Wat een goed topic Joey. Zelf heb ik twee keer pre-eclampsie doorgemaakt waarvan 1 keer vrij heftig bij mijn tweeling en de 2e keer veel milder bij mij maar bij mijn baby wel een flinke groeiachterstand door afwijkingen in de placenta. Dat laatste relateerden ze achteraf wel weer aan de pre-eclampsie. Ik heb nooit echt 'nazorg' gehad. Na 6 weken bleek alles weer oke en dat was het wel. Op papier dan. Ik weet soms niet of ik er ooit echt van hersteld ben. Maar tegelijk is het lastig wat bij pre eclampsie hoort en wat 'gewoon' vermoeidheid' is die bij deze tropenjaren hoort.

De 2e keer is nu 2 jaar geleden en ik heb nog steeds last van die prikkelgevoeligheid. Bij de 1e keer had ik heel slecht zicht toen het slechter ging en babbelde ik heel raar. Als ik nu te moe ben merk ik dat ik heel slecht op woorden kom en ook veel gevoeliger ben qua zicht (vlekken zien en tintelingen). In het normale dagelijkse leven voelde ik me na een paar maand wel hersteld, maar bij vermoeidheid of drukke fases voel ik wel dat ik sommige dingen niet zo goed meer aankan. Ik hoop dat je je gauw weer jezelf gaat voelen!

Ik lag vanaf 34 weken zwangerschap in het ziekenhuis. Ze hebben de bevalling kunnen rekken tot de 37 weken. Mijn dochter was, ondanks een ‘voldragen’ zwangerschapsduur randprematuur. Ze was er nog helemaal niet klaar voor om geboren te worden. Ik zelf heb niet veel klachten overgehouden. Wel een PD overgehouden, al weet ik niet of dat door de pre-eclampsie is geweest.

Veel sterkte, hopelijk knap je snel op

Overigens moest ik wel een aantal keer op nacontrole om mijn bloeddruk te checken.

Ik ben na vier weken ontslagen uit het ziekenhuis, maar heb wel nacontrole bij de huisarts. Ook hebben vk's en de gyn in het ziekenhuis tig keer gezegd dat als ik behoefte heb aan een gesprek ik dat altijd kan aangeven, ook als die behoefte over maanden nog komt. De geestelijke nazorg die ze aanbieden vind ik wel fijn hier.
Wat heftig dat je het twee keer gehad hebt Trui. Ik heb idd ook gelezen dat je ook best nooit meer de oude kunt worden qua wat je aan kunt. En ook dat veel klachten geschoven worden onder het feit dat het idd tropenjaren zijn, maar dat herstel van pe toch wel iets anders is, tsjah.
Een postnale depressie bedoel je Tiem? Ook naar zeg, dat je dat erbij gekregen hebt.

Een vriendin van mij kreeg na de bevalling pre eclampsie. Herstel ging wel goed, maar toch te veel hooi op haar vork genomen en nu, 8 jaar later, is ze nog steeds vermoeid, hoofdpijn, etc

Goeie vraag. Bij mij was het ook pas later in de zwangerschap dat ik ineens hoge bloeddruk had (met 34 weken) maar toen ging het ook echt snel omhoog. Ik werd in de weken daarna om de 2 a 3 dagen gemeten en met 37 wk was het echt veel te hoog en werd ik opgenomen, waarbij het ook nog bleef stijgen. Met 37 wk en 4 dagen ben ik uiteindelijk met een keizersnede bevallen van onze zoon. Net als jij was ik de dag ná de bevalling erg ziek en daardoor is ook veel langs me heen gegaan die dag.
Maar los van de controle met 6 weken heb ik nooit meer controle gehad. Ik heb dus ook geen idee of klachten die ik heb (ik ben ook wel veel vermoeid, en slecht tegen veel prikkels kunnen bijvoorbeeld, wat ik hier meer lees) hiermee verband houden. Ik heb daar ook nooit bij stil gestaan. Ik heb zelf niet perse het idee dat het hier nog mee te maken heeft, mijn zoon is inmiddels al 7.

Wel heel evrvelend voor je Joey, hopelijk gaat het gauw beter.

