30 Mei 2019 07:25 door Whatever
Sorry, maar ik denk niet dat je constructief bezig bent zo. Je kijkt er echt niet realistisch tegenaan nu en je gedachten zijn compleet niet helpend. Ik denk dat het geen kwestie is van "er niet onderuit kunnen komen", ik denk dat je arts héél goed begrijpt wat er speelt en verstandig advies geeft en ik denk júist dat het je herstel zal bevorderen als je in een vroege fase al dit soort gesprekken hebt. Ik vind de reactie van je arts dus heel verstandig. Zijn rol is ook niet buffer spelen maar jullie op een constructieve manier begeleiden en zorgen dat jouw herstel zo goed mogelijk verloopt en je werkgever je niet te snel overvraagt. En volgens mij doet hij/zij dat juist heel goed op deze manier.
Het is heel erg gangbaar en ook aangetoond effectief om juist bij burnout tijdens de vroege ziekte periode contact te houden met de werkvloer. Het advies is zelfs wekelijks koffiepauze. En juist bij problemen met de werksfeer/ werkgever moet je daarover zo snel mogelijk in gesprek gaan. Langsgaan en communiceren staat niet gelijk aan reïntegreren. Ik snap dat je bij wijze van het liefst een half jaar werk uit je leven bant, maar dat is geen long term solution. Juist grenzen leren herkennen, aangeven en bewaken is iets dat je gaat helpen. Heb je ook psychologische ondersteuning? Ik denk dat dat bij iedere burnout essentieel is. Ja, burnout komt per definitie door werkdruk maar ook door je eigen kwetsbaarheden zoals je grenzen herkennen en aangeven, je eigen irrationele gedachten en gevoelens, je eigen beleving. Dat kun je alleen niet fiksen en fiks je ook niet door enkel even rust (sterker nog dat werkt juist vaak averechts).
Mijn beste vriendin is momenteel aan het reïntegreren na een burnout vorig jaar, ook voornaamste reden een toxische werkgever en die heeft eerst paar maanden rust met wekelijkse koffiemomentjes gehad, heeft toen ook een paar gesprekken over wederzijdse verwachtingen gehad wat in de toekomst moest veranderen (vond ze toen ook vreselijk) en is nu een half jaar ofzo heel rustig aan het reintegreren en nu weer op 25 uur ofzo. En het mooiste: de werkrelatie is enorm verbeterd, terwijl we echt dachten dat ze haar promotie beter op kon geven omdat bij haar promotor de burnouts bij bosjes vielen. Ik denk eerlijk gezegd dat dát een ideaal traject is: rust maar niet geheel de connectie met werk verliezen (des te hogere drempel en meer spanning rondom reïntegratie anders), in vroeg stadium gesprekken over anders met elkaar omgaan en langzaaaam opbouwen.
Ik zou dus zeker naar dit gesprek gaan, maar het inplannen op een moment dat voor jou prettig is (dus niet vrijdag maar ook niet over twee weken - al was dat wel handiger om gelijk op moment van appje duidelijk af te spreken omdat het nu vervelend is dat vandaag hemelvaart is), los daarvan geen contact hebben maar verwijzen naar dat gesprek (al zou ik je dus ook enorm adviseren wel wekelijks/om de week even koffie te gaan drinken) en het kort houden en eventueel iemand meenemen.