Ja maar 4 uur is nog nacht.
Ik zou de dag echt niet voor 6 uur beginnen.
Wij hebben T dit ook echt moeten leren hoor.
We lieten hem nooit huilen maar hebben keer op keer aai over de bol gegeven en uitgelegd dat het donker is etc.
Momenteel hebben we een kind dat s avonds niet wil slapen.
Ook dan leggen we hem het steeds uit.
En nu is hij natuurlijk al 3. maar op de leeftijd van jouw L lag hij al steeds vaker te kletsen in bed ipv huilen.
Ja dan kletste hij van 4.30-6.00
Dat is dan zo. Maar ik kon nog wel ff lekker liggen.

Ik zweer bij Tizzie Hall, dat heeft ons enorm geholpen

Hee, leuk om te horen Marsy, dat dat bij jullie ook is aangeslagen. Was in die periode ook echt een life saver voor ons.

Ze woont in Australie dus erg bekend hier! R. sliep met 11 maanden na 2 nachten door, ervoor werd hij 6-8 keer wakker. Life changer absoluut.

Ze slapen allebei pas door (meestal, regelmatig toch nog 1 of 2 keer wakker) sinds ze een jaar of drie/vier zijn. Geen tips dus, behalve accepteren.

Ja, ik herinner me nog dat ik m destijds aan je tipte toen doorslapen een issue was bij jou. Fijn dat het heeft geholpen.

Oh God, excuus, was jij dat? Die hele tijd is 1 grote blur voor mij. In dat geval ben je mijn reddende engel geweest en I’m paying it forward zoals je ziet!

LG: sorry, maar berichten zoals die van jou daar werd ik toen zó boos om. Je slaat alle hoop weg met zo’n opmerking.

Ok. Ik antwoord gewoon op de vraag, het is niet naar bedoeld ofzo. Ik was destijds ook best wanhopig soms, vaak zelfs, maar werd ook niet boos om mensen die eerlijk vertelden dat hun kind met een maand al doorsliep. Ik denk dat het juist helpt om een eerlijk beeld te geven: er zijn kinderen die pas heel laat gaan doorslapen, er zijn er ook die het bijna gelijk doen en alles ertussenin.

Ja dat lijkt me een logisch antwoord. En dan zijn er kinderen die beetje hulp nodig hebben, zoals de mijne. En dan kun je je vast ook nog herinneren dat je álles ging proberen en telkens hoop had. Er zijn zoveel dingen die ze kan proberen. Er zijn echt niet zoveel kinderen die pas met 3 jaar doorslapen, dat is best uitzonderlijk. Dus niet iets wat ik vind dat de hoop voor TO moet wegvegen.

Ik denk dat je nu wel heel veel voor de TO invult, dat ik de hoop voor haar wegveeg. En ik zeg ook nergens dat het standaard is dat kinderen met drie jaar pas doorslapen. Niet iedereen wil álles proberen overigens, ik niet in ieder geval. Daarom is mijn tip acceptatie. Is gewoon voor iedereen anders en dat lijkt me prima. Maar goed, dit valt me nogal rauw op m’n dak en ik zie de zin van discussiëren hierover in dit topic niet in, dus ik laat het hierbij. Het was in ieder geval niet mijn bedoeling om je te kwetsen Marsy.

Maar het is toch gewoon de realiteit voor Lonely Goatherd dat haar kinderen toen pas door sliepen? Hoe kan jij daar dan boos over worden? Ze vertelt gewoon hoe het voor haar was en wat haar hielp.

Sorry Marsy, ik vind jou heel leuk en dat weet je, maar bij dit onderwerp (en laatst ook bij Jip met de reflux bijvoorbeeld) heb ik soms het idee dat jij denkt dat je de enige bent die door de hel is gegaan. Of dat je het een soort van vergelijkt van hoe erg het was (en dan voor jou altijd erger). Ik denk dat iedereen z'n eigen grens heeft en z'n eigen beleveningswereld en het is hoe dan ook altijd slopend (denk ik, want ik ben geen echte ervaringsdeskundige).
Concrete tips geven lijkt me prima, zoals die slaapguru die je noemt, maar iemand anders oordelen op haar ervaring en haar manier van ermee omgaan is gewoon niet zo chic.