Heb je vier weken in het ziekenhuis gelegen of 4 weken nog behandelingen in het ziekenhuis gehad?

Ik heb bij mijn eerste pre-eclampsie gehad. Met 28 weken begon mijn bloeddruk al te stijgen. Met 33 weken heb ik een week in het ziekenhuis gelegen omdat mijn bloedruk veel te hoog was. Na een week met medicatie terug naar huis. En met 35 weken weer opgenomen omdat ik ondanks de vele medicatie wederom een torenhoge bloeddruk had. Die kregen ze er vervolgens ook niet meer onder, ook de eiwitten in de urine waren gestegen. Ik moest prikkelarm verpleegd worden, lag op een high care kamer, kreeg magnesiumsulfaat (wat een ellende) en ze zijn me gelijk gaan inleiden. Ik werd ondanks alle infusen wel steeds zieker dus op dag 35+3 kreeg ik ‘s ochtends de boodschap dat ik die dag moeder zou worden, hetzij via een keizersnede, hetzij als ze mijn vliezen konden breken hopelijk via de natuurlijke weg. Het werd dat laatste gelukkig, hoewel het door de weeenopwekkers een flink heftige bevalling werd, maar wel eentje waar ik gelukkig goed op terug kijk. Mijn oudste zoon is met 35+3 geboren en was predysmatuur. Hij was officieel randprematuur maar gedroeg zich veel prematuurder en heeft nog 3,5 week in het ziekenhuis gelegen. Na de bevalling ben ik ook nog even wat zieker geworden, pijn in mijn lever en hoofdpijn en toen bleek mijn bloeddruk ook weer torenhoog. Na een week mocht ik naar huis en na een maand kon ik stoppen met alle bloeddrukmedicatie.

Ik heb vooral veel last van vergeetachtigheid, vermoeidheid en overprikkeling. Sommige van die klachten waren er echter al wel voor ik pre-eclampsie kreeg en ik weet niet wat ook gewoon komt door een kind krijgen en het drukker hebben.

Bij mijn laatste zwangerschap heb ik geen pre-eclampsie gekregen. In het begin van de zwangerschap heb ik onderzoeken gehad in België en daaruit bleek dat het herhalingsrisico groot was. Omdat dit kind van een andere vader is maar ook omdat mijn vaten nogal stijf bleken te zijn en ik veel vocht en weinig expansiemogelijkheden in mijn lichaam heb. Ik moest daarom flink veel cardiotraining gaan doen en ik slikte op advies van de professor vanaf een week of 10 calcium en ascal. Het hardlopen heb ik helaas rond de 20 weken wel moeten opgeven vanwege de bekkenklachten, heb een hele tijd 2x per week hardgelopen en een tijdje deed ik dan ook nog een keer zwangerfit. Later alleen zwangerfit. Mijn bloeddrukken zijn een hele tijd prachtig geweest. Aan het einde van mijn zwangerschap begon het weer een beetje op te lopen maar ik ben bevallen voor het een probleem werd. Mijn zoontje diende zich met 37 weken namelijk aan. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik anders misschien toch nog ziek was geworden. Maar ik heb ook het idee dat het dan veel milder en veel later was geweest dan bij Lu.

Ik volg nu overigens een revalidatietraject vanwege o.a. de vermoeidheid en overprikkeldheid en het schijnt dat overprikkeldheid heel vaak voorkomt bij fibromyalgie (die diagnose had ik al voor de zwangerschappen).

Ik moet eigenlijk nog eens met de huisarts overleggen over het checken van hart en vaten en zo. Ik wil sowieso graag eens op cholesterol laten prikken. Bloeddruk wordt elk jaar gemeten, sowieso als ik langs kom maar anders maak ik daar een aparte afspraak voor bij de assistente. Er is in het Erasmus ook een traject, ik weet alleen niet zeker of ik onder doelgroep val van vroege pre-eclampsie. Ik had natuurlijk al ruim voor de 35 weken klachten.

