, want ze is heel de dag op de nieuwe kdv-groep geweest.)
<<

Anoniem331

Bericht 05 Jun 2019 21:17

Re: Je kind (even) niet zo leuk vinden

Oh zo herkenbaar allemaal. Hier is dat ook nog regelmatig zo, en nu zijn mijn kinderen al bijna 9 en ruim 10 jaar. En heel eerlijk gezegd ben ik soms echt blij dat ze voor 2 of 3 dagen naar hun vader gaan. Dan kan ik opladen, alles even loslaten om vervolgens weer met al mijn enthousiasme in dezelfde valkuilen te stappen als ze weer thuis komen. Het zijn levende wezens, met een mening (waar je soms u tegen zegt) die soms struggelen met alle problemen die het leven bied aan kinderen van deze leeftijd, en moeten dit dan verdelen tussen 2 ouders. Oftewel, het is soms ook gewoon zo. Wij hebben geaccepteerd dat niet alles altijd even leuk en gezellig is.
Als de basis maar goed is, dan denk ik dat het niet zo'n groot probleem is.

Terug naar Zwangerschap & kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Pompoen