Is dat zo? Ik vind dat mensen best dingen mogen leren, inclusief ikzelf. Als het zo overkomt dat ik denk dat ik alleen door een hel ben gegaan, dát is niet mijn bedoeling. Maar man, wat heb ik veel geleerd in die periode. Ik kan er serieus wel een PhD in doen, zoveel weet ik van alles intussen. Niemand had ik om mee te praten, niemand die door hetzelfde was heen gegaan en me concrete tips kon geven. Wel allemaal mensen die van die dooddoeners als hierboven gingen zeggen. ‘Met 3 maanden is hij eroverheen’ (en dan niet) ‘mijn kind had het ook, was een pittig kind en dat is hij nog steeds’ etc etc. Echt zo ontzettend niet helpend. Zag alleen maar vreselijk op tegen de toekomst. Ik heb toen meteen gezegd: als iemand ooit doorheen moet waar wij doorheen zijn gegaan, dan zeg ik dat soort dingen nooit. Valse hoop gevend. Maar wel álle informatie, kennis en concrete trainingen/(natuurlijke) medicatie of andere NU helpende dingen. Iets om te proberen en je aan vast te houden.

Bij mij is alles goed gekomen. Net als dat je sommige dingen niet zegt over kinderwens hebben of andere opmerkingen die gewoon niet zo tactisch zijn, daar valt bij mij dit ook onder. Het is geen advies of kennis deling. Het is puur een op zichzelf staande eigen situatie beschrijven die nu niks toevoegt. En als ik daar niks van zeg, zijn er wellicht andere Marsy’s die dit soort opmerkingen mogen aanhoren op het moment dat de wereld pikzwart is en je van vermoeidheid het liefst uit een raam wilt springen. En niet horen dat het wellicht nog wel 2 jaar kan gaan duren. Want je wilt dat het vannacht nog stopt.
En misschien denkt TO hier wel helemaal niet zo over, ik weet intussen van velen die ik online wél heb kunnen helpen, dat ook zij doodmoe werden van dit soort opmerkingen. Ik ben echt niet uitzonderlijk alleen of zeg dit voor de lol. Ik probeer je echt iets mee te geven en ipv dat je het inziet, ga je nog verdedigen ook. Ik snap jullie wel, maar jullie snappen mij niet. Dat is ok, maar ik ga er niet mijn mond over houden.

Er wordt letterlijk gevraagd in de OP wanneer mijn kinderen gingen doorslapen en of ik tips heb. Ik geef op beide vragen eerlijk antwoord. Ik vertel het niet uit het niets aan een doodvermoeide moeder die niet om mijn ervaring of advies heeft gevraagd. In dat laatste geval zou ik jouw reactie heel goed begrijpen, in dit geval snap ik het inderdaad niet nee. Met name niet de voor mij aanvallend voelende toon. Maar goed, dit heeft dan m.i. gewoon met een meningsverschil te maken, niet met het feit dat ik geen ervaring zou hebben met amper slapende kinderen en het enorme verlangen om dat op te lossen, want dat heb ik dus wel, ik ben ook ‘een Marsy’ geweest. Verder heeft niemand heeft gezegd dat jij er je mond over moet houden.

Ok dit wordt een welles-nietus discussie. Ik reageer aanvallend omdat je gewoon niet wilt inzien dat je in sommige gevallen gewoon beter niks kunt zeggen, dit is er 1 van. De tips natuurlijk wél maar ze heeft niks aan jouw ervaring van na 2 jaar. Want dat is tering ver weg en niet iets wat ze (ok, laat ik niet voor TO spreken, maar even voor bijv. nu een Nederlandse vriendin van me die door hetzelfde gaat, die dezelfde opmerking plaatste poos terug) nu nodig heeft. Of iets aan heeft in het algemeen. Maar goed, we raken het niet eens en ik val in herhaling. Dit is niet mijn topic, niet mijn verhaal. Maar voelde toch even dat ik een soort verdediging moest aanvoeren, omdat als ik de TO was geweest 1,5 jaar terug, dan had ik dat niet durven zeggen omdat je niet ondankbaar wilt overkomen, mensen reageren toch op je topic. En dan de wanhoop voelen dat het nog zo lang kan duren. Nou, dat hoeft dus níet! Genoeg dingen die ze eerst kan proberen en voor veel mensen hielpen!

En ik hoop ook van harte dat het gauw beter gaat met het slapen van haar dochter, zijn we het daar in ieder geval over eens.

Hahaha, dat is zeker waar. Gun iedereen slaap!!

Ik ben wel benieuwd naar Tizzie Hall. Wat houdt dat precies in?

Het is een vrouw die ooit haar broertje verloor aan stille dood en daarna vaak de baby’s rond ging lopen die moesten huilen in de kerk. Ze kreeg een gevoel voor de verschillende ‘huiltjes’ van de baby’s en ontwikkelde zich vanuit daar als echte baby goeroe. Ik ben tegen een baby laten uithuilen. Tizzie ook, alleen is er een verschil tussen huiltjes. Samen met een eetplan en wat dingetjes in bed veranderen, heeft zij een techniek die echt werkt, tenminste voor ons. Lang strak vastgehouden aan deze methode maar nu zijn we wat makkelijker.