Nee joh ik heb alleen een paar dagen na de bevalling in het ziekenhuis gelegen. Ik zie nu dat ik dat idd onduidelijk zei . Daarna zou ik moeten afbouwen met de medicatie via de huisarts, maar omdat het toch na 10dagen nog slechter ging dan ze verwachtten, had ik nog wat extra controles bij het ziekenhuis. Na 4 weken waren die extra controles klaar en na 6 weken klaar met de medicatie. Van te voren ook niet in het ziekenhuis gelegen, maar om de dag of 2 dagen op controle. Maandag had ik bij de huisarts een prima bloeddruk nu zonder de medicatie alsnog lager dan paar weken geleden, maar voor mijn doen nog wat te hoog. Over een maand wil de huisarts weer kijken.
Ik heb ook gezien dat er ziekenhuizen zijn waar ze hele natrajecten hebben ja. Mijn huisarts zei ook dat ze nog veel te weinig weten van de gevolgen, dus dat hij ook moeilijk kon aangeven of en wanneer mijn klachten over zullen zijn. De prikkelgevoeligheid die ik het weekend had, is ook weer overgegaan, zonder dat ik nou extra rust nam. Dus dat is wel fijn.
Jouw traject klinkt heftig Pompoen, sterkte ermee. Het zou idd kunnen dat je het na 37 weken alsnog gekregen zou hebben. Ik ben wat dat betreft ook benieuwd hoe dat bij mij een volgende keer gaat, ook als ik verder daarvoor geen hoge bloeddruk heb. Ik moet een volgende zwangerschap ook vanaf 10 weken aan de ascal. Ik heb dat magnesium spul ook door het infuus gekregen, vlak voor de bevalling en de 1.5 dag erna. Vreselijk ja.

Mijn verhaal lijkt qua verloop wel wat op dat van jou Lookie. Heb je daar emotioneel na de bevalling nog (lang) last van gehad? Lijkt bij mij tot nu tot mee te vallen. Al merkte ik dit weekend dat de angst er nog wel zat toen ik me weer zo rot voelde als toen. Nu dat over is, is de angst ook weer weg.

Ik heb bij de eerste zwangerschap pe gehad en bij de tweede hellp. Nu de derde zwangerschap dankzij ascal en calcium niks en nu merk ik pas wat een klap dat ziek zijn voor je lichaam is. Ik voel me nu zoveel beter.

Ik heb nu niet zoveel tijd om uitgebreid te reageren, maar op Facebook is een pe en hellp pagina. Daar staat veel info op en kun je je verhaal kwijt.

Ik heb ook pre eclampsie gehad.

Ik had vanaf week 33 een verhoogde bloeddruk en heb daardoor op advies van de verloskundige mijn dieet aangepast naar zoutarm. Met 37+4 constateerde de verloskundige 's ochtends dat de bloeddruk weer was gedaald naar gewoon en braken 's avonds mijn vliezen.
's Avonds laat in het ziekenhuis opgenomen omdat mijn bloeddruk weer omhoog geschoten was en ik dus pre eclampsie bleek te hebben. De dag daarna is mijn zoon geboren via de natuurlijke weg.

Ik heb een week op de kraamafdeling gelegen en 24 uur na de geboorte werd mijn zoon op neonatologie opgenomen met een infectie in zijn darmen en hij was geel
Hij heeft 36 uur in een couveuse onder een speciale lamp gelegen, infuus met antibiotica moest hij 8 dagen.
Zoon is 2 dagen na mij uit het ziekenhuis ontslagen.

Ik heb nooit uitleg of nazorg gehad
Op eigen initiatief heb ik mijn bloeddruk nog een paar keer bij de huisarts laten controleren en nu zit ik in een programma bij mijn huidige huisarts voor periodieke controle van bloedwaarden en bloeddruk meten. Dit omdat vrouwen die (pre) eclampsie hebben gehad een verhoogd risico hebben om later hart-en vaatziekten te krijgen.

Ik vind dat er qua informatie en nazorg nog wel veel mag verbeteren. De kennis die ik nu heb, heb ik opgedaan door zelf actief te zoeken.

Mijn zoon is nu 3. Ook ik heb last van ernstige vermoeidheid en ben gauw overprikkeld. Geen idee of dat een gevolg is van pre eclampsie of niet..

