15 Mei 2019 12:29 door Pompoen
Heb je vier weken in het ziekenhuis gelegen of 4 weken nog behandelingen in het ziekenhuis gehad?
Ik heb bij mijn eerste pre-eclampsie gehad. Met 28 weken begon mijn bloeddruk al te stijgen. Met 33 weken heb ik een week in het ziekenhuis gelegen omdat mijn bloedruk veel te hoog was. Na een week met medicatie terug naar huis. En met 35 weken weer opgenomen omdat ik ondanks de vele medicatie wederom een torenhoge bloeddruk had. Die kregen ze er vervolgens ook niet meer onder, ook de eiwitten in de urine waren gestegen. Ik moest prikkelarm verpleegd worden, lag op een high care kamer, kreeg magnesiumsulfaat (wat een ellende) en ze zijn me gelijk gaan inleiden. Ik werd ondanks alle infusen wel steeds zieker dus op dag 35+3 kreeg ik ‘s ochtends de boodschap dat ik die dag moeder zou worden, hetzij via een keizersnede, hetzij als ze mijn vliezen konden breken hopelijk via de natuurlijke weg. Het werd dat laatste gelukkig, hoewel het door de weeenopwekkers een flink heftige bevalling werd, maar wel eentje waar ik gelukkig goed op terug kijk. Mijn oudste zoon is met 35+3 geboren en was predysmatuur. Hij was officieel randprematuur maar gedroeg zich veel prematuurder en heeft nog 3,5 week in het ziekenhuis gelegen. Na de bevalling ben ik ook nog even wat zieker geworden, pijn in mijn lever en hoofdpijn en toen bleek mijn bloeddruk ook weer torenhoog. Na een week mocht ik naar huis en na een maand kon ik stoppen met alle bloeddrukmedicatie.
Ik heb vooral veel last van vergeetachtigheid, vermoeidheid en overprikkeling. Sommige van die klachten waren er echter al wel voor ik pre-eclampsie kreeg en ik weet niet wat ook gewoon komt door een kind krijgen en het drukker hebben.
Bij mijn laatste zwangerschap heb ik geen pre-eclampsie gekregen. In het begin van de zwangerschap heb ik onderzoeken gehad in België en daaruit bleek dat het herhalingsrisico groot was. Omdat dit kind van een andere vader is maar ook omdat mijn vaten nogal stijf bleken te zijn en ik veel vocht en weinig expansiemogelijkheden in mijn lichaam heb. Ik moest daarom flink veel cardiotraining gaan doen en ik slikte op advies van de professor vanaf een week of 10 calcium en ascal. Het hardlopen heb ik helaas rond de 20 weken wel moeten opgeven vanwege de bekkenklachten, heb een hele tijd 2x per week hardgelopen en een tijdje deed ik dan ook nog een keer zwangerfit. Later alleen zwangerfit. Mijn bloeddrukken zijn een hele tijd prachtig geweest. Aan het einde van mijn zwangerschap begon het weer een beetje op te lopen maar ik ben bevallen voor het een probleem werd. Mijn zoontje diende zich met 37 weken namelijk aan. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik anders misschien toch nog ziek was geworden. Maar ik heb ook het idee dat het dan veel milder en veel later was geweest dan bij Lu.
Ik volg nu overigens een revalidatietraject vanwege o.a. de vermoeidheid en overprikkeldheid en het schijnt dat overprikkeldheid heel vaak voorkomt bij fibromyalgie (die diagnose had ik al voor de zwangerschappen).
Ik moet eigenlijk nog eens met de huisarts overleggen over het checken van hart en vaten en zo. Ik wil sowieso graag eens op cholesterol laten prikken. Bloeddruk wordt elk jaar gemeten, sowieso als ik langs kom maar anders maak ik daar een aparte afspraak voor bij de assistente. Er is in het Erasmus ook een traject, ik weet alleen niet zeker of ik onder doelgroep val van vroege pre-eclampsie. Ik had natuurlijk al ruim voor de 35 weken klachten.