Voor degenen die ascal bij een volgende zwangerschap hebben gehad. Hadden jullie hier bijwerkingen van? Hoe verliep jullie zwangerschap qua kwaaltjes ten opzichte van de eerdere zwangerschap?

Bij de derde zwangerschap heb ik ascal geslikt. 160 gram van week 8 tot 36. Naar mijn idee heb ik geen bijwerkingen gehad. Vanaf week 37 begon m'n bloeddruk weer wat te schommelen, maar dat kan ook komen van de stress. Uiteindelijk met bijna 38 weken natuurlijk bevallen van een zoontje met een mooi gewicht.

Edit: deze zwangerschap was zo anders dan de eerste 2. Helemaal geen klachten wst betreft pe en hellp. Het herstel ging veel sneller. Wel heb ik soms nog moeite met concentreren en als ik moe ben kan ik niet tegen veel prikkels. Dit komt echt nog door de eerste 2 zwangerschappen denk ik.

Had ik maar eerder van dit topic af geweten zeg. Wat zie ik een hoop herkenning staan, en dat van allerlei klachten waarvan ik het weet aan mezelf. Sowieso heb ik in de aanloop naar e pre-eclampsie nooit doorgekregen van welke VK dan ook wat bepaalde indicaties waren. Mijn bloeddruk begon al wel te stijgen en ik had al (ahteraf gezien) klachten die erbij hoorden maar die zijn me nooit uitgelegd. Dus ik dacht dat het erbij hoorde en ben maar slechts minder gaan werken. Toen moest ik met 34 weken stoppen en vrij snel daarna kwam Corona. Ik ben ergens in die periode doorgestuurd naar de gyn en vanaf toen elke paar adgen controle. Maar wederom zei me niemand dat de dingen die ik ervoer bij dat ziektebeeld hoorde. Dus ik hobbelde maar door, ondertussen kon ik niks meer verdragen qua prikkels maar ja, wist ik veel?

Uiteindelijk ben ik met 39+3 ingeleid en na een paar dagen kwam de ontsluiting nog niet op gang. Uiteindelijk met een balloncatheter was er genoeg ontsluiting en vlak daarna konden ze mijn vliezen breken. Inmiddels had ik echt liters vocht teveel, mijn benen leken wel playdoh. En ik zie nu dat Pompoen ook dat ellendige magnesium had, ik kreeg dat dus ook. MIddenin een weeenstorm nog wel.

De rest van de ellende doet er nu niet meer toe, ik sta alleen te kijken naar jullie na-traject. Ik werd losgelaten en heb paar keer echt moeten aandringen op een extra bloeddruk controle. Nog steeds ben ik vrij prikkelgevoelig maar ik merk dat men daar niet echt goed raad mee weet. Mijn vriend vindt het bijv moeilijk ermee om te gaan. Hij snapt er geen snars van, wat logisch is want van te voren snapte ik dat ook niet wat dat was. Maar goed, ik heb niks toe te voegen aan je vraag maar vind het wel fijn herkenning te lezen!

Jeetje Caro klinkt echt niet of je goed begeleid bent dan! Ellende zeg. En ja die vreselijke magnesium... . Ik heb nog een hele tijd controles gehad ook bij de huisarts, ik denk nog wel een half jaar. Totdat ik een aantal keer een acceptabele bloeddruk had en er zelf gerust op was. Wel ook omdat ik het zelf wilde, maar huisarts werkte heel fijn mee. In het ziekenhuis hebben ze ook steeds gezegd dat ik altijd contact mocht opnemen, ook als het een half jaar of jaar later was. Ook hebben ze gewezen op zo'n groep voor lotgenoten. Maar ik moest ook 9 dagen blijven en was de dag nadat ik thuis was direct weer in het ziekenhuis en moest ik weer meer medicatie, dus ik heb de eerste paar weken ook echt nog veel artsen gezien. Als ik na een paar dagen weer thuis was en de normale controles had, weet ik niet of het ook zo was gegaan. Maar ik zou bij de huisarts aandringen op controles tot je er zelf weer gerust op bent! Maar misschien heb je dat nu al .

Ik herken heel erg dat je aan het eind van je zwangerschap niet echt door heb hoe erg het is, want je weet niet gewoon niet beter en bij veel wordt het de laatste weken zwaarder. Dus wat hoort erbij en wat niet? Ik werd in het ziekenhuis ook niet altijd even serieus genomen (meestal wel gelukkig). Daar heb ik achteraf nog het meeste last van gehad. Achteraf heb ik wel steeds goed aangevoeld dat het echt niet goed was.

Cactus, wat een goed verhaal over de derde zwangerschap, echt fijn! Ik hoop dat ik ook dat verder ga ervaren. Ik voel me tot nu toe al veel beter dan de eerste zwangerschap, maar ik merkte nu de afgelopen weken dat ik toen het slecht voelen iets te lang aanhield, ik wel ongeruster werd en het direct minder zorgeloos is.

Hier werd het gelukkig allemaal heel serieus genomen. Mijn zusje werd met ruim 30 weken opgenomen omdat haar bloeddruk veeel te hoog was en ze eiwitten in haar urine had (en met terugwerkende kracht meer klachten). Uiteindelijk beviel ze met ruim 31 weken omdat haar lijf haar compleet in de steek liet door de pre eclampsie.
Door haar voorgeschiedenis, de ineens flink stijgende bloeddruk en eiwitten in de urine bij mij, ben ik ook doorgestuurd naar het ziekenhuis. Wel zat ik al op 39 weken.
De nazorg is bij ons beide erg goed geweest. Bij mijn zusje natuurlijk intensiever, maar ook ik ben nog verschillende keren terug moeten komen om mijn bloeddruk te laten testen.

Hoeveel later kun je nog last houden van klachten? Want ik blijf heeeeeel snel geprikkeld en inmiddels echt wel hele goede nachten, maar ik blijf zó moe. Lijkt me bijna onmogelijk van de pre eclampsie te kunnen komen, maar misschien weet iemand van jullie daar meer over?

Ik heb in totaal 7 dagen in het ziekenhuis gelegen en daarvan vier voor de bevalling. Uiteindelijk op maandagavond bevallen en donderdag mocht ik naar huis. Met keizersnede en zonder medicatie. Mijn BD bleef op het randje maar kreeg geen medicatie. Ik ben later nog een keer gecontroleerd door de verloskundige maar het was ook allemaal mid-Corona tijd dus vandaar dat veel telefonisch werd gedaan.

Ik heb er daarna veel over gelezen en wat mij vooral beangstigt is dat onderzoeken hebben uitgewezen dat pre eclampsia als voorbode kan worden gezien voor latere problemen. Vooral hart en vaatziektes natuurljk. Daarnaast wijzen onderzoeken idd uit dat je nof jaren later klachten kan hebben. Ik ga even kijken of ik dat onderzoek nog kan vinden.

Wat een verschil dan MdU, fijn dat het bij jullie zo goed serieus werd genomen. Heftig van je zusje zeg!

Volgens mij is er te weinig bekend over de lange termijn gevolgen maar zijn er wel onderzoeken die zeggen dat je er jaren last van kunt hebben:

Aan deze site en dit stukje heb ik wel veel gehad om mezelf en m'n klachten na de bevalling ook serieus te blijven nemen:
https://www.kleinekanjers.nl/kennisbank ... -syndroom/

Je klachten horen er niet ‘nou eenmaal bij’!
Gelukkig wordt er langzaam maar zeker steeds meer bekend over de lange termijngevolgen. Toch krijgen veel vrouwen nog steeds te horen dat dit er nou eenmaal bij hoort wanneer je net een baby hebt gekregen en dat alle jonge moeders dit hebben. Na het doormaken van pre-eclampsie, eclampsie en HELLP-syndroom is dit echter van een heel andere orde. Waardoor het precies komt is nog steeds niet helemaal duidelijk. Artsen vermoeden dat het iets te maken heeft met de vaak extreem hoge bloeddrukken die vrouwen hebben gehad toen ze zwangerschapsvergiftiging doormaakten. Deze bloeddrukken kunnen een groot effect op de hersenen hebben.

En deel 1:
https://www.cjg043.nl/2018/12/11/wat-je ... eclampsie/

Het kan echt wel MDU dat je nog steeds last hebt van de gevolgen.

Ik loop ook exht wel tegen onbegrip aan. Ik wil zelf ook ge snel hoor en ben altijd wel van type ‘doorgaan’ maar mensen begrijpen het ook niet. Oh en ik hou nog steeeeeds vocht vast. Heel irritant.

Oh rot Caro van dat vocht. Is je bloeddruk ook nog te hoog? En helpt het voor je vriend ook niet als hij zoiets leest?

Jawel. En hij houdt er echt wel rekening mee maar het echt snappen is lastig. Zo plant hij nu ook zijn andere kinderen hier zijn genoeg dingen on mij even rust te geven. En ik krijg al vier maanden iedere dag ontbijt op bed zodat ik rustig kan starten en nog wel meer hoor. Maar het echt begrijpen vindt hij gewoon moeilijk. Heg is ook zoiets abstracts.

De laatste keer was mijn BD 110 over 85. Dus mijn onderdruk nog steeds wel verhoogd. Maar ik moet echt bijna smeken om controles bij de HA

Interessant topic!
Beide zwangerschappen heb ik helaas pre eclampsie gehad. De tweede keer veel eerder in de zwangerschap al en heb ik ruim 3 weken in het ziekenhuis gelegen.

Ik vind het wel boeiend om te lezen wat jullie nog als restklachten hebben. Zelf heb ik het idee dat ik best wel veranderd ben na het ziek zijn. Vooral de overprikkeling vind ik lastig mee om te gaan.

@caro Oh jaa het echt begrijpen is ook lastig ja, fijn dat hij wel z'n best doet . Werk je alweer?
Dat van je ha is echt niet cool. En ik vind die onderdruk idd ook nog best hoog, helemaal icm dat vocht vasthouden. Lijkt me echt een teken ook dat je nog echt niet hersteld bent en heel logisch dat je nog (veel) klachten hebt.
Ik kwam van een onderdruk van 60 en kroop na een half jaar weer richting de 75. Veel lager is het niet meer geworden, tot nu ik weer zwanger ben. De eerste 20 weken daalt de bloeddruk normaalgesproken en dat gebeurt bij mij nu ook, had nu een onderdruk van 68.

@jefi. Wat naar dat je het de tweede keer nog eerder had. Dat gebeurt niet vaak geloof ik.

Jeetje wat een verhalen. Vooral van jou Caro. Wat een slechte begeleiding zeg. Bij de eerste dacht ik ook dat het erbij hoorde, totdat ik met 34 weken werd opgenomen in het ziekenhuis waar ik 3 weken heb gelegen. Ik heb daarna niet veel informatie gekregen, maar wel controles hij de ha etc. Ik vraag me nog wel steeds af wat er bij de 2e zwangerschap was gebeurt als ik meer info had gehad hierover. Ik heb toen geen medicatie gekregen (want bij een 2e zwangerschap is het meestal minder erg) en ons zoontje heeft het uiteindelijk niet overleefd. Ik kwam toen terecht in Zwolle met het hellp syndroom en ben met de 3e zwangerschap hier ook geweest. Vertrouwen in ons plaatselijke ziekenhuis was wel weg.

Ik heb er zoveel over gelezen na de 2e zwangerschap. Je kunt echt jaren erna nog last hebben van pe en hellp. Het heeft mij ook veranderd. Ik ben vaak moe en dan snel geïrriteerd. Concentratie is ook een dingetje en m'n geheugen is ook niet wat het geweest is. De arts in Zwolle zei dat pe en hellp symptomen zijn van hart en vaatziekten. Je hebt dus later wel meer kans hierop. In Maastricht doen ze hier nu onderzoek naar. Ik heb zelf een bloeddrukmeter en moet om het jaar m'n bloed laten testen.

Bij mij is het een erfelijk iets. M'n zus en ik waren beide klein en het nichtje van mijn moeder heeft te kleine kinderen gekregen en ook een kindje verloren. Allemaal problemen met de placenta. Ik heb de genen van m'n vader er nog bij met hoge bloeddruk. Dubbel pech dus. Mijn zus heeft echter een hele normale zwangerschap gehad. Mijn bloedstolling is getest, maar hier is niets uit gekomen.